เริ่มเขียนblogครั้งแรกหลังจากเปิดไว้หลายวันเพราะกำลังหาวิธีเขียนอยู่แรงบันดาลใจของการทำblogครั้งนี้เนื่องจากว่า
เป็นคนชอบอ่านblog ของสมาชิก เวลาที่อ่านก็มีอารมณ์ร่วมไปด้วย เช่น อ่านเรื่องที่มีความสุขเราก็รู้สึกยินดีมีสุขไปด้วย อ่านเรื่องเศร้าเราก็สะเทือนใจไปด้วยอ่านเรื่องการปลูกผักเอย ทำอาหารเอยทำให้เราเห็นภาพความขยันอดทนของผู้เขียนทุกคนแก้ปัญหาเก่งไม่มีเครื่องปรุงนี้ก็เอาอย่างอื่นมาแทนจนสำเร็จ(อร่อยด้วย)
ทำให้เราคิดไปว่าไม่มีอะไรที่ต้องตายตัวหรือเป๊ะๆแต่อะไรก็ตามแต่ที่ทำแล้วเราสุขคนอื่นไม่ทุกข์ก็จงทำไปเถอะ
เรื่องบางเรื่องนำไปเป็นตัวอย่างของความพยายาม ความกระตือรือร้นให้กับเด็กนักเรียนที่เราสอนได้
และเหตุผลสำคัญก็คือ การที่เราอยู่เมืองไทยของเรา ถึงแม้จะมีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมายแต่เราก็ยังอบอุ่นในบ้านของเรา
ดังนั้นในบางครั้งที่เราได้อ่านเจอปัญหาของสมาชิกเราคิดว่าเราคงจะส่งกำลังใจไปให้เค้าได้สู้ชีวิตและแก้ปัญหาให้ลุล่วงไปได้ด้วยดี
ที่ชอบที่สุดคือความสามัคคีและความมีน้ำใจที่ชาวblogมีให้แก่กัน ขอชื่นชมและร่วมเป็นgangด้วยค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวไว้ในอ้อมใจชาวbloggang ด้วยนะคะ