เจิมก่อนหล่ะค่ะ กร๊ากกกกกกกก

คุณครูขา เอ๊ย พี่อ้อยขา เหนือสิ่งอื่นใดที่หนูภูมิใจไม่แพ้อาชีพครูของพี่อ้อย
ก็คือการที่หนูได้รับเกียรติเจิมบล็อกนี้ค่ะ ดีใจจริงๆวุ๊ย กร๊ากกกกก

อ่านแล้วก็ซาบซึ้งไปด้วยค่ะ ชีวิตครูก็เหมือนเรือจ้างจริงๆ
มีหน้าที่ส่งศิษย์ให้ถึงฝั่ง สมัยเรียนมัธยมหนูมีอาจารย์ที่รักท่านนึง
ตอนเด็กๆก็มองว่าแกสวยจัง ชอบแหย่แก แกก็แว๊กๆๆ
แต่เป็นอาจารย์ที่หนูรักที่สุดแล้ว สอนภาษาอังกฤษค่ะ
พอออกจากโรงเรียนนั้น ก็รู้ว่าแกย้ายไปสอนที่อื่น
พอหนูจบมหาลัย ก็พยายามติดต่อแกจดหมายไปหาที่บ้าน
โทรคุยกันบ้าง ส่งรูปไปให้แกบ้าง
อาจารย์โทรมาคุยถามว่า
...เธอไปศัลยกรรมหรอ เด็กขี้เหร่ๆ ไมโตขึ้นมามันสวยจังวะ...
กร๊ากกก ไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้วค่ะ นับอายุแล้ว
แกรุ่นเดียวกับพี่อ้อยนี่หล่ะ มารำลึกคิดถึงครูด้วยคน

สวัสดีค่ะคุณครู...Happy Monday นะคะ

ชอบบล็อกนี้จังเลยค่ะเจ้าป้าคนไม่เป็นครูไม่รู้หรอกว่ามันสุขใจขนาดไหนมื่อเจอลูกศิษย์และเห็นสิษย์ประสบผลสำเร็จ คนจะมองแต่ด้านหนี้สินไม่เป็นไรช่างหอยมันใจแกร่งและยิ่งใหญ่เป็นพอค่ะ หนูเชื่อว่าเจ้าป้าอ้อยมือทองสมองเพชรจริงๆ นอกจากจะพาหนูไปนิพพานแล้ว อิๆ
ปล.แรกหนูต้องขอให้เจ้าป้าแนะนำหมอรักษาโรคประสาทที่เป็นศิษย์เจ้าป้าให้หนูแระ
ปล.สองอัพบล็อกไปกินข้าวกับหนูรินแระน้า อิๆ

เจ้าปร้าอิน้องเอาเรื่องปวดหัวมาเล่าให้ฟัง และขอความเห็นหน่อยค่ะ

คือว่าจังซี่ บ้านอิปิ้มีเรื่องให้ตื่นเต้นนิดหน่อย คือว่าเพื่อนลูกชายคนโตอ่ะ โดนแม่เลี้ยง(ที่เป็นน้าแต้ๆๆ)ตีเอาแล้วไล่ออกจากบ้าน แม่เลี้ยงเป็นพยาบาลส่วนมากจะทำงานช่วงกลางคืน ก็คงอายุประมาณเลขห้าแล้วล่ะ (วัยเลือดจะไปลมจะมา)เป็นชาวปินส์นี่ด้วย ตัวแม่เลี้ยงเนี่ยมีลูกชายแท้ๆหนึ่งคน ตอนนี้กำลังเรียนด็อกเตอร์ คงใกล้จบแล้วและไม่ได้อยู่บ้านกับแม่ คงอยู่หอพักใกล้มหาลัยอ่ะ

แม้เลี้ยงคนนี้ก็ ตั้งความหวังว่าอีลูกเลี้ยงเนี่ยจะเรียนดีเหมือนลูกตัว ก็ข่มขู่สาระพัด ว่าจะส่งตัวกลับฟิลลิปินส์บ้าง ไม่อยากเลี้ยงแล้วบ้าง ให้ทำงานบ้านทุกอย่าง คนอื่นไม่ต้องทำอะไร ตะวาดเด็กมันตลอด ถ้าชีอยากทำ พอหนักเข้าก็เริ่มตี แล้วขู่เด็กว่าถ้าโทรแจ้งตำรวจ อีแม่เลี้ยงก็จะแจ้งเหมือนกันว่าลูกเลี้ยงตี ดูมันดิ๊

ตอนแรกพี่ก็ไม่อยากยุ่ง เพราะว่าเราฟังความข้างเดียว แต่ว่าอีเด็กโทรหาลูกชายว่าคืนนี้ขอมานอนด้วยได้มั้ย เพราะว่าแม่ตี และไล่ออกจากบ้านมีเงินติดตัว 5 เหรียญ พี่ก็เลยยอมให้มานอนด้วย สามีอีปี้ก็สอบปากคำ ได้ความว่า

จริงๆอีเด็กมันไม่อยากโทรแจ้งตำรวจ เพราะกลัวว่าตำรวจจะจับแม่ไปขังคุก แต่ก็ไม่อยากให้แม่ทำร้ายตัวเอง และทนไม่ไหวที่แม่ลงไม้ลงมือแบบนี้ เด็กมันบอกว่ามันก็ไม่เพอเฟสหรอกแต่ว่า ทำไมแม่ต้องตีและตะคอกและพูดเหมือนว่าความผิดทุกอย่างเป็นเพราะเด็กคนนี้ อย่างว่าแฟนใหม่ไม่อยู่ด้วยก็โทษว่าเป็นเพราะเด็ก อะไรแบบนี้ ทั่งๆที่เด็กมันก็อายุ 16 แล้วมันไม่ใช่เด็กเล็กที่จะมางอแง

สอบไปสอบมา เด็กมันก็เป็นคนรู้จักคิดน่ะ มันบอกว่าแม่หวังว่ามันจะทำคะแนนได้ดีเหมือนพี่ชาย(ลูกจริง) แต่มันก็ทำไม่ได้ ก็พยายามแล้ว เด็กบอกว่า มันเข้าใจว่าแม่หวังดีต่อมันมาก แต่ไม่ชอบวิธีการสอนด้วยการตี เรื่องยาวต่อไปอีก อ้อ...เด็กมีแผลมาด้วยจากการถูกตีด้วยแท่งเหล็กหรืออะไรนี่แหละ

สามีพี่สอบปากซักพัก ก็ตัดสินใจบอกเด็กว่า ฉันต้องโทรหามูลนิธิคุ้มครองเด็ก ก็เล่าเรื่องให้เค้าฟัง และให้คุยกับเด็กด้วย (แถมสามียังบอกเค้าอีกว่ารีบมาน่ะ เด็กอ่ะแผลหายเร็ว อยากให้เห็นรอบแผล) วันรุ่งขึ้นตำรวจก็มาสอบปากคำเด็ก สายๆมูลนิธิคุ้มครองเด็กก็มาสอบ และวันนี้ก็ให้เด็กไปถ่ายรูปเป็นหลักฐาน และก็ฝากเด็กไว้ที่บ้านเราอีก 2-3 วัน

เรื่องจะเป็นไงต่อไปยังไม่รู้เลยจ้า สงสารเด็กมากๆ พี่ก็ปลอบใจไป และสามีก็ให้กำลังเค้าตลอด พี่บอกเด็กว่าการศึกษาเท่านั้นน่ะที่จะพาชีวิตเราให้ไปในทิศทางที่ดี อย่ายุ่งกับยาเสพติดน่ะ เด็กบอกว่า เค้ารู้และไม่เคยยุ่งเลย

สงสารมากๆๆ ไม่รู้เป็นกรรมอะไรของเค้า เราก็ช่วยได้แค่นี้เนอะ คั้นจะรับดูแลเลย เราก็มีลูกอยู่แล้วตั้ง 3 คน และกลัวว่าจะทำอะไรที่เป็นการเปรียบเทียบระหว่างลูกกับเค้า โดยที่เราเองไม่ได้ตั้งใจด้วย แต่เค้าบอกว่ามีญาติอีกคนอยู่อีกรัฐหนึ่ง คิดว่าคงจะขอย้ายไปอยู่กับเค้า แต่ใจจริงเด็กมันก็ทนมานานแล้วเพราะไม่อยากย้ายนี่แหละ คือเด็กมันโตที่นี่มาสิบกว่าปีอ่ะ ก็มีเพื่อนๆอยู่แถวนี่ เฮ้ย.....

ก็อปมาจากบ้านน้องเถิกค่ะเจ้าปร้า เลยไม่ได้เปลี่ยนคำเรียกตัวเอง ขอโตดอย่างแรงโด้ยค่ะ

คือว่าพ่อเด็กเสียแล้วค่ะเมื่อ 10 ปีก่อน น้าคนนี้(แม้เลี้ยง)ก็เลยอุปการะไว้ค่ะ เพราะแม่จริงๆมีลูกหลายคน เลี้ยงไม่ไหว อย่างป้าอ้อยว่าเลยค่ะ จริงๆเด็กอ่ะเด็กอยากอยู่กับแม่เลี้ยงค่ะ เพราะไม่อยากย้ายไปไหน แต่ขอว่าอย่าลุ้นแรงกับเค้าแค่นั้นค่ะ ตอนนี้ทางตำรวจและมูลนิธิก็กำลังคุยกับแม่เลี้ยงอยู่ค่ะ แต่คิดว่าแม่เลี้ยงคงไม่ยอมรับเด็กกลับไปดูแลอีก เพราะว่าโกรธที่เด็กโทรแจ้งมูลนิธิกับตำรวจค่ะ (เด็กไม่ได้แจ้งหรอกค่ะ) สามีนกเองค่ะที่ตัดสินใจทำแบบนี้ แต่ก็บอกเด็กก่อนทำค่ะ เค้าก็ไม่ห้ามน่ะคะ คงจะหมดความอดทนแล้ว

เรื่องเค้าแจ้งความเราคงไม่ได้แล้วค่ะป้าอ้อย เพราะตำรวจได้สอบปากคำเด็กแล้ว แล้วก็มีหลักฐานว่าเราโทรแจ้งตำรวจก่อนหน้านี้แล้ว อีกอย่างมีเพื่อนเค้าอีกคนหนึ่งค่ะที่เป็นพยานว่าเด็กได้ไปขอพักด้วยคืนแรกที่โดนไล่ออกจากบ้านมา คืนที่สองมาขอพักบ้านนกค่ะ

แต่ก็จะระวังตัวค่ะป้าอ้อย นกก็กลัวเหมือนกันค่ะ เรื่องกฎหมายหรือเรื่องของคนนี่พลิกแพลงได้ตลอดเวลานะคะ แต่ก็ขอให้มันเป็นไปในทางที่ดีค่ะ กฎหมายที่นี่แรงมากก็เรื่องทำร้ายร่างกาย แล้วเป็นเด็กด้วย แม่เลี้ยงคงจะโดนหนักเหมือนกันค่ะ เลยยิ่งแค้นเด็กเข้าไปใหญ่ นกก็หวังว่าหมอหรือนักจิตวิทยาคงจะช่วยให้แม่เลี้ยงเค้าสำนึกได้บ้างค่ะ เหตุการณ์จะได้ไม่บานปลายไปมากกว่านี้ค่ะ

ป้าอ้อยนกก็ปลงเลยล่ะคะเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพราะว่าลูกเราก็วัยเท่ากันกับเค้า มันสะท้อนใจ สงสารเด็กอ่ะคะ จิตใจคงไม่เป็นอันจะเรียน แล้วจะให้เด็กทำเกรดดีๆ ได้ไงเนอะ กรรมใครกรรมของมันเนอะป้าอ้อย หนีไม่พ้น เฮ้ย................... จิตตกอ่ะป้า

ขอบคุณป้าอ้อยมากๆเลยคะสำหรับคำแนะนำ น้องจะระมัดระวังตัวค่ะ

ปล.วันแรกที่เด็กขอมานอนที่บ้าน นกก็จับอิเด็กถ่ายรูปตรงที่เป็นแผลมาอ่ะคะ อิน้องกลัวว่าอิแม่มันจะหัวหมอค่ะป้า

เลยไม่ได้สรรเสริญพระคุณของครูเลยค่ะ ฮาๆๆๆ มัวแต่บ่นเรื่องของตัวเอง

อ่านแล้วซึ้งใจมากเลยค่ะป้าอ้อย นกเองสรรเสริญอาชีพครูมากๆเลยค่ะ เพราะตระกุลนกเป็นครูกันทั้งโคตะระเลยค่ะ ตั้งแต่พ่อ ลุง น้า อา น้าเขยจนทุกคนเกษียณอายุราชการแล้ว เหลือคุณอาเพียงคนเดียวค่ะตอนนี้ ซึ่งก็ได้ยินคุณอาพูดอยู่บ่อยๆเหมือนป้าอ้อยพูดให้ฟังวันนี้เลยค่ะ

ที่นกสรรเสริญคุณของครูเพราะว่าเห็นว่าครูทำงานเหนื่อยมากถ้าเทียบกับค่าตอบแทนที่ได้รับ ทำล่วงเวลาไม่มีโอที แล้วครูก็ไม่เคยปฎิเสธที่จะช่วยเหลือลูกศิษย์เลย จะขอให้สอนนอกเวลาก็มาเลย ขอแค่เข้ามาหาครูมาถามแค่นี้ ครูก็ดีใจแล้วและยินดีช่วยทุกอย่าง บางทีเจียดเงินค่าอาหารกลางวันให้เด็กอีกต่างหาก ปัญหารายวัน รายสัปดาห์ วันหยุด

คุณครูขาหนูขอกราบแทบตรีนคุณครูทั่วประเทศเลยค่ะ พระคุณของครูหนูคงตอบแทนไม่หมดค่ะชาตินี้ แต่ขอเป็นคนดี และช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่กำลังพอจะทำได้ เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณคุณครูค่ะ และจะรำลึกถึงพระคุณตลอดไปค่ะ

มาแร้นนนน อิๆ ถ้าได้เจอเจ้าป้านะจะถ่ายแม้กระทั่งง่ามดากเจ้าป้าเรยยย กรี๊ดดด ส่วนช็อคโกแล็ตพอน้องเขยรู้ว่าเจ้าป้าจะแกล้งให้กินพริกแกรีบกินช็อคโกแลตไม่ให้เหลือให้เจ้าป้าแร้นนนน กร๊ากกกๆๆๆ

อ่านแล้วคิดถึงคุณครูคร่า
เฮ้อ นึกถึงคุณครูที่พล่ามสอนศิษย์
อย่างนกคนนึงล่ะ ช่วงเป็นนักเรียน
ซ่าส์จนหยดสุดท้ายเลยคร่า
ครูคงจะปวดกบาล แต่ให้ครูรู้ไว้
ศิษย์คนนี้ยัง ระลึกถึงครูเสมอค่า

แอร๊ยย พี่อ้อยอ่ะ เห็นแสบๆงี้เหอะ เรียนดีน๊า 55++

วันนี้ทำไรทานคะ หนูกะลังกินแฮมแซนวิชฝีมือฟิลิปอยู่
วันนี้กลับบ้านไว เลยใช้ให้ทำไรให้กินซะเลย
แถมด้วยชาร้อน 1 แก้ว แบบว่าสามีอยู่ในโอวาทอ่ะ

กร๊ากกกก

หวัดดีค่ะคุณอาจารย์แม่อ้อย

ยินดีด้วยจริงๆค่ะ กับความสุขกับคำขอบคุณจากนักเรียนที่เติบโตไปเป็นคนที่ดีของสังคม นั่นคือ สิ่งที่เขาได้อยู่ดีเป็นคนดีจากสังคมเล็กๆที่สุดและสำคัญที่สุดนั่นคือสังคมในครอบครัวของเขาเองทำให้เขามีความเป็นคนดีไม่มีขอบเขตุในสังคม ค่ะ ดีใจด้วยค่ะ มือทอง สมองเพชร
คิดถึงค่ะ

ได้อารมณ์คุณครูมากเลยคร่า

ให้จ๊วบหลานกะคุณแม่ได้ คุณพ่อของห้าม คร่าาาาาาา

สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย/ป้า้อ้อยใจดี อ่านแล้วคิดถึงคุณครูจังเลยค่ะ

เจ้าปร้าอ้อยเรื่องเด็กยังไม่มีไรคืบเลยค่ะ เพราะว่าวันจันทร์เป็นวันหยุดของเค้าค่ะ เลยไม่มีใครติดต่อมา คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะมีคนติดต่อมาค่ะ เด๋วมีความคืบจะส่งข่าวค่าปร้า......

วันนี้หนูนั่งอัพบล็อกใหม่ ขนมปุ้ยฝ้ายที่หนูภาคภูมิใจหนักหนา ทำสำเร็จแล้วค่ะเจ้าปร้าหน้าขนมแตกกระจายเลยค่ะ แถมแซ่บด้วย หนูพิมพ์จนจะเสร็จแล้วแต่ไปกดโดนตัว Esc ข้างบน เพราะจะเปลี่ยนเป็นภาษาไทย กร๊ากๆๆ แล้วก็ไม่ได้เซฟไว้ด้วย ข้อมูลหายหม๊ดเลยค่ะ เซ็งหลายค่ะเจ้าป้า ขอไปนอนก่อนน่ะคะ พรุ่งนี้อัพใหม่ค่ะ

คุณแม่สามีก็เป็นครูเหมือนกันค่ะ ตอนอายุ 70 กว่าพวกลูกศิษย์ ( อายุราว ๆ 60 ) ก็มารับไปงานเลี้ยงรุ่นเขาแล้วก็มาส่งด้วย น่าปลื้มใจจริง ๆ ค่ะ

มาชวนไปดู พาเที่ยวย้อนอดีต .... สะพานนครพิงค์ .... เชียงใหม่

ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล็อกค่ะ

ต๊ายเมื่อวานมัวแต่เข้าไปดูนางง่าม เลยไม่ได้เข้าบ้านคุณครูเลย

ใช่ๆๆที่พี่เอื้อยบอกว่าแม่ค้าคนนั้นเค้าเป็นลูกศิษย์ นู๋ก็ถามว่าพี่เอื้อยจำเค้าได้หรอ พี่อ้อยบอกจำได้ โอโหพี่อ้อยสุดยอดคนครูเลยค่ะที่จำลูกศิษย์ที่สอนมาเป็นยี่สิบปีได้

นู๋มลมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับครูค่ะ เวลานู๋กลับกำแพงเพชรนะ นู๋จะไปโรงเรียนประถมที่นู๋เคยเรียนอยู่ จะมีคุณครูท่านหนึ่ง ที่นู๋เคารพรัก สมัยเรียนประถม

ทางบ้านนู๋ยากจนมาก มีแม่คนเดียวที่คอยดูแล นู๋ก็ได้ครูท่านนี้ที่ช่วยเหลือทำให้นู๋ได้รับทุนการศึกษาทุกปี และครูท่านนี้ก็ช่วยเหลือ ผลักดันนู๋ให้นู๋เข้ากิจกรรมแข่งขันต่างๆๆเพื่อให้ได้ของรางวัลที่เป็น สมุด ปากกา ดินสอ นู๋มักจะขอบคุณครูทุกครั้งเวลานู๋ชนะเลิศและได้ของรางวัลมา ครูจะบอกว่า พรพิมล ครูได้แค่หยิบยื่นโอกาสให้เธอ แต่สิ่งที่เธอได้มันมาคือความสามารถของเธอล้วนๆๆ พี่อ้อยค่ะ แค่คำพูดแค่นี้นู๋จำมันขึ้นใจ และนำไปใช้

และครั้งล่าสุดนู๋ได้เจอครูท่านนี้เมื่อสามปีที่แล้ว ครูดีใจมาก กับชีวิตที่มีความสุขของนู๋ และครอบครัวนู๋

ครูบอกว่า เธอไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย เมื่อก่อนเธอเคยเป็นอย่างไงตอนนี้เธอก็ยังเป็นแบบนั้น เสมอต้น เสมอปลายตลอด แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปเวลาเธอพูดจะมีรอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้าของเธอตลอด นู๋ซึ้งมากที่ครูจดจำทุกอย่างทุกอย่าง เหมือนกับท่านเป็นแม่ของนู๋เลย พี่อ้อยคะ อย่างนี้จะไม่ให้นู๋พูดว่าครูคือแม่คนที่สองได้อย่างไงคะ

นู๋อยากจะบอกว่า ที่นู๋มีวันนี้ก็เพราะคำสั่งสอนของครูค่ะ

กราบสวัสดีตอนเย็นคุณครูเจ้าป้าอ้อยจากกาน่าค่า .. ตอนแรกกะมาเม้นท์แหย่เจ้าป้าเล่น ภาษาเด็กลามปามเช่นเคย แต่พอเพลงขึ้น แถมได้อ่านบล๊อคเจ้าป้า อีก .. ขนลุกและงิดเรยค่ะ คิดถึงคุณครูที่ลำบากสอนนู๋ ม้าดีดกระโหลกตัวนี้มามากมายค่ะ ไม่ได้มีโอกาสไปไหว้ครูนานแล้ว และก็หายไปนานเลยค่ะ วันนี้ได้โอกาสมาไหว้คุณครูเจ้าป้า อยากบอกเจ้าป้าว่า ศิษย์บางคนถึงไม่ค่อยได้โผล่หน้ามาหา .. แต่ในใจก็รู้อยู่เต็มหัวใจค่ะ ว่าคุณครูมีพระคุณกับพวกเราแค่ไหน .. ไม่ได้คุณครูที่เสียสละตัวเองอย่างเจ้าป้า ทุกวันนี้อัตราสมองฝ่อเดกไทยคงเยอะมาก .. ขอกราบขอบพระคุณครูวันครูกับเจ้าป้าด้วยนะคะ ^^

ป,ล, แอบปลื้มนิดส์นึงที่จะได้เหนก้น เอ้ยเหนหน้าคุณครูเร็วๆนี้กับเจ้าพี่สุดสวยนู๋ค่ะ .. ถ้าได้ไปโคราชเมื่อไหร่ จะมาแง้วๆๆๆๆ ขอเกาะเจ้าป้าไปเที่ยวด้วยนะคะ .. เสียดายชอคโกแลตเวียนนานู๋บำรุงพุงหมดไปแล้ว ไว้เด๋วนู๋จะหาตุ๊กตาวูดูแถวนี้ไปให้เจ้าป้าจิ้มเล่นนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ

คิดถึงมากๆค่า จุ๊บๆๆ

ตื่นแร้นนนน อิๆ โสนะหน้าน้องเขรยแกล้งเจ้าป้า อิๆ บอกไม่ให้กินแระช็อคโกเพราะเจ้าป้าจะให้กินพริก อิๆ เช็คอะไรแถวหลังเขาหน่อยนะเคอะ

พักนี้ไม่ได้มาเดินเล่นบ้านพี่อ้อยเลยค่ะ แต่ละวันก็จะไปทักได้ไม่ครบทุกคนด้วย ไม่รู้ทำไมเหนื่อยจัง สงสัยเป็นเพราะไม่ได้ออกกำลังกายแบบที่พี่อ้อยแนะนำ เยาวชนไม่ควรเอาเป็นตัวอย่างนะคะ

วันก่อนปุ้มไปคาร์ฟูร์ ระหว่างที่อยู่บนบันไดเลื่อนก็หันไปเห็นอาจารย์ประจำชั้นตอนม. 1 ปุ้มก็เลยยกมือสวัสดี อาจารย์ทักกลับมาว่า "ปิยะธิดา เราไม่ได้เจอกันเลยนะ" แปลกใจและดีใจค่ะที่อาจารย์ยังจำชื่อได้ พอหันไปเห็นลูกสาวปุ้ม อาจารย์บอกว่าเหมือนแม่ตอนเด็กๆเลย เวลาผ่านไป 19 ปีแล้วนะคะแต่อาจารย์จำชื่อเราได้แม่น คงเหมือนพี่อ้อยบอกที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ครูจะยังจำลูกศิษย์ได้เสมอ แม้กระทั่งครูที่สอนตอนประถมก็ยังบอกว่าลูกรูปร่างเหมือนแม่ตอนเด็กๆเลย (สงสัยครูไม่กล้าบอกว่าแต่ตอนนี้เธออ้วนขึ้นมาก) แต่แปลกนะคะตอนนี้เวลาปุ้มเจอบางคนที่เราเคยสอน เค้าๆกลับไม่ทักเราเหมือนไม่เคยรู้จักกัน ไอ้เราก็ดั๊นไปจำชื่อ นามสกุลมันได้อีก ส่วนคนที่มาทักเราก็ลืมชื่อซะสนิทแต่จำหน้าได้ ตอนนี้ก็ผ่านมือไป 8 รุ่นแล้วค่ะ ถ้าเทียบกับพี่อ้อย ปุ้มก็ยังอ่อนหัด วันหลังจะมาเรียนกับคุณครูพี่อ้อยนะคะ

สวัสดีค่ะ อาจารย์ป้า อิอิ ต้องเรียกอาจารย์แล้วล่ะค่ะ อิอิ ได้เห็นลูกศิษเติบโตมีหน้าที่การงานต่างๆนาๆ มามากมายขนาดนี้
มาสวัสดีคุณครูย้อนหลังคร้าาาา

สวัสดีค่ะคุณครูพี่อ้อย
อ่านแล้วซึ้งน้ำตาคลอเบ้าเลยค่ะ จริง ๆ อาชีพครูเนี่ยถึงจะเหนื่อยแต่ก็น่าภูมิใจนะคะ พอได้เห็นลูกศิษย์มีชีวิตที่ดี ก้าวหน้า มั่นคง ก็สบายใจ ภูมิใจค่ะ ที่มียังมีคุณครูมือทอง สมองเพชร แบบพี่อ้อยอยู่คะ

อ่านแล้วก็ปลาบปลื้มไปกับครูอ้อยด้วยค่ะ

ฝนเข้าใจความรู้น๊าว่าเป็นอย่างไร เพราะตอนที่
ฝนกลับไปเยี่ยม รร เก่า พอซิสเตอร์เห็นฝนเท่านั้นล่ะ
ดีใจมากๆ เข้ามากอดแล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบใหญ่เลยค่ะ

แล้วก็บอกว่าดีใจมากๆ ที่ฝนแวะไปเยี่ยม

ฝนเองก็มีความสุขนะคะ ที่ซิสเตอร์จำฝนได้
เพราะว่าฝนจบมาจากที่นี่เกือบยี่สิบปีแล้วค่ะ

หลังดอยหะมอยด้วยคร้ากิ๊วๆๆๆ เจ้าป้าขราไปโคราลหรือเมืองไทยน่ะส้มตำข้างทางเท่านั้นส่วนอาหารเฮียขอแค่มีเบียร์แกก้อยู่แล้ว กร๊ากกๆๆๆ

จะพาเจ๊ข้างบนไปกินรูที่ไหนกันจ๊ะ หนมจีนข้างถนนหน่ะชองชอบหนูเลย
ถ้าไปโดยไม่บอกกล่าว ขอให้จู๊ด จู๊ด แช่งไว้แระน๊า :-))

วันนี้ยกเนื้อผัดน้ำมันหอยมาฝาก อย่าบอกนะว่าไม่กินเนื้ออีกคน^^

เจ้าปร้ามาแล้วค่ะ ขนมที่น้องภาคภูมิใจนักหนา อุ้ยเป็นตาแซ่บค่ะป้า

อ่านแล้วก็รู้สึกปลี้มใจแทนค่ะ เป็นครูนี่เห็นลูกศิษย์เป็นคนดีของสังคมก็ภูมิใจแล้วเน๊อะพลอยว่า ถึงแม้แต่ละคนจะมีหน้าที่การงานแตกต่างกันไปก็ตาม

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรให้น้องอาดริอันน่ะค่ะ

น่าภูมิใจนะคะพี่อ้อย ก้อยจบครูแต่ไม่เคยได้ใช้วิชาเล้ย ขอให้มีอ้อยมีความสุขมากๆนะคะ

ปล.เมื่อ 2 วันก่อนก้อยได้บริการให้กับ สส โคราชด้วยค่ะ ก้อยไม่รู้จักหรอกค่ะ ฮี่ๆ พอดีได้คุย ได้ถาม เค้าก็บอกว่าไม่ได้มาทำธุรกิจหรอกน้อง พี่เป็น สส โคราช น่ะแฟนพี่เค้าก็เป็น นี่มาเยี่ยมลูกกันน่ะ

เจ้าปร้าอ้อยขรา(ประธานกลุ่ม สว.) หนูโดนเด็กเลี้ยงแกะมังรังแกค่า ช่วยหนูโด้ย

พี่อ้อย นู๋เหนื่อย.... บ้านใหม่มันแคบมากต้องตามเก็บตามเช็ด วันๆๆมือแทบไม่แห้ง ครัวกระจิ๊ดหนึ่ง ต้องขนจานออกไปล้างที่ระเบียง เครื่องซักผ้าแบบสองถัง ไม่น่าถึงห้าโล ซักได้ทีละนิ๊ด ทีละหน่อย แถมต้องหอบเอาไปตากบนดาดฟ้า

เมื่อก่อนเคยตื่น6.30 มาทำอาหารเช้า เดี๋ยวนี้ต้องลุก 5.30 เพราะทานขุนต้องไปทำงานแต่เช้าเดี๋ยวไม่ทันเรือ
เมื่อก่อนแกออกสายกลับมืด บางที สามทุ่มถึงบ้าน นู๋เลยมีเวลาเล่นบล๊อก เดี๋ยวนี้ไปเช้ากลับเย็น แล้วนู๋จะเอาเวลาที่ใหนลั๊นล๊าล่ะเนี่ย กลางวันว่าจะงีบสะหน่อยเจ้าของบ้านก็มานั่งคุยด้วย หมด เวลานู๋หมดยุ่งพอกับอยู่ระยองเลย เฮ้อ!!!!!! บ่นเสร็จแล้ว ลาล่ะค่ะ

สร้างกริตเตอร์
จริงอย่างครูอ้อยว่า ลูกศิษย์10คนคิดถึงเราแค่1คนก็ภูมิใจแล้วค่ะ ครุเราก็มีเท่านี้

[


หนูมารายงานตัวก่อนไปโรงเรียนค่ะคุณครู คริๆ
คิดถึงพี่อ้อยจังค่ะ
ชอบเวลาพี่อ้อยเมม์ลักษณ์อ่านไรอมยิ้มทุกทีคารมณ์ดีจัง คริๆ
ปล ลักษณ์ฝันเห็นพี่อ้อยกับหนูมลด้วยเหละ เก่งไหมค่ะไม่เคยเห็นหน้าฝันได้เป็นตุเป็นตะ

ฮาหริวเจ้าป้า...ไปทานส้มตำกันมั๊ยคะ

นู๋เพิ่งตื่น ฮี่ๆๆ พี่อ้อยไปชะอำช่วงก้อยอยู่ไทยอย่าลืมเอิ้นเรียกกันนะพี่ ฮ่าๆๆ จะไปขออาศัยบ้านพักจั๊กคืน เอาหน้าบ้านก็ได้ หุหุ

ไปกินก๋วยเตียวด้วยกันนะคะป้าอ้อย

ขอบคุณค้าเจ้าป้า อิอิ ตาแก่เค้ายังงั้นแหละค่ะ ทำอย่างอื่นไม่เป็นก็ขอมีส่วนร่วม คริคริ

ขอตัวไปทำข้าวมันไก่ก่อนนะคะ เมนูออเดอร์มาเป็นชุดๆเลยค่ะ

มาชวนไปกินผัดหมี เอ๊ย ม่ะช่าย มาส่งพี่อ้อยเข้านอนค่ะ

เชอะๆๆ ดังแล้วลืมลาวหายไปไหนตั้งหลายวันมาเด๋วเน้

อร๊ายยยยยยยย ไม้ตีพริกเทวดา หนูเก็บไว้ใช้ เอ๊ย ดูคนเดียวค่ะพี่อ้อย

สร้างกริตเตอร์
วันนี้อ่างทองอากาศเย็นสบาย ฝนตกพรำๆ ช่วงนี้เดินสายสอนนาฏศิลป์ทั้งหมด๗โรงเรียนเต็มอาทิตย์เลยค่ะ ถ้าวันไหนไม่สะดวกมาเยี่ยมต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ถ้าว่างก็จะรีบบึ่งมาทักทายเลยค่ะ ครูอ้อยสบายดีนะคะ

เจ้าป้าขราก้อยมาชวนไปเที่ยวต่อค่า ฮี่ๆๆ

มาตามคุณครูไปที่บ้านค่ะ ช้าหมดอดเจิม ^^

สวัสดีค่ะ พี่ erbhern

ขออนุญาตเรียกว่าพี่แล้วกันค่ะ เพราะอ่านจาก blog แล้ว รับราชการมาตั้ง 30 ปี ต้องเป็นพี่แน่นอนค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักพี่เช่นกันค่ะ เป็นเพื่อนของพี่มลหรือค่ะ :)

คุณพ่อคุณแม่ของ athena_b ก็รับราชการครูทั้งคู่เลยค่ะ ก็เห็นท่านบ่นๆว่าเหนื่อยกันเพราะภาระของวิชาชีพนี้หนักหนาสาหัสยิ่งหนักค่ะ บางครั้งก็ได้ยินคุณพ่อรับโทรศัพท์จากผู้ปกครองเด็ก อะไรหลายๆอย่างค่ะ

ช่วงปิดเทอมที่เด็กนักเรียนหยุดกัน คุณครูก็ต้องไปทำงานกันมีตรวจข้อสอบบ้าง เตรียมการเรียนการสอนบ้าง ทำหลักสูตร จิปาถะ

ยังเคยคุยกันว่าทำไมสังคมไทยถึงมีความคิดที่ประหลาดกันหนักเกี่ยวกับวิชาชีพนี้ ไม่เห็นจะเหมือนที่ต่างประเทศเลยค่ะที่คนทุกคนยกย่องวิชาชีพครู เพราะคนจะดีได้โดยพื้นฐานก็มาจากการเรียนหนังสือและการอบรมสั่งสอนของครู แต่นี้อะไรกันแปลกจริงๆที่ทำไมพี่ถึงขึ้นต้นว่า "บางคนถูกดูถูกเหยียดหยามว่ามีแต่หนี้สินรุงรัง"

สวัสดีค่ะ

ไรว้ามาขากถุยใส่แล้วก็หนี ฮือๆ

เจ้าปร้าไปกินหนมบ้านอิน้องเร็ว ขนมลูกตาล อร่อยที่สุดในโลก ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน........เร็ว

กระโถนพร้อมรึยัง มาอีกรอบเรื่องนี้ไปเล่าที่บ้านตุ๊กตารอบหนึ่งแล้ว ที่นู๋โดนมาเฟียเกาะเบ่งใส่ข้อหานู๋ไม่เช็คแฮนด์กับมัน มันเห็นนู๋หน้าใหม่เพิ่งมาอยู่ ตั่งแต่โดนท่านขุนตอกหน้ากลับยังไม่เห็นเงาหัวมันเลย อีกเรื่องหนึ่งนู๋เอาไปเปลไปผูกที่หน้าบ้าน เม่งไอ้พวกเด็กวัยรุ่นมันมานั่งทีสามคนล่อซะเปลขาด นู๋บ่นให้ไอ้จ้อนฟัง แล้วให้มันคอยมองเอาไว้ว่ามีใครมานั่งแปลให้คอยบอก ลูกมันบอกว่า ทำไมแม่ไม่ไปนั่งเฝ้าเองทั้งวันทั้งคืนจะได้ไม่มีใครกล้านั่ง แล้วนี่มันที่สาธารณะ ใครก็มีสิทธิ์นั่ง นู๋เลยว๊าก ที่สาธารณะอ่ะใช่ แต่แปลตรูไม่ใช่ของสาธารณะโว้ย

แวะมาทักทายคร่า
วันนี้อารมณ์ดี เพราะพรุ่งนี้จะหยุดสองวัน
ตอนนี้ที่ชลบุรี ฝนตกหนักค่า
ตอนนี้งง เหมือนกันว่ามันอยู่ในฤดูไหนเนี่ย
อากาศอย่างนี้ รักษาสุขภาพด้วยคร่า

เจ้าปร้าอ้อยว่างแล้วไปกินหนมลูกตาลบ้านอิน้องเน้อเจ้า และอิน้องแวะมารายงานข่างเรื่องเด็กฟิลลิปินส์ที่โดนแม่เลี้ยงรังแกอ่ะค่ะ

วันนี้อิน้องขอให้สามีโทรไปถามเรื่องเด็กปินส์นี่กับเจ้าหน้าที่ที่มาสอบปากคำเด็ก เธอปากว่าอ้าว!!เด็กยังไม่กลับไปอยู่กลับแม่อีกเหรอ สามีอีน้องงี้ลมออกหูเลย แล้วตรูจะรู้ได้ไงฟ่ะ ถ้าพวกเองไม่โทรมาบอกตรูอ่ะ

เค้าบอกว่าเคสนี้มันปิดไปแล้วนี่ คือว่าจะต้องมีเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งที่จะต้องมารับช่วงต่อจากผู้หญิงคนนี้ แต่ไม่มีใครมา และไม่โทรมา ดูมันทำงานกันซิเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลยว่าเมกาจะแย่ขนาดนี้ คือรัฐบาลเค้าตัดงบประมาณจากพวกเค้าไง และพนักงานคงไม่พออะไรประมาณนี้แหละ แต่ชีก็แนะนำให้เราโทรไปต่อว่ากับเจ้าหน้าที่ พรุ่งนี้จ้า สามีอิน้องโกรธมาก ว่าจะโทรไปแจ้งพวกหนังสือพิมพ์พรุ่งนี้ด้วยค่า กร๊ากๆๆ

เจ้าหน้าที่คนนี้เลยเล่าเรื่องของ แม่เลี้ยงของเด็กให้ฟังว่า เค้าทำงานเป็นพยาบาลอยู่ในคุก และทำงานหนักมากวันละ 16 ชั่วโมง เพื่อจะได้เงินค่าโอที เพราะเธอรับผิดชอบญาติที่ฟิลลิปินส์อีก 8 คน ลูกชายแท้ๆอีก1 คนที่ว่าเรียนหมอ ลูกเลี้ยงอีก 1 คน และอีกหนึ่งครอบครัวที่ไม่มีที่อยู่แล้วก็มาอยู่ที่บ้านเธอในตอนนี้อีก(ที่เมกา) รวมค่าผ่อนบ้านที่นี่อีก เธอเลยเครียดมาก แล้วมาระบายกับเด็กลูกเลี้ยงนี่แหละค่ะ

เหตุการณ์ต่อไปก็คง เจ้าหน้าที่คงมารับตัวเด็กกลับไปให้แม่เลี้ยง แล้วก็เป็นคนกลางจับเข่าคุยกัน เฮ้ย...อย่างน้อยอินางแม่เลี้ยงก็คงขยาดไปอีกนานเนอะ หรือจนเด็กมันโตอีกซักหน่อย พอจบมัธยมปลายและหางานเองได้

จบข่าวค่ะเจ้าปร้า แต่เรื่องยังบ่จบ อิอิ วันนี้อิน้องตำส้มตำปรูปราร้ากินกับหนมจีนแระเจ้าปร้า แซ่บบ่แซ่บอิน้องก็กินอยู่คนเดียวค่า กร๊ากๆๆ

เอ้าชมกันซะลอยไม่ขึ้นเลย เจ้าป้าจ๋า
ทอง 10 บาทเนี่ย ต้องเป็นทองคำเปลวน่ะ
เพราะทองแท้ ๆ มันแพงเหลือเกินเลยเจ้าป้า
จ๋า ฮิ ฮิ ฮิ

เจ้าป้าเข้าไปดูกลุ่มไม่อยากหยุดสวยนะคะหนูไม่ตั้งหน้าหลักเดี๋ญวคนหมั่นไส้ อิอิ

ป้าอ้อยทำไมต้องให้มันโผล่หัวไปเอาแค่ของล่ะ ต้องให้มันรับป้าอ้อยไปเลี้ยงข้าวสิถึงจะถูก ป้าอ้อยจะได้รู้จักบ้านนู๋ด้วย

แล้วอมรพันธ์อยู่แถวใหนคะ

วันนี้เหนื่อยมากถางหญ้าหน้าหาด กับเก็บขยะตัดต้นไม้ ทีแรกทำกันสามคน พ่อ แม่ ลูก สักพักหนึ่งท่านเจ้าของบ้านพร้อมเมียลงมาช่วย โอย..พี่อ้อย คนยืนดูกันเพียบนู๋เลยถามท่านเจ้าของบ้านว่าเค้ายืนดูอะไรกัน ท่านเจ้าของบ้านบอกเค้ายืนมองฉัน นู๋เลยถึงบางอ้อ แต่ขอบอกว่าแกทำจริง มิได้จัดวาไรตี้โชว์แบบของไทย 5555

เพิ่งเลิกงานมาเนี่ย มาถึงก็เข้าบ้านพี่ก่อนเลย

เรื่องรูปเดี๋ยวมีเน็ตแล้วจะจัดการลงให้ชมจ๊ะ พรุ่งนี้เค้าจะมาลงสายโทรศัพท์ให้ แต่เน็ตต้องรออีกนิ๊ดหนึ่ง

เมื่อวานนี้ไอ้จ้อนเล่าให้ฟังว่า เพื่อนๆๆโหวตให้มันเป็นหัวหน้าชั้น ท่านขุนบอกว่า ก็ลักษณะของลูกสมควรจะเป็นผู้นำ กล้าหาร โอย..นู๋จะบ้า ไม่รู้จะขี้เห่อไปกับมันทำไม

เดี๋ยวเข้ามาใหม่เตรียมกระโถนเอาไว้ให้นู๋ตลอดเวลานะคะ

กร๊ากก เจ้าปร้าขาที่นี่ราคาถูกว่าไทยเยอะ อย่างอีเกอแร้งทึ้งเนี่ยแป้งมันเทพจริงๆ วันนี้หนูลองใช้กับรองพื้นที่ทำให้หน้ามันแต่พอแตะแป้งตลับนันไปทั้งวันความมันยังไม่ฟูขึ้นมาเรยยย กร๊ากก มันสมราคาจริงๆ อย่างลังโคมที่ไทยราคาสี่พันสามที่นี่สามพันห้าถึงสามพันเจ็ดคร่า สนใจอะไรป่ะคะ อิอิ

คะลำเจ้าปร้าจิ๊ง พึ่งจะวัยเบญจพันธ์เหรอค่ะ ถ้างั้นหนูก็ทีนเอจแระกันค่ะ คิคิ

มานินทาพี่หญิงเถิกดีก่า ช้อปอย่างกะเมียสามล้อถูกหวยแน่ะ
ชีคงคิดว่ารีบๆซื้อไป เพราะถึงเมืองไทยสามีต้องทิ้งแน่ๆ กร๊ากกๆๆๆๆ

มาชวนไปกินข้ามมันไก่ค่ะเจ้าป้า อิอิ

เจ้าป้าหลังมอยยยด้อย คริๆ เดี๋ยวนังเด็กคนนั้นหนูจะตามไปตบมันเอ๊งงง กร๊ากกก

อ้อมีคนบางคนไปเมนต์บ้านแม่นกมิคสุว่า@@วันนี้จะมาอวดว่าปี้นกตำส้วมตำปรูปราร้ากินกะหนมจีนแระ แซ๊บ แซ่บอยู่คนเดียว @@@ โอ๊ยๆๆ คงเหม็นพิลึกตำส้วมตำครกนี้ กร๊ากก อย่าลืมหลังไมค์ก่อนหนูออกบ้านพรุ่งนี้ด่วนมากกก

ลืมบอกว่าได้เดรสของยี่ห้อ coast ของอังกฤษมาสองตัวด้วยและกระเป๋า folli follie สีม่วงมาอีกใบ เครื่องประดับจาก new look ของอังกฤษมาอีก 6 เส้น กร๊ากก แต่ไม่ได้เอาลงกลัวคนปาขี้ใส่บล็อกเพราะหมั่นไส้หนูน่ะ อิอิ

กร๊ากๆๆๆ เจ้าปร้าชอบอ่ะดิ๊ คิคิ หนูน่ะเขียนไม่ผิดเหรอ เพราะเจ้าปร้าเป็นวัยเบญจพันธ์นี่ค่ะ(พันธ์อะไรเนี่ยต้องให้หนูพิสูจน์ก่อน)ฮาๆๆๆ ไม่ใช่เบญจเพศจากที่หนูเห็นสายตาแน่นอนเค๊....... กร๊ากๆๆๆๆๆ เพราะลาวอยู่ชมรมเดี๋ยวกันไงเค๊.....เจ้าปร้า

กร๊ากกก เจ้าป้าอ้อยนั่นโต๊ะงานแซยิดตัวเองรึเปล่าคร้า กร๊ากก เดี๋ยวหนูออกไปแรดก่อนเดี๋ยวมา อิอิอ้อหละงไมค์เดี๋ยวเน้

พี่อ้อยเล่นของรึปล่าว มาเม้นต์บ้านพี่อ้อยที่ไร เม้นต์หายจนต้องนั่งจิ้มใหม่ทู้กที

พักนี้บ้านปุ้มพระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรกค่ะ มีอะไรติดขัดให้ต้องคลายปมอยู่เรื่อยๆ แต่ก้นะ คงจะมีวันของเราเข้าสักวัน

ปุ้มว่าจะไปปูเสื่อจองที่งานเลี้ยงรับนู๋เถิกซะหน่อย เพราะเห้นเก้าอี้ที่พี่อ้อยจัดเตรียมไว้แล้วคงไม่พอ ขอจองที่แถวหน้าๆแล้วกันนะพี่อ้อย ปุ้มคอสั้นจ๊ะ

สวัสดีวันหยุดค่ะป้าอ้อย หนูขอจองที่นั่งVIPสักที่2ที่นะคะเลี้ยงฉลองมาดามจากดูไบเดี๋ยวหนูจะนำเครื่องดื่มไปแจมร่วมวงด้วย 555+

กร๊ากกก เจ้าป้าหยาบคาย ก๋วยเตี๋ยวเค้าอร่อยจริงๆนะ
ไม่ได้บังคับให้ปั๋วชม เพียงแต่มีข้อแม้ว่า...
ถ้าว่าไม่อร่อย ห้ามสะกิดตอนดึกๆ กร๊ากกก ลามก

เบื่อวุ้ยยย อิอิ เจ้าปร้าได้ของขวญวันเกิดเจ้าป้ามาแระแต่ไม่มีขายในเมืองไทยนะเคอะ ซอรี่ใช้หมดแล้วหมดเลยนะ อยากได้ต้องฝากชาวบ้านซื้อแถวยุโรป อิอิ กร๊ากกก โสนะหน้า

หลังหะมอยด้อยยยย

หวัดดีจ้า คุณครูอ้อย อ่านคำบรรยายแล้ว ซาบซึ้งจังเลย... เก่งจังที่จำชื่อลูกศิษย์ได้แม่น....
น่าภาคภูมิใจในอาชีพ "ปูชนียบุคคล"จริงๆเลยนะ ยิ่งได้ชื่อว่า "มือทอง สมองเพชร" ด้วยแล้ว น่าชื่นใจมากๆเลย ที่เราทำหน้าที่ของเราไป แค่มีคนเห็นความสำคัญ นี่แหละคือกำลังใจ อ่ะนะ
ไม่ได้มาเยี่ยมซะนานเลย ว่างๆไปฟังเพลงเพราะๆ เน้อ แล้วจะหายเหนื่อย...นะ ฮา ฮา

โห คุณครูขา ตามไปตรวจคำผิดงี้หนูก็แย่ซิคะ
หนูไม่ตกภาษาไทย แต่หนูตกวิชาพิมพ์ดีด งี้สงสยต้องชวนพี่นกไปเรียนพิมพ์กันใหม่แล้วค่ะ เอิ๊กกกก

^
^
^

ทั้งพี่นก และพี่ดา ต้องจับไปเรียนพิมพ์ดีดใหม่ค่ะ กร๊ากๆๆๆ

หญิงเถิกพูดเรื่องของขวัญวันเกิด งั้นหนูเอาด้วยดีก่า
มีเซอร์ไพรท์ให้พี่อ้อยด้วยขอโบก เออ บอกแล้วจะสะไพ้ไหมเนี่ย
ไปดีก่า ปล่อยให้คนแก่งง ^^

อ่านแล้วอยากไปพบกับครูคนนึงค่ะ พีชมีครูในดวงใจนะคะ

ในฐานะที่พี่อ้อยเป็นครู พีชขอถามในฐานะศิษย์ หรือ ผู้ปกครองของเด็กก็ได้ค่ะ...

ครูรักลูกศิษย์เท่ากันทุกคนมั้ยคะ??? แล้วมีเด็กประเภทไหนคะที่รู้สึกว่าสอนไปก็เท่านั้น ไม่อยากสอน

อืม คำถามหนูพีชน่าตอบอะ พูดถึงความรักตอบยากว่ารักเท่ากันหรือเปล่า แต่ในความเป็นครูนั้นอยากให้ นักเรียนมีความรู้ ทำยังไงจะให้เด็ก เก่ง ดี มีความสุขพี่ว่าอาจจะรักไม่เท่ากันแต่เป๊ะแต่จะปฏิบัติต่อเด็กเหมือนๆ

กันมีบางอารมณ์เหมือนกันกับเด็กบางคนที่รู้สึกว่าสอนไปก็เท่านั้น แต่สุดท้ายก็กลับมานั่งหาวิธีสอนจนได้ ประเภท ถ้าความรู้ไม่อยากได้ใช่มะ สอนไปก็เท่าน้น เอาใหม่ สอนความคิด ให้เค้าได้รู้จักคิด คิดให้ถ้วนถื่คิดดีดี ให้เค้าเปิดใจรับแล้วยัดความรู้มันก็ไม่ยาก555
เด็กที่ไม่อยากสอนเหรอไม่มี แต่อาจจะอยากสอนคนละมุม เช่นเด็กเกเรก็อยากสอนให้เค้าคิดที่จะเลิกเกเรและตั้งใจเรียน เด็กเก่งที่เห็นแก่ตัวก็จะสอนให้เค้ารู้จักใช้ความเก่งให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม มิใช่เอาแต่ตัวเองไรเงี้ย

เจ้าป้าแล้วอย่างเจ้าจ้อนสอนมันแนวใหนดีคะ?????

เตรียมกลองยาวไปรับหยิงเถิกรึยังค๊า ไม่รู้เค้าจะให้เข้าเมืองรึปล่าว มิยืนร้องเพลง ลอยกระทงจนขาแข็งเลยรึ 5555

กร๊าก เจ้าจ้อนเหรอ ขอเหตุผลล้วนๆ อารมณ์ ใช้มิดั้ย เพราะท่านขุนแกฝึกของแกมายังงั้นว๊อย ทำเอาอิแม่มีอารมณ์อยู่เนืองๆชิมิ อิอิอิ

เรื่องเหตุผล มีเรื่องเล่าอยู่สองเรื่อง

ก็เมื่อวันที่มีกบกินเดือน เอ เค้าเรียกแบบนี้ใช้มั้ย ที่ดาวอะไรครอบพระอาทิตย์น่ะค่ะ

คือเจ้าจ้อนมันถามแม่ว่า แล้วที่เมืองไทย หรือ ประเทศอื่นๆๆมีปรากฏการณ์แบบนี้มั้ย อิเมียรีบว่ามันเลย คงไม่มีมั้ง เพราะพระอาทิตย์คนละดวง เจ้าจ้อนสบัดหน้าพรึ่บ หันไปถามท่านขุน ถามคำถามเดียวกัน แต่เพิ่มเติมว่า แล้วประเทศอื่นที่เป็นกลางคืนจะเห็นหรอ ทำให้นู๋ร้อง อื้อ มันคิดไกลกว่าเราอีก นู๋แค่คิดว่าพระอาทิตย์ดวงเดียวกัน ก็คงเห็นเหมือนกัน แต่ลืมเรื่องเวลาที่แตกต่างกัน โอยยยคำถามของมันได้คะแนนจากท่านขุนเต็มร้อย แล้วแกก็ไปหาคำตอบมาให้ลูกจนได้ พ่อลูกเค้าก็เลยมีเรื่องคุยกันจนดึกดื่น

คำถามต่อไปของมัน ภาษาไทยใครเป็นคนคิดขึ้น อิแม่แทบเซริ์ทเน็ตหาไม่ทัน เพราะคำถามมันมาเป็นชุดๆๆ และมันไล่นู๋ซะจนมุมเลย

หวัดดีค่ะครูอ้อย หนูคิดว่าช่วงนี้ครูกำลังวุ่นๆเตรียมออกข้อสอบให้ลูกศิษฐ์อยู่ค่ะเห็นเงียบไป

หนูมานั่งเล่นเน็ตที่ร้านกาแฟฆ่าเวลาตอนพี่แขกกะพี่ปินส์มานแพ็คของน่ะเสียงดังมาก ยิ่งหงุดหงิดอยู่ เฮียก็ไปข้างนอกกับเพื่อน เจ้าป้าไปนินทาเค้าที่บ้านปอนด์กับแม่นกมาชิมิ เดี๊ยะๆ

หลังหะมอย

มาแอบดูเค้าคุยกัน ฮี่ๆๆ แต่ตามมะทันอ่ะ อิอิ เจ้าป้าสบายดีนะคะ

มาแว๊วววว คร่าพี่อ้อย พอดีไปจิบน้ำชากับเพื่อนฝาหรั่งมา
ทีแรกเค้าชวนทานมื้อเย็นด้วย แต่หนูไม่สามารถ เพราะงานบ้านรออยู่
แถมอาหารเย็นก็เป็นโรสต์ดินเนอร์ของโปรดด้วย แม่ปั๋วทำ

กลับมาถึงก็ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ แถมบ่นปั๋วอีกสิบตลบ
ก็มันเล่นแต่เกมส์ไม่ช่วยไรเลย พอว่าก็บอกวันหยุด
พอจิกบ่อยๆเข้ามันบอกว่า ถ้าหนูบ่นหนึ่งครั้ง
เป็นเงิน 1 ปอนด์ ป่านนี้มันเป็นเศรษฐีร้อยล้านแล้ว
ดูดิ่มันน่าตื้บแค่ไหน ผู้ชายที่บ้านเป็นงี้ป่าวคะ ^^"

เรื่องลำบงสำหรับของที่ระทึกหน่ะ ไม่มีปัญหาเลยค่ะ
เอาเป็นว่าหนูอยากส่ง เพราะค่าตั๋วไปเมืองไทย
เพื่อนอนคุยกันหลางทุ่งนาหน่ะ มันแพงกว่าของขวัญ
หนูทำไม่ได้ เลยขอส่งของที่ระทึกไปให้แทน
ถึงไม่อยากได้ก็ต้องรับ เพราะน้องๆอยากให้
เข้าใจไหมเคอะคุณป้า คุณค่ามันอยู่ที่ใจ อะเค้

พิมพ์ตกหล่นวุ๊ย จะเป็นพี่นกอีกคนละ กร๊ากกก หมายถึงลำบงลำบากหน่ะ

สวัสดีค่ะพี่อ้อย
เข้ามาชื่นชมน้ำใจงามๆของแม่พิมพ์ค่ะ
อดีตครูอย่างนุ่น คงได้แต่คิดถึงเวลาที่ผ่านมา (ถึงแม้งานเอกสารจะเยอะแยะและแข่งกันทำผลงานแค่ไหน) ใครจะว่ายังไงไม่ต้องไปสนใจค่ะ เราภูมิใจในอาชีพซะอย่าง บางคนบอกต่อหน้าเลยค่ะว่า เป็นครูสบายจังเลย ( มีความนัยแฝง) นุ่นก็พูดกลับแบบแซวเล่นๆบ้างว่า
ถ้าอยากสบายก็ไปเรียนและสอบเป็นครูสิ
เขาเงียบไปเลยค่ะ แหะ แหะ....

กินมื้อเย็นเสร็จพอดี มาป่วนพี่อ้อยดีก่า เด๋วจะไปนอนแช่น้ำอุ่น
อยากสระผมมากๆ ไม่สระมาเกือบอาทิตย์แล้วม๊าง ^^

นอนหลับฝันดีค่ะ ว่าแต่แม่นางเถิกไปไหนฟระ

ก่อนอื่นขอกราบงามที่อกตูมก่อนเลยนะพี่อ้อยขอเรียกตามเพื่อนปอนด์แม่ศรีเรือนคนงามแล้วกันค่ะแตนว่าการเป็นครูนี้หน้าเป้นงานที่ภูมิใจเพราะต้องสอนลูกตั้งหลายคนเพื่อที่จะส่งให้ถึงฝังพ่อแม่สอนลูกแค่คนสองคนยังว่าอยากเลยเพราะกลัวส่งลูกไม่ถึงฝั่งแล้วกราเป็นครูนี้ยิ่งต้องเหนื่อยมากกว่าเป็นหลายเท่าเพราะต้องส่งลูกทั้งหลายคนหลายรุ่นให้ถึงฝั่งคนที่เป้นครูหน้าถูมิใจเมื่อไรที่เห็นลูกถึงฝั่งใด้และประสมความสำเร็จ

หวัดดีค่ะ

เข้ามาขอบคุณที่เข้าไปให้กำลังใจที่บล็อคค่ะ จริงเหมือนกันหลายหลายอย่าง คนเราไม่เคยมีความพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่เลย เมื่อเช้าตื่นมารีบเข้าไปกอดสามี เพราะนึกๆดูน่าจะดีใจไม่น้อยที่ได้เค้ามาเป็นสามี แล้วยังมีลูกที่น่ารักอีก แถมจะมีอีกคนนึงตามมาอีกด้วย

เข้ามาอ่านบล๊อคด้วยก็รู้สึกดีค่ะ ถึงหนูจะไม่ได้กลับไปกราบอาจารย์ที่เคยสอนหนูมาเลย และไม่เคยเจอะเจอกันโดยบังเอิญเลยก็ตามแต่ก็ยังระลึกถึงทุกท่านเสมอ

มีความสุขมากมากนะค่ะ

พี่อ้อยจ๋า ไม่แค่พระศุกร์ พระเสาร์แล้วล่ะค่ะ ดูท่าว่าจะขนกันมาทั้งกาแล็กซี่ซะแล้ว สงสัยต้องแช่ตุ่มน้ำมนต์ จะได้แก้เคล็ด วันอาทิตยืวันแดงเดือดอีกแล้วจ้า

พี่อ้อยหลังเมา เอ้ย หลังไมค์ค้า

เจิมด้วย อิอิ

ผู้หญิงกับเรื่องช็อปๆนี่ไม่เคยห่างกันเลยนะค่ะ ทีหลังเพื่อไม่ให้เกิดกิเลส หนูก็ว่าจะไม่ไปเดินห้างแล้วล่ะค่ะ คิก คิก
ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะค่ะ

แวะมาส่งเจ้าป้านอนจ๊ะ
นอนหลับฝันดีค่า ได้เลขเด็ดอย่าลืมบอกนกบ้างน่ะค่า ฮิ ฮิ ฮิ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
แด่ครูอ้อยด้วยดวงใจค่ะ ครูอ้อยสบายดีนะคะ

เจ้าปร้าอ้อยก็อัพบล็อกใหม่เถอะ หมอเทศกาลวันครูแล้วค่ะ ตรุษจีนจะมาแล้วปร้า นู๋น่ะลากเม้าท์จนสุดขอบโต๊ะแล้วเนี่ยค่ะ ยังไม่ถึงช่องเม้นท์เลย กร๊ากๆๆ

วันนี้อิน้องทำก๋วยเตี๋ยวเนื้อค่ะเจ้าปร้า ไปเห็นบ้านอิเด็กตรางูมาค่ะ เลยอยากกิน พอดีไปตลาดก็เลยซื้อของมาทำ อยากลองทำลูกชิ้นเนื้ออ่ะป้า แต่ขี้เกียจจังเลยค่ะ (เรื่องใหญ่เลยเนาะ) แต่ก็อยากลองทำ

ตั้งแต่มาเป็นเมียฝรั่งเนี่ยอะไรที่ไม่เคยทำก็ได้มาทำเอาที่นี่แหละค่ะป้า (อย่าคิดลามกน่ะ)เรื่องอาหารการกินน่ะป้า

เจ้าปร้าคุมสอบเสร็จยังค่ะ แกล้งนั่งหลับบ้างก็ได้น่ะป้า เด็กมันจะได้สอบได้คะแนะดีๆ ฮาๆๆๆ

แกขึ้นเครื่องเมื่อช่วงหัวค่ำของดูไบค่ะ ก็ 3ชม. หลังเมืองไทยหล่ะ
จะไปแดร๊กส้มตำปลาร้า กร๊ากกก ขอให้ปากเหม็น

หนูเพิ่งกินน้ำพริกกะปิมา ไปแฮ่ใส่ปั๋ว โดนไล่ตะเพิดเลย
กลิ่นมันสุดยอดจริงๆเนอะพี่อ้อย 55++

เจ้าปร้าอ้อยขาา นู็รินกลับมาแล้นนน เกิดเหตุการณ์ทดสอบความอดทนนู็อีกแล้น และผลก็ออกมาว่านู็ไร้ซึ่งความอดทนค่ะ ฮ่าๆๆ ขอโทดนะคะที่เอาผึ่งยูนิฟอร์มเฉ่าๆช้า ตารางบินุ้นติดกันเปนแผงปลาหมึกแถวล่างเลยค่ะเจ้าป้า

ว่าแต่วันนี้ชื่นใจมากมายเลยค่ะ .. ไปส่งเจ้าพี่สาวสวยกะอาเฮียอารมณ์ดีมาที่หนามบิน อยากลงไปกระโดดเกาะขาไม่ให้ไป แต่อีกใจก้อดีใจที่แกไปพ้นจากเมืองห่วงๆแบบนี้สักทีค่ะ

ฝันดีนะคะเจ้าป้า
นู๋รินมีโอกาสเมื่อไหร่จะไปงอแงด้วยนะคะ ฮ่าๆๆ

ป้าอ้อย..เป็นครูนี่ ต้องใจเย็นแน่ๆๆ เลย..ใช่เปล่าเอ่ย..
หิมะยังตกอยู่ค่ะ..หนาวๆๆ แบบนี้ มาให้กอดซะดีๆๆๆ อิอิ

ขอบคุณค่ะ เด็กใหม่ปลามีมาเป็นระลอกค่ะ เป็นระยะ ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของกระเป๋าตังค์ ส่วนมากจะมีความหนาแน่นน้อย เพราะใช้สอยบ่อยค่ะ

อย่าลืมมาเยี่ยมปลาบ่อยๆนะคะ ดีใจค่ะ

แหม ลืมไป วัยรุ่นมีเคืองด้วยน่ะ
ก้อไอ้นกเอง มันนอนแต่วันนี่เน๊าะ แก่แล้ว
โถ เจ้าปร้า วัยรุ่นนอนดึก เข้าผับอย่าลืมพกบัตรด้วยน๊ะ เด๋วเค้าไม่ให้เข้าอ่ะ
ฮิ ฮิ ฮิ คิดถึงคร้า จุ๊บ ๆ ๆ

เจ้าปร้าอ้อย...อิน้องมาชวนไปตัดลิปบิ้นค่ะ ลูกชิ้นเนื้อ ก๋วยเตี๋ยว และลูกชิ้นปิ้ง แซ่บๆล่ะป้า

หลังไมค์นะคะเจ้าป้า วันนี้หนูหยุดแต่งานบ้านยาวเหยียด เสร็จแล้วจะมาตามข่าวค่า

สวัสดีค่ะพี่อ้อยเเว้บมาเเบบรีบร้อนนะค่ะวันนี้ คริๆ
ลักษณ์ก็อยากมาเหมือนกันเเหละเเต่ยังไม่เเน่ยังคิดอยู่เลยเนี้ยเพราะท่าอยู่ฮ่องกงนานกระเป๋าฉีกเป็นเเน่
คิดถึงนะค่ะ ไปก่อนล่ะเดี๋ยวมารายงานตัวใหม่ค่ะ จุ๊บๆ

ประกาศ แม่นางตุ๊กตาหัวเถิก ณบ้านปากหมากแอ๊บไฮโซว ชีฝากฝากข่าวมาบอกจ้า ว่าถึงเมืองไทยโดยสวัสดิภาพ แต่ยังหาฤกษ์ยามเข้าบล็อคไม่ได้ เพราะมีคอมเครื่องเดียว กำลังไปหามนต์ดำ ทำเสน่ห์ยาแฝดหลอกให้ปั๋วล่อ เพื่อชิง คอมพิวเตอร์ แต่จากการสังเกตุของผู้ชมที่อยู่ข้างเวลาที สงสัยว่า จะล่อไม่สำเร็จ คาดว่าราวอีก2 วัน ปั๋วจะอ่อน(ใจ)5555

สวัสดีค่ะ ป้าอ้อย ( ขออนุญาติค่ะ) ล็อปสเตอร์ ปลาสารภาพเลยค่ะว่าปลาไม่ชอบ พูดถึงกุ้งฝอยแล้วอยากกินขึ้นมาเลย แต่ปลาไม่กินตอนมันดิ้นกระแด่ว กระแด่วง่ะ ต้องรอให้ เด๊ด สะมอเร่กันพร้อมเพรียงกันก่อนค่ะ

ห้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาพันนนนนนนบาททททททททททท แพงจังปลาก็เคยหน้ามืดมาครั้งนึ้งค่ะ ราคาสูสี พอใส่แล้วมันเมื่อยมาก ใส่ครั้งเดียว ตอนนี้วางบนหิ้งอยู่เลย ส่วนมากชอบซื้อมือสองใส่ เอามาเช็ดแอลกอฮอล์ ก็แอ๊บไฮโซได้แล้ว ทำมึนๆ ใครจะรู้เนอะป้า

ลาก่อน และ สวัสดีค่ะ

เจ้าป้าเป็นผู้ประกาศข่าวบันเทิงไปแล้นน ฮ่าๆๆ เมื่อไหร่จะได้เจอกันคะ มีแพลนเจอพี่ตุ๊กตาเมื่อไหร่ นู็รินจะตั้งตาคอยรอเจ้าป้าอัพบล๊อคน้า ฮิฮิ

คิดถึงคร่า

เจ้าป้าขา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มามอร์นิ่งคร่า แวะมารีเควสเส้น 2 เข่งค่า เลี้ยงช้างค่ะ ฮิฮิ นู๋กินจุแมกกส์ ว่าแต่มีเม้าท์นู็รินด้วยหน้าใสกิ๊ก ฮ่าๆๆๆ เเสดงว่าวันนั้นที่นั่ง สะกดจิตท่องคาถา เป่าหูพี่เค้าไป ได้ผลจริงๆด้วยค่ะ เย้

วันนัดเดทเจ้าป้ากะพี่ตุ๊กตา เจ้าป้าต้องแต่งเริ่ดๆน้า วันนั้นนู็รินโดนมาแล้วค่ะ รุ่ยเรย เจ้าพี่เค้า 34 24 35 มั่กมาก เหนแล้วนู็ 24 35 25 ละอายแก่ใจ ฮ่าๆๆๆ

วันหลังไปโคราชดีกว่า จะได้ไปเจอเจ้าป้าด้วย ฮิฮิ ไม่ถามก่อนว่าเจ้าป้าจะมาเจอมั้ย นู็รินมัดมือชกชสุดๆ กร๊ากก

เจ้าปร้าแน่ใจแล้วน่ะคะ ที่จะไปรับนัดนู๋รินน่ะ เด๋วคนเข้าใจผิดว่าเป็นแม่ลูกกันน่ะ เจ้าปร้าจะมานั่งร้องไห้ อิน้องไม่ปลอบโด้ย อีกอย่างเด๋วคนเค้าทักว่านู๋รินเค้าสวยคงได้เชื้อทางพ่อมาน๊ะ ไม่เห็นเหมือนแม่เลย..เจ้าปร้าจะเสียหายน่ะบอกก่อน ทั้งที่เมื่อก่อนเจ้าปร้าก็เป็นรองอันดับที่ 39 เอง จากเวทีโรงเรียนบ้านลิงขบ

โอโห...นู๋รินอย่าเอาเรื่องไซร์มาพูดกับเจ้าป้า เพราะเจ้าป้าเธอมีแค่ไซร์เดียว 55555

ถ้าจะนัดเจอเจ้าป้า ต้องล้างท้องรอ เพราะเธอเป็นหุ้นส่วนร้านอาหาร ไม่ว่าเข้าร้านใหน จะมีแต่คนมาทักและสวัสดี จนสามีพี่ถามว่า ยูเป็นมาเฟียหรอ ถึงได้รู้จักคนเยอะ5555

555 เจ้าป้า 24 35 25 รออีกเดือนค่ะ เดวนู็ตามไปเจอที่ 40 40 40 เจ้าป้าจะได้อุ่นใจ ปล่อยเจ้าพี่เค้าไม่เข้าพวกไปคนเดียว โฮะๆ

สวัสดีค่ะพี่อ้อย...หายแล้วค่า ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง

อิหนูมล ตบปากตัวเอง 3 ครั้งเดี๋ยวนี้ 555 พูดจาหยาบคาย หุหุหุ

ป้าอ้อยคะ หนูดันนึกไปถึงกุ้งเต้นง่ะ ( อาหารฮาร์ดคอร์) คือเคยกินตอนเด็กๆ (สาธุ กุ้งจ๋าอภัยให้หนูด้วยเถิด หนูยัวไร้เดียงสานัก) หนูก็หวังใจว่ากุ้งเต้นเหล่านั้นจะอโหสิกรรมให้หนู

ตื่นมากลางดึก แล้วนอนไม่หลับค่ะป้า เดี๋ยวเม้นต์ป้าเสร็จหนูจะไปกินบราวนี่ของเหลือคร่า

ขอให้ป้าสุขภาพแข็งแรงค่ะ

มีเรื่องยาวๆจะเล่าให้พี่อ้อยฟัง แต่ลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก เดี๋ยวฝนซา ฟ้าใสแล้วค่อยกลับมาหยอกนะจ๊ะ คิดถึงไม่หายนิ

เจ้าป้าเจิมหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ หลังไหม้ด้วยคร้าาา

วันนี้ดูอย่างสนุกสนานทั้งสี่คู่เลยค่ะ มัน!!!

เจ้าปร้าอิน้องตบหน้าตัวเองจนบวมไปหมดแล้วค่ะ โทษฐานเอาเรื่องจริงมาล้อเล่น กร๊ากๆๆ

คิคิ เจ้าปร้ารู้ทัน อิน้องไม่กล้าไปพบใครเพราะ ทุกวันนี้ซ่อนรูปเงาะไว้ข้างใน โชว์แต่รูปทองค่ะ

หญิงเถิกหลอกล้อเฮียทับบี้สำเร็จยังป้า เฮียแกอ่อนลงบ้างยังไม่รู้

เป็นอาชีพที่น่าภูมิใจจังเลยนะคะพี่อ้อย
เมื่อเด็กๆเราก็ฝันอยากจะเป็นครูค่ะ
ตอนนี้ก็ยังอยากเป็นครูอยู่เลย
แต่อยากเป็นครูของเด็กๆอนุบาลค่ะ
จะได้นำเด็กซน 555
...
หลับฝันดีนะคะพี่อ้อย จุ๊บๆๆๆๆๆค่ะ

สวัสดีค่ะพี่อ้อย...อ่านแล้วก็รู้สึกภาคภูมิใจตามไปด้วย....ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจค่ะ ปอก็เพิ่งบ่น ๆ กับความรู้สึกเศร้าๆ ไปให้มันซา ๆ...แต่ไม่เป็นไรแล้วค่ะ...หุหุหุหุ หุหุหุ

ขอให้แม่พิมพ์ของชาติจงเจริญค่ะ....ไชโย.....

เข้ามาให้อาจารย์แม่หยิกพุงเจ้าค่ะ

งวดหน้านู๋จะรั้งแม่นกและเจ้าป้ามาเจอกันให้ได้ แต่ผู้อื่นนู๋มิกล้าไปพบ เพราะขนาดน้องมันยังเรียกนู๋ว่าป้าเลย

เอาน่าเจ้าป้า นู๋ก็เหลือไม่กี่โลก็จะวิ่งทันเจ้าป้าแล้ว คิดถึงเด้อ

แน่ะๆๆๆติดใจครีมใร้ขนของน้อง ครีมอันมันแรงมากจ๊ะ ท่านขุนไปอินเดียเลยซื้อมาฝากเมีย แกรำคาญที่เมียชอบเอามีดโกนหนวดของแกไปใช้บ่อยๆๆ

ส่วนครีมรักษาผิวหนังไหม้เนี่ย มันมีส่วนผสมของว่านหางจระเข้ หมอให้มา เสียดายไม่น่ารีบทิ้งเลย วันนี้ตอนเย้นจะไปดำน้ำตื้นดูปลากับปะการัง คือว่าเพิ่งซื้อเสื้อชูชีพมาใหม่ เลยอยากลองของจ๊ะ

นึกถึงบังมันเอาไปทาหน้านู๋ก็ขำ แต่ช่างเถอะทาได้ทุกสัดส่วน

เดี๋ยวขอตัวไปล้างจานก่อน เด้อค่ะ

ของท่านขุนแน่ะ ของอะไรหรือจ๊ะ

มิคสุมาจุ๊บป้าอ้อยพร้อมกับหมูมะนาวรสแซ่บค่ะ

แค่ลองทำค่ะป้าอ้อย นกยังไม่เอาลงบล็อคเลยค่ะเดี๋ยวทำอีกรอบสองถึงจะลงบล็อคค่ะ จ๊วฟๆๆ

มารายงานตัวกับเจ้าป้า ว่าหนูอาจไม่ได้เข้าบล็อกบ่อย
กำลังไดเอทค่ะ เข้ามาแล้วหิว เนื่องจากเห็นอาหารที่เพื่อนๆทำ
แต่ก็เอาหนมมาฝากเจ้าป้าด้วย กลัวคนสุงอายุอด กร๊ากกกก

เจ้าปร้าหนูมีเน็ตใช้แย้วววว เดี๋ยวอัพบล็อกก่อนน้าแล้วจะมากัดดากเจ้าปร้าใหม่ อิอิ

งานสอนเยอะไหมคะพี่อ้อย
เดี๋ยวปิดเทอมยาวแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

พี่อ้อยแอบหนีประชุมไปฮาโหลโทราสาบมาเหรอจ๊ะ ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวเด็กๆจะเอาเป็นตัวอย่าง

เจ้าปร้าปายบอกนังหนูมลมานวิ ทำไมหนูอยากเป็นแองเจลิน่า โจลี่ กร๊ากกก ตอนนี้หนูกลับมาปั้นหน้าเล่นเน็ตที่ดรงแรมแระเดี๋ยวอีกหน่อยจะเข้านอนก่อนล้างตรูด รักเจ้าปร้านะคะ จุบๆ

หนุเล่นเน็ตข้างล่างโทรศัพท์อยู่บนห้องคร่า

พี่อ้อยจ๋า..
ไม่ได้ข่าวคุณวาเลยค่ะ
คิดถึงคุณวามากๆเลย
เดาเอาว่าคงทำงานยุ่งมากๆ
หรือไม่ก็เดินทางอยู่ค่ะ
.....
อรุณสวัสดิ์วันศุกร์นะคะพี่อ้อย
จุ๊บๆๆๆๆๆค่ะ

เจ้าป้าเมื่อคืนโทรหาแต่ไม่รับนั่นคือหลับแล้วชิมิ โทรศัพท์หนูน่ะมันแบตหมดปรั๋วก็ดันหลับแบบลืมชาร์ตแบตในเวลาต่อมาเล้ยยยย เซ้งเรยยย อิอิ วันนี้อย่าหนีประชุมอีกนะคะ

ละจากการทำแขกสูตรน้องปอนด์ ก็มาออนอัวหาเจ้าป้า

ก็อย่างที่บอกเมื่อวานงานแขกปูเสื่อกินกันแบบง่ายๆๆ วันนี้ถึงคิวฝรั่ง จะนั่งกับพื้นก็คงมิได้ วันนี้ลูกผัวอยู่บ้านนู๋เลยเหลือบตามองหาผู้ช่วย ช่วยจัดโต๊ะหมู่บูชาบริการแขกฟุหรั่งสักหน่อย มองไปที่ปั๋วเห็นเอาตระแกรงรอ่นหาหุ้นตัวเจ๋งอยู่ถ้าคืนให้ช่วยคงจะได้อวยกับมา เลยลงที่ลูกซึ่งกำลังนอนดูหนังการ์ตูนอยู่ ลูกมันฟึดฟัดแล้วเดินสบัดใข่ออกมา ใคร อะไรของแม่เนี่ย ยกโต๊ะคนเดี่ยวเท่ห์ไม่ไหวหรอกนะ เถียง เถียง แล้วลามไปถึงท่านผู้ใหญ่ที่กำลังจิ้มเครื่องคิดเลขประมาณราคาที่จะจ่ายหุ้นอยู่
สรุป นู๋กำลังหั่นปลาอยู่ ไม่ต้องเล่า แบบที่ไอ้จ้อนมันเคยสาธยายให้ฟังนั่นแหละ วงแตกแยกย้ายกันไปทำงาน

เจ้าปร้าเอาหนมมาฝากค่า พักสอนตอนไหนก็ ชงชามาเลยค่า

สวัสดีวันศุกร์ค่าพี่อ้อยขา...สบายดีมัยคะ

จะไปลัลล้าตามประสาครูไฮโซที่ไหนกรุณาถ่ายภาพมาอวดโด้ยยยย คิดฮอดดเด๋เนี่ย อ้ออย่าหนีกลุ่มไปดูหนุ่มๆ ที่ไหนนะเคอะและอย่าเผลอเอาตูดตากแดด กร๊ากกกก

หวัดดีค่าคุณครูอ้อย หนูอ่านแล้วรู้สึกดีและปื้มใจจังเลยค่ะ คุณอ้อยสบายดีนะคะ

ป้าอ้อยขา หนูก็ลดของหวาน ของมัน ขนมขบเคี้ยวทุกชนิด แป้ง และน้ำตาลด้วย กินแต่ผักแต่หญ้าจนจะเป็นควายหล่ะค่ะ ดีที่ไม่มีเขา ^^

เช้ามาก็กินข้าวโอ๊ตผสมกับนม แล้วก็กล้วยหอม 1 ใบ แล้วก็ซุปผักเป็นอาหารเสริมระหว่างมื้อ

ซุปก็พอทน เพราะใส่น้ำจิ้มสุกี้ลงไปเพิ่มรสชาด หากอยากกินขนมขบเคี้ยวก็กินแครอทแทน

เนื้อสัตว์ก็กินจำแต่ไม่เยอะ เน้นผักผลไม้มากกว่า

อย่างพี่อ้อยไม่ต้องลดแล้วหล่ะ ปูนนี้แล้ว กร๊ากกกก หนูไม่เห็นพี่จะอ้วนเลย
เอ๊ะหรือรูปมันหลอกตา

ไปเที่ยวน้ำหนาวขอให้สนุกนะคะ
กลับมาก็ถ่ายรูปมาให้ดูบ้าง ของสวยๆงามๆอย่าเก็บไว้คนเดียว

ป้าอ้อยค่ะ หนูก็ได้เจอคุณครูมาหลายท่าน เกษียณกันหมดแล้ว พาครูไปกินเนื้อย่างมาด้วย อิอิ ขอเลี้ยงครูสักมื้อ กินไปฟังครูเล่าเรื่องเก่าๆให้ฟัง ครูเขาจำแม่นกว่าหนูอีก บางเรื่องทึ่งค่ะ ครูจำได้ไง ทั้งๆที่มีลูกศิษย์เยอะขนาดนั้น ยังไงซะก็เชื่อค่ะ ว่าป้าอ้อย สมองเพชรจิงๆ อ้อ ครูทั้ง 2 ท่านที่ กทม. ชีคิดถึงขนมจีนโคราชอย่างมากมาย ชีจะนัดแนะตะลอนทัวร์ไปกินกันอีก ชีบอกว่า จำทางไปวังขี้หมาได้จริงๆนะ

555 มาเลยแม่นก วังขี้หมายินดีต้อนรับทุกคน(ที่หน้าบ้าน555)

ปล.เพื่อนๆ อิปร้าจะไปแอบแซบในป่าซักวัน 2 วันเน้อ อิอิอิ

โหเที่ยวจังเลย อยากไปด้วย
วันนี้เมื่อยมากมาย เข้ามาสวัสดีแล้วขอตัวเข้านอนเลยล่ะกัน

พรุ่งนี้จะหัดทำขนมปี้นก ที่ชอบกิน

ปล....ตอนนี้โอเคแล้ว แม๊เกือบได้เลือดมาทำลาบลู่เลี้ยงแขกน่ะ

สวัสดีสันเสาร์ค่ะพี่อ้อย...

มาส่งเสียงรบกวนค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนนี้ก้อยมึนงงมากๆค่ะพี่อ้อย เมาค้างจากเมื่อคืนยังไม่สร่าง เดี๋ยวต้องไปทำงานอีกแล้ว ตายยยยยย

มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะป้าอ้อย กินนํ้าพริกกะปิเป็นมั๊ยคะ แซ่บๆค่ะป้า

หลับฝันดีๆนะคะพี่อ้อย
จุ๊บๆๆจ้า

br/>
สร้างกริตเตอร์
ครูอ้อยสบายดีนะคะ ระลึกถึงเสมอค่ะ

พี่อ้อย เข้าป่าไปหาเห็ดเหรอจ๊ะ ออกมารึยังเอ่ย ถ้ามาแล้ว รายงานตัวด่วนจ้า

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรช่วงปีใหม่ค่ะ
มีความสุขมาก ๆ เช่นกันค่ะเจ้าป้า

เจ้าป้าเอ๋ย....เคยได้ยินเพลง....
จากแดนอิสานบ้านเกิดเมืองนอน มาเล่นละครบทชีวิตหนัก.... ที่ลุงเปาร้องยัง? ฮา ฮา
ไปยามกันแหน่ เน้อ... เผลอๆจะเห็นลุงเปา ตากแดดต่างน้ำพร่ำอยู่กับงาน... ฮา ฮา
คิดฮอดจัง....

ออกจากป่ารึยังเนี่ย รึว่าติดใจจะใช้ชีวิตในป่าคะ

ออกมาเย้ว ๆๆกันซะโดยดี

ท่านขุนยังช้อนหุ้นอยู่ค่ะ นู๋ล่ะว๊าก ว๊าก ทุกวัน แกซื้อแต่พลังงาน นู๋บอกหยุดซื้อก่อนโดยเฉพาะโรงกลั่น กลิ่นมันทะเม่งๆๆ แกก็ว่ามันถูก คิดดูซิคะ หุ้นร่วงทุกวัน

เมื่อวานนั่งเมาส์กับเมียเจ้าของบ้าน คุณนายเค้ามีเพื่้อนเป็นเจ้าของรีสอร์ทหลายแห่ง เธอชวนไปนอนเล่นไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด ถามท่านขุนแกไม่ว่าง จะว่างก็เดือนมีนาค่ะ เซ็งเลยค่ะ พูดถึงเค้าก็ดีนะคะ แต่เสียความเป็นส่วนตัวไปนิดค่ะ แต่รวมๆๆแล้วก็โอเค

สวัสดีค่ะพี่อ้อย สบายดีนะคะ ก้อยงานยุ่งๆอ่ะ นี่ก็กำลังโดนขอร้องแกมบังคับจาก ผกก เอ้ย ผจก ให้ช่วยไปทำอีกที่แทนอีกคนที่ไปฮอลิเดย์หน่อย โดยบอกมาว่า "ถ้าเธอตกลงชั้นจะเซ็นต์อนุญาติให้เธอไปฮอลิเดย์เดือนเมษา" โห สุดยอดเลยบอสนู๋

เพิ่งทำอาหารเย็นเสร็จค่ะ วันนี้ผัดมะเขือยาวไก่สับของโปรดเจ้าจ้อนเค้า บ้านนู๋ทำกับข้าวอย่างเดียวแบ่งกันกิน

เฮ้อ...ความจริงนู๋ไม่อยากระบายเลย แต่นู๋อึดอัด วันนี้เมียเจ้าของบ้านมานั่งคุยอีกแล้ว (พี่อ้อยอย่าพึ่งว่านู๋บ้ารึปล่าวมีคนมาคุยด้วยซิดี) บางทีเรารู้สึกว่าแกขี้เหงามาก รึเธอจะกลัวเราเหงาก็ไม่รู้ เธอเลยมาบ่อย บางทีนู๋ต้องปิดประตูหน้าต่าง เหมือนกับว่า เราไม่อยู่บ้าน พอตอนเย็นลงมาเจอเธอ เธอพูดว่า อ้าวฉันนึกว่าเธอไม่อยู่บ้าน อร้ายยยเจอจนได้

สงสัยนู๋เนี่ยต้องไปบำบัดจิตเพราะไม่ชอบคนพลุกพล่าน ขนาดอยู่ระยองเพื่อนบ้านบอกคุณมลเช้าขึ้นมาเปิดประตูไว้หน่อยนะ นู๋จะได้รู้ว่าพี่มลยังมีชีวิตอยู่ 5555

รายการอาหาร ที่ป้าอ้อยเขียนมา..ไว้จิ๊บกลับไทย.เมื่อไหร่.จะซัดให้เรียบเลยค่ะ..อดอยากมานานแล้ว..อิอิ..
ป้าอ้อย..สะบายดีนะค่ะ..คิดถึงค่ะ จุ๊บ จุ๊บ

มาชวนไปเล่นโยคะค่ะ

เข้าหลังไมค์ยังไม่ได้ เวบปรับปรุงอยู่ค่ะ ไม่รู้ปากดีหรือ เสีย กันแน่ อัพบล๊อคปุ๊บเจ้านายเรียกไปทำงานปั้บ อารมณ์ยังไม่อยากทำงาน ปรับตัวไม่ทันเลยค่ะป้าอ้อย

ไว้พรุ่งนี้มาใหม่ล่ะกันค่ะ คงได้ต้อนรับป้าออกจากป่าพอดี อุอุ ว่าแต่ไปทำไรกันหรอ หาเห็ด หรือ หาหน่อไม้

ฮ่า ฮ่า คนอย่างหนูจิตตกไม่นานค่ะ ใช้เวลาไม่เกิน หนึ่งวัน พระอาทิตย์ขึ้นอีกวันก็กลับมาบร้า ไร้สาระได้อย่างเดิมค่ะ ชุดบำบัดจิตคงใส่ที่ไทย แต่ต้องแอบพ่อ แม่ และ ปรั๋วใส่ค่ะ ขี้เกียจโดน กอบอวอ แบน ปรั๋วไม่เท่าไหร่ค่ะ เพราะสู้ไหว แต่ถ้าพ่อกะแม่ คงต้องยกธงขาวตั้งแต่ยังไม่เริ่มการประลองวาทะค่ะ

ขอบคุณป้าอ้อยค่ะที่ไม่ลืม บล็อคคนบ้าสมบัติ ( ออนเซลส์) อย่างหนูนะค้า

5555 เคล็ดไม่รับของป้าอ้อยเนี่ยช่างเด็ดจริงๆๆค่ะ

แล้วเมื่อไรจะอัพบล๊อกสักที สาวเม้าจนนิ้วเจ็บ เอาไปจิ้มอะไรต่อมิอะไรไม่ได้แล้ว

วันวาเลนไทเรื่องคู่รักหวานแหววเป็นไง มีเรื่องเด็ดๆๆเล่ากับเค้่ามั่งรึปล่าวคะ

ปาดไม่ทันไม่เป็นไรค่ะพี่อ้อยรอบล็อกหน้าเนอะ ฮี่ๆๆ

ฮอลิเดย์ได้แล้วค่ะพี่อ้อยแต่ยังไม่มีกะตังค์จองตั๋ว คริ คริ คิดว่าจะไปโคราช แต่ยังไม่รู้ว่าวันใหนนะคะ จะไปโชคชัย เพื่อนบอกว่าบ้านเค้าอยู่กระโทกอ่ะค่ะ ถ้าไปแล้วจะกริ้งกร้างขอน้ำดื่มสักตุ่มนะคะพี่ขราาาา

หลังไหม้ค้า รบกวนช่วยคิดหน่อยนะคะ แห่ะ แห่ะ

เจ้าป้าหนูมาแร้นนนเพิ่งมีอินเตอร์เน็ตใช้หนูอ่านเรื่องเจ้าป้าบอกแล้วขำขี้แตกขี้แตนเลย กร๊ากกๆๆ คิดถึงนะเคอะ

พี่อ้อยจ๋า ยังไม่ออกจากป่าเหรอคะ

มาเลี้ยวๆๆ แฮะๆๆ มาตรงๆก็ได้เนอะ คิคิ หนมต้อนรับวาเลนไทน์ค่ะเจ้าปร้าอ้อย อินเทรนโน้ย

ไม่มีตี๋หล่อๆเลยค่ะเเถวนี้มีเเต่เตี้ยๆคริๆ
ลักษณ์อัพบล็อกใหม่เเล้วนะวันนี้เลิศดีคนขัดคอไม่อยู่ค่ะเลยเอาชะหน่อยเดียวลงเเดงค่ะ
ไปก่อนนะค่ะ จุ๊บๆเดี๋ยวมาใหม่

สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย

เพิ่งเสร็จจากงานแม่ค่ะ เลยแวะเข้ามาทักทายช้าไปนิด
ทางครอบครัวต้องขอขอบพระคุณมากนะคะที่มาให้กำลังใจ
และร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของคุณแม่ค่ะ

คุณแม่ก็เป็นครูเหมือนกันค่ะ ซึ่งท่านรักและภูมิใจในอาชีพนี้จนสิ้นลมหายใจเลยทีเดียว

เอาดากเจ้าป้าไปปั๊มตราให้ที่บล็อกด้วย กร๊ากกก

มาเชิญเจ้าป้าไปที่บ้านค่ะ ^^

แวะมาฝากบ้านสัก๓วันนะคะ ต้องพาเด็กไปเข้าค่ายลูกเสือ-เนตรนารีที่สุพรรณค่ะ แล้วจะนำภาพมาฝากนะคะ ครูอ้อยสบายดีนะคะ

ออกมาจากป่าแล้วใช้กำลังกันเลยเหรอคะพี่อ้อย เดี๋ยวน้องน้ำแกงก็ได้น้องหรอกพี่ ท้องแบบไม่มีมดลูกนั่นล่ะ
วันเสาร์นี้เราจะพาสาวน้อยไปรายงานตัวแล้วค่ะพี่อ้อย หายห่วงไปเรื่องนึงแระ