BlogGang.com : : Dr.Jackass. : ++ หดหู่เพราะงานแต่ง โอ้วจี๊ปรำพัน ++

กาลครั้งหนึ้ง ซึ่งครึ้มฟ้าฝน เราเป็นคนมีจิตใจ ซึ่งจุดหมาย เดินออกไปมองดู รอบๆกาย อย่าเสียดายสิ่งผันผ่าน แล จากจร

พฤศจิกายน 2551

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30

21 พฤศจิกายน 2551

++ หดหู่เพราะงานแต่ง โอ้วจี๊ปรำพัน ++

++ หดหู่เพราะงานแต่ง โอ้วจี๊ปรำพัน ++

จะว่ากล่าวกันตามท้องเรื่อง ดังนี้

เมื่อหลายๆวันก่อน เพื่อนสนิทแต่งงานอีกแล้วครับ (แต่งจนจะหมดทั้งรุ่นอยู่แล้ว ขยันแต่งกันเสียจริง ไอ้ฤดูเหงา หนาวเนื้อนี่)

ก่อนหน้างานมงคลของเพื่อน ผมก็ได้กลายเป็นศาลาพักใจของเพื่อนหญิงอีกคนหนึ่ง

อกหัก ครับ อกหัก

ถามไถ่ปลอบประโลมด้วยคำคมก็แล้ว นั่งด่าผู้ชายด้วยก็แล้ว เลี้ยงไอติมก็แล้ว พาไปไหว้พระก็แล้ว อาการมีแต่ ทรง ทรง และต่อมน้ำในตาทำงานดีกว่าช่วงปกติ

ถูๆไถๆ พอจับประเด็นได้ว่า แฟน ไปมีคนอื่น(เป็นรุ่นน้องที่ ที่ทำงาน) แล้วก็ไปเลือกคนอื่น (ซึ่งก็คือคนเดียวกับคนอื่นครั้งแรก ไม่ งง ชิมิ) ทั้งๆที่ทั้งคู่ก็มีโคงการว่าจะร่วมหอลงโลงกันอยู่ เลยจากสุขสนั่น ปรับเปลี่ยนเป็น ทุกข์ทลายกันไป

ก็โอเค ก็โอเค จี๊ป (ตัวผมเอง) อยู่เป็นเพื่อนพึ่งพายามยากได้เสมอ

ทีนี้ มันก็มาถึงวันแต่งของเพื่อน (ขอใช้นามสมมุติว่า แอนนี่) จี๊ปและ อลิซาเบท (นามสมมุติเพื่อนคนที่อกหัก ถึงตรงนี้ยังไม่ งง ใช่ไหมครับ) เลยตกลงกันว่าโอเค เดี๋ยวแกไปกะเรา( คือไอ้แอน กะ อลิฯ นี่ก็เป็นเพื่อนแก๊งเดียวกัน)

ซึ่งแอนนี่ ดั๊นไปแต่งงานที่ต่างจังหวัด

ผม และ อลิซาเบท เลยตกลงกันว่าเราจะไปกันแต่เช้าๆ ไปแวะเที่ยวโน่น ดูนี่ นั่งชิวๆ แล้วเดี๋ยวค่อยไปงานแต่งกัน ประหนึ่งมาฮันนีมูน แต่บังเอิญ เจองานแต่งเพื่อน

ก็โอเค ไปนั่งเล่น น้ำตกกัน หน้านี้กำลังหวาน หนาวๆ น้ำเย็นๆ โอ้ยยย ต้องชะล้างจิตใจอันขมุกขมัวของอลิซาเบท ได้แน่ๆ (ถึงตรงนี้ผมเริ่มสงสัยตัวเอง ว่าทำไมต้องสมมุติชื่อยาวขนาดนี้)

แต่ผลที่ได้มันต่างครับ กลายเป็นว่าผมได้ปลอบมันอีกรอบ ข้อหาพามาที่ ที่ มีอดีตอันด่ำดื่นฝังตัวอยู่ งานเข้ากันไป

พอมาถึงงานกลางคืน อลิซาเบต ก็เดิน งุดๆเกาะชายเสื้อผมเข้างาน แบบว่าตามันช้ำมาก เลยเดินก้มหน้าเกาะผมซึ่งเป็นกำบังสายตาชั้นดี มองไกลๆ นึกว่าพ่อช้าง ลากจูง ลูกลิงเข้ามา ถึงโต๊ะก็นั่งปั๊บ มองทอดสายตาอ้อยอิ่งไปที่เค้กแต่งงานหน้าเวที

แล้วก็มาถึงไฮไล ของงาน เจ้าสาวเจ้าบ่าวขึ้นเวที พูดขอบคุณแขก ก็ไม่รู้ว่าคำพูดหวานๆคำไหน หรือภาพที่มันยังคงทิ่มแทง ว่ามันก็น่าจะได้มีงานแบบนี้ แต่แล้วก็ นะ พระเจ้าลองใจกันซะก่อน

อลิช เลยปล่อยโฮเล็กๆ กลางงานพลางเอาหน้ามาซบปั๊มที่ไหล่ผม กอดคอสะอึกสะอื้น เพื่อนๆเงียบกริบหันมามอง โต๊ะที่ไอ้คุณแอนจัดไว้ให้เพื่อนๆก็ดันอยู่ข้างหน้า ติดเวทีกันเลยทีเดียว

เจ้าบ่าวเจ้าสาวหยุดพูด กึก หันมาทางต้นตอเสียงสะอื้น ด้วยความเป็นห่งเพื่อน สายตาของคนโต๊ะใกล้ๆ ก็หันมามอง โดยเฉพาะโต๊ะ วีไอพี ที่นั่งอยู่ติดกับเรา

"อลิช เอ้ยเบาๆก่อนแก คนมองทั้งงานแล้ว เฮ้ย" ผมพยายามกระซิบ

"ลิช ใจเย็นๆไว้แก" เพื่อนๆเริ่มช่วยกันแสดงความห่วงใย หวังกลบเกลื่อนล่องลอย

"แฟนเก่าเจ้าบ่าวเหรอ" ลุงโต๊ะข้างๆ หันมากระซิบถามเพื่อนอีกคน

ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ครับนี่เพื่อนสนิทเจ้าสาวครับ เพื่อนอีกคนทำหน้าที่คินดะอิจิ ไขข้อข้องใจในปริศนาของคุณลุง ( ว่าแต่ลุงจะ ถามทำไม)

"ป้า ว่าอาจเพราะแฟนเขาไม่ขอแต่งงานแน่ๆเลย ดูสิกอดกันกลมเลยนั่น ท้องอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้" อันนี้มารู้ทีหลังจากคำบอกเล่าของเพื่อน ว่าป้ากระซิบเม้ามากับเพื่อนที่อยู่อีกโต๊ะ (ดู ดู๊ ปาก หนอ ปาก)

ผมเลยเห็นท่าไม่ดี บวกกับความร้อนตัวเลย ทำเป็นพูดกับแม่ของแอน

"ลิช มันดีใจมากนะครับแม่ ที่แอนแต่งงาน โถ่ คบกันมา สิบห้าปี มันก็ตื้นตันกันธรรมดาครับแม่ ฮ่าๆๆๆ" (อันนี้ผมหัวเราะ แก้เขินไปงั้นเอง)

เราเลยต้องส่งซิกให้ เจ้าสาวเจ้าบ่าว กล่าวอะไรกันต่อไป ไม่ต้องเห็นใจเพื่อนกันตอนนี้ และแล้ว งานก็ผ่านไปด้วยดีมั้ง

ขากลับเลยต้องพาลิช มานอนด้วยที่บ้านผม เจอแม่ ลิช วิ่งเข้าไปกอดแม่
แม่เห็น สภาพหน้าอลิช ถามมาทันควันว่า แก ทำอะไร ลูกสาวชั้น

อ้าว

แม่ครับ ผมน่ะลูกชายแม่นะครับ

แล้วแม่จะไม่คิด ถามอะไร มันก่อนเลยเหรอ เหอๆ

"ลิช เป็นไรป่าวลูก ไอ้ผู้ชายใจโฉดนี่มันทำอะไร หนูหรือเปล่า"

งานเข้าไป ผลจาก ผู้หญิง ถึง ผู้หญิง คืนนั้น

ผมเลยต้อง ลงไปนอนข้างล่าง สละห้องให้ เพื่อนสาวไป

ก็ยังดี ที่ไม่ได้นอนกะ พลพรรคหมาหน้าบ้าน

ขอหา ไม่ดู แลเพื่อน เออ เอาเข้าไป

เฮ้อ ... รักใคร ดู นานๆ นะครับ

แล้วก็ นะ ก่อนจะเลิก ก่อนจะทำอะไร นึกถึงวันที่จีบกันใหม่ๆมั่งก็ดี

เผื่อ สำนึกดีๆ จะคืนกลับมา แต่ไม่ว่ายังไง ชีวิต ต้องแข็งแรง เนอะๆๆ

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 21 พฤศจิกายน 2551 16:29:09 น.

2 comments

Counter : 390 Pageviews.

อ่านไปทั้งยิ้ม ทั้งเศร้าแทนคุณลิซค่ะ
เป็นเราก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อ่ะนะ

เฮ้อ..เอาใจช่วยเพื่อนคุณนะคะ ฝากบอกเธอด้วยว่า
ผู้ชายดีๆ มักจะเจอช้า และมาสายเสมอ..
ต้องรอ..จนกว่าซักวันจะเจอคนที่ใช่จริงๆ
แล้ววันนั้นคุณลิซก็จะยิ้มกับความขมในครั้งนี้ได้

โดย: ชากีร่า

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:56:43 น.


เฮ้อ..ก็เสร้น่ะ เห็นใจคุณลิชเลย แต่คุณก็เป็นเพื่อนทีดีนะ