--- เส้นบรรจบที่รอถึงทางแยก ของเวลา -------
" สวัสดีค่ะ นั่นพี่จี๊ป หรือเปล่าค่ะ " เสียงเล็กๆของหญิงสาว (เดาเอา) กรอกผ่านคลื่นวิทยุผ่านโทรศัพท์ออกมาสู่โสตประสาทผม "คิด ว่าน่าจะใช่นะครับ มีอะไรสั่งไว้ได้เลย" เสียงเถื่อนๆแฝงน้ำเสียงกวนซนทีนของผู้อยู่อีกปลายสายตอบกลับไป ทั้งๆที่ก้ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใครที่โทรมา เสียงหัวเราะเล็กๆ รอดออกมาทางปลายสาย "นี่ ไผ่ (นามสมมุติ) เองนะพี่จี๊ป จำหนูได้ไหมเนี่ย" ทันใดนั้น ความทรงจำของผมก็ย้อนกลับไปทันที ย้อนกลับไปยังสมัย เอ่ออ... สมัยไหนดี จำไม่ได้แล้ว "ไผ่ ไผ่ ไหนอะจ้ะ อย่าหาว่าพี่โง่เลยนะพี่จำไม่ได้จริงๆ" บางครั้งการยอมรับสารูปแต่โดยดี อาจทำให้ได้ลดโทษลงกึ่งหนึ่ง เสียงหัวเราะคิกๆคักๆยัง ดังเล็ดลอดออกมาจากปลายทางโทรศัพท์ "หนูนึกแล้ว ว่าพี่รหัสหนู ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่จริงๆ" คือน้องมันอาจจะนึกด่าในใจว่า พี่ความจำสั้นยังไง ก็ยังสั้นยังงั้น ไม่ได้ยาวตามสันหลังและสายตาเลยนะมึง อีพี่จี๊ฟฟฟฟ!!! วันแรกที่ผมได้เจอน้องไผ่ มันอาจเป็นวันที่ผมโชคดี ในขณะที่ก็เป็นเวลาเดียวกันอีกนั่นแหละ ที่โชคของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผอมบาง ผมยาว ผิวขาว ตาโตดูมีแววแจ่มใส ดูน่าทะนุถนอม คนหนึ่ง ตกหวบจนน่าจะพาไปเสริมดวงชะตา สะเดาะเคราะที่วัดเดี๋ยวนั้นเลย น้อง ไผ่ จับสายรหัส ได้ สายนรก ทั้งๆที่ดูคะเนจากตัวน้องเขาแล้วนั้นก็น่าจะทำบุญมาดี ทำไม๊ ทำไมถึงตกมาอยู่กับไอ้ สายรหัสที่ใครๆก็ลงความเห็นว่า เป็นสายรหัสที่สุดติ่ง มากๆ สายหนึ่ง ทันที่ที่น้องไผ่จับสลากให้พี่เชียร์อ่านว่าตกไปอยู่กับพี่คนไหน เสียงแซ่ซ้อง โอดครวญจากไอ้พวกรุ่นพี่ที่มารอลุ้นผลจับสลาก ต่างว่าเสียดายที่น้องที่ดูดีคนหนึ่ง ต้องไปตกอยู่กับ ไอ้โจรหมีคอมมานโด เช่นผม ไปได้ ไม่เข้ากั๊น ไม่เข้ากัน สายรหัสผมนั้นดูจะรัก กันเหนียวแน่น ประหนึ่งชาติที่แล้วเสือกทะลึ่ง กรีดเลือดสาบานกันมาว่าจะรักกันให้ยาวนาน ทำให้โดยปกติ ในสายรหัสจะมีกัน 4รุ่น คือ น้องรหัส พี่รหัส ลุงรหัส และย่ารหัส ปี 1 - พี่ปี4 แต่สายผม มีถึง 7 รุ่น!!!! ที่ยังเรียนอยู่ โครตทวดรหัส ผมเรียนมา 7ปีเข้าไปแล้ว เป็นว๊ากเกอร์รุ่นเดอะ คือ พี่เขาอาจจะรักการเรียนมากเป็นพิเศษถึงไม่ยอมจบซักที วันดีคืนดี อาจเห็นโคตรทวดรหัสไปนั่งเรียนวิชาเดียวกับ น้องรหัสปี1 ก็ได้ใครจะไปรู้ วันๆ ถ้าไม่เจอที่ร้านเหล้า ก็เจอที่ร้านหมูกะทะ พี่รองโคตรทวดรหัว คนนี้ ฮา เพราะออกไปเป็นทหารซะ ปี แบบว่า ใจรักชาติ สมัครเป็นทหารเกณฑ์ไปซะเลย บ้าพลังสุดขิง เรียก พี่แรมโบ้ พี่ ทวดรหัสเป็น อะไรที่ดูขัดแย้งมากๆ พี่ทวดเป็นลูกเจ้าของร้านทอง เวลาไปไหนมาไหนก็จะได้พี่ทวดนี่แหละ ออกตังเป็นสปอนเซอร์ให้ ตั้งแต่เลี้ยงน้องรหัส ขอทุนโครงการพาน้องไปเที่ยว อะไรๆ พี่หลง (นามสมมุติ) จะเป็นเจ้าภาพใหญ่ ให้ยืมรถ ขับปุเลงๆไปเที่ยวกัน พี่ ย่ารหัส 1เดียวไข่แดง แห่งสายเเข็ง สายนี้ที่เป็นผู้หญิง ขอโทษนะครับ ย่ารหัสผมนี่ ความงามระดับดาวคณะ เสียแต่ที่ว่า แกโหด และชอบอำอะไรกันแรงๆ แถมแฟนพี่ยังเป็น นักบอลมหาลัย ล่ำบึ๊กยังกะ เจสัน สเตแฮม พี่ ลุงรหัส ผมก็แนวสุดติ่ง ในสมัยนั้น แนวไม่แนว ชื่อเล่นแก ชื่อ วรมันตร์ (ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่า แกตั้งเอง หรือหม่อมแม่ตั้งให้ เพราะมีข่าวลือลับๆมาว่า แกเป็นลูกเจ้านายชั้นสูงของ ประเทศลาว) อาร์ทตัวเบ้งเก่งมากในทางศาสตร์ศิลป์ แล้วก็มาถึง พี่รหัสซึ่งคือผมเอง หมีความกรรมกร วันๆหาแต่ที่ทางจะออกค่ายกับชาวบ้านร้านตลาด อยู่แต่ห้องจิตกรรม แต่เสือกวาดรูปเหมือนไม่ได้ วาดได้แต่เหมือนส้นตีนอะไรก้ไม่รู้ อินดี้มาตั้งแต่เล็กๆ ว่างั้น แล้วก็มาน้องไผ่ คุณหนูผู้เป็นที่รักยิ่งของ บรรดาพี่รหัสทั้งหลาย คือพูดง่ายๆว่าเห่อเด็กใหม่นั่นเอง.... ตัดฉับกลับมา ปัจจุบันขณะ " พี่จี๊ปค่ะ พี่มิ้งค์ (นามสมมุติย่ารหัสผม) ให้หนูโทรมาถามพี่ว่า พี่จะไปงานแต่งพี่หลง ไหมค่ะ" "ทำไมเจ๊ใหญ่ ไม่มาถามเองล่ะหนูไผ่" "พี่มิ้งค์เขาบอกว่าเรื่องเล็กๆแบบนี้อย่าให้ต้องถึงมือเขาค่ะพี่" ยัยน้องเล็กยังหัวเราะเสียงใส " ไปสิไป วันไหน ที่ไหนล่ะ แล้วพวกพี่คนอื่นไปกัันหมดไหมจ้ะ" ผมถามด้วยน้ำเสียงยินดีปรีดา ที่จะได้ไปเจอ พี่ๆที่ห่างหายกันไปหลายปี ด้วยวันและเวลา ภาระหน้าที่ อาจทำให้เรา หลงๆลืมๆ พี่พ้องน้องเพื่อนไปบ้างบางคน ตามกาลเวลาที่ไหลเอื่อยไปข้างหน้าตลอดเวลา ใน โลกที่อึกทึก และ วุ่นวาย มีหลายคนลืมหลง ห่างร้าง กันไปบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา เพราะต่างคนก็ต่างมีเส้นทางที่อาจจะมาบรรจบทับซ้อนกันในห้วงหนึ่ง และ ต่างก็ต้องเข้าแยก เพื่อตามหา เส้นทาง ของตัวเองต่อไป แต่ก้ไม่แน่ เพราะโลกเราช่างกลมกว่าผลส้มแบบนี้ เส้นทางของเราอาจกลับไปร่วมทางกับเพื่อนพ้องน้องพี่ เก่าก่อนอีกครั้ง ก็เป็นทางที่ชุ่มชื้นดี ทำให้หวนคิดถึง สมัยก่อนที่ทางเราบรรจบกัน แล้วผ่านวันคืนดีๆ มาด้วยกัน " ไปครบค่ะพี่ แต่พี่มิ้งค์บอกว่า ให้พี่จี๊ปไปแต่งตัวที่บ้านพี่มิ้งค์ แล้วค่อยออกมาพร้อมกัน กับหนูด้วย" เจ้าไผ่ยังเจื้อแจ่วไม่หยุด"ทำไมล่ะไผ่ พี่ไปถูก หรือเจ๊ จะให้ไปขับรถให้เหรอ" ผมก็พาซื่อถาม "เปล่า ค่ะ พี่มิ้งค์จะเช็คพี่จี๊ปก่อนว่าแต่งตัวผ่านไหม พี่มิ้งค์เขากลัวพี่แต่งตัวอินดี้ แนวๆพี่อีก จะอายแขกพี่หลงเขา ฮ่าๆๆๆ (คราวนี้หัวเราะร่วนเลยน้องชั้น)" ของบางอย่าง เวลาก็เปลี่ยนไม่ได้นะครับ ยกตัวอย่างเช่น รสนิยมด้านแฟชั่นการแต่งตัว ของผม นี่ -*- ฮ่าๆๆๆ "ไผ่ งานนี้พี่ขอควงแกไปได้ม่ะ ไปเดี่ยวมาหลายงานแต่งแล้วว่ะ" ผมกระเซ้ายัยน้องเล็กเล่น "ได้เลยพี่จี๊ป หนูชอบทำบุญอยู่แล้วล่ะ" ---- นั่นแน่ เดี๋ยวนี้โตแล้วโต๋ ซะงั้น น้องชั้น ฮ่าๆๆๆ .......................... จะได้ไปงานแต่ง แบบไม่ต้องไปคนเดียวซะทีนะเรา ............................................
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาทักทายค่ะ