กาลครั้งหนึ้ง ซึ่งครึ้มฟ้าฝน เราเป็นคนมีจิตใจ ซึ่งจุดหมาย เดินออกไปมองดู รอบๆกาย อย่าเสียดายสิ่งผันผ่าน แล จากจร

<<
มกราคม 2551
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
4 มกราคม 2551
 

คืน แห่ง แสง ของความ มืดหน่น

สายลมเย็นหนาวยะเยือก พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดๆที่มีดวงดาวประดับเต็มผืนฟ้า พากันแข่งเปล่งแสงออกมา เหมือนจะบอกให้โลกรู้ว่า ในที่มืด ก็มีแสงสว่างส่องเหมือนกัน


ผมชอบเรื่องดาราศาสตร์ ดูดาว นิทานดวงดาว มาตั่งแต่เด็กๆ ความฝันอันสูงสุดคือ นักบินอวกาศ ถึงแม้ว่ามันคงเป็นสิ่งเกินเอื้อม แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เปิด หนังสือดวงดาวและอวกาศดู...

แต่คืนนี้ ดาวไม่สว่างเหมือนก่อน หรือว่าท้องฟ้ากลับมืดจนกลืนดวงดาราดับไป ทั้งๆที่มันก็เป็นผืนฟ้าและดาราดวงเดิม จิตใจผมเองต่างหากที่สับสน หม่นลงเอง

ผมกำลังยืนอยู่บนทางแยก ที่ผมเลือกเอง ทางแยกที่ผมบรรจงฉุดกระชากตัวเองให้มาเจอแยกหลายๆแยกนี้เอง

เอามือป้องตาดูก็รู้ว่าแต่ล่ะทางไม่ง่ายเลย แถมขลุกขละยากแก่การเดินผ่านไปทั้งสิ้น ก็เหมือนคนหลงทางกลางป่าแบบดันลืมเอาเข็มทิศ กับแผนที่เข้าไปด้วย แถมก็ยังมองหาดาวเหนือเพื่อนำทางไม่เจอ

แต่ .. ในเมื่อตัดสินใจแบบระห่ำแตกไปแล้ว ก็ต้องทำใจดีสู้เสือเดินดุ่มเอาไปก่อน แต่ก่อนอื่น.. ขอย้อนไปสักนิด

ก่อนตัดสินใจพาตัวเองมาลอยคว้างแบบนี้ ตอนนั้นมันคึก มั่นใจในตัวเองสูงทะลุพิกัด คิดอะไรก็ออก แต่ ณ ปัจจุบันดันเกิด มีหนามแหลมๆของความกลัว เข้ามาแทงข้างหลังทะลุไปถึงตับไต ให้ความมั่นใจมันไหลออกมาจากเซี่ยงจี้

อะไรๆที่เคยคิดมันว่าดี ก็เกิดการไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ขึ้นมาดื้อๆ แบบไม่รู้สาเหตุ อาจเพราะ กลัว60% + สับสน40% หรือ สับสน60% + กลัว40% ก็ไม่แน่ใจ แต่ความมั่นใจ ลดลงกว่าครึ่ง

มันกล้าๆ กลัวๆ นะครับ เดิมพันทางเลือกมันสูง

มันคือ ความฝัน ( ไม่ใช่นักบินอวกาศแน่นอน) กับ ความล้มเหลว ซึ่งโอกาศไปถึงทั้ง2ด้านมันมากพอๆกัน แต่ ในเมื่อเกิดมาทั้งที ก็ต้องลองดูแบบมุ่งมั่น เดินหน้าต่อไปไม่เหวียวหลังเนอะ ๆ ๆ (ใครก็ได้เห็นด้วย เพิ่มกำลังใจหน่อย 555+)

.. ก็คนมันไม่มีอะไร จะเสีย ดีกว่าเกิดมา แล้วไม่ลองวิ่งไล่คว้าฝัน โลกบอกว่า ที่ผ่านมามี นักไล่ฝันที่สมหวัง อย่างน้อยก็ 15 วันครั้ง ( อันนี้ไม่นับดีกว่า นี่มันหวย ) มีหลายคนเดินตามทางฝันได้สำเร็จ แล้วก็อีกมากที่ล้มเหลว

แล้วเราล่ะ 555+

ก็แค่ มุ่งมั่นเดินหน้ามันต่อ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ส่วนพรุ่งนี้มันจะดูแลตัวมันเอง เฮ่อ!! แล้วพรุ่งนี้ตะวันก็ขึ้นใหม่เสมอ

ชีวิต มันต้องเดินไปตามหาความฝัน พี่ตูน กับ น้าแอ๊ด ก็แหกปากบอกไว้ปาวๆ

วงดนตรี เดอะ บิท เทิ้ล ก็เดินขาแทบลากทั้วเมือง กว่าจะประสบผลสำเร็จ เอ้าๆ กระโจนลงสู่ทะเลฝัน แล้วไปให้ถึงฝั่งกันเถอะ โย่ๆๆ 555+

ปล. ผมก็แค่อยากเล่า อยากบอก ตอนหลังๆแอบ พูดให้กำลังใจตัวเองซะงั้น ยังไงก็ขอบคุณครับที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ ทั้งๆที่มันก็ มั่วๆ มึนๆ ซะ สาธุ




 

Create Date : 04 มกราคม 2551
4 comments
Last Update : 4 มกราคม 2551 1:36:46 น.
Counter : 570 Pageviews.

 
 
 
 
สวัสดีค่ะ เอ ทำไมไม่เห็นมีใครมาเม้นต์ให้เลยละคะ ขอเจิมเป็นคนแรกละกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ทำตามความฝันเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แม้ว่าสุดท้ายต้องกลายเป็นเราที่เดินอยู่คนเดียว คนที่เคยให้กำลังใจนั้นหดหายไปหมด...

เห็นด้วยคะ กับที่คุณบอกว่า ตัวเองฉุดกระชากลากตัวเองมาถึงทางแยกเอง..เราก็เป็นเหมือนกันนะ ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องหาเรื่องราวให้ตัวเองต้องตัดสินใจมากขนาดนั้น อนาคตมันจะเป็นแบบนี้ไหม ถ้าเราเลือกอย่างนี้ หรือมันจะเป็นอย่างนั้นถ้าเราทำแบบนั้น..(งงไหมหว่ะฮ่าๆ)

เออนะ ก็ ก้าวเดินต่อไปละกันค่ะ ทำความฝันตัวเอง แม้จะไม่มีใครอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจก็ตาม...พ่อแม่ยังยืนอยู่ข้างหลังเราและดีใจไปกับทางที่เราเลือกนะคะ...

 
 

โดย: GottaBeMary วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:12:01 น.  

 
 
 
 
 

โดย: ซซ วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:28:48 น.  

 
 
 


มาดู...มีอะไรน่าสนใจ

 
 

โดย: หุหุ (yut ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:35:21 น.  

 
 
 
เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งนะค่ะ

สิ่งใดเกิดขึ้นแล้วสิ่งนั้นดีเสมอค่ะ
ในสถานการณ์ที่แย่ๆ ยังมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่เลยนะ

- ทำดีที่สุดแล้วเราจะยิ้มรับกับผลของมันค๊า -
 
 

โดย: myvip_diary วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:24:41 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

Dr.Jackass.
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สนุกนิยม กับรส ขมๆ ในตัวเราเอง...

ความรัก ที่หน่วงจิต เพราะไม่คิดจะปลดปล่อย... I am bad doctor. 5555

[Add Dr.Jackass.'s blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com