คืน แห่ง แสง ของความ มืดหน่น
สายลมเย็นหนาวยะเยือก พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดๆที่มีดวงดาวประดับเต็มผืนฟ้า พากันแข่งเปล่งแสงออกมา เหมือนจะบอกให้โลกรู้ว่า ในที่มืด ก็มีแสงสว่างส่องเหมือนกัน
ผมชอบเรื่องดาราศาสตร์ ดูดาว นิทานดวงดาว มาตั่งแต่เด็กๆ ความฝันอันสูงสุดคือ นักบินอวกาศ ถึงแม้ว่ามันคงเป็นสิ่งเกินเอื้อม แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เปิด หนังสือดวงดาวและอวกาศดู...
แต่คืนนี้ ดาวไม่สว่างเหมือนก่อน หรือว่าท้องฟ้ากลับมืดจนกลืนดวงดาราดับไป ทั้งๆที่มันก็เป็นผืนฟ้าและดาราดวงเดิม จิตใจผมเองต่างหากที่สับสน หม่นลงเอง
ผมกำลังยืนอยู่บนทางแยก ที่ผมเลือกเอง ทางแยกที่ผมบรรจงฉุดกระชากตัวเองให้มาเจอแยกหลายๆแยกนี้เอง
เอามือป้องตาดูก็รู้ว่าแต่ล่ะทางไม่ง่ายเลย แถมขลุกขละยากแก่การเดินผ่านไปทั้งสิ้น ก็เหมือนคนหลงทางกลางป่าแบบดันลืมเอาเข็มทิศ กับแผนที่เข้าไปด้วย แถมก็ยังมองหาดาวเหนือเพื่อนำทางไม่เจอ
แต่ .. ในเมื่อตัดสินใจแบบระห่ำแตกไปแล้ว ก็ต้องทำใจดีสู้เสือเดินดุ่มเอาไปก่อน แต่ก่อนอื่น.. ขอย้อนไปสักนิด
ก่อนตัดสินใจพาตัวเองมาลอยคว้างแบบนี้ ตอนนั้นมันคึก มั่นใจในตัวเองสูงทะลุพิกัด คิดอะไรก็ออก แต่ ณ ปัจจุบันดันเกิด มีหนามแหลมๆของความกลัว เข้ามาแทงข้างหลังทะลุไปถึงตับไต ให้ความมั่นใจมันไหลออกมาจากเซี่ยงจี้
อะไรๆที่เคยคิดมันว่าดี ก็เกิดการไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ขึ้นมาดื้อๆ แบบไม่รู้สาเหตุ อาจเพราะ กลัว60% + สับสน40% หรือ สับสน60% + กลัว40% ก็ไม่แน่ใจ แต่ความมั่นใจ ลดลงกว่าครึ่ง
มันกล้าๆ กลัวๆ นะครับ เดิมพันทางเลือกมันสูง
มันคือ ความฝัน ( ไม่ใช่นักบินอวกาศแน่นอน) กับ ความล้มเหลว ซึ่งโอกาศไปถึงทั้ง2ด้านมันมากพอๆกัน แต่ ในเมื่อเกิดมาทั้งที ก็ต้องลองดูแบบมุ่งมั่น เดินหน้าต่อไปไม่เหวียวหลังเนอะ ๆ ๆ (ใครก็ได้เห็นด้วย เพิ่มกำลังใจหน่อย 555+)
.. ก็คนมันไม่มีอะไร จะเสีย ดีกว่าเกิดมา แล้วไม่ลองวิ่งไล่คว้าฝัน โลกบอกว่า ที่ผ่านมามี นักไล่ฝันที่สมหวัง อย่างน้อยก็ 15 วันครั้ง ( อันนี้ไม่นับดีกว่า นี่มันหวย ) มีหลายคนเดินตามทางฝันได้สำเร็จ แล้วก็อีกมากที่ล้มเหลว
แล้วเราล่ะ 555+
ก็แค่ มุ่งมั่นเดินหน้ามันต่อ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ส่วนพรุ่งนี้มันจะดูแลตัวมันเอง เฮ่อ!! แล้วพรุ่งนี้ตะวันก็ขึ้นใหม่เสมอ
ชีวิต มันต้องเดินไปตามหาความฝัน พี่ตูน กับ น้าแอ๊ด ก็แหกปากบอกไว้ปาวๆ
วงดนตรี เดอะ บิท เทิ้ล ก็เดินขาแทบลากทั้วเมือง กว่าจะประสบผลสำเร็จ เอ้าๆ กระโจนลงสู่ทะเลฝัน แล้วไปให้ถึงฝั่งกันเถอะ โย่ๆๆ 555+
ปล. ผมก็แค่อยากเล่า อยากบอก ตอนหลังๆแอบ พูดให้กำลังใจตัวเองซะงั้น ยังไงก็ขอบคุณครับที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ ทั้งๆที่มันก็ มั่วๆ มึนๆ ซะ สาธุ
Create Date : 04 มกราคม 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 4 มกราคม 2551 1:36:46 น. |
Counter : 570 Pageviews. |
|
|
|
ทำตามความฝันเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แม้ว่าสุดท้ายต้องกลายเป็นเราที่เดินอยู่คนเดียว คนที่เคยให้กำลังใจนั้นหดหายไปหมด...
เห็นด้วยคะ กับที่คุณบอกว่า ตัวเองฉุดกระชากลากตัวเองมาถึงทางแยกเอง..เราก็เป็นเหมือนกันนะ ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องหาเรื่องราวให้ตัวเองต้องตัดสินใจมากขนาดนั้น อนาคตมันจะเป็นแบบนี้ไหม ถ้าเราเลือกอย่างนี้ หรือมันจะเป็นอย่างนั้นถ้าเราทำแบบนั้น..(งงไหมหว่ะฮ่าๆ)
เออนะ ก็ ก้าวเดินต่อไปละกันค่ะ ทำความฝันตัวเอง แม้จะไม่มีใครอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจก็ตาม...พ่อแม่ยังยืนอยู่ข้างหลังเราและดีใจไปกับทางที่เราเลือกนะคะ...