Bloggang.com : ดาวกันยา :

พรางหัวใจ ตอนที่ 5 part 3 จบตอน

“คุณหญิงแม่ยังกลับไม่ได้แต่ท่านกำลังหาตั๋วเครื่องบินอย่างด่วนที่สุด ท่านสั่งฉันมาให้มาหาแกคุยกันให้รู้เรื่อง” ชีพชนม์บอกกับวรันต์ เช้าวันนี้เขาและทรงพลแจ้นมาหาเพื่อนรักแต่เช้า

“ฉันก็เรียนคุณแม่ไปแล้ว ว่าเด็กพุดจะมาขออยู่ด้วยชั่วคราวก่อน”

“อายุเท่าไรแล้วไอ้รันดูหน้าตายังกะไม่จบมอปลายดี” ทรงพลถามโดยที่ไม่ละสายตาจากพุทธชาดที่เดินเข้าเดินออกอยู่ในครัว

“พอ พอ ไอ้พอลแกเลิกทำหน้าหื่นได้แล้ว หันมาทางนี้คนเขาคุยเป็นการเป็นงานอยู่”

“สดซิงๆเลยใช่ไหม น่ารักว่ะ ขาวๆตาโต ไร้ดียงสา มิน่าเอาไอ้รันเสียอยู่หมัด” ทรงพลว่า

“แกอย่ามาพูดดีไอ้พอล ก็แกไม่ใช่หรือที่หามา”

“หา! แกว่าไงนะรัน ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย” ทรงพลหน้าตาเลิ่กลั่กดูตกใจจริงจังมากกว่าจะเสแสร้ง

“ก็แกเองไม่ใช่หรือที่ออฟเด็กคนนี้มาแถมยังมาใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้ฉันกินอีก อย่าบอกว่าไม่ ไอ้ชีพบอกฉันหมดแล้วนี่ยังไม่ได้สำเร็จโทษเลยนะ ไอ้เพื่อนเลว” วรันต์ชี้หน้า

“เฮ้ย! ใช่ที่ไหน ฉันไม่ได้...” ทรงพลขยับจะปฏิเสธแต่แล้วก็เงียบไปหัวเราะเก้อๆ

“หมายความว่าไงไอ้รันที่ว่าเด็กคนนี้ไอ้พอลหามา”

“ก็ยายหนูพุกเนี่ยคือเด็กที่ผับคืนนั้นยังไงล่ะชีพ ฉันตื่นมาก็เจออยู่บนเตียงด้วยกันแล้ว ส่งกลับไปบ้านนึกว่าจะจบเรื่อง ไอ้เจ้าบวรมันเจอมือถือยายนี่ตกในรถ ฉันก็หวังดีกลัวจะติดต่อลูกค้าไม่ได้เลยให้มันเอาไปคืน ที่ไหนได้ วิ่งแร่ตามมาเฉยเลย”

“เฮ้ย!” เพื่อนทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“นั่นน่ะนะ” ทรงพลถึงกับเกาหัว

“ฉันว่ามันไม่ใช่นา คืนนั้นดูเหมือนจะอวบกว่านี้แล้วก็เป็นสาวกว่านี้ ถ้าเจอแบบนี้ฉันไม่ยกให้แกหรอก เอาเองดีกว่า หูยอยากกินเด็ก” ทรงพลรำพึงกับตัวเอง ชีพชนม์ที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับตบหัวป้าบเข้าให้

“ไอ้พอล เวลาอย่างนี้ยังจะลามกอีกนะเอ็ง”

“ทำไมแกไม่ให้เงินเขาสักก้อนล่ะ เขาอยากได้เงินหรือเปล่า” ชีพชนม์ถาม

“ฉันก็ถามๆอยู่ไม่เห็นเขาเรียกร้องอะไร นี่คงรอประเมินราคาอยู่ล่ะมั้ง เออ มีทีเด็ดกว่านั้นอีก ยายเด็กคนซื่อไร้เดียงสาของแกน่ะ บอกว่าเขาอาจจะท้องกับฉันโว้ย” วรันต์บอก ส่งผลให้เพื่อนทั้งสองตาโตขึ้นอีกรอบ

“แล้วแกจะทำไงต่อไอ้รัน น้องเขาอยุถึงสิบแปดหรือยัง” ชีพชนม์ออกจะนึกเอ็นดูเด็กสาวอยู่บ้าง จากหน้าตาท่าทางซื่อๆดูตื่นกลัวคนแบบนั้น

“ก็ยังไม่ถึงน่ะสิ ไม่งั้นพ่อไล่เปิดไปนานแล้ว”

****************************************
“ตรวจตั้งครรภ์น่ะ มันพอจะตรวจได้ไม่ใช่หรือ หนูตรวจหรือยัง” ชีพชนม์ถามเด็กสาวเสียงอ่อน

“ไม่ได้ตรวจหรอกค่ะ พุดไม่แน่ใจว่าตรวจได้ ต้องรอดูว่ารอบเดือนพุดจะปกติหรือเปล่า” พุทธชาดออกจะเก้อเขินไม่น้อยเมื่อต้องตอบคำถามประเภทนี้ต่อหน้าผู้ชายตัวโตถึงสามคน

“ลองตรวจดูดีไหม นานเท่าไรแล้วนะเดือนหนึ่งได้หรือยัง”

“ก็ราวสามอาทิตย์ค่ะ ลองตรวจดูก็ได้” คำตอบและท่าทีซื่อๆของเด็กสาว ทำเอาชีพชนม์อึ้งไป เขานึกว่าเด็กสาวคงบ่ายเบี่ยงไม่ยอมตรวจ เพื่อถ่วงเวลาให้นานที่สุด

พุทธชาดคิดอย่างที่พูดไปจริงๆ เรื่องการตั้งครรภ์ที่ยกมาเป็นข้ออ้างกับวรันต์นั้น เอาเข้าจริงๆเธอก็ชักหวั่นใจอยู่เหมือนกัน หากรู้ผลก็จะได้วางแผนได้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป

“แต่ว่าถ้าพุดไม่ได้ท้อง แล้วคุณจะทำยังไงกับพุดล่ะคะ” เด็กสาวถามเอาตรงๆ

“ถึงยังไงพุดก็อายุไม่ถึงสิบแปด ถ้าที่บ้านรู้เข้าว่าพุดมาอยู่ที่นี่ เขาคงไม่อยู่เฉยกันแน่”

“เธอขู่ฉันอีกแล้วนะ” วรันต์เสียงดังด้วยความหงุดหงิด

“ใจเย็นก่อนน่ารัน ที่น้องเขาพูดมันก็ถูกนะ” ชีพชนม์ไกล่เกลี่ย

“แล้วที่บ้านหนูเขาไม่ตามหาหรือที่หนูออกมาแบบนี้”

“ก็น่าจะตามหาอยู่ค่ะ แต่พุดก็ไม่แน่ใจเพราะไม่กล้าติดต่อทางบ้าน เขาคงคิดว่าพุดหนีตามผู้ชายไปแล้ว”

“อ้าวแล้วหนูไม่คิดจะกลับหรือ”

“กลับไปก็โดนหนักสิคะ ชาวบ้านนินทากันเสียขนาดนั้น” เธอทำหน้ายุ่งยากใจปิดปากเงียบเรื่องที่นางเอมอรจะพาเธอไปเร่ขาย แค่นี้พวกเขาก็ดูถูกเธอจะแย่อยู่แล้ว

“ถ้าทางเราให้เงินหนูสักก้อนแล้วพากลับบ้านล่ะ”

“พุดไม่กลับค่ะ พุดกลับไม่ได้เขาเอาพุดตายแน่ๆ อีกอย่างพุดมั่นใจว่าเขาเอาเรื่องคุณแน่ๆค่ะ เขากำลังหาคนรับผิดชอบอยู่”

“ใช่สิก็จ้องกันอยู่แล้วนี่” วรันต์บอกลอยๆ

ชีพชนม์ถึงกับกุมขมับฟังจากที่พุทธชาดบอกไม่ว่าทางออกไหนก็ดูจะตีบตันไปเสียหมด ที่สำคัญเด็กสาวยืนยันว่าเธอไม่ได้มีอาชีพขายบริการซึ่งถ้าเป็นจริงคงต้องคุยกันอีกยาว

“พวกฉันกลับก่อนก็แล้วกัน” จู่ๆทรงพลที่นั่งฟังอยู่นานโดยไม่ออกความเห็นสักคำก็บอกขึ้น ชีพชนม์ขยับจะท้วงแต่ก็ถูกกระตุกแขนเสื้อเอาไว้ ทรงพลขยิบตาปรามเขาให้เงียบไว้

“เอาเป็นว่ารอให้คุณหญิงแม่ไอ้เจ้ารันต์กลับมาแล้วก็ค่อยว่ากันอีกที ฉันจะเรียนคุณหญิงแม่ว่าไม่มีอะไรต้องห่วงเตรียมรับขวัญหลานด้วยสร้อยทองพร้อมจี้เพชรได้เลย”

“ช่วยได้มากเลยว่ะเพื่อน” วรันต์ตบไหล่ไม่เบานัก ทรงพลถึงกับหน้าแหย

“ใจเย็นน่าไอ้คุณรัน ทุกปัญหามีทางแก้ ตอนนี้ฉันขอกลับไปตั้งหลักก่อนนะ” เขารีบถอยห่างเมื่อเห็นเพื่อนรักตั้งท่าจะเตะเอา

“เพราะแกคนเดียวไอ้พอลเล่นจนได้เรื่อง” วรันต์ตะโกนไล่หลังสองหนุ่มที่จ้ำอ้าวออกจากห้องไปแบบไม่ล่ำลา

“อ้าวไปสิแม่คุณ นั่งทำหน้าบ้องแบ๊วอะไรอีกล่ะ” เขาหันมาพาลเอากับพุทธชาด

“สมใจเธอแล้วนี่บานปลายออกไปเรื่อยๆแบบนี้ไม่แคล้วเป็นข่าวดังแน่”

“พุดไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย มีแต่คุณทำเองทั้งนั้น” เธอค้อนควักเข้าให้ก่อนจะกลับเข้าห้อง

“ใช่สิ อะไรก็ฉันทั้งนั้น ไม่มีใครทำผิดเลยมีแต่ฉันนี่แหละผิด” วรันต์บ่นพึมพำอย่างหัวเสีย

****************************************

Create Date : 20 ธันวาคม 2554

0 comments

Last Update : 5 มกราคม 2555 18:42:00 น.

Counter : 903 Pageviews.