Bloggang.com : ดาวกันยา : พรางหัวใจ ตอนที่ 7 part 1

พรางหัวใจ ตอนที่ 7 part 1

ในตอนแรกพุทธชาดนึกดีใจที่อย่างน้อยคุณหญิงวีรยาคงเอ็นดูเธอบ้าง จึงชวนเธอร่วมเดินทางไปด้วย แต่ครั้นได้พบกันที่สนามบินเด็กสาวก็เข้าใจว่าเธอคิดไปเองทั้งเพ

“หนูลิลี่ เอาของให้เด็กพุดถือให้ก็ได้นะ เขาเป็นเด็กรับใช้ของป้าเอง” คุณหญิงบอกกับหญิงสาวผิวขาวจัดคนที่เคยกรี๊ดร้องวิ่งออกจากห้องของวรันต์ไป เจอกันครั้งนี้เธอดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยกว่าครั้งนั้น

“อ้อ คนใช้ของคุณหญิงแม่นี่เองนะคะ ลิลี่ก็คิดอยู่เหมือนกันค่ะวันนั้นเขาดูเด๋อด๋าบ้านนอกพิกล เอ อย่างนี้จะช่วยงานอะไรคุณรันได้ล่ะคะ” หล่อนส่งกระเป๋าใบเล็กที่หิ้วมาให้พุทธชาดที่รับมาอย่างงงๆ

“แม่ให้ดูแลปัดกวาดทำความสะอาดจัดอาหารก็พวกงานแม่บ้านนั่นล่ะ หนูคงเห็นแล้วว่าเป็นแค่เด็กรับใช้ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย”

“ลิลี่ก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นค่ะ” อาหมวยปิดปากหัวเราะคิกคักใบหน้าแดงเรื่อ

“ลิลี่เข้าใจว่าผู้หญิงของพี่รันต้องออกงานได้เข้าสังคมเป็นมีการศึกษาพอสมควร อย่างเด็กคนนี้ดูไม่เป็นอะไรเลยคงทำได้แค่งานรับใช้ตามคำสั่งเท่านั้น” หล่อนพูดอย่างผู้หญิงใจกว้างและเข้าใจอะไรๆได้ดี แต่พุทธชาดกลับขำเมื่อนึกไปถึงวันที่หล่อนวิ่งร้องกรี๊ดๆราวกับคนไม่มีสติ

คุณหญิงวีรยาเกาะแขนวรันต์ไว้ข้างหนึ่งอีกด้านขนาบด้วยผู้หญิงที่ชื่อลิลี่ วรันต์นั้นหน้าตึงตั้งแต่เห็นลิลี่ที่สนามบินแล้วแต่เพราะมารดาอยู่ด้วยทำให้เขาแสดงอะไรออกมามากนักไม่ได้ คงเหลือแต่แววตาหงุดหงิดคิ้วขมวดเป็นผูกโบว์อยู่อย่างนั้น พุทธชาดเองถึงกับมองเมินไปอมยิ้มกับลมกับฟ้าเมื่อเห็นอาการฮึดฮัดขัดใจของเขา

“แม่ชอบมาพักที่นี่หนูลิลี่ไปเห็นแล้วจะต้องชอบ เรามีบ้านส่วนตัวติดทะเลหาดสวยมาก น้ำใสสะอาด ธรรมชาติสมบูรณ์ แถมมีเกาะเล็กเกาะน้อยอยู่ไม่ไกล ถ้าหนูสนใจจะให้ตารันพาขึ้นเรือไปเที่ยวดูบ้างก็ได้”

“ลิลี่เคยมากับทัวร์ค่ะธรรมชาติสวยมีที่เที่ยวเยอะแยะ”

“โอ้ย ไม่เหมือนกันหรอกจ้ะ พักบ้านเราเองไม่ต้องแย่งกันกินแย่งกันใช้สะดวกสบายกว่ากันมาก”

คุณหญิงวีรยาและลิลี่ดูจะเข้ากันได้ดีต่างก็พูดจาจ้ะจ๋าหวานหู พุทธชาดพลอยฟังอย่างเพลิดเพลินไปด้วย ดูท่าการมาครั้งนี้นอกจากคุณหญิงวีรยาจะพาเธอมาแสดงตัวให้คลายสงสัยแล้วคงจับคู่หญิงสาวคนดังกล่าวให้ลูกชายเสียด้วย ส่วนพุทธชาดน่ะหรือคงไม่ได้เป็นคนสำคัญในละครฉากนี้ เธอคิดว่าคงต้องคอยเลี่ยงคุณลิลี่ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

****************************************
บ้านของครอบครัววรันต์นั้นกินพื้นที่กว้างใหญ่กว่าที่พุทธชาดคิดไว้มาก เธอถึงกับเผลอครางในคออย่างตื่นเต้นเมื่อได้มาเห็น ตัวบ้านหลังใหญ่ที่แม้จะมีเพียงสองชั้นแต่ก็มีห้องพักรับรองหลายห้องจัดพื้นที่เล่นระดับได้อย่างลงตัว ที่ชั้นสองของบ้านมีห้องนอนที่เพียงแค่เปิดหน้าต่างวิวทะเลแบบที่เห็นทั่วไปตามโปสการ์ดหรือในอินเทอร์เน็ตก็ปรากฏให้เห็น ห้องพักขนาดไม่กว้างขวางจนเหลือพื้นที่เกินกว่าการใช้สอย แต่พร้อมพรั่งด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก ที่ชั้นล่างจัดเป็นห้องรับประทานอาหาร เฉลียงกว้างยื่นออกไปด้านฝั่งทะเลรายล้อมด้วยต้นไม้ครึ้ม

“เรากำลังมีโครงการทำเป็นรีสอร์ทจ้ะ ที่รันเขามานี่ก็จะมาสำรวจพื้นที่รอบๆ ต่อไปคงต้องวางแผนจัดสรรโซนต่างๆ แต่บ้านนี่แม่ขอไว้เลยนะว่าห้ามแตะ แม่ชอบของแม่ เคยขอไว้ตั้งแต่สมัยพ่อของรันยังอยู่แล้ว เขาบอกให้กันเป็นอาณาเขตของแม่เลย” คุณหญิงวีรยาบอกด้วยใบหน้ายิ้มละไม ความทรงจำเกี่ยวกับสามีทำให้มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง

“ถ้าคุณแม่ไม่อยู่ใครจะดูให้ล่ะคะเนี่ย ของดีๆแพงๆทั้งนั้น” ลิลี่เดินสำรวจบริเวณอย่างตื่นตาตื่นใจ

“เรามีคนที่ไว้ใจได้จ้ะ คุณพ่อของรันเขามาบุกเบิกไว้ตั้งแต่ยังไม่เจริญ ที่แถวนี้เป็นชาวบ้านที่อยู่กันมานมนานหัวหน้าชุมชนรู้จักกันดีจ้ะ เขาช่วยดูแลให้”

“ตายแล้วคุณหญิงแม่ที่ดินแถวนี้คงหลายตังค์นะคะ การท่องเที่ยวกำลังบูมแบบนี้แพงยิ่งกว่าทองแน่ๆ”

คุณหญิงวีรยายิ้มเสียไม่ตอบคำมองอาการเลิกคิ้วเบิ่งตาโตของหญิงสาวอย่างเอ็นดู คนรับใช้ทยอยนำของว่างมาเสิร์ฟ และนำกระเป๋าเดินทางไปเก็บที่ห้องพัก

“ห้องของหนูลิลี่แม่ให้คนเตรียมไว้ให้แล้ว หนูจะต้องชอบแน่ๆไม่ดูด้วยกันไหมจ้ะ” คุณหญิงวีรยาเอ่ยปากชวน
****************************************

Create Date : 04 มีนาคม 2555

Last Update : 4 มีนาคม 2555 17:02:47 น.

0 comments

Counter : 785 Pageviews.