พรางหัวใจตอนที่ 5 part 1

ในที่สุดพุทธชาดก็ต้องพบกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ทั้งที่ไม่คิดว่าจะต้องเจอะเจอเขาอีก คนขับรถของเขาพาหล่อนมาที่ห้องชุดหรูกลางเมือง ที่หล่อนเองก็บอกไม่ถูกว่าอยู่ตรงไหนของประเทศ ห้องพักของเขาดูเหมือนว่าจะกินพื้นที่ตลอดทั้งชั้นของตึก มีลิฟต์ส่วนตัวจากที่จอดรถตรงขึ้นมายังที่พักโดยไม่ต้องเสียเวลาติดต่อเคาน์เตอร์ด้านล่าง คนขับรถต้องโทรแจ้งขออนุญาตก่อนจึงให้หล่อนขึ้นมาได้ เขาพาเธอขึ้นมาส่งยังห้องที่จัดไว้เป็นส่วนรับแขกแล้วจึงขอตัวกลับออกไป

“เจ้านาย” ของพี่คนขับรถ เดินออกมาจากห้องหนึ่งที่ดูท่าทางคงเป็นห้องทำงานเพราะเมื่อมองเข้าไปพุทธชาดเห็นโต๊ะทำงานทำจากไม้สีทึบตัวใหญ่และชั้นเก็บแฟ้มต่างๆเรียงรายอยู่ด้านหลัง
เมื่อพบกันอีกครั้งเธอเองก็อดใจเต้นไม่ได้ ความทรงจำเลวร้ายยังทิ้งร่องรอยไว้แม้จะผ่านไปหลายวัน และพุทธชาดคิดว่าคงไม่สามารถลืมได้จนตลอดชีวิต

เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตและกางเกงทำงานคงเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก เมื่อเห็นเธอเขาก็ยืนจังก้าหน้านิ่วคิ้วขมวด

“เธอมาที่นี่ทำไม” เขากระชากเสียงถามขึ้นอย่างไม่ปิดบังอารมณ์ไม่พอใจ

“ฉัน...ฉันคิดว่า อาจจะ อาจจะท้อง” หล่อนพูดเรื่องน่าอายออกไปโดยไม่อ้อมค้อมไม่มีการเกริ่นนำ เพราะเกรงว่าพูดมากไปมีแต่จะเสียเวลา แต่ทั้งที่ท่องมาตลอดทางพุทธชาดก็ยังพูดตะกุกตะกัก

“คิดว่า?”

“ก็...คือ มันก็ไม่แน่ แต่ว่ามันก็อาจจะเป็นไปได้” พุทธชาดบิดมือไปมาอย่างยุ่งยากใจพยายามสะกดน้ำเสียงไม่ให้ฟังดูตื่นเต้นมากนักแต่ก็ไม่อาจทำได้ เด็กสาวไม่ใช่คนโกหกจนชินเหมือนพี่สาวคนรอง อีกอย่างอยู่กับนางเอมอรหากโกหกแล้วถูกจับได้จะต้องถูกลงโทษสถานหนัก

“อย่ามาลูกเล่นกับฉัน เธอทำอาชีพแบบนี้ ไม่ป้องกันตัวหรือไง” เขากระชากเสียงถามส่งสายตาเยาะมาให้

“ก็...เขาว่าผู้ชายควรจะเป็นคนป้องกันไม่ใช่เหรอ เรื่องแบบนี้น่ะ” พุทธชาดสังเกตว่าเขาเองก็ถึงกับอึ้งไป

พุทธชาดจำจากอัมพริกามาพูด พี่สาวคนรองไม่เคยปกปิดเรื่องความสัมพันธ์กับผู้ชายมากหน้าหลายตา ซ้ำยังเล่าอวดอย่างถือดีเสียด้วยซ้ำ เอมิกาพี่สาวซึ่งออกจะขี้ริ้วกว่าไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้จึงทักน้องสาวเชิงดักคอไว้ก่อน พอถูกทักขึ้นหล่อนก็พูดทำนองว่า

“ผู้ชายสมัยนี้ไม่ยอมโดนจับง่ายๆหรอก อีกอย่างให้ผู้ชายป้องกันเราก็ปลอดภัยจากโรคด้วย” อัมพริกาเคยว่าไว้ พุทธชาดเองรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะต่อรองในเรื่องแบบนี้ แต่เมื่อเริ่มแล้วก็ต้องสานต่อให้จบ หาไม่แล้วชีวิตเธอคงต้องไปจบที่ผับบาร์หรือบ้านเล็กของเสี่ยคนใดคนหนึ่งเช่นกัน

“คุณป้องกันหรือเปล่าล่ะ” เด็กสาวข่มความกระดากอายถามออกไป

“ฉันเพิ่งเคยนอนกับคุณคนแรก ก็ต้อง...เผื่อ...ไว้ก่อน” บอกไปแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเองนัก เผื่ออะไรของเธอพุทธชาด

“คนแรกไม่สำคัญหรอก สำคัญที่คนสุดท้ายต่างหาก”

“สะ สำคัญสิ ฉันไม่ได้มีอะไรกับใครอีก คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ แล้วจะเอาอย่างไรล่ะถ้าหากฉันเกิดท้องขึ้นมาคุณจะทิ้งลูกคุณได้ลงคอหรือ” หล่อนพูดมั่วไปจำๆมาจากในหนังละครที่เคยดูบ้าง ในละครทีวีเวลาที่นางเอกท้องดูจะมีอำนาจต่อรองกับพระเอกมากขึ้น แต่พุทธชาดก็ไม่ได้สำคัญตัวว่าเป็นนางเอกหรอกนะ

หน้าตาที่โกรธเกรี้ยวดูจะยิ่งเพิ่มดีกรีความโมโหยิ่งขึ้นไปอีก เขาคงจะเหลืออดกับเธอแล้ว จึงสาวเท้าเข้ามาใกล้คว้าตัวจับไว้เขย่าแรงจนหัวสั่นหัวคลอน

“นี่เข้าใจอะไรไว้บ้างนะยายโง่” พุทธชาดเจ็บแปลบต้นแขนที่ถูกบีบแน่น ฝึนสบตาเขาซ่อนความกลัวไว้ในส่วนลึกที่สุด จะให้เขารู้ว่าหล่อนทั้งหวาดหวั่นไม่แน่ใจไม่ได้เลย

“คนอย่างฉันจะไม่ยอมให้ยายเด็กบ้านนอกหน้าซื่ออย่างเธอมาหลอกได้หรอก คิดว่าแค่เดินเข้ามาพูดบ้าบอนิดๆหน่อยๆแล้วจะเรียกเอาอะไรได้ทุกอย่างงั้นหรือ”

“ฉันไม่ได้จะเรียกร้องอะไรมาก แค่อยากขออยู่ด้วย เอ่อ คือหมายถึงฉันอยากให้แน่ใจว่า เราไม่มีอะไรที่จะต้องเกี่ยวข้องกันอีก”

“ใครอยากยุ่งกับเธอไม่ทราบ ถ้าไม่มาถวายตัวให้ถึงที่นึกหรือว่าฉันจะอยากแตะ”

“ฉันก็ไม่ได้อยากรบกวนหรอกค่ะ แต่มันจำเป็นจริงๆ” พุทธชาดเผลอหลุดออกไป

“จำเป็นงั้นหรือ” เขาหรี่ตามอง ทำเสียงครางต่ำในคอเป็นทำนองเหมือนเพิ่งคิดอะไรออก

“ความจำเป็นเรื่องเงินสิท่า แล้วก็ไม่บอกแต่แรกจะเอาเท่าไหร่ล่ะ ให้เรื่องมันจบเสียที”

พุทธชาดกัดริมฝีปากอย่างเคืองใจผู้ชายคนนี้หายใจเข้าหายใจออกก็พูดถึงแต่เงิน ชอบดูถูก แถมเอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่ ทั้งยังไม่เคยมองอะไรในแง่ดีบ้างเลย ความไม่ชอบใจอยู่เป็นทุนเดิมบวกกับรู้สึกหมั่นไส้ทำให้เธอสะบัดตัวออกจากอุ้งมือของเขาและโต้ตอบออกไป

“ก็ยังคิดไม่ออกหรอกนะว่าต้องเป็นจำนวนเท่าไหร่ ขอเวลาฉันคำนวณก่อนนะคะ คิดว่าคงต้องเอาให้คุ้ม ไหนจะเสียเวลาไหนจะยังไม่รู้อนาคต ว่าแต่...” พุทธชาดนึกถึงไม้ตายที่เธอเตรียมไว้

“ฉันน่ะอายุยังไม่เต็มสิบแปดดีเลยนะ คุณรู้ใช่มั้ยว่าข้อหาพรากผู้เยาว์น่ะมีโทษหนักแค่ไหน”

“ยายเด็กบ้านี่กล้าถึงขนาดแบล็คเมล์ฉันงั้นหรือ”

Create Date : 07 ธันวาคม 2554		0 comments
Last Update : 7 ธันวาคม 2554 9:56:51 น.
Counter : 517 Pageviews.
Share Tweet