Have you seen the old man คุณเคยเห็นชายชรา In the closed down market แถวตลาดที่วายแล้วบ้างไหม Kicking up the paper ที่เดินเขี่ยกระดาษ With his worn out shoes? ด้วยรองเท้าเก่า ๆ ขาด ๆ อยู่ตามพื้น In his eyes you see no pride ที่นัยน์ตาของเขาคุณจะไม่เห็นความภูมิใจ Hand held loosely at his side และที่ห้อยร่องแร่งอยู่ข้างตัวของเขาคือ Yesterday's paper telling yesterday's news หนังสือพิมพ์ฉบับวานนี้ซึ่งรายงานข่าวของเมื่อวานนี้
So how can you tell me your lonely อย่างนี้แล้ว คุณมาบอกฉันได้อย่างไรว่า คุณนั้นเปล่าเปลี่ยว And say for you that the sun don't shine? และคุณบอกได้ไงว่า ชีวิตหมดหวังแล้ว Let me take you by the hand ขอให้ฉันจุงมือคุณ and lead you through the streets of London และพาคุณเดินไปตามถนนสายต่าง ๆ ในกรุงลอนดอน I'll show you something to make you change your mind ฉันจะชี้ให้คุณดูอะไรบางอย่างที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ
Have you seen the old girl who walks the streets of London คุณเคยเห็นหญิงชราที่เดินอยู่ตามถนนในกรุงลอนดอนบางไหม Dirt in her hair and her clothes in rags? ผมเผ้ามีแต่ฝุ่น และเสื้อผ้าก็เก่าขาดวิ่น She's no time for talking เธอไม่มีเวลาพูดคุยกับใคร She just keeps on walking เอาแต่เดินต่อไปไม่หยุด Carrying her home in two carrier bags เธอไม่มีบ้านอยู่หรอก สองมือถือถุงหิ้ว 2 ใบ ซึ่งนั่นแหละคือบ้านของเธอ
So how can you tell me your lonely And say for you that the sun don't shine? Let me take you by the hand and lead you through the streets of London I'll show you something to make you change your mind
In the all-night cafe ในร้านน้ำชาที่เปิดตลอดคืน At quarter past eleven เวลาห้าทุ่มสิบห้านาที Same old man sitting there on his own ชายคนเดียวกับที่เห็นในตลาดนั่นแหละ นั่งอยู่ตามลำพัง Looking at the world over the rim of his tea-cup มองดูความเป็นไปของโลกจากเหนือขอบถ้วยชาของเขา Each tea lasts an hour then he wanders home alone เขาใช้เวลา 1 ช.ม.ในการดื่่มชา แล้วเดินแบบไร้จุดหมายกลับบ้านอย่างเดียวดาย
So how can you tell me your lonely And say for you that the sun don't shine? Let me take you by the hand and lead you through the streets of London I'll show you something to make you change your mind
And have you seen the old man outside the seaman's mission? คุณเคยเห็นชายชราที่อยู่ข้างนอกตึกสำนักงานอดีตกลาสีเรือบ้างไหม Memory fading with this medal ribbons he wears ความจำของเขาเริ่มเลอะเลือนพร้อม ๆ กับแถบเหรียญตราที่ติดอยู่ที่หน้าอก In our winter city the rain cries a little pity ในเมืองใหญ่ของเรายามหน้าหนาว สายฝนโปรยมาอย่างน่าเวทนา For one more forgotten hero and a world that doesn't care สำหรับวีรบุรุษอีกคนหนึ่งที่โลกลืม และสังคมที่แล้งน้ำใจ
So how can you tell me your lonely And say for you that the sun don't shine? Let me take you by the hand and lead you through the streets of London I'll show you something to make you change your mind
Mary Hopkin "Streets Of London"
Streets Of London เป็นชื่อเพลงที่ Ralph Mctell แต่งขึ้นจากประสบการณ์ เมื่อครั้งร่อนเร่ไปในนครต่างๆทั่วภาคพื้นยุโรป... Ralph เล่นดนตรีแลกกับอาหารที่พัก.. บางครั้งก็ขัดสนจนต้องกินน้ำก๊อก นอนตามข้างถนนหรือในสวนสาธารณะ ครั้งแรกที่แต่งเพลงนี้เขาให้ชื่อว่า Streets Of Paris เนื่องจากหลงไหลในมหานครแห่งนี้ แต่ก็เปลี่ยนเป็นชื่อที่รู้จักกันดี ในที่สุด...เมื่อกลับจากท่องเที่ยวแบบพเนจร เขาได้เข้าไปเป็นทีมนักดนตรีแบ๊คอัพของ Mary Hopkin... ประมาณปี1967ก็ได้แต่งเพลงนี้ขึ้นมา จากแรงบันดาลใจในผู้คนยากไร้ของกรุงลอนดอนและปารีส ปี1969 Ralphมีโอกาสออกอัลบั้มแผ่นแรก และได้นำเพลงนี้บันทึกไว้ด้วยโพรดิ้วเซอร์Gus Dudgeon เป็นคนรบเร้าให้Ralphอัดเสียงเพลงนี้ ทั้งๆที่Ralph ไม่เห็นด้วยนัก เขาบอกว่าเพลงมันจริงเกินไป หดหู่เกินไป... แต่สุดท้ายก็ยอมทำStreets Of London ฮิตระเบิด ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าวันละหลายหมื่นแผ่น ส่งชื่อ Ralph Mctellขึ้นทำเนียบนักเพลงโฟล์คระดับดาราในบัดดล ทั้งยังคว้ารางวัลให้อีกมากมายหลายสถาบัน.. มีศิลปินไม่ต่ำกว่า200คนที่นำเพลงนี้ไปร้องและบันทึก