12  สิงหาคม  2555

Thank You ลูกรัก แม่ขอโทษน่ะครับ ที่ไม่สามารถทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กะลูกได้ว่า "จะเข้ามา up date" ใน blog ของเราให้บ่อยที่สุด แม่ไม่ขอแก้ตัวแต่อยากอธิบายว่า มีติดปัญหาหลายอย่างเรื่องเกิน ทั้งหน้าที่การงานที่เพิ่มขึ้น เวลาว่างที่น้อยลง เวลาที่เหลือของแม่ก็พยายามจะอยู่กับลุกให้มากที่สุด

ไม่น่าเชื่อว่า 15 ปี แห่งการรอคอยว่าเมื่อไหร่ลูกจะมาอยู่กับแม่ เป็นช่วงของความทุกข์ที่รู้สึกว่ามันนานแสนนาน แต่เมื่อมีลูกแล้ว นับตั้งแต่วันแรกที่รอบเดือนแม่ขาด และใช้ชุดตรวจ แล้วทราบผลว่าแม่มีหนู จนครบ 39 สัปดาห์ สำหรับแม่ ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน มีเพื่อน ๆ แม่บางคนบอกว่า ช่วงตั้งท้องมันทรมานมาก เพราะร่างกายที่เปลี่ยนไป แล้วยังแพ้ท้องอีก บางคนแพ้นจนถึงวันคลอดก็มี แต่สำหรับแม่แล้ว ทุกวินาที ที่หนูอยู่ในพุงใหญ่ ๆ ของแม่ แม่มีแต่ความสุข สนุกกับการใช้ชีวิตมาก เพราะร่างกายของแม่ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงมาก มีเฉพาะช่วงสัปดาห์ที่ 32 แล้วเท่านั้นที่ขยายใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งแม่ไม่มีอาการแพ้ท้องใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีอาการเหม็น หรืออยากกินอะไรเป็นพิเศษ แต่กินอะไรก็อร่อยทั้งนั้น เผลอแป๊ปเดียวก็ถึงวันคลอดซะแล้ว

ช่วงเวลาของการคลอด ใคร ๆ ก็บอกว่าเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมาน แต่สำหรับแม่แล้ว ทำไมเร็วนัก ยังไม่รู้สึกอะไรสักเท่าไหร่ แม่น้ำเดินตอน ตี 4 ของวันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม 2554  เดินทาง ถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว เข้าห้องรอคลอด พยาบาลและคุณหมอเวรบอกแม่ว่า กว่าจะถึงเวลาคลอดคงประมาณเที่ยง เพราะปากมดลูกเพิ่งจะเปิด 3 ซม. เท่านั้นเอง แต่ใครจะไปรู้ พอเริ่ม 08:00 แม่เริ่มรู้สึกปวดท้อง ประมาณปวดท้องรอบเดือน ผสมปวดท้องถ่าย ซึ่งอาการนี้ดูเล็กน้อยสำหรับแม่มาก เพราะตอนที่แม่ปวดท้องรอบเดือนแม่ปวดท้องมากกว่านี้หลายเท่านัก แม่ยังทนไม่กินยาแก้ปวดได้เลย พอเริ่ม 08:20 น.แม่เริ่มรู้สึกได้ว่ามีลมเบ่งคลอดออกมาแล้ว ระหว่างนั้นยังคุยสนุกกับพยาบาลอยู่เลย จนคุณหมอบอกเป็นไปไม่ได้หรอกอะไรจะเร็วขนาดนั้น ถ้ายังงั้นเรามาลองซ้อมเบ่งดูก็ได้น่ะถ้าคุณแม่ปวดท้อง แม่ก็จัดการซะ คุณพยาบาลบอกว่า ปิดปากไว้ให้แน่น ๆ ให้ลมออกทางช่องคลอดข้างล่างให้หมด เพราะถ้าลมออกทางปาก จะทำให้ไม่มีลมเบ่งเจ้าตัวเล็กออกมา พอแม่เบ่งครั้งแรก ศรีษะลูกก็โผล่แล้ว 555 คุณหมอยังไม่ได้กรีดช่วยการคลอดให้แม่เลย จนคุณหมอตกใจ ของจริง เอาจริงแล้ว โกลาหลกันใหญ่ในห้องคลอด แม่เบ่งครั้งที่ 3 หนูก็ออกมาสู่โลกภายนอกอย่างสมบูรณ์ การคลอดของแม่ ธรรมชาติ สุด ๆ ไม่มีการฉีดยาชา ไม่มีการบล็อคหลัง ทุกอย่างสด ๆ ภาพเหตุการณ์ยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำ สำหรับแม่ ไม่มีความเจ็บปวด แต่มีความสุขล้วน ๆ ยิ่งได้ยินเสียงลูกร้องดังจ้า และได้กอด ได้จุ๊บ แรก ของหนู ทั้ง ๆ ที่ตัวยังแดง เหี่ยว ๆ อยู่ก็ตาม ยิ่งเป็นช่วงเวลาของความสุขมากมายเหลือเกิน หนูคลอด เวลา 08:32 น. ของวันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม 2554 เป็นคนแรกของเด็กที่คลอดในวันนั้น และเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวของวันนั้น เพราะตลอดทั้งวันแอบได้ยินคุณพยาบาลคุยกันว่าเป็นเด็กหญิง แต่หลังจากช่วงแอบได้ยินจะมีหนุ่มน้อยมาเพิ่มหรือป่าวแม่ก็ไม่ทราบน่ะครับ

ช่วงเวลาที่แม่ลาคลอด 45 วัน ที่อยู่เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ช่วงเวลาของการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ก็ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน พอมาถึงตอนนี้ เจ้ากระต่ายน้อยของแม่ ไม่ใช่ตัวน้อยอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นกระต่ายน้อยในร่างลิงยักษ์แล้วล่ะ

และ ณ ขณะนี้ ทุกช่วงนาที ที่แม่อยู่กับลูก เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เวลาที่เราเล่นขี่คอ ขี่หลัง จ๊ะเอ๋ ต่อบล็อค เต้นรำ หรือเวลาที่เราแกล้งกัน งอลกัน ผ่านไปรวดเร็วมาก จนตอนนี้ลูกของแม่ 1 ขวบ กับ 5 เดือน แล้วน่ะ พ่อหนุ่มน้อยเจ้าของหัวใจของแม่

รักลูกทุก ๆ ช่วงเวลา ทุกนาทีจ๊ะ