ทำบุญคุณตา ครบรอบ 3 ปี ที่จากกัน

วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ 2554 (วันมาฆบูชา)

วันนี้เป็นวันครบรอบการจากไปของคุณตา ของลูกน่ะจ๊ะ ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้ว ที่แม่ไม่มีคุณตาอยู่ข้าง ๆ ถ้าหากคุณตายังอยู่กับเรา แม่ว่า คนที่เห่อกับการมีหนูมากที่สุด คงเป็นคุณตานี่แหละจ๊ะ คุณตามีลูก 6 คน มีแม่เป็นคนที่ 4 ลุง ๆ ป้า ๆ มีครอบครัวและลูกซึ่งก็โต ๆ กันเกือบหมดแล้ว ยกเว้นมีลูกหลงมาหนึ่งคน ชื่อ เจ้า "โชกุน" เป็นลูกชายของคุณลุง "เพรียว" และป้า "เพราะ" อายุไล่เลี่ยกันกับลูกของน้าน้ำผึ้ง สาวน้อย "โฟกัส" จ๊ะ ปีนี้มารวมตัวกันเกือบครบทุกคนน่ะ
ครอบครัว ป้าน้อย ลุงกอก มีพี่กฤต มาด้วย แต่ พี่ก้องและพี่โจ มาไม่ได้เพราะไม่สบายทั้งคู่จ๊ะ
ครอบครัว ลุงเพรียว ป้าเพราะ มีพี่พีท พี่แพรว และ พี่โชกุน มาพร้อมหน้า
ครอบครัว ลุงชาย ป้าหน่อย มีพี่เนย กับพี่นาย แต่พี่นุ่น มาไม่ได้เพราะติดสอบ
ครอบครัวน้าต่าย ไม่มี โสดสนิท น้าต่ายอยู่กับเราอยู่แล้ว จึงไม่มีปัญหาเรื่องการเดินทาง
ครอบครัวน้าน้ำผึ้ง น้าแม็ค และน้องโฟกัส มาไม่ได้ เพราะโฟกัสถึงรอบฉีดวัคซีน และน้าแม็คต้องสอบ ป.โท
พี่คิง พี่เตย ก็มาจ๊ะ
คุณยายแอบมีน้อยใจครอบครัวน้าน้ำผึ้งเหมือนกัน เพราะอยากเห็นหน้าหลานสาว "โฟกัส" แต่ก็ดูคุณยายมีความสุขดี อย่างน้อยก็ปีละครั้ง ที่มีลูกมาอยู่กันเกือบพร้อมหน้า หลาน ๆ ก็มากันเต็มบ้าน คุณยายอาจจะดูขี้บ่นไปหน่อย แต่ก็เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ลุง ป้า พี่ ๆ ก็เลยเฉย ๆ กัน ที่บ้านของเราดูเล็กและแคบไปถนัดตาเชียว
เราเลี้ยงพระเพลที่วัด "ลาดปลาดุก" ซึ่งเป็นวัดที่ทำพีธีศพคุณตา ตอนที่คุณตาถึงแก่กรรมจ๊ะ ทำบุญเล็ก ๆ กันเฉพาะในครอบครัวเท่านั้น โดยมีป้าน้อยเป็นแม่ครัวใหญ่ มีป้าเพราะ และป้าหน่อย เป็นลูกมือ มีคุณยายเป็นผู้กำกับ งานด้านจัดเตรียมสถานที่ เป็นหน้าที่ของลุงกอก กับลุงชาย บริการทั่วไปเป็นของลุงเพรียว สำหรับพี่ ๆ คนอื่น ๆ ทำงานตามคำสั่งของผู้ใหญ่ทุกคน วิ่งวุ่นกันไปสนุกดี สำหรับแม่ ปีนี้สบายที่สุด นั่งเป็น "คุณนาย" คอยชี้นิ้วสั่ง และนั่งกินเท่านั้น 5555 (คุณพ่อประชดประชัน) สำหรับคุณพ่อตำแหน่งเดิมที่ปฏิบัติประจำทุกปีจ๊ะ "พขร" พนักงานขับรถดีเด่น
ระหว่างทำกับข้าวกันในครัวก็คุยกันตามประสาพี่ ๆ น้อง ๆ กันอย่างออกรสออกชาด พูดถึงเรื่องในอดีต สมัยเป็นเด็กเล็ก ๆ โตขึ้น เป็นวัยรุ่น จนปัจจุบัน และวกเข้าเรื่องของคุณตากับคุณยาย วีรกรรมต่าง ๆ ของแต่ละคนที่สร้างความวุ่นวายให้กับคุณตาและคุณยาย มีเสียงหัวเราะบ้าง มีน้ำตากันบ้าง คละเคล้าสลับกันไปมา อันที่จริงเรื่องการทำบุญให้คุณตาแม่และป้า ๆ ลุง ๆ ก็ทำกันอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว แต่เราจะนัดรวมกันปีละครั้งในวันครบรอบ อย่างน้อยก็เป็นการรวมตัวกันในหมู่พี่น้อง และหลาน ๆ ก็จะได้รู้จัก สนิทสนมกัน และที่สำคัญ เหมือนให้ ป้า ๆ ลุง ๆ ได้มีโอกาสมาเยี่ยมคุณยายด้วยจ๊ะ เราจึงตกลงนัดทำบุญใหญ่กันทุกปี ในวันมาฆบูชา ทำไมต้องเป็นวันมาฆบูชา ใช่ไหม ? หนูสงสัยละซิ
ก็เพราะว่า คุณตาถึงแก่กรรมก่อนวันมาฆบูชา หนึ่งวัน ซึ่งเราเรียกกันว่าวันโกนจ๊ะ ของปี 2551 และวันมาฆบูชาก็เป็นวันหยุดประจำปี แม่ก็ไม่ต้องลางาน (อิอิอิ) และที่สำคัญสำหรับแม่ วันมาฆบูชา คือวันแห่งความรักของชาวพุทธ เพราะองค์พระศาสดา (พระพุทธเจ้า)ของเราส่งเผยแผ่พระธรรมคำสอนให้เราชาวพุทธพ้นทุกข์จ๊ะ
เสร็จจากการทำบุญที่วัด บ่าย ๆ ก็กลับถึงบ้านกัน ก็ถึงคราวทำงานใหญ่อีก 1 ชิ้น นั่นคือ การจัดห้องให้ลูกงัยจ๊ะ มีการโยกย้ายข้าวของเครื่องใช้มากมาย ทำความสะอาดใหญ่ของบ้าน เพื่อเตรียมตัวต้อนรับลูกในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ บรรดาคุณลุง คุณป้า และพี่ ๆ ก็เลยช่วยกันใหญ่ สำหรับแม่ก็สบายอีกตามเคย ไม่ต้องทำอะไร นอนอยู่ในห้องสบาย ๆ เพราะคุณพ่อสั่งไว้ ไม่ให้เข้าไปวุ่นวายและเกะกะ
จัดห้องเสร็จสรรพก็อาบน้ำ เตรียมตัวไปเวียนเทียนกันที่พุทธมณฑล ออกจากบ้านประมาณ 5 โมงเย็น กว่าจะถึงเกือบ 1 ทุ่ม ทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้นิดเดียว ก็เพราะรถติดมาก มีชาวพุทธมาร่วมพิธีเวียนเทียนกันเยอะมาก ๆ มีทั้งมาเป็นแบบครัวครัว (น่ารักน่าอบอุ่น) มาเป็นกลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ (ส่วนมากเป็นวัยรุ่น) มาเป็นคู่ ๆ (อันนี้คู่รักแน่ ๆ ) แม่รู้สึกดีที่มีวัยรุ่นมาเวียนเทียนกันเยอะมาก แต่แอบรู้สึกแย่ ๆ กับบางคน ที่แต่งกายไม่เหมาะสม บางคนใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นจุ๊ดจู๊ตามสมัยนิยม บางคนสวมกางเกงขายาว ใส่กระโปรงยาว แต่ใส่เสื้อกล้ามบ้าง เสื้อสายเดี่ยวบ้าง ถึงแม้ที่พุทธมณฑลจะไม่ใช่วัดเลยซะทีเดียว แต่เป็นสถานที่ ที่เราไปร่วมปฏิบัติกิจทางศาสนา ก็น่าจะให้เกียรติกับพิธีกรรมบ้างน่ะ คุณพ่อบอกว่าแม่คิดมาก แค่วัยรุ่นรู้จักพิธีเวียนเทียนในวันสำคัญของพุทธศาสนาก็ดีแล้ว เพราะเด็กวัยรุ่นสมัยนี้ไกลวัด ทั้ง ๆ ที่บางคนบ้านอยู่ข้าง ๆ วัดเลยก็มี รถติดทั้งขาเข้าไปในพุทธมณฑล และขาออกกว่าจะออกจากพุทธมณฑลได้ก็เกือบ 3 ทุ่ม ทุกคนบ่นหิวข้าวกันหมดเลย โดยเฉพาะพี่นาย ก็เลยแวะซื้อขนมเพื่อกินรองท้องไปก่อน ถึงบ้านยังไม่ 4 ทุ่ม ทุกคนมุ่งหน้าไปที่โต๊ะกับข้าว และลงมือทานข้าวกันทันที แม่ขอโทษลูกด้วยน่ะจ๊ะ ที่วันนี้ทานมื้อเย็นดึกมาก ๆ แม่รู้ว่าหนูหิวมาก

ปีหน้าคงสนุกพิลึก เพราะมีหนูเพิ่มมาอีก 1 คน ทุกคนรอหนูอยู่น่ะจ๊ะ

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2554 7:40:52 น. Counter : 854 Pageviews.		0 comments
Share Tweet