พบหมอครั้งที่ 10 36w 5d

วันจันทร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2554

วันนี้ก็เป็นอีก 1 วัน ที่ต้องไปทำงานตามปกติ และมีนัดกับคุณป้าหมอ แต่อาจจะพิเศษสำหรับใครบางคน เพราะวันนี้เป็น "วันแห่งความรัก" สากล แต่สำหรับแม่ และคุณพ่อแล้ว ไม่เคยให้ความสำคัญกับวันแห่งความรักนี้เลย ตั้งแต่แรกแล้ว คุณพ่อเคยถามแม่ว่า น้อยใจคุณพ่อบ้างไหม ที่ไม่เคยมีดอกไม้ ไม่เคยมีของขวัญอะไรให้แม่เลย ในวันแห่งความรัก ตั้งแต่คบกันปีแรก จนถึงปีนี้ (2535 - 2554) แม่จะตอบคุณพ่อเสมอว่า ดอกไม้ และของขวัญ ไม่จำเป็น และแม่ก็ไม่อยากได้ สิ่งเดียวที่แม่ต้องการจากคุณพ่อ คือ ความรักที่มั่นคง ที่คุณพ่อมีให้แม่ ขออย่ารักแม่น้อยลง อย่านอกใจแม่เท่านั้นพ่อ และคุณพ่อก็จะตอบกลับว่า วันแรกที่รู้ตัวเองว่ารักแม่ เป็นแบบไหน วันนี้ก็ยังรู้สึกว่ารักแม่แบบนั้น ไม่เปลี่ยนแปลง และไม่เคยมอบความรักที่มีให้ใครอีกเลย สำหรับคุณพ่อกับแม่แล้ว ทุก ๆ วัน เป็นวันแห่งความรักของพวกเรา และยิ่งต่อแต่นี้ไป เมื่อมี Thank you เป็นตัวแทนของความรักของเราแล้ว ยิ่งทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น ความรักของเราที่มีให้กันก็ไปรวมไว้ที่ลูกหมดแล้วจ๊ะ

ชีวิตการทำงานวันนี้ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ที่ทำงานของแม่จัดกิจกรรมวันแห่งความรักกันด้วย สนุกดีจ๊ะ แต่ปัญหาของแม่ก็คือ แม่ลืมเอาโทรศัพท์มือถือทั้ง 2 เครื่องมาด้วย ลืมอยู่ที่บ้าน จึงต้องรีบโทร.ไปบอกคุณพ่อที่บริษัท ก่อน เพราะไม่อย่างงั้นเดี๋ยวคุณพ่อโทร.เข้าเครื่องแล้วแม่ไม่ได้รับสายอาจจะมีงอนกันได้ 555 บ่าย ๆ คุณพ่อโทร.มาบอกว่า อาจจะมารับเราสองคนช้าหน่อย เพราะมีลูกค้าจะเข้ามาหาคุณพ่อที่บริษัท คุณพ่อต้องอยู่ต้อนรับ แม่ก็เลยบอกคุณพ่อไปว่า ไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวแม่จะนั่งรถ taxi ไปโรงพยาบาลก่อน หากคุณหมอตรวจเสร็จก่อนที่คุณพ่อจะมารับแล้วแม่จะโทรศัพท์บอกคุณพ่อเพื่อนัดเจอกันอีกที

มาถึงโรงพยาบาล 5 โมงกว่า ๆ ตรวจเบื้องต้น ความดันของแม่ 137 สูงไปนิด แต่คุณป้าพยาบาลไม่ว่าอะไร เพราะยังไม่ถึง 140 รอเรียกชื่อ ขึ้นตรวจชั้น 11 ถึงคิวตรวจกับคุณป้าหมอประมาณ 6 โมง 15 คุณป้าหมอบอกว่าใกล้คลอดแล้วน่ะ ให้แม่ไปหาวันสำหรับนัดวันผ่าคลอดได้เลย คุณป้าหมอกำหนดช่วงวันเอาไว้ที่ 1 - 11 ของเดือนมีนาคม แต่ถ้าหากระหว่างนี้มีอาการปวดท้องพร้อมคลอดก็ให้มาหาคุณป้าหมอได้เลย ไม่ต้องอั้นไว้ แต่ยังงัย ๆ ก็ต้องผ่าออก คุณป้าหมอไม่ได้ให้ยาเพิ่ม เพราะยาเก่าที่ได้ไปยังไม่หมด คุณป้าหมอนัดอีกครั้งวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พร้อมขอวันที่กำหนดผ่าคลอด

แม่ดีใจและตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าหนูในเร็ววันนี้ แต่ก็รู้สึกเสียใจที่แม่ไม่สามารถคลอดเองได้ เดินหาโทรศัพท์สาธารณะอยู่นาน รู้สึกว่าวันนี้การติดต่อสื่อสารของแม่ช่างลำบากเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่า แค่โทรศัพท์มือถือที่เคยใช้เป็นประจำ พอไม่มีใช้เพียงวันเดียว ทำให้ชีวิตประจำวันไม่ราบรื่นเอาซะเลย พอเจอโทรศัพท์ก็รีบโทร.หาคุณพ่อ โชคดีน่ะ ที่แม่จำเบอร์โทร.ของคุณพ่อได้ เพราะส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยจำเบอร์โทรศัพท์เลยเพราะจะ mem ไว้ในเครื่องโทรศัพท์อยู่แล้ว ฮือ!!! คุณพ่อรับสายปรากฎว่าคุณพ่อขึ้นไปรอเราที่ชั้น 11 ห้องรอตรวจแล้ว อิอิอิ แม่ก็เลยนั่งรอคุณพ่อที่ร้าน s&p พอคุณพ่อมาถึงแม่ก็เล่าเรื่องที่คุยกับคุณป้าหมอฟัง คุณพ่อบอกว่า หมอมีความเห็นว่าผ่า ก็ผ่าเถอะ ดีซะอีก พ่อจะได้สบายใจ ว่าปลอดภัยทั้งแม่และลูก OK. ผ่าก็ผ่า แม่จึงโทรศัพท์ไปหาน้าน้ำผึ้งเพื่อให้น้าน้ำผึ้งติดต่อหาวันฤกษ์ดี เป็นมงคลกับการคลอด เดี๋ยววันเสาร์นี้น้าน้ำผึ้งจะโทร.มาบอก

พอมาถึงบ้านมีโทรศัพท์เข้ามาในมือถือที่แม่ลืมไว้เกือบ 20 สาย พร้อมข้อความมากมาย หนึ่งในนั้น เป็นสายของ "พ่อจ๋า" แม่จึงรีบโทร.กลับ แล้วเล่าเรื่องคุณหมอนัดให้ฟัง "พ่อจ๋า" บอกว่าจะช่วยหาฤกษ์คลอดให้อีกที่นึงด้วย

ก่อนนอนคืนนี้คุณพ่อมาแปลก คุณพ่อมาจูจุ๊บที่พุงของแม่ แล้วบอกว่า "พ่อรักลูกน่ะครับ" แล้วหอมแก้มแม่ด้วย "พ่อรักแม่มากมายน่ะ" แหม่!!! ทำยังงี้ แม่ก็เขิลอ่ะดิ แค่แม่มีคุณพ่อ มีลูกรัก และมีคุณยายอยู่ข้าง ๆ แม่ก็มีความสุขที่สุดแล้ว แม่ช่างเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดจริง ๆ

เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันแล้วน่ะลูกรัก

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2554 17:38:11 น. Counter : 727 Pageviews.		4 comments
Share Tweet