สายหมอกและดอกไม้... ภูสอยดาว กระดุมเงินขาวพราวพร่าง หยดน้ำค้างพร่างพราว กระดุมทองสุกสกาว เหลืองวับวาวราวทองคำ ดอกสีเหลือง เอื้องนวลจันทร์ สีม่วงนั้น ดุสิตา อีกหงอนนาคพลิ้วไปมา จวบเพลาสิ้นแสงแห่งตะวัน ..... ดอกหงอนนาค ภูสอยดาว.... ************************* หลังจากวางแผนไว้เกือบเดือน เดินทางมาค้างที่จ.อุตรดิตถ์1คืน ก่อนตื่นตอนตี5เดินทางไปอ.น้ำปาด เช้าของวันที่ 12 สิงหาคม ผมก็มายืนอยู่หน้าที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูสอยดาวพร้อมกับเพื่อนร่วมเดินทาง ผมกับเพื่อนช่วยกันนำเป้สัมภาระที่บรรจุน้ำดื่มและเสบียงลงจากท้ายรถ เพื่อติดต่อขออนุญาติเดินขึ้นภูสอยดาวกับทางเจ้าหน้าที่ เพื่อนร่วมทริปคราวนี้คือเพื่อนร่วมรุ่นเรียนเชียงใหม่มาด้วยกัน นั่นทำให้ผมเบาใจเรื่องอาหารการกินและที่ซุกหัวนอน เพื่อนกลุ่มนี้เคยเดินขึ้นเขาลงห้วยมาด้วยกัน ทริปวันนี้คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร พวกเราเริ่มออกเดินทางเวลา10.00 น. ผ่านน้ำตกแรกคือน้ำตกภูสอยดาว ซึ่งแบ่งเป็นชั้นต่างๆ 5 ชั้น แค่ชั้นแรกผมก็ทึ่งกับน้ำใสๆเย็นๆจนอยากเอาตัวลงไปแช่ ทางเดินขึ้นภูสอยดาวสวยประทับใจผมมาก ช่วงแรกเป็นทางในป่าดิบชื้นต้องเดินเลียบน้ำตกราวๆหนึ่งชั่วโมง ช่วงนี้ทางเดินแฉะ และลื่น บางครั้งต้องปีนป่ายขอนไม้ ระหว่างทางมีเห็็ดสวยๆ หนอน แมลง ผีเสื้อหลายๆสีให้เห็นอยู่ตลอด ถ้าเป็นคนชอบสังเกตธรรมชาติคงมีความสุขกับการดูเห็ดดูมอสที่ชุ่มชื้น จากริมน้ำตกเริ่มเข้าสู่ป่าไผ่รกครึ้ม ทางแฉะๆเปลี่ยนเป็นดินสีน้ำตาลดำอัดแน่น บางจุดสูงชัน บางจุดมีบันไดไม้เก่าๆช่วยให้การปีนป่ายไม่ลำบากเกินไป ที่จุดนี้เองผมได้พักคุยกับลูกหาบอายุประมาณ40คนหนึ่ง ที่แบกของขึ้นมาหนัก28กิโล น้ำเสียงเขาดูหอบเหนื่อย ซึ่งเขาบอกว่าเพราะเป็นทริปแรกของเขาในปีนี้ "ผมเพิ่งผ่าตัดใส่เหล็กที่ขามา มันยังไม่คุ้น" เขาชี้ให้ดูรอยแผลเป็นยาวที่ต้นขาขวา "หมออนุญาติให้เดินขึ้นด้วยเหรอ" เพื่อนผมถาม "ก็อย่าบอกหมอ ฝ่าฝืนเอา " เขาตอบยิ้มๆก่อนแบกกระสอบคู่ใจขึ้นบนบ่า สายตามองไปเบื้องหน้า กระสอบนั้นดูเก่าเหมือนถูกใช้งานมาอย่างโชกโชน ซึ่งทำให้ผมหวังว่า...เราสองคนน่าจะได้เจอกันบนนั้น:) จุดพักแรกของเราอยู่บริเวณ1.5กม.จากที่ทำการอุทยาน บริเวณนี้มีลานหินกว้างหลายเมตร ลูกหาบหลายคนนั่งคุยกัน บางคนควักข้าวห่อออกมากิน มีข้าวกับไข่ดาวดูน่าอร่อย ลุงลูกหาบคนหนึ่งบอกว่า ป่าไผ่ที่ผมเพิ่งเดินผ่านมาชื่อ เนินส่งญาติ และต่อไปจะเป็นเนินปราบเซียน "เนินนี้มันไกล เหนื่อย พวกคุณค่อยๆเดิน ไม่ต้องรีบ เดินไปพักไป" ลุงลูกหาบแนะนำ ก่อนดูดบุหรี่ปุ๋ยๆ ผมได้แต่ยิ้มก่อนเดินทางต่อ เนินปราบเซียนไกลเหมือนที่คิด ก็ไม่รุ้ว่ามีเซียนกี่คนที่โดนปราบ แต่ที่แน่ๆผมเห็นคนโดนเพื่อนทิ้งกลางทาง1คน(ฮา...) ผมเห็นเขาเดินอยู่คนเดียวเลยแวะทักทายทำให้รู้ว่าเพื่อนเขากลุ่มใหญ่เดินล่วงหน้าไปก่อนแล้ว และเขาก็กำลังพยายามเดินตามไป จากเนินปราบเซียนเข้าสู่เนินป่าก่อ ที่ชื่อป่าก่อเพราะมีต้นก่ออยู่เต็มสองข้างทาง ช่วงนี้ทางเดินราบสบายๆ ก่อนเข้าสู่เนินเสือโคร่ง ที่มีต้นเสือโคร่งและหญ้าคาสูงท่วมหัว ผมใส่เสื้อแขนสั้นมาเลยโดนตัวคุ่นกัดจนมีตุ่มเล็กๆคันๆที่ต้นแขน ถ้าโดนกัด แนะนำว่าอย่าเกาเพราะมันจะกลายเป็นแผลเป็นได้ จากเนินเสือโคร่งจะมีจุดชมวิวที่เห็นเทือกเขาสลับซับซ้อน มีหมอกขาวเคลียยอดเขา และตรงจุดนี้เองที่เห็นเนินมรณะได้ชัดเจน เนินมรณะเป็นเขาหัวโล้นสูงชัน ผมค่อยๆเดินไต่ไปเรื่อยๆ ขาตั้งกล้องเริ่มเป็นภาระทำให้เดินลำบาก แต่พอขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของยอดแล้วมองลงมาเห็นภูเขาทั้งลูก เห็นหุบเหวมีเมฆขาวๆมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ป่าหน้าฝนมีเสน่ห์คือสีเขียวและสีขาวที่ชุ่มชื้น อากาศที่แปรปรวนบอกไม่ได้ว่าฝนจะตกหรือแดดจะออก บางครั้งเดินอยู่ดีๆฝนก็เทกระหน่ำลงมาจนคว้าเสื้อกันฝนแทบไม่ทัน จากเนินมรณะ ผมเดินคลุมเสื้อกันฝนไปอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง ข้ามเนินอีกหลายเนิน ผ่านดงดอกลิลลี่ดอย ผ่านดอกเอนอ้าสีชมพู จนถึงจุดที่มีป้ายปักไว้ว่า ยินดีต้อนรับ ลานสนอยู่เบื้องหน้า... แค่เพียงเอื้อม ถึงตอนนี้ฝนก็ยังไม่ซาลง มีแต่จะเทกระหน่ำลงมาเรื่อยๆ แต่ภาพตรงหน้าที่เห็นทำให้ผมลืมแทบทุกๆอย่าง ลืมความเหนื่อย ลืมความหิว เห็นเพียงทุ่งดอกไม้สีม่วงละลานตา ฝนพาเอาความชุ่มชื้นคืนสู่ผืนป่า ดอกไม้เล็กๆปลิวลู่ลม ราวกับหยอกเย้ากับต้นหญ้า ผมยืนอยู่ตรงนั้นเนิ่นนานจนฝนเริ่มซา ชั่วเวลาไม่นานหลังจากเม็ดฝนหยุดลง ฟ้าสีเทาก็เริ่มเปลี่ยนสี หมอกสีขาววิ่งผ่านทิวสน ตัดกับทุ่งดอกไม้สีม่วง ทุกอย่างดูสวยมากๆจนผมรู้สึกว่าที่นี่เหมือนทุ่งสวรรค์ มันคงเป็นโชคดีของผมที่ได้มาที่นี่ในช่วงเวลานี้พอดี... หลังจากเก็บภาพดอกไม้จนพอใจ ผมก็เก็บกล้องกับขาตั้งเดินไปที่จุดกางเต๊นท์ ช่วงที่ผมมาเป็นช่วงวันหยุดสามวัน เลยมีนักท่องเที่ยวมาก ที่ดูคร่าวๆก็ประมาณ200 คน ผมกับเพื่อนช่วยกันกางเต๊นท์ คลุมฟลายชีทกันฝน บางทีคืนนี้ฝนอาจจะตกหนัก... บนภูสอยดาวมีจุดท่องเที่ยวหลายแห่ง ทั้งน้ำตกสายทิพย์ จุดชมพระอาทิตย์ตก จุดชมพระอาทิตย์ขึ้น หลักบอกเขตแดนไทย-ลาว แต่ละจุดอยู่ห่างกันพอสมควร ซึ่งผมกับเพื่อนตกลงว่า จะไปเที่ยวกันในวันรุ่งขึ้น คืนแรกเราจึงได้เพียงไปดูจุดชมพระทิตย์ตกที่เป็นหน้าผา มีหุบเหวกับเทือกเขาที่ถูกบดบังด้วยหมอก ช่วงเวลาที่อยู่บนยอดภู มีฝนตกปรอยๆตลอด ผมไม่เคยได้เห็นพระอาทิตย์เลย เจ้าหน้าที่อุทยานบอกว่า "ถึงฟ้าฤดูฝนที่นี่มีหมอกลงหนา ดูเป็นสีเทาเศร้าๆ แต่ฟ้าฤดูหนาวที่นี่ สวยมากๆ" บางทีผมอาจได้มาที่นี่อีกครั้งในฤดูหนาว... ค่ำคืนบนภูสอยดาว อากาศหนาวอย่างที่คิด ผมกับเพื่อนนั่งกินข้าวที่หน้าเต๊นท์ มื้อนี้เรายังชีพด้วยอาหารง่ายๆอย่างไข่ต้ม ไก่ทอด กับข้าวสวยร้อนๆ บรรยากาศตอนเย็นบนภูสอยดาวดูอบอุ่นและสนุกสนาน มีแสงจากตะเกียง กองไฟ มีเสียงทำกับข้าว เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ ผมเดินเล่นรอบๆลานสนจนได้เจอกับเพื่อนใหม่อีกสองคนที่มาจากกรุงเทพ จากการคุยกันทำให้รู้ว่าเขามาเที่ยวเป็นครั้งแรก และลูกหาบก็ไม่เพียงพอ สัมภาระของพวกเขาก็เลยไม่ขึ้นมา คืนนี้เขามีเพียงเต๊นท์กับเสื้อผ้าติดตัว... แค่คิดว่าไม่มีน้ำดื่ม ไม่มีอาหารแล้วยังต้องนอนหนาวในเต๊นท์อีกก็สยองแล้ว ผมเลยเอาอาหารกับเสื้อกันหนาวไปแบ่งให้ นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าจากการรู้จักกันโดยบังเอิญจะทำให้ผมกับเขาทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนร่วมทริปเดินเที่ยวด้วยกันในวันต่อมา และยังโทรคุยกันถึงปัจจุบัน ค่ำคืนนี้ได้นอนซุกใต้ถุงนอนอุ่นๆ ฟังเสียงฝนตกในเต๊นท์ ถึงจะไม่สบายเหมือนนอนที่บ้านหรือนอนที่โรงแรม แต่ก็เป็นบรรยากาศที่ผมชอบที่สุดแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้น ฟ้าเป็นสีเทามัวๆเหมือนเคย ช่วงเช้าดอกหงอนนาคยังหุบอยู่ ไม่เหมาะสำหรับถ่ายรูปเท่าไหร่ ผมกับเพื่อนเดินไปด้านหลังที่ทำการอุทยานซึ่งเป็นทุ่งดอกหงอนนาค และเห็นยอดภูสอยดาวที่มีเมฆสีขาวปกคลุม บริเวณนี้ยังพอมีสัญญานโทรศัพท์ เลยได้เห็นบางคนเดินไปเดินมาเพื่อหาคลื่น เห็นแล้วก็นึกถึงตัวเอง เพราะเวลาผมไปเที่ยวในที่ต่างๆ ผมมักนึกถึงคนที่ผมรู้จักอยู่บ่อยๆ และบางครั้งก็นึกอยากแชร์ความรู้สึกที่ได้เห็นอะไรสวยๆนี้ให้เขาได้เห็นบ้าง ยอดภูสอยดาว เป็นยอดเขาสูง อยู่ห่างจากจุดกางเต๊นท์กว่า2000เมตร ใครอยากเดินขึ้นไปชมวิวบนนั้นควรเตรียมน้ำและเสบียงติดตัวไปด้วย เพราะทางขึ้นสูงชัน ใช้เวลาเดินนาน แต่ถ้าใครรู้สึกเหนื่อยจากการเดินทางก็มีจุดชมวิวอีกจุดที่อยู่ไม่ไกล เป็นเนินดินที่มีหญ้าปกคลุมอยู่ทางทิศเหนือของศูนย์ พูดง่ายๆคือทางเดินจะเป็นทางวงกลมรอบตัวศูนย์นั่นเอง ระหว่างทางจะเห็นสนบางต้นยืนท้าลม บางต้นล้มลงนอนกับพื้น มีตะไคร่น้ำเกาะแพรวพราว นอกจากนี้ยังมีน้ำตกมอสซึ่งเป็นน้ำตกในเขตประเทศลาว เจ้าหน้าที่บอกว่าเป็นน้ำตกที่สวย แต่ช่วงนี้ฝนตกตลอดทางเดินแฉะและลื่นมาก เลยไม่เปิดให้เข้าไปเพราะอันตราย ผมเลยได้เพียงเดินผ่านไปด้วยความเสียดาย เดินผ่านป่าสนไม่นานก็ถึงจุดชมวิวด้านทิศเหนือของศูนย์ ซึ่งเป็นเนินดินใกล้กับจุดชมพระอาทิตย์ตก จากจุดนี้มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหมอกขาวๆ เจ้าหน้าที่บอกว่าข้างล่างเป็นเหว ถ้าฟ้าเปิดจะเห็นหมู่บ้านคน นอกจากนี้ยังชี้ให้ดูด้านหลังเนินดิน ห่างไปหลายร้อยเมตรมีแหล่งดินโป่งซึ่งเป็นที่อยู่ของหมูป่า ตอนแรกมองยังไงก็ไม่เห็น พอลองใช้กล้องซูมดูเห็นเพียงจุดสีน้ำตาลอยู่บนดินแดง ที่จุดนี้ผมใช้เวลานานกว่าที่อื่นๆ ยืนมองวิวที่มีเมฆวิ่งผ่าน อากาศเย็นๆแบบนี้ทำให้นึกถึงสถานที่นึงที่อยู่ไกลจากที่นี่หลายร้อยกิโลเมตร ที่นั่นผมเคยนั่งบนหน้าผาหย่อนขาลงในทะเลหมอก มีเมฆสีขาวอยู่ใต้ฝ่าเท้า... ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสกลับไปที่นั่นอีกไหม จากภูเขาสู่น้ำตก จากน้ำตกสู่ทุ่งดอกไม้ ภูสอยดาวสวยมากในความคิดของผม เป็นสถานที่ที่ยังบริสุทธิ์ แม้จะมีผู้คนขึ้นไปเที่ยวมากแล้วแต่ยังเป็นคนที่รักในธรรมชาติ รักการเดินทาง และผมเชื่อว่าพวกเขาคงไม่ทำลายความสวยงามนี้ ที่นี่ผมเจอแต่คนมีน้ำใจ มีเสียงทักทายตอนเช้าทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน คนแปลกหน้าช่วยกันกางเต๊นท์ ช่วยกันก่อไฟ แบ่งปันอาหารและน้ำดื่ม ทุกครั้งที่ได้เดินทางผมได้ประสบการณ์ดีๆเสมอ และสิ่งที่ดีที่สุดในการเดินทาง คงเป็นการได้พักสมองตนเอง ได้เห็นดอกไม้สวยๆ ได้เห็นป่าชุ่มชื้น ได้อากาศดีๆ ถ้าไม่เชื่อ ลองไปที่นี่สิครับ....   Create Date : 14 สิงหาคม 2549 25 comments Last Update : 1 กันยายน 2549 21:59:12 น. Counter : 3725 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณมากครับสำหรับภาพสวยๆ กับบทความดีๆ เข้ามาอ่าน+ดูทีไร อยากออกไปเดินทางท่องเที่ยวทู้กกกที ^^ และแล้วเราก็มีทางเลือกดีๆ ที่ลงเหมาะๆ สำหรับหน้าหนาวนี้อีกที่นึง ;)   โดย: BAYROCKU 24 สิงหาคม 2549 23:32:20 น.

รูปภาพสวย แต่คำบรรยายสวยกว่าครับ ซักวันคงได้ไป ลุงไม้ สู้ สู้   โดย: ไม้หลักปักมั่นคง 25 สิงหาคม 2549 14:58:59 น.

ตามมาจากBP มาดูค่ะ ไม่เคยไปภูสอยดาวค่ะ รูปสวย....เรื่องเล่าดีค่ะ เห็นรูปแล้วคิดถึงดอยอินทนนกับภูกระดึงค่ะ.....   โดย: Sweety-around-the-world 25 สิงหาคม 2549 19:08:11 น.

ภาพสวยจังค่ะ ชอบภาพโทนฟ้า ดูอบอุ่นดีจัง โมไม่เคยไปเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่แวะไปหากันนะคะ   โดย: Love U forever. 25 สิงหาคม 2549 20:00:55 น.

กะ .. กะ .. กรี๊ดดดดด ภาพสวยมากกกกกก แบบนี้เข้าตำรากล้องแจ่ม คนหลังกล้องก็แจ่ม [^^]b เห็นแล้วน่าไปสุดๆ ... โอ๊ย T___T อยากไปบ้าง ทำไมรู้สึกว่าตัวเองมีข้ออ้างให้ชีวิตเยอะจัง อะไรที่อยากทำกลับไม่ได้ทำ อะไรที่ไม่อยากทำกลับต้องมานั่งทำ   โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย 26 สิงหาคม 2549 19:29:21 น.

หวัดดีครับ เห็นรูปเห็นบรรยากาศแล้วกระตุ้นอารมณ์อยากเดินป่าขึ้นมาทันที ไม่ได้เดินป่านานแล้วครับ หลังจากเรียนจบ..งานรุมอ่ะครับ   โดย: กุมภีน 27 สิงหาคม 2549 5:42:48 น.

รูปสวยมากเลยค่ะ เกือยจะได้ไปภูสอยดาวตั้งหลายครั้งค่ะ แต่ยังไม่ได้ไปสักที เวลาว่างๆ ชอบไปเที่ยวแบบนี้เหมือนกันค่ะ(แต่ถ่ายรูปได้ไม่สวย แหะๆ) ทีอึดที่สุดที่เคยเอจคือ ภูกระดึงค่ะ แต่ก็คุ้มค่านะ ครั้งนึงในชีวิต ส่วนน้ำตกที่สวยที่สุดเท่าที่เคยไป น้ำตกแม่สุรินทร์ ค่ะ เคยไปรึยังคะ ทางเข้าไปขึ้นเขาเกือบ 10 โลแต่สวยจริงๆ ทะเป็นทเลที่สวยที่สุด เรายกให้หมู่เกาะแม่สุรินทรืค่ะ ไปดำน้ำ ปะการังสวยมาก ปล ขอบคุนที่ไปทักทายที่บล็อกนะคะ   โดย: วัฌชา 27 สิงหาคม 2549 14:45:34 น.

เห็นแล้วเย็นยะเยือก ซักวัน จะไปบ้าง   โดย: enuging 27 สิงหาคม 2549 14:47:24 น.

เกิดมายังไม่เคยไปภูสอยดาวเลยครับ สวยจริงๆ แต่ละรูปที่เอามาลงทำให้รู้สึกว่าธรรมชาติช่างยิ่งใหญ่และช่างสร้างสรรค์อะไรที่สวยงามบนโลกนี้ได้อย่างเหลือเชื่อจริงๆครับ เอ...เจ้าตัวคุ่นเนี่ยเป็นยังไงเหรอครับ ดูรูปและอ่านจนจบแล้วรู้สึกอยากไปเที่ยวมากๆเลยครับ   โดย: พ่อน้องโจ 27 สิงหาคม 2549 16:58:17 น.

สวยยังกะสวรรค์แน่ะ   โดย: mungkood 27 สิงหาคม 2549 18:32:35 น.

สวัสดีค่ะโหสวยมากๆๆเลยค่ะดูภาพแล้วเหมือนได้ไปจริงๆอย่างนั้นเลยค่ะ ภาพสวยมากค่ะอยากไปจริงๆจังเลยค่ะแวะมาดึกๆค่ะ ไม่รู้ จขบ หลับหรือยัง ขอให้นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: oryzaja 27 สิงหาคม 2549 23:12:42 น.

ขอบคุณมากๆๆๆครับ สำหรับภาพถ่ายสวยๆๆ ผมคงไม่มีโอกาสไปดูจนกว่าจะหายดี มีอุบัติเหติหลังจากหลายป่วยครับ เรื่องช่วยนก แหมเพื่อนทำไมว่าคุณบ้าละครับ ออกจะเป็นเรื่องดีที่ได้ช่วยชีวิตสัตว์โลก คุณเป็นคนมีเมตตามากครับ ปล.ขอบคุณที่ไปเยี่ยมไข้ครับ   โดย: นายเบียร์ 28 สิงหาคม 2549 22:21:55 น.

สวยมากเลยค่ะ สวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: yadegari 29 สิงหาคม 2549 22:37:34 น.

อาทิตย์หน้า(วันที่ 8) ผมและเพื่อน ๆ จะไปลุยกัน เสียดายไม่ได้ไปด้วยกัน ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน รูปสวยมาก ๆ   โดย: man@ (manatto ) 30 สิงหาคม 2549 10:15:15 น.

โอยยย สวยมากครับ ภูสอยดาว ดีใจแทนหมอที่เจอบรรยากาศสวยๆ บริสุทธิ์ แถมยังได้มิตรกลับมาด้วย สำหรับผมคงมีโอกาสน้อยที่จะไป ใช้อ่านเอา หรือดูจากสารคดีในทีวีแทนละกัน   โดย: yyswim 30 สิงหาคม 2549 12:02:57 น.

ภาพสวยชวนไปคะ   โดย: รักการ์ตูนทิงทัย 31 สิงหาคม 2549 2:19:30 น.

ถ่ายทอดความงดงามของธรรมชาติได้ดีมากครับ   โดย: ตะเกียงลาน 31 สิงหาคม 2549 8:44:43 น.

รูปสวยมากๆ กำลังจะไปเร็วๆนี้เหมือนกัน   โดย: zmen 1 กันยายน 2549 10:43:50 น.

ได้บรรยากาศมากเลยคับ บรรยากาศของป่าเขา และสายหมอก เฮ้อ ไม่ได้สัมผัสมันมานานแล้วเหมือนกัน คิดถึงขึ้นมาตะหงิดๆ   โดย: ปอมปอม 3 กันยายน 2549 10:22:37 น.

ถ่ายภาพได้สวยมาก ๆ เห็นภาพบรรยากาศภูสอยดาวแล้ว อยากกลับไปเยือนอีกสักครั้ง   โดย: blueblood@มาทุกวัน!!!! ^o^ 17 กันยายน 2549 16:30:57 น.

คิดถึงดอกหงอนนาคจัง เคยไปยังจำได้ตอนที่เดินขึ้นเนินปราบเซียน เห็นที่ราบทุ่งสน หายเหนื่อย ถึงแม้ต้องเดินอีกซักพักทำให้รักพื้นราบขึ้นอีกเยอะ รูปถ่ายทำให้ภาพทริปนั้นกลับมาเป็นฉากๆเลยค่ะ ถ่ายแต่ละจุดเป็นส่วนที่ประทับใจทั้งนั้นเลย เข้าใจการมองผ่านหมอก ยืนล้อมหม้อข้าว เต้นฟุตเวิร์กร้องเพลงควันออกปากเพราะมันเย็นมาก จำไม่ได้เลยว่ามีตอนไหนที่ไม่เปียก นอนเต้นเบียดกัน 4 คนยังหนาวเพราะวางเต้นท์บนธารน้ำซะนี่ จำได้ว่าตอนเดินกลับถึงพื้นราบขาแข้งอ่อนเลย ถ้ามีโอกาสอยากไปอีกครั้ง แต่สังขารย่ำแย่ แค่ไปดูน้ำตก 400 เมตรยังเดี้ยง เฮ้อ ขอส่งบล็อกนี้ไปให้เพื่อนร่วมทริปดูด้วยนะคะ แล้วก็ขออนุญาติ แอดบล็อกด้วยเลย อิอิ   โดย: จังไม (ทำไมต้องล็อกอิน ) 21 มกราคม 2550 20:58:37 น.

นายเยี่ยมมาก .......   โดย: -*-Superbaker 22 เมษายน 2550 11:30:24 น.

มาเยี่ยมชมแบบขัามปี...   โดย: GoE Online 26 กันยายน 2550 8:00:11 น.

สวยงามมากมาย ขอบคุนที่ทำหั้ยไ้ได้พบเจอสิ่งดีๆๆ   โดย: Ona IP: 119.42.71.169 14 ธันวาคม 2551 1:08:09 น.

สวยมากเราไปมาแล้วอากาศดีมากๆดูทีไรหายใจได้เต็มปอดทุก...หายเหนื่อยเลยเรา   โดย: ชะเอม IP: 102.1.82.1, 118.175.82.96 14 พฤษภาคม 2554 15:39:47 น.