มาแล้วคร๊า ....มาตามคำเรียกร้องของเหล่าบรรดาแฟนคลับ(หุหุ ครายมันจุดธูปเรียกแก๊นังฝน) หลังจากห่างหายไปนานจิ๊ดนึง พอดีว่าช่วงนี้ยุ่งๆอ่าค่ะ กำลังตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจนอนให้เต็มที่ เพราะเดี๋ยวเดือนหน้าก็เปิดเทอมต้องเตรียมฟิตร่างกายสู้เถือกไถในช่วงชีวิต ปี 3และวันนี้อยู่ดีๆก็เกิดคิดถึงยอดชายนายใหญ่ขึ้นมาอุ๊ยเดี๋ยวนี้ต้องเรียกท่านใหญ่ค่ะเพราะมันดำรงตำแหน่งนายกสโมสรนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ (แต่เอาเข้าจริงๆมันก็เหมือนภารโรงของคณะ ประมาณว่าตูทำทุกอย่าง)ใหญ่เนี่ยมันเป็นเพื่อนกับนังนู๋ฝนมาตั้งแต่มัธยม เลยเป็นผู้ชายคนแรกที่นังฝนสนิทด้วยในเอกเคมีแล้วตอน ปี 1 เราก็จะนั่งติดกันตลอด ไปไหนไปกัน ยกเว้นเวลามันไปหม้อสาวมันจะลืมนังฝนคนนี้สนิท แล้วมีวันหนึ่ง ด้วยความน่ารักของมัน แต่นังฝนอยากถีบมันก็เลยรับอาสาพี่ๆว่าจะดำเนินการเรื่องป้ายโฆษณาการแต่งกายของนิสิตให้มันก็เลยลากนังฝนซ้อนท้ายมอไซด์มัน ดิ่งเข้าเมือง เพื่อดำเนินการเรื่องนี้ฉับพลัน นังฝนก็เลยมองดูเวลา อะจ๊าก*ใหญ่ แก.....มันจะได้เวลาเรียน prin chemแล้วนี่หว่า* นังฝนก็เปิดดูตารางเรียนด้วยความที่ไอ้ใหญ่มันไม่เคยสนใจค่ะว่าจะเรียนตอนไหนเพราะมันให้นังฝนคนนี้ลงทะเบียนให้ เพราะฉะนั้นนังฝนเรียนตอนไหนก็เป็นเวลาเรียนของมันเหมือนกัน*เออ ไปดิ**เร็วๆเลยนะแก๊ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน* เร่งมันสุดฤทธิ์ ไอ้ใหญ่มันก็สนองนโยบายสุดๆคือกานใกล้เวลา 12.00 น. ในที่สุดนังฝนก่าไอ้ใหญ่ก็มาถึงห้องเรียน วิ่งกันสุดฤทธิ์....มาถึงหน้าห้อง หุหุ มีเพื่อนนั่งอยู่กันไม่มาก.....ด้วยความมั่นใจ นังฝนก่าไอ้ใหญ่เลยเดินเอากระเป๋าไปจองที่นั่ง ด้วยวันนั้นสงสัยเป็นวันซวย......ปกติจะยึดคอนเซ็ปเด็กหลังห้อง แต่วันน๊านเกิดคึกอยากตั้งใจเรียน เลยเดินเอากระเป๋าไปวางไว้โต๊ะแถวหน้าห้องแล้วก็เดินออกมาพาไอ้ใหญ่ไปซื้อเสื้อแลป แหมๆเหลือเวลาอีกตั้ง 10 นาที กว่าจะเวลาเรียนพอกลับมา.....นังฝนก่าไอ้ใหญ่เลยมองผ่านประตูห้องเรียนเข้าไป.....เกิดอาการงงๆนิ๊ดนึงอาจารย์เข้าสอนแล้ว แล้วก็ฉายโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่ กวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อนนั่งกันเต็มห้อง แต่หน้าตาไม่คุ้นเลยแฮะ ที่สำคัญอาจารย์ทำไมหน้าตาเปลี่ยนไปในใจก็คิดว่า สงสัยอาจารย์ที่สอนอยู่ไปเมืองนอก เลยส่งอาจารย์อื่นมาแทนแล้วนังฝนเลยสะกิดแขนไอ้ใหณ่*ใหญ่ๆ แกว่ามะเนื้อหาที่อาจารย์แกสอนมันแปลกๆไป* ไอ้ใหญ่ก็ทำท่าเห็นด้วย แหมอยากจะตบหัวมันสักป๊าบ นอนหลับทุกคาบทำมาเป็นจำได้ว่าอาจารย์สอนเรื่องอะไร*สงสัยอาจารย์แกคงขึ้นเรื่องใหม่* ไอ้ใหญ่บอก*แต่แก๊ ฉันว่าม่ายม๊าง เรื่องใหม่อะไรวะ คนละขั้วก่าที่เรียน* นังฝนค้าน*.........**เราเรียนเรื่องเทอร์โมไดนามิกน๊าใหญ่ แต่นี่มันอะไรวะ อัลเคน อัลคีน คนละเรื่องเลยเฟ้ย**เอ่อนั่นดิ* ไอ้ใหญ่เห็นด้วย นังฝนเลยหยิบเอาตารางเรียนขึ้นมาดูอีกอะจ๊าก แม่ง ฉิบหายแล้ว......ดูตารางเรียนผิด อันที่จริงนังฝนก่าใหญ่ต้องเรียนอีกชั่วโมงต่อปายมันเรียนบ่ายโมง แต่นี่มันเพิ่งจะเที่ยง เพล้ง.....หน้าแตก แต่ที่สำคัญ เอากระเป๋าไปวางไว้แล้ว หน้าห้องซะด้วย ด้วยความที่นังฝนมันสำนึกผิดมาก เลยบอกใหญ่ว่า*ใหญ่ อิอิ ไหนๆแกก็จะเข้าไปเอากระเป๋าแกแล้ว เอามาให้ฉันด้วยดิ อายว่ะ**โหแกอายเป็นคนเดียวนะ ไปด้วยกันดิ อายนะเฟ้ยมีสายสะพายตระหง่านขนาดนี้*สายสะพายที่ว่าก็คือ สายสะพายสีฟ้า สกีนว่า Chemistry พร้อมชื่อกับรหัส 3 ตัวสุดท้ายคือน้องปี 1 ของแต่ละเอกก็จะต้องมีสัญลักษณ์บ่งบอกว่าเป็นน้องเอกกไหน ชื่ออะไร เพื่อ.....พี่ๆจะจำได้ ของเคมีตอนนั้นคือมันคิดจะเป็นนางงามกันค่ะเพราะตอนที่ประชุมกันเราจะใช้แบบประชาธิปไตยค่ะ ซึ่งผู้ชายเอกเคมีที่นำหน้าด้วยนายหนะ มันมีแค่ 29 คน แต่เป็นนายจริงๆ คงไม่ถึง 20แล้วอีก ร้อยกว่าชีวิตก็ ผู้หญิงหมด มันเลยได้สายสะพายมาสะพายอวดโฉมกันไปทั่วแล้วที่สำคัญ ต้องติดตัวอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะออกนอกมหาลัยแล้วก็ตาม ไปไหนต้องติดยกเว้นเวลาอาบน้ำก่าเวลานอนค่ะ ถ้าไม่ใส่พี่ก็จะหาเรื่องด่าว่าอายนักใช่ไหมที่อยู่เอกนี้ ช่วงปี 1 เลยทำให้ความหน้าด้านนังฝนเพิ่มขึ้น 50 เปอร์เซ็นต์ คือเราจะรู้กันเลยค่ะว่าเด็กคนนี้มาจากคณะไหน เอกไหน เพราะมันจะมีคาแรกเตอร์เป็นของตัวเองค่ะอย่างพยาบาลเนี่ย เค้าก็จะทำเป็นเข็มฉีดยา 3 มิติ อันใหญ่นิดนึงแล้วก็สะพายกันแทนกระเป๋าจนตอนสอบ จำได้ว่า เคมีได้สอบห้องเดียวกับพยาบาลกับเภสัช ด้วยความที่เป็นเด็กปี1เพิ่งเคยสอบครั้งแรกในมหาลัย มันเลยดูวุ่ยวายๆ เดินชนกันไปมาอาจารย์เลยแซวว่า*อ้าวพยาบาลคร๊าบ เดี๋ยวเอาเข็มฉีดยาไปวางไว้ก่อนนะ มันจะแทงตาเพื่อนแล้ว*เภสัชก็ไม่น้อยหน้าค่ะ เค้าก็มีสัญลักษณ์คือเม็ดยา สะพายข้างหลัง แต่มันเป็นยาเม็ดใหญ่มากใหญ่กว่าหลังคนสะพายค่ะ พร้อมชื่อกับรหัสตัวเป้งๆ.....ชนิดว่า....นังฝนเห็นแล้วไม่กล้าซื้อยาเด็กเภสัชปีนี้กินแน่ กลัวติดคอตายอ้อยังมีอีกค่ะ ศาลพระภูมิของคณะ...หุหุ เอกฟิสิกส์ค่ะ ทีแรกนึกว่าพวกถาปัด แต่ไม่ใช่ค่ะเค้าจะมีป้ายชื่ออันใหญ่ๆคล้องคอ แล้วตรงแขนเสื้อก็ติดแถบผ้าสีแดงแจ๊ส(สีประจำเอก)แถมยังมีผ้าหลากหลายสีมัดที่อีกข้างของแขน มันคล้ายผ้าที่เค้าเอาไว้ผูกตามต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ค่ะเห็นเดินมาแล้วอยากยกมือสักการะ แล้วของสถาปัดเนี่ยก็จะมีรถเป็นของตัวเองค่ะมันจะเป็นรถกระดาษอันใหญ่แล้วสะพายด้วยแขนค่ะ วันดีคืนดีนังฝนนั่งหม่ำข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหารก็ได้ยินแล้วค่ะ สถาปัดซ้อนท้ายรถกระดาษกันมาค่ะ คันหนึ่งก็มาได้ประมาณ 2-3 คนแล้วมันก็จะแซวเราค่ะ......*อ้าวไปด้วยกันไหมคร๊าบ ยังมีที่ว่างคร๊าบ* เห็นแล้วก็ขำๆแล้วมีวันหนึ่งนังฝนก่าเพื่อนก็ไปเรียนวิชาบังคับ ที่ปี 1 ต้องเรียนทุกคน(ทุกคณะ) แต่จะแบ่งเรียนกันหลายๆห้อง นังฝนและผองเพื่อนเอกเคมีได้เรียนชั้น 7 เฮือกตะกายกันขึ้นมาเกือบตาย เนื่องด้วยลิฟต์เสีย แล้วชั้น 6ก็เป็นพวกถาปัดค่ะ......ตึกมันเป็นคล้ายๆรูปตัวยูค่ะ นังฝนก่าผองเพื่อนยืนรอเรียนอยู่ทางปลายๆตึก เลยทำให้มองเห็นพวกที่อยู่ตรงกลางๆชั้นล่างๆ.....แล้วเราก็มองเห็นเด็กถาปัดมาแต่ไกลค่ะที่รู้ว่าเป็นถาปัดเพราะมีเพื่อนเรียนที่ถาปัดค่ะ แล้วการแต่งกายมันบ่งบอกร้องเท้าคนละข้าง ทุกคนต้องใส่คนละข้างเหมือนกัน โดยเฉพาะ เขียว แดง เหลืองเนี่ย ฮิตสุดๆข้างนึงเขียว ข้างนึงแดงเนี่ย โหยบ้านอกสุดๆ แต่พวกถาปัดมันจะบอกว่าเนี่ยโคตรจะเท่แล้วมันยังมีแว่นตาลายแปลกๆ ดูๆแล้วเหมือนพวกตั๊กแตนตำข้าวเล๊ยนังฝนเลยทำการทักทายเพื่อนชั้น 6 เลยตะโกนเรียกมัน*ไอ้หลินๆ* นังหลินมันก็เงยหน้าขึ้นมา โบกไม้โบกมือ แถมเพื่อนถาปัดมัน(ผู้ชายทั้งน๊าน)ก็ทำเนียนโบกไม้โบกมือด้วย ทำยังกะรู้จักนังฝนมาสัก 10 ปีเห็นจะได้ ทั้งที่จริงตูรู้จักพวกแกด้วยหรอฟะแล้วพวกมันก็ทำเนียนร้องตะโกนขึ้นมาเหมือนสนิทกันมานมนาน ไม่ได้อับอายคนอื่นเล๊ยอ้าวเม้าท์ไปนาน มาๆกลับมาเรื่องหน้าห้องเรียนต่อ*ใหญ่แกนั่นแหละเข้าไป แกเป็นผู้ชายนะ...ไม่มีใครจำแกได้ร๊อก* นังฝนหลอกล่อสุดท้ายไอ้ใหญ่มันเลยสมยอมเข้าไปเอา ไม่งั้นนังฝนจะไม่เช็คชื่อให้ถ้าวันไหนมันโดดจะไม่ให้ลอกรายงานแลป....จะไม่ให้มันลอกการบ้าน หุหุ มันเลยจำยอมแล้วไอ้ใหญ่มันก็เดินเข้าไปเอา....ด้วยท่ามาดมั่นไม่แคร์สายตาใครไม่พูดอะไร เดินไปหยิบกระเป๋าหน้าห้องแล้วก็เดินออกมาหน้าตาเฉยอยากยกนิ้วให้มันจริงๆ ก็แกนะมันโคตรจะหน้าด้าน อิอิ อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ก็งงๆ มองหน้ามัน.....แล้วท่านด็อกก็เหวอๆไป 2 วิและแล้วนังฝนก็ได้กระเป๋า......เพราะความใจกล้าหน้าด้านของไอ้ใหญ่พอเราไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง มันก็ฮากันซะ แย่สุดคงเป็นไอ้ใหญ่ เพื่อนบอกว่าอยากเห็นหน้าไอ้ใหญ่ตอนนั้นมากแล้วเพื่อนๆมันก็เลยเริ่มรู้สึกถึงความโก๊ะของนังฝน......เหตุเกิดจากตารางเรียน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เอ่อ...จะว่าไรไหมอ่ะ...ถ้าอยากจะเปลี่ยนเป็น .....เหตุเกิดจากคนอ่านตารางเรียน....555....
ทำบล็อกสวยจังนะ....อิจฉาง่า