|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เลือดสีใดก็ช่างเขา แต่เลือดเรา*เหลือง-เทา*
ดอกคูณ ช่อที่38...เสือดาว 9
ว่ากันว่า ความทรงจำในมหาวิทยาลัย
เป็นความทรงจำที่ประทับแน่นอยู่ในใจ
และเมื่อนึกขึ้นมาเมื่อใดก็จะเรียกรอยยิ้มให้หัวใจชุ่มชื้นได้ทุกครั้ง
ยังจำได้ไหม ถึงท่าเต้นและเพลงตลกๆที่คุณร่วมกับเพื่อนๆพี่ๆในวันรับน้อง
จำได้ไหมถึงวีรกรรมหวานมันส์ที่คุณกับเพื่อนๆร่วมกันสร้างมา
และยังจำได้ไหม ว่าเคยแอบมองใครคนหนึ่งทุกครั้งที่เดินผ่านหน้าคณะ
ถึงวันนี้ฉันกำลังจะเป็นพี่ปี 3 (แก่แล้วหนะสิแก)
เหมือนฉันยังเพิ่งผ่านช่วงเวลาเป็นเด็กปี 1มาไม่นานเลย
เวลามันทำหน้าที่ของมันได้ดีเกินคาด
เดินผ่านล่วงเลยไปได้เร็วเหลือเกิน
อย่างที่ฉันถาม ยังจำอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงชีวิตหนึ่งได้ไหม
ฉันอยากเก็บเรื่องราวเหล่านั้นใส่กล่องความทรงจำ แต่ก็อย่างว่า.......
บางเรื่องก็คงเลือนลางกลายเป็นภาพความทรงจำสีจางๆ อืมนั่นสิ
บันทึกเอาไว้มันน่าจะช่วยเรียกรอยยิ้มฉันทุกครั้งที่กลับมาอ่าน
ไม่แน่สักวันหนึ่ง ถ้าฉันเจอคนที่จะคอยมาอยู่เคียงข้าง
ฉันจะให้เค้าอ่าน หรือในอีกสัก 20 ปีข้างหน้า
ลูกของฉันอาจจะนั่งอ่านมันอยู่ก็ได้.....
ความทรงจำ เรื่องราวต่างๆที่ฉันและเพื่อนได้ประสบพบเจอมาด้วยกัน....
แน่นอนแหละ ฉันรู้ว่าความรู้สึกมันต่างกัน
ฉันจะถ่ายทอดมันออกมาในรูปแบบของฉัน
ป้ายมหาวิทยาลัยโดดเด่นเห็นแต่ไกล.......
(ชิชิ มอเมิงมีด้วยหรอฟะป้ายที่ว่า)........
*มหาวิทยาลัยมหาสารคาม*
อืมหลายๆคนคงจะไม่รู้จัก.....เอาหละถ้าคุณอ่านเรื่องของฉันจบคุณจะรู้จัก
มหาลัยฉันดีขึ้น (เอาแค่มหาลัยนะ.....ถ้ามหาวิทยาลัยมันช่างยาวจริ๊ง)
จะว่าไปแล้วฉันคุ้นกับที่นี่มาก ก็ใช่สิเห็นมันมาตั้งแต่เกิด
ก็เค้าเด็กสารคามน๊อ อิอิ
สมัยมัธยม(ตอนยังสาว) จะมาหาข้อมูลที่มอใหม่บ่อยๆ.......
(มอใหม่เนี่ยใช้เรียกมหาวิทยาลัยแห่งนี้แหละ
ก็เมื่อก่อนจะตั้งอยู่ในเมือง แต่พอเริ่มขยายคณะมากขึ้น
เลยได้ขยายไปสู่ชนบท....ก๊าก บ้านนอกนั่นแหละค่ะ
มันเลยเริ่มมีศัพท์บัญญัติขึ้น ว่ามอเก่า อยู่ในเมือง มอใหม่ก็อยู่นอกเมือง)
มหาลัยของฉันเป็นมหาลัยที่กว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา
ล้อมรอบด้วยทุ่งหญ้าสะวันนา ที่ชาวอีสานเรื่องทุ่งนาดีๆนี่เอง......
ก็จะอะไรซะอีกหละคะ ตั้งแต่ฉันก้าวย่างมาเป็นนิสิตเต็มตัว
จวบจนทุกวันนี้ก็ยังมิพบเจอรั้วมหาลัยเล๊ย
ก่อนจะเข้าสู่มหาลัยเราก็จะต้องผ่านม่านหมอก
แหมๆเหมือนในฝันเลยหละค่ะ แต่มันช่างเป็นฝันร้ายหนะสิ....ผ่านหมอก
หรือม่านฝุ่นก็มิทราบ เมื่อก่อนฉันเคยคิดเสมอทำมั๊ยมันถึงบ้านนอกซะจริง
แต่ตอนนี้คิดแล้วก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ฉันได้เปรียบเด็กเมืองกรุง
ประมาณว่าเด็ก มมส.(ย่อมาจาก มหาวิทยาลัยมหาสารคาม-)
เป็นพวกสวยถึกและบึกบึน สถานการณ์ไหนมิเป็นปัญหาค๊า.....
รอบๆมหาลัยของเราเต็มไปด้วยหอพักมากมาย
ร้านค้าที่เปิดขายตลอด 24 ชม.ก็ว่าได้ แน่แล้วแหล่งเสบียงพร้อม
แต่เด็กปี 1 นั้นมันเป็นข้อบังคับของทางมหาลัยต้องสิงสถิตที่หอในหรือไม่งั้น
ก็หอเครือข่าย แต่ฉันเป็นเด็กพิเศษ ขออยู่บ้านค่ะ
ถ้าเลิกดึกก็หอไอ้ยุ้ย....ไปแหล่มกานที่นั่น อิอิ
เรื่องเล่าในรั้วเหลือง-เทาของฉันมันมีมากมายซะเหลือเกิน
เริ่มตั้งแต่เรื่องลงทะเบียนเรียน ชิชิวุ่นวายซะไม่มี
แต่ก็ยังดีที่มีพี่ปี 2 มาช่วย บ้างก็ช่วยเพราะเต็มใจช่วย
บ้างก็มีนัยแอบแฝงมาทำหน้าหม้อใส่น้องปี 1
มันก็เป็นเรื่องฮาๆกันไป.....สำหรับฉันแล้ว ว่าแต่ลงทะเบียนได้ก็โอเคแล้ว
เฮ้อแต่ระบบลงทะเบียนของมอเรา ดีเลิศค๊า โปรแกรมเมอร์โคตรเก่ง....
กระชับฉับไว.....พุ่งปรี๊ด..........ชนิดว่าฉันปรี๊ดแตกเลยหละค่ะ
กว่าจะลงได้คงต้องชัก.....ชักตายคาหน้าคอมพ์ อิอิ
ไม่ต้องไปทำมาหารับประทานที่ไหนหรอกค่ะ นั่งเฝ้ามันทั้งวันทั้งคืน
ว่าเรื่องลงทะเลียนแล้วก็เข้าเรื่องเรียน.....แต่มันต้องมีกิจกรรมบางอย่างค่ะ
กิจกรรมร้องเพลงเชียร์คณะ.......หรือง่ายๆก็รับน้องแหละ
เพียงแค่เปลี่ยนชื่อเท่านั้น
มันก็จะมีทั้งกิจกรรมรับน้องมหาลัย....ซึ่งก็จะเป็นการทำกิจกรรมร้องเพลง
ของมหาลัยร่วมกัน มีเพื่อนต่างคณะเยอะแยะมากมาย......
แล้วก็กิจกรรมรับน้องของคณะ...อ้อกิจกรรมรับน้องของเอกด้วย
เดี๋ยวฉันจะเล่าให้อ่าน
เรื่องกิจกรรมรับน้องมหาลัยนั้น มันก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกค่ะ
จะออกแนวระเบียบนิดๆ ฮาหน่อยๆ......แต่กิจกรรมของคณะนี่สิ
มันช่างน่าประทบใจจริงๆ......
เริ่มเลยแหละกานนะ พี่ๆจะนัดน้องปี 1 มาช่วงประมาณ 5 โมงเย็นเห็นจะได้
ด้วยการแต่งการชุดรัดกุมพร้อมออกรบ...(ว่าไปนั่น)
ก็จะเป็นกางเกงวอม เสื้อสีเข้ม มัดผม แต่ถ้าผู้ชายก็ไม่ต้องมัดค่ะ
เดี๋ยวมันจะกลายเป็นชิสุไป
อะไรก็ได้ที่มันดูเรียบร้อยสุดๆ.......
ฉันจำได้ว่าพอมาคณะ มีเอกฉันนี่แหละ ระดับเสียงพุ่งปรี๊ดเกินพิกัด
พูดมาก เป็นประชาสัมพันธ์ของคณะได้เลย อาจเพราะคนเยอะ หรือเพราะ
พวกเราเป็นพวกเม้าท์กระจายมั้ง เอกอื่นเค้าก็จะสงบเสงี่ยมเรียบร้อยกัน
ได้เวลาเหล่าพี่สต๊าฟก็เรียกรวมพวกเรา
*นิสิตใหม่ฟังเรียกแถว แถวหน้ากระดานเรียง....* ที่จำได้ก็ประมาณนี้แหละ
คิดอยู่เหมือนกันพี่เค้าเจ็บคอบ้างปะ.......
ทีนี้ก็มาถึงการแบ่งกลุ่มย่อมรอเชือด.....ฉันได้อยู่กลุ่ม 3 อิอิ
*กลุ่ม 3 ฟังเรียกแถว.......* ประมาณนี้ จำได้ๆๆๆ
มีพี่ผู้ชายเรียก.....เราก็ไปๆๆ วุ้ยมองมะเห็น...ลางๆ(ฉันสายตาสั้น..400กว่า
แต่มะได้ใส่แว่นไป เพราะมันเกะกะ)
อืมเอ้อกลิ้งๆไป.....พี่แกก็นำหน้า ไอ้ทีแรกก็เดินๆนี่แหละค่ะ สักพักก็วิ่ง......
แล้วก็จะมีพี่กลุ่มหนึ่งแหกปาก เฮ้ยตะโกนว่า อ้าว
*วิ่งเร็วๆหน่อย* ฉันคิดในใจ เห็นกรูคลานอยู่รึไงฟะ...แม่ง
(อุ๊บมะสุภาพเล้ย)
พี่ที่นำกลุ่มชักเร่งความเร็ว....น้องๆเริ่มหอบกันมากขึ้น รวมทั้งน้องผู้ชายด้วย
ในใจฉันก็*ไอ้บ้านี่มันจะรีบวิ่งไปไหนฟะ*
พอมาถึงที่นัดหมายน้องปี 1 ก็หอบแข่งกัน
พี่คนสวยเริ่มถามขึ้น*เป็นไงบ้างค่ะ*
เงียบ น้องไม่ตอบ จะตอบไงคะ แลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนยังไม่ทันเล้ย.....
สายตาจับจ้องอยู่ที่ตาบ้านั่น เหนื่อยนะเฟ้ยแต่ให้อภัยเห็นเป็นผู้ชาย ว่ะฮ่าฮ่า
หลังจากนั้นพี่กลุ่มก็จะเริ่มสอนร้องเพลงของคณะ......
กลุ่มนี้มีพี่ก้อยอยู่ด้วย ซึ่งต่อมาฉันก็ได้เลื่อนเป็นน้องเทคพี่แก
ปลาบปลื้มสุดๆ
พอฟ้าเริ่มมืด ดวงอาทิตย์ลาโลกไป.....ก็จะมีเหล่าพี่ว๊ากหรือพี่อบรม พี่วินัย
แล้วแต่จะเรียก.....ก็จะเข้ามาสอนๆปี 1 แต่สอนแบบใส่อารมณ์....
ออกแนวแหกปากตะโกน ฉันเคยอยากหยิบลูกอมให้พี่เค้าด้วยนะ
คิดๆแล้วจบงานนี้ต้องมีเจอหมอแน่ 5555
แต่ว่าหน้าตาพี่ว๊ากก็ไม่ทรยศกับตำแหน่งที่ได้ อิอิ
ก็หน้าออกแนวโหดกันทั้งนั้น
พี่เค้าก็พูดไป....ฉันก็ถอนหญ้าไป
*ก้มหน้าทำไม* เสียงเจ๊คนหนึ่งพูดขึ้น....
ฉันเงยหน้าขึ้นก็เหอๆคนหรือคิงคองวะ
รู้งี้ก้มหน้ามองหญ้ายังดีกว่า ซึ่งต่อมาเพื่อนฉันจึงบัญญัติศัพท์เรียกเจ๊แกว่าพี่
คิงคอง(มันไม่ดีนะคะ....รุ่นพี่เราควรเคารพ)
บรรยากาศเริ่มกดดัน มีเพื่อนบางคนชักลงไป
ออกแนวเป็นไฮเปอร์เวนติเรชั่น(ชื่อนี่แหละมั้ง ถามโอมาแล้ว) แปลกนะ...
ในขณะที่เพื่อนเค้าซีเรียสออกแนวกลัวพี่ แต่ฉันกลับไม่ ก็คนมันไม่มีอารมณ์
จะว่าก็ว่าไป.....ฉันไม่ได้ทำผิด อาจเพราะมองไม่เห็นด้วยมั้ง.....
ก่อนจะได้กลับไปพัก เราก็จะมารวมกันหน้าตึกเรียนก่อน
แล้วจะมีนายกสโมสรขึ้นไปกล่าว อะจ๊ากพี่เค้าชื่อเมฆ
แต่สงสัยเป็นเมฆตอนฝนใกล้ตก......ดำมาซะ
มีเพื่อนฉันคนหนึ่งเคยคิดว่าแกเป็นภารโรงของคณะ คิดแล้วยังขำๆไม่หาย
(เล่นของสูงซะแล้ว) แต่พี่แกก็ไม่โกรธหรอก ออกแนวขำๆมากกว่า ฉันหนะ
ประทับใจพี่เมฆมาก แกคุยสนุก ขำๆฮาๆ ออกแนวอีสานนิยม.....ไม่ว่างาน
ไหนงานนั้น ถ้าพี่เมฆรับผิดชอบ ไม่พ้นวงหมอลำ ฮ่าฮ่า กิจกรรมร้องเพลง
เชียร์คณะมี 5 วันมั้ง ประมาณ
จำไม่ค่อยได้ คริคริ....พอวันสุดท้ายก็ ใช้พลังงานไปเยอะเลยหละ
พี่ๆก็จะนัดน้องเหมือนเดิม....แต่วันนี้มีวิ่ง
พี่ว๊ากก็นะ ทำหน้าที่เดิม
*อ้าววิ่งเร็วๆ*........แบบเดิมค่ะ เร่งกันจริง
วันนี้เป็นวันพิสูจน์รุ่น......ก็ร้องเพลงที่พี่เค้าสอนมาค่ะ
แล้วก็จะมีสถานการณ์ต่างๆ
ให้เราช่วยกันแก้.....มีเพื่อนผู้หญิงอยู่ข้างๆชีร้องไห้แบบหยุดไม่อยู่
ฉันก็*ตัวเองใจเย็นๆ หายใจลึกๆ*
ชีไม่ฟังค่ะ แหกปากร้องต่อ ในใจฉัน อะไรมันจะบอบบางขนาดนั้นวะ
ร้องไห้ไปช่วยอะไรดีขึ้นไหมเนี่ย อาจเป็นเพราะถ้าจะเรียกน้ำตาฉัน
มันต้องมาแนวเศร้า
ไอ้แนวตะโกนกดดันแบบนี้ ไม่ได้น้ำตาฉันสักมิลลิลิตรหรอก...
วันนี้เป็นวันที่ฉันเหนื่อย หูอื้อ ปวดหัว ปวดไปทั้งตัว อยากให้มันจบๆสักที
แต่สุดท้ายพี่ๆก็ทำให้ฉันประทับใจ พอเสร็จสิ้น
พี่ว๊ากเก๊กเข้มก็กลับสู่สภาพปกติ
กลายเป็นพี่ปัญญาอ่อน...เฮ้อเหนื่อยไหมคะ ฉันอยากถาม
แต่ฉันจำไม่ได้หรอกว่าใครเป็นพี่ว๊ากบ้าง จำได้คนเดียว เจ๊คิงคอง!
ก่อนจะจากกัน ก็จะมีพิธีเทียน ฉันว่ามันดูขลังและศักดิ์สิทธิ์ดี
มันทำให้ฉันรู้สึกว่า ชีวิตในมหาลัยนี้ ในคณะนี้จะมีพี่ๆคอยดูแลและคุ้มครอง
(มองพี่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว)
จากวันนั้นเพื่อนขวัญเคยร่วมกัน ขับขาน ร่วมจิตใจ
สู่...วันนี้พี่น้องเคยร่วมภัย...จากใจ...ถึงทุกคน
ด้วยความรักเปี่ยมล้น บนเส้นทาง สว่างไสว ในศรัทธา
ร่วมกันสร้างพรุ่งนี้ของประชาที่สดใส ให้เป็นจริง...
ชีวิตเธอมีคุณค่า มวลประชาเขารออยู่ รอเธอเป็นผู้ก้าวไป
ดั่งมวลไม้ที่งอกงาม ยามถึงคราวชูช่อใบ ไปเถิดจงไปทั่วแดน
อยากให้เธอเป็นเทียนเล่มน้อยที่ส่องแสงสู่หน...ทางมืดมน
เทียนสว่างไสวอยู่ในใจผู้คน ตราบจน นิรันดร์ (ซ้ำ อีก รอบ)
วันนี้มีเพลงประจำสถาบันมาฝากค่ะ........
เรื่องเล่าในรั้วเหลือง-เทายังมีอีกเยอะค่ะ
ติดตามอ่านตอนต่อไปนะ
มาร์ชมหาวิทยาลัยมหาสารคาม
คำร้อง: เลิศดาว สายัณเกณะ
ทำนอง: เลิศดาว สายัณเกณะ
เด่นตระหง่าน สถานถิ่นศึกษา
งามธงธิวปลิวโบกมา เหลืองเทาเด่นตารุ่งเรืองอร่าม
สถาบันเราร่มเย็นเด่นงาม
คู่มหาสารคาม สมนามเกริกก้องขจรไกล
เป็นศูนย์รวมศาสตร์ศรัทธา
เจริญรุ่งการวิชา หลอมรวมปัญญาเทิศไทย
คงจรรยามหาวิทยาลัย
เทิดธำรงไทยให้เจริญชั่วกาลนานวัน
เทา ดุจแสงแรงรุ่งแห่งปัญญา
งามประภาเหลืองรุ่งเฉิดฉันท์
เราภูมิใจใฝ่สามัคคียึดมั่น
เทิดทูนรักสถาบันสรรค์สร้างศักดิ์ศรี
รวมแรงใจไมตรีสู่สถาน
พาแดนเราเรืองตระการ ด้วยใจประสานสัมพันธ์น้องพี่
ชูธงเหลืองเทาคู่หล้าปฐพี
ร่วมใจรักภักดี ทวีสุขสันต์นิรันดร
 ขอขอบคุณ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ขอขอบคุณสโมสรนิสิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคามกับเพลงประจำสถาบันนี้
ขอขอบคุณ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม กับที่สิงสถิตย์
| Create Date : 08 เมษายน 2551 |
| Last Update : 8 เมษายน 2551 21:58:49 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 2918 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Extr4z- IP: 125.26.118.10 วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:21:57:55 น. |
|
|
|
| โดย: โดโต้ IP: 10.5.50.4, 124.157.144.49 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:6:54:17 น. |
|
|
|
โดย: เด็กเคมี เสือดาว9 (น้ำเคียงดิน  ) วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:58:18 น. |
|
|
|
| โดย: นายเข็ม IP: 223.204.193.228 วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:11:37:48 น. |
|
|
|
| โดย: ชมพู่ IP: 49.48.148.202 วันที่: 4 ธันวาคม 2554 เวลา:20:50:13 น. |
|
|
|
| โดย: 0_0 IP: 118.174.162.5 วันที่: 20 พฤษภาคม 2556 เวลา:1:52:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
อิอิ
ปล.เม้น ให้ด้วยใจรัก !!