มุนินทร์ออกมาจากห้อง กลุ่มพนักงานหญิงสองนางวิ่งเข้ามาดูเสียงนพนภายังกรีดร้อง
"เกิดอะไรขึ้นคะ" พนักงานถามมุนินทร์
"ไม่ทราบค่ะ ร้องมาจากห้องนู้น"
"ว้าย...คุณนพนภา"
สองสาววิ่งเข้าห้องจากุซซี่
สองสาววิ่งเข้ามานพนภายังกรีดร้อง ทำท่าเหมือนโดนไฟช็อตอย่างแรง
"ช่วยด้วย ช่วยด้วย ไฟช็อต โอ๊ย ไฟช็อต"
"ว้าย เครื่องเป่าผม ถอดปลั๊กออกเร็ว"
พนักงานจะดึงสายปลั๊กจากตัวเครื่องออกแต่แล้วพบว่าสายไม่ได้เสียบปลั๊กแถมปลายสายยังขาดวิ่น
"ไม่ได้เสียบค่ะ เสียบไม่ได้ด้วยค่ะ"
"อ้าว"
พนักงานใช้ผ้าขนหนูหยิบเครื่องเป่าผมขึ้นมา นพนภาทำท่าแน่นิ่งไป
"ว้าย คุณนภาหมดสติแล้ว"
พนักงานเข้าดูอาการนพนภา
"คุณนภาคะ คุณนภา"
นพนภาลืมตาขึ้น ลูบคลำตัวเอง
"ฉัน ฉันเป็นอะไรรึเปล่า ไฟดูด โอย เจ็บไปทั้งตัวเลย"
"ไฟไม่ได้ดูดนี่คะ"
"ทำไมจะไม่ดูดก็มันช็อตในน้ำ ฉันเจ็บเกือบตาย"
"มันดูดไม่ได้ค่ะ เพราะปลายสายมันขาด คุณนภาคิดไปเองแล้วค่ะ"
"อ้าว แล้วเครื่องมันติดได้ยังไง"
"อ้อ นี่ไงคะ ใช้ถ่านค่ะ"
"หา ใช้ถ่าน" นพนภาหยิบมาดู หน้าแตก "งั้นมันก็หลอกฉัน" นพนภามองหน้าพนักงาน "โถ นังหน้าด้าน"
"อุ๊ย หนูหน้าด้านตรงไหนคะ" พนักงานถามอย่างตกใจ
"ฉันไม่ได้ว่าหล่อน ฉันว่าอีนังมุตตา ประคองฉันขึ้นเร็วฉันจะตามไปเอาเรื่องมัน"
สองสาวช่วยประคองนพนภาขึ้นจากอ่าง
นพนภาวิ่งออกมาที่ลานจอดรถ สองสาวพนักงานวิ่งตามมาพร้อมครูฝึกชาย
"มันหายไปไหน"
"คงกลับไปแล้วล่ะค่ะ"
"แล้วคุณอนุญาตให้มันเข้ามาเล่นที่นี่ได้ยังไง มันเป็นสมาชิกเหรอ"
"เปล่าครับ"
"ก็รู้อยู่ แล้วให้มันเข้ามาเล่นได้ยังไง"
"เออ เขามีสิทธิ์เล่นนะครับ เพราะเขาถือการ์ดทองของคุณเจนภพมีสิทธิ์พาเพื่อนมาเล่นได้ฟรีห้าครั้ง"
"อะไร การ์ดผัวฉัน"
ครูฝึกชายส่งการ์ดทองให้นพนภาดู
"เออ มีโน้ตฝากให้ด้วยครับ"
นพนภารับโน้ตมาอ่านที่กระดาษเขียนว่า "อย่าลืมใบหย่านะคะ คุณนายโบท็อกซ์" นพนภาขยำเก็บไว้ในมือด้วยความโกรธจัด
"โอ๊ย นังเวร จำไว้นะ นังนั่นมันเมียน้อย มันขโมยการ์ดผัวฉันมาเล่น ถ้าคุณยังอนุญาตอีเมียน้อยสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ฉันจะรายงานเจ้านายคุณให้ไล่ออกยกแผงเลย"
นพนภาสะบัดกลับไปที่ฟิตเนสเพื่อเปลี่ยนชุด พนักงานสองนางกับครูฝึกชายหน้าเจื่อน
"ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าเป็นเมียน้อย สวยยังกะนางเอก เฮ้อ"
นพนภาเปลี่ยนเป็นชุดยิมวิ่งกลับมาที่รถ จังหวะเดียวกับที่วีกิจแล่นมาจอดพอดี วีกิจอยู่ในชุดวอร์มพร้อมออกกำลัง
"อานภาครับ"
"นายกิจ"
"มีอะไรครับ ทำไมดูรีบจัง"
"รีบซี นังมุตตามันเพิ่งจะขู่ฆ่าอาเมื่อกี้นี่เอง"
"หา อะไรนะครับ"
"นี่ ดูซะ"
นพนภาส่งกระดาษยับๆ ให้วีกิจดู วีกิจอ่านแล้วอึ้ง
"ตาทำอะไรครับ"
"มันบุกเข้าไปในสปา ขู่จะโยนเครื่องเป่าผมลงในอ่างที่อาแช่อยู่ มันจะฆ่าอา มันอยากให้หย่าจากภพ"
"แล้วอาจะรีบไปไหนครับ"
"อาจะไปถามภพให้รู้เรื่อง ถ้ามันทำถึงขนาดนี้ อาไม่เอามันไว้แน่"
"อาจะทำอะไรครับ จะจ้างมือปืนมายิงมุตตาอย่างที่เคยทำเหรอครับ"
นพนภาชะงักไปนิดนึง
"อ้อ เข้าข้างมันล่ะซี นังนี่มันคงไปทำเสน่ห์มาหลงมันทั้งหนุ่มทั้งแก่"
นพนภาขึ้นรถแล่นออกไปอย่างเร็ว วีกิจมองกระดาษในมือ ส่ายหน้าเริ่มรับมุตตาไม่ได้มากขึ้น
ที่บ้าน เจนภพกำลังทานอาหารมื้อสาย นพนภาเดินเข้าบ้านมาอยู่ในชุดฟิตเนสตรงมาปัดจานชามกระเด็น
"ไม่ต้องกิน"
"อะไรอีก"
"ไปบอกกับอีมุตตาว่าจะหย่ากับฉันใช่ไหม"
"นี่ผมต้องไปทำงาน ไม่มีเวลามาพูดเรื่องเพ้อเจ้อ ผมมีประชุมตอนบ่าย"
"ไม่ต้องประชุม ไม่ต้องไป" นพนภากรากมากระชากกระเป๋าเอกสารจากมือเจนภพเหวี่ยงไปที่พื้น กระเป๋าแตกอ้าออกใกล้ๆ แต้วกับยายแหวงที่ร้องวี๊ด "มาพูดกันให้รู้เรื่องกันไปตรงนี้ คุณบอกมันว่าจะหย่ากับฉันใช่ไหม"
เจนภพเลือดขึ้นหน้า
"ไม่มี ไม่เคยพูดซักคำ"
"ถ้าไม่เคยพูด แล้วมันจะกล้ามาทวงใบหย่ากับฉันเหรอ"
"ผมบอกว่าผมไม่รู้เรื่อง หลีกไป"
"ไม่หลีก คุณต้องเลิกกับมันตั้งแต่เดี๋ยวนี้"
"ผมบอกคุณตั้งร้อยหนแล้ว เด็กคนนี้แค่ของเล่น ผมเลิกแน่ แต่ขอเวลาให้มันค่อยเป็นค่อยไปหน่อย"
นพนภาถอยไปนิดหนึ่งมองหน้าเจนภพ
"แปลว่าคุณเลิกกับมันไม่ได้ นี่หลงมันขนาดนี้เชียวเหรอ ใช่ซี มันตบฉันก็ยังไม่มีปัญญาทำอะไรมันได้ หลงมันนักก็เลิกกับฉัน หย่ากับฉันให้มันรู้แล้วรู้รอด ฉันจะไม่ขอทนแล้ว กล้าไหมล่ะ หย่ากับฉัน"
นพนภาตัวสั่น เสียงสั่น เจนภพมองอ่อนลงนิดหนึ่ง
"นี่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ นภา"
"ไม่คิดแต่ทำไมคุณทำ คุณทำร้ายจิตใจฉันมากี่ร้อยกี่พันหนแล้วกับไอ้ตัณหาราคะหน้ามืดของคุณ"
นพนภาโผนเข้ารัวกำปั้นใส่เจนภพ
"นี่อย่าบ้าให้มันมากนัก"
"เออ ฉันบ้า คุณเองก็ไอ้แก่บ้ากาม ผมสองสีแล้วยังตัณหาท่วมตัว สันดานเพศผู้"
เจนภพขบกรามปัดมือนพนภา
"นี่อย่าให้มันมากเกินไปนะ"
"จะทำไมฉัน นี่แน่ะ ฉันมันโง่เองที่ไม่สืบประวัติ พวกตระกูลคุณมันมากผัวมากเมียกันทั้งโคตร ทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายแม่"
เจนภพตาวาวสะบัดไปเต็มแรง ปลายนิ้วฟาดใส่หน้านพนภา แรงเหวี่ยงทำให้กระเด็นล้มลงไปกองที่พื้นแต้วกับยายแหวงร้องกรี๊ด เจนภพก้าวมายืนค้ำหัวนพนภา
"อย่าลามปามเกินไปนัก ผมอดทนให้หลายครั้งแล้วนะ"
เจนภพเดินออกไป นพนภาไม่เคยเจอไม้แข็งมาก่อน นั่งกุมแก้มพูดอะไรไม่ออก แต้วกับยายแหวงมาคุกเข่าลง ยกมือจดๆ จ้องๆ ไม่รู้จะทำท่าไหน นพนภาร้องกรี๊ด สะอื้น น้ำตาไหลพราก
ที่บริษัทซีเอ็มซี คอนซัลท์ติ้ง มุนินทร์ถือถ้วยกาแฟยืนเหม่อมองไปนอกอาคารครุ่นคิดเรื่องเมื่อคืน คำเตือนของวีกิจ และเรื่องเมื่อเช้าที่ผ่านมาสดๆ ร้อนๆ มุนินทร์ถอนใจ ณัฐดนัยและลูกศรเดินมา
"ยายนิน"
"ศร บอส"
"เมื่อไหร่จะบอกความลับให้เรารู้เสียทีล่ะครับ"
"อะไรคะ"
"ก็ที่ให้ผมกับลูกศรเล่นละครตบตานายสองคนนั่น วันนั้นไงครับ"
"ทำไมเธอต้องหลอกคุณกิจว่าเป็นมุตตาน้องสาวเธอ"
"ทำไมต้องแกล้งทำงานเป็นเลขาฯ ให้ผมต้องดุด่า"
"เธอไปทำอะไรที่กระทรวงก่อนจะเข้ามาทำงานที่นี่รึเปล่า แล้วน้องสาวเธอรู้เรื่องอะไรนี้บ้างไหม"
"เออ บอสคะ อีกห้านาทีต้องประชุมแล้วนี่คะ เตรียมตัวประชุมดีกว่านะ"
มุนินทร์แยกไป ทั้งสองมองตาม
"ปากแข็งตามเคย แล้วตกลงเขาเป็นแฟนมุนินทร์รึเปล่าครับ"
"อยากรู้เรื่องเดียวเลยเหรอคะบอส"
"อยากรู้ซีครับ"
"แล้วไม่อยากรู้เรื่องแฟนของลูกศรบ้างเหรอคะ"
ณัฐดนัยมีอาการเขินไป หน้าแดง ลูกศรยิ้มสวย ไม่อายที่แสดงการจีบก่อน
"เออ เตรียมเข้าประชุมดีกว่านะครับ"
ณัฐดนัยเดินหน้าแดงแยกไป ลูกศรหัวเราะคิก
นพนภานอนคว่ำบนเตียงเดย์เบดซบหน้ากับหมอน สร้อยคำนั่งหมิ่นๆ อยู่ข้างๆ แต้วนั่งคุกเข่าที่พื้น สร้อยคำวางมือบนหลังนพนภา นพนภาน้ำตาริน
"ใจเย็นๆ คุณนภา"
"คุณพี่ก็เห็น เมื่อคืนมันบุกมาด่าหนูถึงบ้าน เมื่อเช้ามันก็โทรมาอีกว่าภพจะหย่ากับหนู อีกหน่อยมันคงขนของมาอยู่บ้านนี้แบบนังเมียน้อยในละคร"
"โธ่เอ๋ย คุณนภา เด็กนั่นมันสาวมันสวย คุณภพก็หลงไปชั่วมื้อชั่วคราวไม่จริงจังอะไรหรอก ก็รู้อยู่ เขาก็มีแล้วเลิก มีแล้วเลิก มากี่คนแล้ว สิบคนได้ไหม"
นพนภายันตัวลุกขึ้นปาดน้ำตา
"ไม่ใช่สิบค่ะ อีแม่ชีคัพดีนั่นยี่สิบสาม อีมุตตานี่ยี่สิบสี่"
"นั่นปะไร อีกหน่อยก็เลิกแบบรายอื่น"
"แต่อีนี่มันเอาจริงค่ะ แต่ก่อนมันหงิมๆ ติ๋มๆ คิดว่าไม่เท่าไร แต่มันกลับมาคราวนี้มันยิ่งกว่ากะ เอ้อ อีตัว มันตั้งใจจะจับภพจริงๆ ไม่งั้นมันจะกล้าตบหนูกล้าบุกบ้านเราหรือคะ"
"เฮ้อ"
นพนภาจัดแจงแก้ปมชุดคลุม สร้อยคำสะดุ้ง นพนภาเปิดให้ดูรอยช้ำที่หลังเป็นรอยเขียวๆ ม่วงๆ
"ดูนี่ซีคะ ภพทำกับหนู"
"ตายแล้ว มีลงไม้ลงมือกันด้วยหรือนี่" สร้อยคำถามอย่างตกใจ แต้วยื่นหน้ามา
"จริงค่ะ คุณผู้ชายตบซะกระเด็นลงไปกองเลยค่ะ"
"อีบ้า อีสาระแน เขาแค่ผลักฉัน"
"นายภพนี่ใช้ไม่ได้ ทำอย่างนี้มันเกินไปแล้ว"
นพนภากลับแก้ตัวแทน
"อย่าว่าภพเลยค่ะ แต่ก่อนไม่เคยเป็น เดี๋ยวนี้กระด้างกระเดื่องคงเพราะอีนั่นมันยุยง เพราะมันคนเดียวภพถึงได้กล้ามาท้าหย่ากับหนู"
"โธ่เอ๋ย คุณนภา"
"ฮึ หนูกล้าหย่าจริงๆ นะคะ พี่สร้อย"
วีกิจนั่งหน้าขรึมอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ แต่ใจเลื่อนลอยไปคิดถึงมุนินทร์ ตอนที่เดินลุยน้ำทะเลกับเขาที่ชายหาด มุนินทร์จัดไทให้เขา เขาทะเลาะมุนินทร์ที่หน้าบ้านเจนภพ
"ไอ้กิจ ไอ้กิจ"
วีกิจเกือบสะดุ้งหันมาเห็นประสิทธิ์ชัยเลื่อนเก้าอี้มาจนติดพูดเสียงเบา
"อะไร"
"ไอ้บ้า ใจลอยไปถึงไหน เอ้อ มีซักสองหมื่นไหมวะ บัตรเครดิตตัดบัญชีแบงค์วันนี้ ไว้สิ้นเดือนข้าจะเคลียร์ให้"
"อือม์ เดี๋ยวตอนพักจะโอนให้ เอาเบอร์บัญชีเอ็งมา"
"เอ็งมันเพื่อนแท้จริงๆ"
"รู้สึกเป็นเกียรติว่ะ เวลามีเงินให้เศรษฐียืม"
"เศรษฐีน่ะแม่ข้าโว้ย แต่ข้าน่ะจนกรอบที่สุดในบ้าน เออ นี่เอ็งเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าตาเหมือนอดนอนมาทั้งคืน"
"มีเรื่องยุ่งๆ ที่บ้านนิดหน่อย"
"อาเอ็งตีกันอีกแล้วซี เรื่องอะไรวะ มุตตาหรือเปล่า" วีกิจนิ่งไปนิดนึง
"อย่าให้ข้าพูดเลย"
"งั้นก็เรื่องมุตตาชัวร์ โชคดีแล้วล่ะที่เอ็งถอนตัวมาได้" วีกิจอึ้ง "ผู้หญิงนี่เข้าใจยากฉิบ เห็นซื่อๆ หวานๆ ทำไมจริงๆ ถึงได้ร้ายขนาดนั้น"
//www.manager.co.th/drama/
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
