ชีวินพูดตรงๆ ภคพงษ์หันมามองหน้า และพูดตรงๆ เช่นกัน

"ผมก็ไม่ได้จะเหนี่ยวรั้งอะไรเค้าไว้ และที่สำคัญ ผมก็ไม่มีสิทธิจะรั้งเค้าไว้ เพราะเค้าไม่ได้เลือกผม เค้าเลือกคุณ คุณก็รู้"
"ใช่ รสเลือกผม แต่เค้าไม่ได้มาร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะคุณ คุณไม่ได้เหนี่ยวรั้งด้วยการกระทำ แต่คุณรั้งรสไว้ด้วยความรู้สึก ความรักของคุณทำให้รสไม่หลุดออกจากคุณ"
"แล้วคุณจะทำให้ผมทำยังไง"
ชีวินพูดเสียงเข้ม แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"หยุดความรักที่คุณมีต่อรส หยุดรักเธอ และปล่อยเธอไป"
ภคพงษ์อึ้ง เศร้าและคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงได้แต่ทรุดตัวลงนั่งต่อหน้าชีวิน
ชีวินหยิบโทรศัพท์ออกมาวางไว้บนโต๊ะ และเลื่อนมาข้างหน้า
"พูดออกมาว่าคุณไม่รักรสแล้ว เพื่อความสุขของเธอ คุณทำได้หรือเปล่า"
ภคพงษ์อึ้งคิดหนัก ชีวินรอด้วยใจระทึก ทั้งสองคนมองหน้ากันภายใต้บรรยากาศกดดันสุดๆ

ในเวลาต่อมา ชีวินเดินยิ้มนิดๆออกมา ในมือถือโทรศัพท์ไว้ ภคพงษ์ยืนอยู่ในบ้าน สีหน้าเศร้าโคตรๆ

ท้องทะเลยามเช้าวันต่อมา ปรางทิพย์เดินวนไปมาด้วยอาการครุ่นคิด ห้าวกำลังเสิร์ฟอาหารเช้าให้ลูกค้าคนอื่นอยู่ก็เดินมาหาวิมลที่กำลังจัดอาหารใส่จาน
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน่ะป้า เห็นมาคุยกับรสตั้งแต่เมื่อวาน แถมยังเช่าห้องพักแบบไม่มีกำหนดกลับอีก"
วิมลเงยหน้ามองนิดๆแล้วบอก
"น้องสาวคุณภคพงษ์"
ห้าวหันขวับมาทางวิมล
"หะ น้องสาวไอ้ไฮโซนั่นน่ะนะ แล้ว เค้ามาทำไม มาทำอะไร"
วิมลชักสีหน้าบอก
"เค้าจะมาทำไม มาทำอะไรก็เรื่องของเค้า มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของแก เอาอาหารไปเสิร์ฟ เนี่ยหน้าที่ของแก ไป"
วิมลวางจานอาหารลงบนถาดแล้วก็ส่ายหน้าด้วยความเซ็ง
"อยู่น้องๆสาวไอ้ไฮโซก็มา แล้วอยู่ๆไอ้ชีวินมันก็กลับกรุงเทพไม่บอกไม่กล่าว สถานการณ์แปลกๆเว้ย ไม่น่าวางใจ"
ชีวินเดินหน้านิ่งๆเข้ามาพอดี ห้าวมองด้วยความแปลกใจ
"เฮ้ย เมื่อวานเพิ่งไป วันนี้มาอีกแหละ มั๊ยล่ะ แปลกจริงๆด้วย"
ชีวินกับห้าวสบตากัน ชีวินไม่สนใจเดินเลี่ยงไปที่บ้านพักของรสาทันที

ชีวินกับรสานั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก รสาถามด้วยความแปลกใจ
"วินจะให้รสฟังอะไรนะ"
"ฟังคำสารภาพของภคพงษ์ รสจะได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วคิดอะไรกันแน่"
รสาสะอึก ชีวินวางโทรศัพท์ที่อัดเสียงไว้ตรงหน้ารสา รสารอฟังด้วยความตื่นเต้นลึกๆ

ภคพงษ์นั่งอยู่ด้วยความลำบากใจ ขณะที่ชีวินกำลังอัดเสียง
"รสาเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนคนอื่น เธอทำให้ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ นับตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน"
ภาพของรสาที่ภคพงษ์เจอครั้งแรกในงานแต่งงานของเพื่อนที่สวน
รสานั่งฟังและพยายามคุมสติ
"เธอมีอะไรบางอย่างที่ดึงให้ผมต้องสนใจเธอ ความไม่ยอมคน ความไม่ยอมแพ้ ทำให้ผมยิ่งอยากเอาชนะ"
บรรยากาศที่ภคพงษ์กับรสาแกล้งกันไปมา ทั้งตอนไปดูโอ่งที่ราชบุรี ตอนไปเที่ยวทะเล ผ่านเข้ามา
ภคพงษ์นั่งพูดต่อ
"ผมสนใจรสา เพราะผมต้องการเอาชนะเธอ"
ภคพงษ์กัดฟันพูดด้วยความเศร้า ตาเริ่มแดงๆ ชีวินมองหน้าภคพงษ์อย่างไม่วางตา จับสังเกตทุกคำพูด
"ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่สนใจผม เพราะฉะนั้น สิ่งเดียวที่ผมต้องการ คือทำให้รสารักผมให้ได้"
รสานั่งฟัง ใจเต้นโครมคราม ดวงตาร้อนผ่าว ความผิดหวังค่อยๆเพิ่มขึ้น
ชีวินมองหน้ารสาอย่างไม่วางตาเช่นกัน รสานั่งฟังด้วยตาร้อนผ่าน กำมือแน่นด้วยความเสียใจ
ภคพงษ์กำมือแน่นกัดฟันพูดต่อ
"ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักจากเธอ ทั้งๆที่ ผมไม่ได้รักเธอเลย ทุกอย่างที่ทำ เพื่อต้องการเอาชนะเธอเท่านั้น"
รสา ตาแดงกร่ำ และน้ำตาก็ค่อยๆร่วงลงมา ชีวินมองแล้วก็เศร้าใจ ชีวินคิดดหนัก
"ผมไม่เคยรักรสา ทุกสิ่งที่ผมทำเพื่อจะเอาชนะเธอเท่านั้น รวมทั้งคลิปเสียงของปรางทิพย์ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง ความจริงคือผมไม่เคยรักเธอ"
ภคพงษ์น้ำตาร่วง ไม่ต่างจากรสา ชีวินมองด้วยความเศร้าใจหนักกว่าเดิม

ภคพงษ์ร้องไห้แบบแมนๆ น้ำตาไหล ทั้งที่หน้ายังนิ่ง และเสียงไม่สั่น

//www.manager.co.th/Entertainment/