"ไฟล์ขยะ" ที่กลายเป็น "เงิน"
ฉันมีเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งที่สนิทสนมกันมานานหลายปี เธอเป็นสาวผิวดำ ชื่อเล่นว่า "เหมี่ยว" เรื่องราวของเหมี่ยวไม่ธรรมดาไม่เชื่อคุณลองอ่านต่อไป เรื่องแรกที่สร้างปรากฎการณ์ช็อคโลกก็คือ "เหมี่ยว คนดำ" กล้าหาญไปสมัครงานเป็นพีอาร์บริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่อย่างลินตาส (ชื่อเดิมในสมัยนั้น) แม้เพื่อนฝูงจะตักเตือน แต่เหมี่ยวไม่นำพา ใครๆ ก็รู้ว่าคนที่จะเป็นพีอาร์ต้องสาว ขาว และสวย แต่เหมี่ยวได้ทำลายขนบความเชื่อนี้อย่างสิ้นเชิง เมื่อลินตาสรับเธอเข้าทำงาน เหมี่ยวคือพีอาร์ที่ดำและไม่สวยคนแรกของบริษัทเลยก็ว่าได้ แต่ที่สำคัญคือเหมี่ยวสามารถหาลูกค้าได้มากกว่าพีอาร์ที่สวยกว่าเธอหลายเท่า เหมี่ยวเคยแกล้งลองใจถามลูกค้าว่า "ถ้าให้เลือกระหว่างพีอาร์ที่ตัวขาวสาวสวยกับพีอาร์ที่ตัวดำและไม่สวย ทำงานดีเท่ากันเลยนะคะ ลูกค้าจะเลือกใคร" ลูกค้าตอบแบบไม่ลังเล "เลือกพีอาร์ขาวครับ" "นั่นไง ฉันคิดแล้ว คนดำอย่างพวกเรา (เธอหมายรวมฉันเข้าไปด้วย) ยังไงก็สู้พวกตัวขาวไม่ได้" "ไม่จริงหรอก" ฉันปลอบใจไปตามประสา "คนเราไม่อยู่ที่สีผิว หากจะขาวต้องขาวอย่างมีคุณธรรม หากจะดำต้องดำอย่างมีคุณภาพ" เหมี่ยวหัวเราะชอบใจ เธอชื่นชอบก็อปปี้โง่ๆ อันนี้ของฉันมาก และเดินหน้าหาลูกค้าอย่างมั่นใจต่อไป มีคนสงสัยเหลือเกินว่าทำไมลูกค้าถึงได้ชอบสนทนากับเหมี่ยว และแห่แหนกันซื้องานจากพีอาร์ผิวดำคนนี้กันอย่างคับคั่ง ฉันผู้เป็นคนสนิทนั้นรู้ความลับข้อนี้เป็นอย่างดี เหมี่ยวเป็นคนมีความจำดีเลิศ เธอจำได้แทบจะทุกเรื่องบนโลกใบนี้ ตั้งแต่หนังสือแบบเรียนเร็ว ชั้นเตรียมประถม ไปจนถึงหลักศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง เธอขยายอาณาจักรความจำไปถึงวงการภาพยนตร์ เพลง ละคร ขนม อาหาร ไปจนถึงต้นไม้ใบหญ้า แม้แต่ข่าวฆาตรกรรมเธอก็จำได้ คำติดปากของเธอคือ "เหมี่ยวรู้ค่ะ" "เหมี่ยวจำได้ค่ะ" เหมี่ยวมักจะภูมิใจและเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า "ความรู้" แต่พวกเราเรียกว่า "ไฟล์ขยะ" แม้เพื่อนจะบอกให้เธอลบไฟล์ขยะออกจากหัวไปบ้าง เหมี่ยวพยายามอยู่ไม่กี่วัน และเธอก็ขนไฟล์ขยะเข้าไปในสมองต่อไป ไฟล์ขยะเหล่านี้แหละที่สร้างแรงดึงดูดให้ลูกค้า ไม่ว่าลูกค้าจะถามเรื่องอะไร เธอตอบได้หมดทุกเรื่อง ซึ่งฉันมั่นใจว่าไม่มีพีอาร์คนไหนจะตอบปัญหาบ้าบอคอแตกได้หมดทุกเรื่องเท่า "เหมี่ยว" ครั้งหนึ่งบรรดาลูกค้าได้เชิญชวนกันเลือกขนมไทย ลูกค้าคนหนึ่งหยิบทองหยอด พีอาร์คนอื่นอาจบอกว่า "ทองหยอดเจ้านี้อร่อยนะคะ" "รสชาติดีมากเลยค่ะ" ทุกคนพูดกันประมาณนี้ แต่ไม่ใช่เหมี่ยวเธอทอดสายตามองลูกค้าและพูดขึ้นว่า ทองหยอดทอดสนิท ทองม้วนมิดคิดความหลัง สองปีสองปิดบัง แต่ลำพังสองต่อสอง ลูกค้าเกิดอาการจังงังไปชั่วขณะ เขาเดินต่อไปและหยิบทองหยิบขึ้นมา เหลือบมองมาที่เหมี่ยวอย่างหยั่งเชิง เหมี่ยวยิ้มอย่างผู้มีชัย"ทองหยิบทิพย์เทียมทัด สามหยิบชัดน่าเชยชมหลงคิดว่ายาดม ก้มหน้าเมินเขินขวนอาย" " โห คุณเหมี่ยวเก่งจังครับ" พวกลูกค้าต่างประทับใจในความรอบรู้ของเหมี่ยว พวกเขาแทบไม่เชื่อว่าในโลกนี้ยังมีคนจำกาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวานได้ขึ้นใจ ลูกค้าส่วนใหญ่ได้ซื้องานจากเหมี่ยวเพราะปลาบปลื้มในความเก่งกาจของเธอนี่แหละ ไฟล์ขยะในสมองเหมี่ยวนั้นแปรค่าเป็นเงินได้มหาศาลจริงๆ ทุกวันนี้เหมี่ยวยังคงใช้ไฟล์ขยะทำเงิน ข้อมูลรกๆในสมองของเธอ ถูกรื้อค้นมาใช้ในการคิดงานพีอาร์ได้มากมาย ในบางวันเธอจะโทรหาฉันเพื่อดวลไฟล์ขยะกัน"พี่..เหมี่ยวขอถาม..ปริศนา นามสกุลอะไร""ปริศนาในนิยายน่ะนะ มีนามสกุลด้วยเหรอ""ใช่" ไฟล์ขยะในสมองฉันเริ่มทำงาน แต่หาข้อมูลไม่เจอจึงต้องยอมจำนน"ปริศนา สุทธากุล" เหมี่ยวเฉลย"แล้วแมวของซาโยจัง ในเรื่องเณรน้อยเจ้าปัญญาชื่ออะไร" ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆ"ทามะ" เธอตอบอย่างไม่ต้องคิด"ใครเป็นคนขโมยเพชรซาอุ" ฉันยังไม่หายเคือง"เกรียงไกร เตชะโม่ง" เหมี่ยวตอบรวดเร็ว ฉันเริ่มจะจนมุม"ม้าของลิโป้ในเรื่องสามก๊กชื่ออะไร" ฉันยิงคำถามเด็ด เธอเงียบกริบ"ไม่รู้""ชื่อเซ็กเทา" ฉันตอบอย่างมีชัย การดวลไฟล์ขยะของเราถือเป็นเรื่องเฉือนคมกันจริงๆ แต่ฉันสู้เหมี่ยวไม่ได้แน่นอน เพราะไฟล์ขยะของเหมี่ยวเป็นระดับวงษ์พาณิชย์ ส่วนฉันแค่ขยะซาเล้ง พวกเราไม่รู้เลยว่าเราจะจำและจะรู้เรื่องพวกนี้กันไปทำไม แต่แม้จะพยายามลบไฟล์ขยะออกจากสมองเท่าไร เราก็ลบไม่ออกเสียที"พี่ พ่อแม่ของพระเจ้าตากสินชื่ออะไร" "ชื่อนายไหฮอง กะนางนกเอี้ยง" "เก่งจัง" เธอชมฉันแล้ววางสายโทรศัพท์ไป เพื่อวันพรุ่งนี้จะโทรมาใหม่เพื่อถามคำถามไร้แก่นสารพวกนี้ต่อไป ในชีวิตเราอาจมีไฟล์ขยะซุกซ่อนอยู่มากมาย บางทีเราไม่จำเป็นต้องกำจัดมันออกไป เพราะบางวันเราอาจจำเป็นต้องใช้..และอาจแปรค่าเป็นเงินทองก็ได้ในวันหนึ่ง ดูจาก"เหมี่ยว"เป็นตัวอย่าง (ปัจจุบันเหมี่ยวเป็นเจ้าของบริษัท และยังคงมีลูกค้าตามติดเธออย่างคับคั่งเหมือนเดิม) เรื่องบางเรื่องอาจไม่มีค่าควรจดจำสำหรับใคร แต่อาจมีค่าสำหรับคนบางคนเสมอ วันนี้คุณสะสมไฟล์ขยะแล้วหรือยัง ^ ^ปล. ฉันเคยเขียนเรื่องนี้ในบล็อกอื่นมาแล้วครั้งหนึ่ง วันนี้ขอมาลงซ้ำที่นี่อีกหน หวังว่าเพื่อน ๆ คงไม่ชิงชัง ปล.อีกหน เพิ่งเป็นมือใหม่ที่นี่ ใส่รูปไม่เป็นค่ะ ทำไง ใครช่วยชี้แนะทีเถิด..เจ้าประคู้นนน..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
