แล้วก็มาถึง......
วันนี้ตาหัวหงอกต้องกลับไปดูแลไร่ที่ต่างจังหวัดอีกแล้นนนนนจะกลับมาอีกทีก็คงสิ้นเดือนนี้แน่ๆ......เศร้าจัง ต้องอยู่บ้านคงเดียวอีกแล้วบางทีก็แอบเหงานะบ้านทั้งหลังอยู่มันได้คนเดียว ทั้งๆ ที่ห้องนอนมีตั้ง 3 ห้องแหน่ะ......เปิดประตูเข้าไปดูมะเห็นใครเลยซักกะคน (เหงาพิลึก) แต่ต้องอดทนๆๆๆๆ ท่องไว้เพื่ออนาคตที่ดีของเราสองคน(สู้ๆๆๆๆๆ).......บางทีก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันนะว่าจะสร้างจะทำไปทำไมหว่าลูกเต้าก็มะมีแก่ปูนนี้แล้ว (อยากรุชิมะว่าอายุเท่าไหร่.....มะบอกหรอกเดี๋ยวมาว่าเราแก่) มีคนเคยถามว่าอยากมีลูกไหม? ตอบได้เลยว่าอยากมีเป็นของตัวเองบ้างเพราะเลี้ยงแต่ลูกของคนอื่น (ลูกของพี่ชาย)......ไอ้เจ้าทะโมน 2 ตัว ก็แสบสันต์ได้ใจซะนี่กระไรบางทีก็กวนซะจนอยากจะหักคอมันจิ้มน้ำพริกไปซะรุแล้วรุรอดเลย (ไว้จะมาเล่าเรื่องเจ้าทะโมน 2 ตัว ต่อนะคะ)มาเข้าเรื่องกันต่อหลังจากที่ตาหัวหงอกโต๋เต๋ตกงานมาได้ซักพักก็คิดจะไปเป็นชาวไร่เต็มตัวกะเค้าทั้งๆ ที่ก็ไม่เคยทำกันมาเลยต้องไปเรียนรู้กันใหม่หมดทั้งวิธีปลูก ดูแลต้นไม้ ผลไม้ยังไงให้ได้สวยงามปลอดโรคปลอดแมลง (คิดดูก็น่าสงสารเหมือนกันนะคนมันเคยนั่งโต๊ะ ทำงานห้องแอร์เย็นฉ่ำปอดต้องไปตากแดดตากฝนซะตัวงี้ดำเป็นนิโกรเลย) ไอ้เรารึนานๆ ก็ไปช่วยทีต้องคอยเฝ้าบ้านที่นี่(เหมือนหมาไงๆ มะรุ....ร้อนตัวซะงั้น) คราวนี้ตาหัวหงอกกลับมาเอามะปรางกะมะยงชิดที่ไร่มาฝากด้วย.....อร่อยดีเหมือนกัน(แควนเรานี่มังก็ใช้ได้นะนี่....แอบชมซะหน่อย) มะปรางถึงจะลูกเล็กแต่ก็หวานได้ใจ ส่วนมะยงชิดลูกก็ใหญ่พอๆ กะไข่ไก่รสชาติออกเปรี้ยวๆ หวานๆ ก็อร่อยอีกนั่นแหล่ะ......สรุปก็คืออร่อยมันทั้ง 2 อย่างเลย (ได้แค่นี้ก็เก่งสำหรับมือใหม่แล้วจริงไหมจ๊ะ)ผมชื่อมะปรางน้องของพี่มะยงชิดกั๊บป๋ม......ถึงผมจะตัวเล็กแต่ก็อร่อยไม่แพ้พี่ผมเหมือนกันนะคร้าบบบบบส่วนผมชื่อมะยงชิดพี่ชายของมะปรางเค้าคร้าบบบ.....มะอยากคุยผมซิอร่อยกว่าน้องผมอีกเชื่อมั๊ย......ถ้าตอบว่ามะเชื่อต้องไปหามาลองทานกันดูแล้วจะรุป.ล.เดี๋ยวสิ้นเดือนนี้ก็จะได้เจอตาหัวหงอกแล้ว.....ที่สำคัญเป็นเดือนเกิดของพี่แกซะด้วยซิจะทำไรเลี้ยงดีหว่า?......คิดๆๆๆๆ ถึงตัวจะไกลแต่ใจเราอยู่ใกล้ๆ กันน้า (อย่าเพิ่งอ้วกกกกกันนะจ๊ะ.....)