เครียดคลายได้ถ้าใจคอยเป็น อาจจะคอยแฟน คอยจดหมาย คอยงานเสร็จ หรือคอยคนเห็นคุณค่าของเรา ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก... คงไม่มีอะไรที่สามารถบงการระบบประสาทของเราได้ฉับพลันเท่ากับเสียงโทรศัพท์ ไม่ว่ากำลังกินข้าว ดูหนัง กำลังนอน หรือสั่งสอนลูกชายจอมซน ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ... เป็นต้องรีบสาวเท้าหรือคว้ามือไปรับโทรศัพท์ อะไรที่กำลังทำอยู่ ต้องเลิกโดยฉับพลัน แม้จะสำคัญเพียงใดก็ตาม ถ้ามนุษย์ต่างดาวเผอิญหลงมาที่โลกนี้ คงจะงงงวยว่าโทรศัพท์มีอะไรน่ากลัวหรือ คนบนโลกนี้จึงชอบผลุนผลันไปรับคำบัญชาจากมัน ที่จริงมนุษย์ต่างดาวเข้าใจผิดทั้งเพ ไม่มีใครกลัวโทรศัพท์หรอก เราทำกันเช่นนั้นอย่างอัตโนมัติ เพียงเพราะไม่อยากคอยให้มันดังหลายครั้ง แต่ก็น่าคิดว่าแทนที่จะปล่อยให้มันกะเกณฑ์เรา ลองให้มันทำตามเกณฑ์ของเราบ้าง เช่น ให้ดังสัก 3 - 4 ครั้ง ถึงค่อยไปรับ และรับอย่างช้าๆ สบายๆ แทนที่จะเร่งรีบ ไม่ใช่แต่เสียงโทรศัพท์เท่านั้น มีอีกหลายอย่างที่เราปล่อยให้มันเข้ามาบงการเรา อย่างเช่นสัญญาณไฟตามสี่แยก จริงอยู่ มันอาจไม่ถึงกับทำให้แขนขาของเรากระตุกทันทีที่มันวาบขึ้น แต่บ่อยครั้งมันก็ไปกระตุกใจเราแทน ทันทีที่เห็นไฟแดงข้างหน้าก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาแล้วก็กรุ่นไปตลอด จนกว่าไฟเขียวจะมาปลุกใจเราให้ยินดี ไฟเขียวเป็นข่าวดี (ถ้าเราเป็นคนขับรถ ไม่ใช่คนข้ามถนน) แต่มันก็ทำให้เราทุกข์ไปอีกแบบหนึ่ง นั่นคือเวลามันยังไม่โผล่มา ... เราก็กระวนกระวายใจ หรือถึงกับเครียด แต่ถ้ามองกันจริงๆ แล้ว ... จะโทษไฟเขียวว่ามาช้าก็ไม่ถูก มันก็มาตามจังหวะของมัน สาเหตุที่เราทุกข์เป็นเพราะเราใจร้อน หรือคอยไม่เป็นต่างหาก เพียงเรารู้จักคอยไฟเขียวเท่านั้น ความเครียดจากการขับรถจะลดลงไปเยอะเลย ในทำนองเดียวกัน สำหรับคุณที่ไม่รวยพอที่จะมีรถยนต์ส่วนตัว หากคอยรถเมล์เป็น โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นไม่น้อย ลองมาคิดดู ที่จิตร้อนรุ่มราวกับถูกไฟรนนั้น หลายต่อหลายครั้งเป็นเพราะเราตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเป็นฝ่ายคอย อาจจะคอยแฟน คอยจดหมาย คอยงานเสร็จ หรือคอยคนเห็นคุณค่าของเรา ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก จริงๆ แล้ว ตัวการไม่ได้อยู่ข้างนอก แต่อยู่ข่างในต่างหาก ถ้าเราสามารถฝึกใจให้รู้จักคอยได้ ... ชีวิตจะมีความสุขขึ้นอีกเยอะ ทุกวันนี้คนกรุงมีความเครียดมากเพราะคอยไม่เป็น และที่คอยไม่เป็นเพราะเคยชินกับความรวดเร็ว ทุกอย่างล้วนแข่งกันเร็ว ไม่ว่ากาแฟ บะหมี่สำเร็จรูป หม้อหงข้าว เครื่องซักผ้า คอมพิวเตอร์ แม้แต่ความเป็นคนเก่ง เดี๋ยวนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาฝึกฝนตนแล้ว เพียงแต่ซื้อรองเท้ายี่ห้อนี้หรือน้ำอัดลมยี่ห้อนั้นก็สำเร็จได้โดยพลัน... เร็วอะไรปานนั้น ชีวิตที่อะไรต่ออะไรได้มาโดยไว ทำให้เราคอยกันไม่เป็น หวังแต่จะให้ทุกอย่างเปิดปุ๊ปติดปั๊บท่าเดียว จนลืมไปว่ามีอีกหลายอย่างในชีวิตที่ต้องใช้เวลา หลายอย่างที่ว่านี้ล้วนมีความสำคัญทั้งนั้น เช่น สุขภาพ ความรู้ ความสำเร็จ ... หรือแม้กระทั่งความรัก ถ้าเราคอยสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ชีวิตก็มีแต่ความเครียดรุมเร้า หาไม่ก็ได้แต่ของปลอม ซึ่งทำให้คุณภาพชีวิตแย่ลง ใจที่รู้จักคอยคือกุญแจแห่งความสุขและความสำเร็จ เมื่อสิทธารถะไปขอเรียนวิชาจากอาจารย์เฒ่า เขาได้อ้างคุณสมบัติที่เขาเชื่อว่าเหมาะแก่การเป็นศิษย์ 1 ใน 3 ของคุณสมบัติดังกล่าวคือ "I can wait" ในชีวิตประจำวัน เรามีโอกาสมากมายที่จะฝึกใจให้รู้จักคอย เช่น ล้างมืออย่างช้าๆ นั่งโต๊ะแล้วค่อยเปิดจดหมาย อ่านหนังสือพิมพ์ ทำงานให้เสร็จเป็นอย่างๆ หรือตามลมหายใจขณะรอรถเมล์ หรือจะเริ่มต้นด้วยการทำใจสงบขณะที่โทรศัพท์ดัง ต่อเมื่อสิ้นเสียงสัญญาณครั้งที่ 3 จึงค่อยรับก็เข้าทีดี ------------------------------------ จาก สายธารแห่งความสุข โดย รินใจ //www.carefor.org/content/view/1532/153/   Create Date : 16 มีนาคม 2555 19 comments Last Update : 16 มีนาคม 2555 6:58:26 น. Counter : 1031 Pageviews. Share Tweet

พี่ก๋าชอบอ่านงานของคุณรินใจนะครับ เขียนได้ดีมากๆครับ มีคนเคยบอกว่าท่านคือ พระไพศาล วิสาโลครับ ปล. ใช่แล้วครับ ภาพชุดนี้เป็นช่วงตรุษจีนพอดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 มีนาคม 2555 7:27:25 น.

สวัสดี 2b หลายเรื่องพูดง่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แต่พอถึงเวลาทำไหงแม่มยากนักฟระ   โดย: ผัดไทเส้นหมี่ 16 มีนาคม 2555 7:42:41 น.

ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก บีบี วันนี้อ้อมจะลองทำอะไรให้ช้าลงบ้าง ดูซิว่าชีวิตจะเป็นยังไง อ้อมตื่นเช้าทุกวันจ้า ตื่นมาส่องบลอคเพื่อน ๆ แล้วก็บันทึกงานที่ตัวเองต้องทำในวันๆนั้น แล้วก็ตัดไปทีละข้อ ไม่ได้หมายถึงว่าทำเสร็จแล้วนะ ..มันหมายถึงข้อนี้เอาไว้ก่อน 5555 แล้วมันก็จะกลายเป็นข้อแรกของวันถัดไป สุขสันต์วันศุกร์แห่งชาติคะ ^ ^   โดย: ฝนโปรย 16 มีนาคม 2555 8:04:57 น.

สวัสดีหนูน้อยแบล็คเบอรี่ ... ... เงา b_bee ใช่มะ ว่าแล้ววววววววว อย่านอนดึกนะะะะะะะ แล้วก็อย่านอนเช้าด้วยงับ ... ... ครับ ผมคิดถึงคุณ นึกอยากเตะตูดสักที ฮึ (ล้อเล่นครับ ^_<") มีความสุขกับการทำงานนะตัวแสบ (ที่น่ารักของผม)   โดย: บลูมิกกาเซ่ 16 มีนาคม 2555 8:55:21 น.

จะลองพยายามดูนะคะ ลองไม่คอยอะไรดูบ้าง แต่คงยากแน่ๆเลย   โดย: kwan_3023 16 มีนาคม 2555 11:41:39 น.

แวะมาเยี่ยมรอบแรก ขอแป๊ะไว้ก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านค่ะ   โดย: คมไผ่ 16 มีนาคม 2555 11:50:18 น.

เช่นกันครับ   โดย: เสือย้อมแมว 16 มีนาคม 2555 14:34:46 น.

กลับบ้านดี ๆ ล่ะตัวเล็ก   โดย: บลูมิกกาเซ่ 16 มีนาคม 2555 16:29:37 น.

เดาว่าเราน่ะน่าจะเล็กมินิกว่าคุณอ้อม ถูกมั้ย...ไม่รู้ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า   โดย: บลูมิกกาเซ่ 16 มีนาคม 2555 16:31:11 น.

. . . ถ้า " อ๊อกซิเจน " ทำชีวิตนี้ดำรงอยู่ได้ . . . . . . " ความรัก " . . . ก็ทำให้ . . . . . . การมีชีวิตนั้นมีความหมายมากยิ่งขึ้น . . . ..HappY BrightDaY..   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 16 มีนาคม 2555 18:29:06 น.

Cheer up กันขนาดนี้ สู้ขาดใจเลยครับ จองวัดรอได้เลย 5555 ราตรีสวัสดิ์หนูน้อย   โดย: บลูมิกกาเซ่ 16 มีนาคม 2555 21:49:13 น.

อรุณสวัสดิ์ บีบี   โดย: ฝนโปรย 17 มีนาคม 2555 6:42:47 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 17 มีนาคม 2555 6:47:28 น.

ทักทายนะหนูน้อย แล้วค่อยคุยกัน ผมน่ะยังไหวน่า...จะรีบไปไหน ตามเกมส์น่ะดีแล้ว รีบไปเค้าจะเพ่งเล็งผมเอา สุขสันต์นะคุณ...สำหรับวันนี้   โดย: บลูมิกกาเซ่ 17 มีนาคม 2555 9:13:37 น.

บีบีงับ ทานข้าวกันงับ   โดย: ฝนโปรย 17 มีนาคม 2555 19:58:56 น.

บีบีงับ ทานข้าวกันงับ   โดย: ฝนโปรย 17 มีนาคม 2555 19:59:19 น.

สองคนนี้มีนัดแนะกันด้วย   โดย: บลูมิกกาเซ่ 17 มีนาคม 2555 20:55:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2555 6:40:56 น.

สวัสดีบีบี   โดย: ฝนโปรย 18 มีนาคม 2555 11:21:09 น.