| All Blog
|
ปีกความฝัน - นิพพานฯ อยู่ในโหมดเก็บตกอยู่ค่ะ ไปเจอรีวิวหนังสือที่เคยตอบในเกมมหกรรรมหนอนหนังสือฯ ฤดูกาลต่างๆ ในห้องสมุด พันทิป หลายเล่มลงไว้ในบลอกแล้ว หลายเล่มยังไม่ได้นำมาลง นั่งอ่านมุมมองความคิดของตัวเองที่มีต่อหนังสือแต่ละเล่มแล้ว ก็อยากเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน ให้เห็นความคิดของตัวเองในวันเวลาที่ผ่าน และเผื่อว่าจะเป็นประโยชน์ในการแลกเปลี่ยนทัศนะกับเพื่อนนักอ่านนะคะ จะค่อยๆ ทะยอยนำมาลงค่ะ เริ่มต้นด้วย  ปีกความฝัน ผู้เขียน นิพพานฯ จำนวน 366 หน้า สำนักพิมพ์ผีเสื้อ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 พฤศจิกายน 2535 (พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก สำนักพิมพ์กะรัต ธันวาคม 2534) ราคา 117 บาท ปีกความฝันเป็นเรื่องราวของ "ทวน" กับแม่ซึ่งเป็นผู้ป่วยจิตเวช ทวนกับแม่อาศัยอยู่ในสลัมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ในวันที่มีงานฉลองกรุงฯ (แม้ว่าจะไม่ได้ระบุช่วงเวลาที่ชัดเจน แต่ฉากหลังของเรื่องนี้น่าจะเป็นระหว่างมีงานฉลองกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ในปี พ.ศ.2525) แม่พาทวนเก็บข้าวของทิ้งบ้านในสลัมไป พวกเพื่อนบ้านในสลัมมักจะพูดถึงแม่ในทางไม่ดี รวมถึงเรียกทวนว่าเป็น ไอ้ลูกผู้หญิงหากิน ทวนจึงคิดว่าดีเหมือนกันที่จะไปจากที่นั่นเสีย ทวนรู้ว่าแม่มีอารมณ์แปรปรวน บางครั้งก็พูดไม่รู้เรื่อง ฉุนเฉียว และแม่ชอบพูดถึงการเป็นคนมีชื่อเสียง ดูเหมือนเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเดียวที่แม่จำได้ไม่ลืม ในคืนวันแรกที่จากบ้านมา หลังจากงานมหรสพรอบๆ สนามหลวงพักการแสดงลง ทวนกับแม่อาศัยนอนที่แถวรอบๆ สนามหลวง และได้เจอกับหญิงขอทานท้องโตแม่ลูกอ่อน และชาย-หญิงชราอีกคู่หนึ่ง เมื่อฟ้าสางทั้งสามคนได้ชวนทวนกับแม่ไปด้วยกัน ทวนได้รู้ในภายหลังว่า ชายชราเคยเป็นโรคเรื้อน แม้ตอนนี้จะรักษาหายแล้ว แต่ก็กลายเป็นคนพิการ นิ้วกุด ทั้งสามคนแอบอาศัยอยู่ในสุสานรถไฟ หรือบริเวณพักรถไฟที่ปลดระวางแล้ว ในตู้รถไฟจำนวนมากมายนั้น มีคนพิการที่เคยเป็นโรคเรื้อนอาศัยอยู่มากมายนับร้อย โดยมีชายชราเป็นเหมือนหัวหน้า ทวนได้ค้นพบว่าคนผู้พิกลพิการ รูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ น่าเกลียดน่ากลัวเหล่านั้น ล้วนมีน้ำใจอันประเสริฐ วันเวลาที่อยู่่ที่นั้น บางขณะเหมือนมีสายลมเย็นชื่นพัดมาสู่ชีวิตอันร้อนแล้ง มีแสงสว่างวูบไหวขึ้นในคืนวันอันมืดมัวของทวน แต่ความสติไม่ดีของแม่ก็นำเรื่องราววุ่นวายมาสู่ชุมชนอันเงียบสงบของคนเหล่านั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า ทวนรักแม่ แต่ก็ไม่อยากให้แม่เป็นให้แม่ทำอย่างที่แม่ทำอยู่ ไม่อยากได้ยินใครพูดถึงแม่ในทางไม่ดี แม้จะรู้ว่าเป็นเรื่องจริง จะมีสิ่งใดช่วยปลอบประโลมหัวใจดวงน้อยๆ อันบอบช้ำ ที่โดนเหวี่ยงไปมาระหว่างความหวังกับความข่มขื่น ความฝันกับความจริง หรือเขาจะต้องติดปีกความฝันโบยบินไปพร้อมกับแม่ อ่านหนังสืออายุเกือบยี่สิบปีเล่มนี้จบด้วยความทึ่งอีกแล้วค่ะ แม้ว่าฉากหลังจะเป็นฉากเก่า สมัยยังมีการฉายหนังร้อยจอรอบสนามหลวง แต่เรื่องราวที่โลดแล่นอยู่บนฉากนั้น สดใหม่ราวกับเรื่องที่เราพบเจอในวันนี้ นาทีที่เพิ่งผ่านมา อ่านแล้วต้องบอกว่า นี่ไม่ใช่แค่เรื่องราวของคนบ้ากับคนโรคเรื้อนเมื่อหลายสิบปีก่อนเท่านั้น ยังมีเรื่องของสังคมด้านมืด (สลัม แก๊งค์ขอทาน การใช้เซ็กส์ต่างตอบแทน) ความเป็นผู้นำ (ชายชราต้องประกาศภาวะฉุกเฺฉินด้วยนะคะ  ) การอยู่ร่วมกันในสังคม ฯลฯ เรื่องราวเกือบทั้งหมดที่พบในเรื่องนี้ แทบจะเหมือนปัญหาที่เราเผชิญในทุกวันนี้จนน่าตกใจ ไม่รู้จะน่าดีใจหรือน่าเศร้าใจสำหรับผู้แต่ง ว่าช่างมองการณ์ไกล เขียนภาพอนาคตเกือบยี่สิบปีได้ชัดเจนราวตาเห็น หรือว่า ข้อสังเกตปัญหาต่างๆ ที่เคยเสนอไว้ตั้งเกือบยี่สิบปีก่อน ไม่ได้รับความใส่ใจ ไม่มีใครตระหนักถึง ปัญหาเดิมๆ ยังเกิดและขยายวงใหญ่โตจนน่ากลัว  แม้ว่าเรื่องราวของทวนจะค่อนข้างเศร้า และน่าหดหู่ แต่ดิฉันเชื่อว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้ที่ได้อ่านนึกอยากจะทำสิ่งดีๆ เพื่อคนอื่นค่ะ คุณนิพพานฯ เขียนหนังสือเล่มนี้ ด้วยแรงบันดาลใจจากชายชราโรคเรื้อน และหญิงเสียสติกับลูกชายเล็กๆ ที่ได้รู้จักและพูดคุยด้วยบ่อยๆ การบรรยายเกี่ยวกับอาการทางจิตของตัวละครในเรื่อง และคำลงท้ายที่เขียนโดยจิตแพทย์ผู้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับโรคจิตเวชกับคุณนิพพานฯ ทำให้เราได้รู้จักกับโรคจิตเวชในระดับหนึ่งค่ะ หมายเหตุ ความคิดเห็นนี้ บันทึกครั้งแรกเมื่อปี 2553
|
เที่ยงวัน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Link |
||||||||||||
