@Sichuan-Tibet HWY ทริปหลุดโลก ตามหาทิเบตนอกทิเบต
เส้นทางนี้เป็นอีกเส้นทางที่เหนือความคาดหมายเลยจริงๆ จะมีใครคิดว่าไฮเวย์ เส้นนี้จะดิบได้ขนาดนี้ หลับตาคิดถึงไฮเวย์ก็คิดว่าคงเหมือนไฮเวย์ธรรมดาทั่วไปหนักที่สุดก็คงแค่ระยะทางที่ยาวไกลเท่านั้น ที่ไหนได้ หึ...หึลำบากแบบ nonstop ถึง 3วัน 3คืน นับตั้งแต่ออกจาก จิ่วไจ้โกว จนถึงย่าติง เลยที่เดียว มันไม่ใช่แค่เส้นทางยาวไกลเพียงอย่างเดียว หากแต่เส้นทางนี้เป็นถนนที่สร้างไม่เสร็จ เป็นทางดินมากกว่า 90% คดเคี้ยวไต่ขึ้นที่สูงขึ้นเรื่อย บางครั้งดูหลุดโลกหาพิกัดไม่เจอเหมือนกำลังมุ่งหน้าหาความว่างเปล่า เว้งว้าง มีแต่ภูเขา ภูเขา และภูเขา (พอเห็นสภาพแล้ว ก็ไม่แปลกใจเลยที่ทัวร์ไทยไม่จัดเส้นนี้ ทัวร์จีนก็ไม่ค่อยมีเจอแค่1-2 กรุ๊ปเท่านั้น แถมเจอกรุ๊ปไทยที่จิ่วไจ้โกว เขาหาว่ากรุ๊ปนี้บ้าไปแล้ว จะไปย่าติงกันต่อ มันไม่รู้เลยเหรอว่าจิ่วไจ้โกวไปย่าติงนั้นไกลโค-รด........ ) เฮ้อ แต่ในความเวิ้งว้างของ Sichuan-Tibet HWY นั้น วิวสวยระบมเลยขอบอก ภูเขาหิมะบางวันตัดสีกับภูเขาสีเหลืองทอง contrast เหมือนอยู่กันคนละโลก วิถีชีวิตชนชาวทิเบตก็น่าตื่นตาตื่นใจไม่น้อย จำได้ว่าวันหนึ่งผ่านกระโจมชาวทิเบตโดดเดียวอยู่ท่ามกลางทุ่งสีทองใต้ฟ้ากว้าง มีชายทิเบตแต่งองค์คล้ายหลุดออกมาจากหนังพีเรียด แต่ขอโทษ ชายเหล่านั้นกำลังเล่นสนุ๊กเกอร์กันค่ะ contrast จริง จริ้ง ตามรายทางแทบไม่เจอผู้คน ผ่านความสูงถึงหลายพาส บางพาสสูงเกือบ 5000 เมตรแต่สิ่งมีชีวิตที่เห็นตลอดเส้นทางก็คือฝูงจามรี ละลานตาไปหมด แรกๆก็ตื่นตา เอ่อครั้งแรกที่เห็นจามรีวิ่งอยู่บนภูเขา วิ่งเร็วด้วยแฮะ นานเข้าก็พาลคิดว่าหน้าเราคงเหมือนจามรีเข้าให้แล้วทริปนี้พวกเรา 18 ชีวิตรวมไกด์และพลขับ ใช้ชีวิตกันบนรถเป็นส่วนใหญ่ ออกจากโรงแรมตี 4 ตี 5 ถึงอีกเมืองก็ 3-5 ทุ่ม ไหนจะกินข้าวไม่เป็นเวลา ไหนจะอาบน้ำสู้รบกับอากาศหนาวเลขตัวเดียวถึงต่ำกว่าศูนย์ โรงแรมแบบสุดจะบรรยายมาตรฐานตามเมืองจีน(หายากในที่อื่นของโลก ห้องน้ำสุดยี้มาเสริฟกันถึงห้องนอนเลยทีเดียว)แต่ยอมค่ะยอมแลกกับวิวสุดสวยและมหัศจรรย์ขนาดนี้. เป็นความประทับใจที่ยากจะลืม ไม่ว่าจะวิวแบบพาโนรามา วิถีชีวิตที่แตกต่าง ตลอดจนน้ำใจของเพื่อนร่วมทริปขาแอดเวนเจอร์ทั้งหลาย อีกหนึ่งทริปที่ต้องยกนิ้วให้ เยี่ยมยอดเลยจ้าออกจากจิ่วไจ้โกวเรามุ่งหน้าสู่เมืองหงหยวน แต่ก่อนเมืองงี้เป็น hub ในเส้นทางนี้โดยเฉพาะผู้ที่มุ่งสู่เส้นทางเขาสี่ดรุณี แต่ ณ.วันนี้เมืองนี้ได้รับผลจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ นักท่องเที่ยวหายหน้า โรงแรมที่เราไปพักก็เป็นโรงแรมร้าง น่ากลัวจิงเย้ย ไม่รู้จะมาทำไม?บางช่วงเส้นทางลำบาก ภาพนี้หิมะร่วงกราวข้างทาง บางช่วงรถต้องผ่านลำธารแบบไร้ถนน พลขับเราโซโลคนเดียวตลอดเส้นทาง บางครั้งแกถึงขนาดลงไปถมถนนเองเพื่อให้รถไปต่อได้ สุดยอดจริงๆ เลยจ้าระหว่างทางจากเมืองหงหยวนมุ่งสู่เมืองดันบา เราแวะกินข้าวเที่ยงที่เมืองเก่าอายุเป็นร้อยปี ในเมืองใหญ่หม่าเออคาง สีสันแหล่มจริงๆหลังจากนั่งรถมาไม่ต่ำกว่า 10 ชั่วโมงเราก็มาถึงดันบา เขาว่ากันว่าเมืองนี้คือเมืองโรแมนติกที่สุดในจีน เอ่อไม่ comment อ่ะนะ ยังเที่ยวเมืองจีนไม่ทั่วเลย แต่น้ำใจชาวดันบาที่พบนั้นสุดยอดระหว่างทางเราก็เจอหุบเขาอะรูมิไร้ (อะไรมิรู้) แบบว่าสวยอ่ะ...เหมือนใครแต้มสีบนต้นไม้ นี่โลกมนุษย์หรือนี่ วิวแบบนี้ดูรูปยังไงก็ไม่เท่าเห็นของจริงหรอก พาโนรามาขนาดนี้ ภาพติดตาจนต้องบอกเพื่อนให้เอามันออกไปที วิวแบบนี้แหละที่พาลทำให้เสียเงินทุกปีเลยสิน่า 555วิถีทิเบตและวัดรายทาง เมืองกลางทางตรงด่านตรวจมุ่งสู่เมืองถากง ที่นี่เราได้เห็นดวงตาแบบเนปาลีด้วย ทริปหน้าแล้วสินะ เนปาล....เมืองซินตูเฉียว แอบหวั่นใจลึกๆเพราะหาข้อมูลเมืองนี้ใน Lonely Planet ไม่เจอจริงๆ เขาบอกว่าเมืองนี้สวยที่สุดในจีน เอาเหอะน่าเชื่ออ่ะเชื่อ แต่ทำไมโรงแรมถึงห่วยที่สุดในทริป จำจนตาย ซินตูเฉียว วิ่งหาซื้อรองเท้าแตะไว้ใส่ในห้องน้ำสุดยี้ เชื่อไหมอ่ะทั้งตลาดไม่มีรองเท้าแตะขาย คนที่นี่เขาใส่แต่บู๊ทกัน เฮ้อเมืองถากง เห็นกงกาซานและวัดถากงอันลือชื่อ วิวสุดยอดขลังดีจริงๆ ก่อนถึงเมืองหลี่ถังเราผ่านเมืองเก่ามาเมืองหนึ่ง เสียดายไม่ได้เก็บภาพไว้ เมืองที่ว่านี้เรายกให้เป็นเมืองคาวบอยแบบทิเบตของจริง บ้านดินเรียงรายบนถนนสายหลักเส้นเดียว ชาวทิเบตในชุดโบราณเดินกันขวักไข่ว เสียดายที่รถไม่ได้จอดให้ลงไปสัมผัส แต่ภาพยังติดตาอยู่เลย เหมือนเข้าไปอยู่ในหนังเลยเมืองอะรูมิไร้ ไม่มีในแผนที่ แต่ว้าว งามหยดเมืองหลี่ถัง เมืองนี้ที่ความสูงสี่พันกว่าๆ สูงกว่าลาซาซะอีก ขากลับเราใช้เวลาเดินทาง 2 วันจากย่าติงสู่เฉิงตูผ่านเมืองคังติ้ง เสียดายไม่มีเวลาเที่ยวเมืองนี้รวมถึงไห่โหล่วโกว ต้องตัดออกจากโปรแกรม เสียดายจริงๆ อุตส่าห์ข้ามเขามาตั้งหลายลูก สงสัยต้องมีล้างตาที่ไห่โหล่วโกวเสียแว้ว PS: หมอกแบบอลังการณ์ที่เมืองคังติ้งบวกกับวิวกงก่าซานแบบเต็มตานี่ สวยบาดใจจริงๆ เหมือนอลิศในแดนมหัศจรรย์เลย
ลำบากแบบ nonstop ถึง 3วัน 3คืน นับตั้งแต่ออกจาก จิ่วไจ้โกว จนถึงย่าติง เลยที่เดียว มันไม่ใช่แค่เส้นทางยาวไกลเพียงอย่างเดียว หากแต่เส้นทางนี้เป็นถนนที่สร้างไม่เสร็จ เป็นทางดินมากกว่า 90% คดเคี้ยวไต่ขึ้นที่สูงขึ้นเรื่อย บางครั้งดูหลุดโลกหาพิกัดไม่เจอเหมือนกำลังมุ่งหน้าหาความว่างเปล่า เว้งว้าง มีแต่ภูเขา ภูเขา และภูเขา (พอเห็นสภาพแล้ว ก็ไม่แปลกใจเลยที่ทัวร์ไทยไม่จัดเส้นนี้ ทัวร์จีนก็ไม่ค่อยมีเจอแค่1-2 กรุ๊ปเท่านั้น แถมเจอกรุ๊ปไทยที่จิ่วไจ้โกว เขาหาว่ากรุ๊ปนี้บ้าไปแล้ว จะไปย่าติงกันต่อ มันไม่รู้เลยเหรอว่าจิ่วไจ้โกวไปย่าติงนั้นไกลโค-รด........ 
) เฮ้อ แต่ในความเวิ้งว้างของ Sichuan-Tibet HWY นั้น วิวสวยระบมเลยขอบอก ภูเขาหิมะบางวันตัดสีกับภูเขาสีเหลืองทอง contrast เหมือนอยู่กันคนละโลก วิถีชีวิตชนชาวทิเบตก็น่าตื่นตาตื่นใจไม่น้อย จำได้ว่าวันหนึ่งผ่านกระโจมชาวทิเบตโดดเดียวอยู่ท่ามกลางทุ่งสีทองใต้ฟ้ากว้าง มีชายทิเบตแต่งองค์คล้ายหลุดออกมาจากหนังพีเรียด แต่ขอโทษ ชายเหล่านั้นกำลังเล่นสนุ๊กเกอร์กันค่ะ contrast จริง จริ้ง ตามรายทางแทบไม่เจอผู้คน ผ่านความสูงถึงหลายพาส บางพาสสูงเกือบ 5000 เมตรแต่สิ่งมีชีวิตที่เห็นตลอดเส้นทางก็คือฝูงจามรี ละลานตาไปหมด แรกๆก็ตื่นตา เอ่อครั้งแรกที่เห็นจามรีวิ่งอยู่บนภูเขา วิ่งเร็วด้วยแฮะ นานเข้าก็พาลคิดว่าหน้าเราคงเหมือนจามรีเข้าให้แล้ว
วิวแบบนี้แหละที่พาลทำให้เสียเงินทุกปีเลยสิน่า 555
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
