ดอกไม้ หาดทราย และสายลม         สวัสดีค่ะ ตั้งชื่อหัว Blog เสียหวานแหวว ไม่ทราบว่าจะไปซ้ำกับนิยาย หรือเพลงของนักร้องคนไหนหรือเปล่า เพราะในเนื้อหาของ Blog ก็มีสาระอยู่แค่นี้จริงๆ อากาศที่อุ่นขึ้น มองไปทางไหนก็มีสีสัน มีชีวิตชีวา ได้ออกไปยืดเส้นยืดสายนอกบ้าน โดยไม่ต้องพึ่งพาเสื้อกันหนาวให้อึดอัด แสงแดดที่มากับความอบอุ่น ช่วยให้ได้มีอารมฌ์เบิกบาน รักที่จะมีชีวิตอยู่ ไม่เหงาหงอย แต่ตัวเราเองกลับแพ้แดด ถูกแสงแดดตรงๆเมื่อใดก็เมื่อนั้น จะเป็นผื่นแดงๆ หนาๆ และทั้งแสบและคัน ตอนอยู่บ้านเราก็ไม่แพ้ ตากแดดตากฝนอึดมาก แต่พอมาถึงช่วงหนึ่งของอายุ สังขารไม่ทนทานแข็งแกร่งเหมือนเดิมเสียแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ และเป็นผลข้างเคียงจากยาหลายชนิด ที่เราต้องใช้อยู่ด้วย จึงทำให้ผิวหนังอ่อนแอลง หน้าร้อนของทุกปี ลูกสาวคนเล็กจะพาหลานมาเยี่ยม ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเกือบเดือน เดินสายทำกิจกรรมนอกบ้านกันไม่ว่างเว้น เวลาผ่านไปไวเหมือนติดปีก ขณะที่เรามานั่ง Up Blog อยู่นี้ ลูกสาวคนเล็กและหลานได้กลับบ้านทางฝั่งตะวันตกไปแล้ว   เป็นประเพณีของที่บ้าน ทุกๆปีจะต้องไปนอนค้าง ฟังเสียงคลื่นเห่กล่อมกันปีละ 2 - 3 ครั้ง แต่ละครั้งก็อยู่กันเป็นอาทิตย์ จองห้องพักกันไว้ข้ามปีกันเลย ขับรถจากบ้านไปก็ไม่ไกลนัก ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่าๆก็ถึงแล้ว เป็นรัฐเพื่อนบ้านนี่เอง Maine Oceanfront room มีเตียงใหญ่สองเตียง ห้องครัว ห้องน้ำ ตู้เย็น ถ้วยชาม เวฟ พร้อมเสร็จสรรพ สะดวกสบาย กลางคืน นอนฟังเสียงน้ำขึ้น คลื่นซัดดังซู่ซ่า โครมคราม เราชอบเพราะเสียงคลื่นทำให้นอนหลับได้เร็วขึ้น เปิดหน้าต่างให้ลมพัดเข้าห้อง ได้หายใจเอาอากาศที่บริสุทธิ์ตลอดคืน นอนได้เต็มอิ่ม อาการแน่นจมูก คันหู คันตา ก็หายเป็นปลิดทิ้ง คงจะเป็นเพราะไม่มีต้นไม้ใหญ่ และทุ่งหญ้า ซึ่งปล่อยมลภาวะออกมาทำให้ระคายเคือง เดินลงจากห้องพักลงไปไม่กี่ก้าวก็ถึงชายหาด ถอดรองเท้าวางไว้ปลายสะพาน เดินเท้าเปลือยเปล่ากันไป ไม่ต้องกลัวมีอะไรมาทิ่มแทงเท้า โดยปรกติแล้ว เราชอบทะเลแถบบ้านเรามากกว่า เพราะชายหาด มีร่มไม้จากต้นมะพร้าวให้หลบแดด แถมมีอาหารหลากหลายมาบริการถึงที่ ปัจจุบันนี้ ไม่ทราบว่า ยังคงจะมีเหมือนเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วหรือไม่ ทุกๆเช้า จะมีเจ้าหน้าที่นำรถตักขนาดย่อมๆ ออกมาขับตามหาดทรายกันให้ขวักไขว่ ไม่ได้เอามาขุดดินหรอกค่ะ แต่เอามาตักทราย ที่ตักเขาจะเป็นคล้ายๆตระแกรง ตักทรายแล้วร่อน เศษชิ้นส่วนที่ไม่ใช่ทรายจะค้างอยู่ เหลืออยู่แต่ทรายที่ถูกกรองและร่อนแล้วกลับคืนสู่หาดไป จึงทำให้ไม่มีเศษขยะเล็กๆน้อยๆ เหลือให้เห็น ดอกไม้แถวๆชายฝั่ง พอมีให้ได้ชมกันบ้าง วันไหนแดดจัดเปรี้ยง ชายหาดจะเนืองแน่นไปด้วยนักท่องเที่ยว ยิ่งแดดแรง เหมือนจะมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนให้มาเที่ยวมากขึ้น อันที่จริงภาพนี้ ไม่อยากให้ติดเสาไฟฟ้ามาเลย แต่ก็หลีกไม่ได้ เรายืนแชะภาพมาจากหน้าห้องพัก ซึ่งได้วิวไกลกว่า ไม่ได้มีกล้องแบบมืออาชีพเขา อิอิ ไม่อยากลงทุนน่ะค่ะ ตื่นกันตั้งแต่ตีสี่กว่าๆ ออกไปเดินชายหาดอันสุดหูสุดตา สูดอากาศบริสุทธิ์ ยำลงบนพื้นทรายสะอาดละเอียด จนดวงอาทิตย์เริ่มขึ้น จึงกลับห้อง เช้าตรู่บางจังหวะสั้นๆ ชายหาดจะลึก ยื่นลงไปในทะล แต่คงเหลือน้ำไว้ปริ่มๆ ทำให้บนผิวน้ำเกิดเงาสะท้อน ดูงดงาม ไม่ใช่จะมีแต่เราเท่านั้น ที่ตื่นแต่เช้า บรรดาน้องๆนกก็ตื่นมาเดินเวลาเดียวกับเรา แต่มีจุดประสงค์ต่างกัน เราเดินเพื่อออกกำลังกาย แต่น้องนก ต้องเดินเพื่อปากท้อง ตอนกลางคืน น้ำจะขึ้น พอใกล้สว่าง น้ำจะลด ความที่น้ำขึ้นตอนหัวค่ำ กระแสคลื่น จะซัดพวกหอยและปูขึ้นมาติดอยู่ตามชายหาด คลื่นลมยิ่งแรงเท่าไร จะพัดพาหอยและปูขี้นมามากเท่านั้น พวกน้องๆนก จึงต้องตื่นกันตั้งแต่เช้ามืด เพื่อแย่งกันกินหอยกินปู ที่ติดค้างอยู่ตามหาดทราย เพราะกลับทะเลลงไปกับกระแสคลื่นไม่ทัน ส่วนพวกทีพลาดเพราะตื่นสาย จะพากันไปเดินปนกับนักท่องเที่ยวตามแหล่งที่ขายอาหาร ซึ่งก็จะได้อาหารประเภทขนมปัง, Pizza และมันทอด ที่นักท่องเที่ยวหยิยยื่นให้ด้วยความเอ็นดู ทำเอาเมินอาหารธรรมชาติตามชายหาดไปเลย แสงแดดยามเช้า สาดส่องออกมาให้เห็น คนแพ้แดดอย่างเราขอกลับห้อง ออกไปหาอาหารเช้า แล้วติดตามพรรคพวก แวะเยี่ยมเยียน ชื่นชมธรรมชาติ ..... เก็บไว้เป็นความทรงจำ Once in a lifetime ที่มาใช้เวลาด้วยกันพร้อมหน้า แม่ ลูกๆ หลานๆ สามทุ่มแล้ว ดวงจันทร์เริ่มลอยขึ้นเหนือขอบน้ำ ลูกกับหลานยังคงอ้อยอิ่งกันอยู่ที่ชายหาด คงต้องการซึมซับเอาบรรยากาศตอนค่ำไว้ให้มากที่สุด ก่อนที่จะแยกกันกลับบ้านทางฝั่งตะวันตกโน้น โดนัทร้านนี้ ขายดีตลอดวัน แม้ราคาราคาจะสูงกว่าร้านอื่นมาก แต่รสชาติก็สมราคา ที่แตกต่างอาจจะเพราะเป็นโดนัทมังสวิรัต ทางร้านตั้งพระพุธรูปไว้บนที่สูง แม้จะไม่ได้นับถือ และบูชาท่านด้วยดอกไม้ของหอม แต่ก็ไม่ได้เอาท่านมาวางไว้ต่ำเหมือนของตกแต่งทั่วไป Kennebunkport เป็นเมืองน่าท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไม่ไกลจากที่เราพักเท่าไรนัก ขับรถผ่านดู มีสถานที่น่าสนใจอยู่แห่งหนึ่ง มีแหลมเล็กๆยื่นลงไปในทะเล บนแผ่นดินที่ยื่นลงไปนั้น เป็นบ้านพักตากอากาศของท่านประธานาธิบดีคนคนที่ 41st George H. W. Bush ซึ่งเป็นบ้านพักตากอากาศสำหรับครอบครัว และเพื่อนฝูงของท่าน บุคคลธรรมดา จะไมได้รับอนุญาติให้ข้าม หรือเข้าไปแถวๆบริเวณนั้นได้ มีสิทธิ์แค่ยืนชะเง้อคอดูตรงถนนที่เลียบฝั่งเท่านั้น ซึ่งทางการจะจัดสวนหย่อมเล็กๆไว้ข้างถนน มีป้ายสดุดีเกียรติคุณ เห็นมีนักท่องเที่ยวโยนเหรียญไว้ ขอได้กลับมาอีกสักครั้ง หรืออะไรทำนองนั้น บริเวณนั้น มีเก้าอี้ยาวไว้ให้นั่งพักผ่อน มีดอกไม้หลายชนิดปลูกประดับไว้สวยงามน่าชื่นชม Cape Elizabeth, Maine   Portland Head Lighthouse แวะทานมื้อกลางวันจากรถขายอาหารที่นี่ มีรถไอติมตั้งไว้ขายบริการนักท่องเที่ยวด้วยด้วยราคาก็สูงตามสถานการณ์ แต่คนขายก็คัดของดีมีคุณภาพ อร่อยประทับใจลูกค้า วันนั้นโชคไม่ได้เข้าข้างเรา แดดจัดมาก ร้อนจนผิวหนังแสบ พกไปทั้งเสื้อกันแดด และหมวกกันแดด แต่ไม่กล้าเอาออกมาใช้ กลัวเขาจะมองเราเป็นของเปลก 555   เก็บภาพดอกไม้ใกล้ๆตัวมาบ้าง พอเป็นสีสัน ก่อนกลับ บริจาคทรัพย์ ให้กำลังใจผู้รักษาสถานที่ไปบ้าง ขอบคุณของแต่ง Blog จากเพื่อนๆชาว Bloggang ขอบคุณที่แวะมา ... รักษาสุขภาพ อยูดีมีสุขค่ะ.       Create Date : 07 สิงหาคม 2562 22 comments Last Update : 27 มิถุนายน 2563 23:37:24 น. Counter : 1509 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสองแผ่นดิน, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก

นั่งดูภาพ อ่านคำบรรยาย เพลินเลยครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 สิงหาคม 2562 15:22:29 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม ลากชมภาพไปก่อน ช่วงนี้ยุ่งมากเพราะนุ้งป่วยหนัก เดี๋ยวจะพาไปทำอัลตร้าซาวด์ แล้วจะกลับมาอ่านนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 9 สิงหาคม 2562 6:55:30 น.

เป็นหน้าร้อนที่มีความสุขมากครับ ดอกไม้ หาดทราย ชมภาพเพลินเลยครับ หาดทรายแต่ละที่บ้านเรา ที่ยังมีต้นมะพร้าว น่าจะเป็นชายหาดฝั่งอันดามัน หาดชะอำ พัทยา อ่าวไทย มีต้นสน หูกวาง   โดย: สองแผ่นดิน 11 สิงหาคม 2562 23:23:58 น.

ดอกไม้ สายลม แสงแดด หวานแหววจริงๆค่ะ เป็นบรรยากาศหน้าร้อนของฝั่งคุณพิมเลย ภาพธรรมชาติสวยงามสมชื่อบล็อก ทั้งชายทะเลและสารพัดดอกไม้นะคะ พี่จะมาติดตามค่อยๆอ่านบล็อกนี้ได้อีกนานเลย นุ้งสบายขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่ห่วงใย และพี่ก็ได้อัพดาวพิษตอนนี้ควบสองบทเลยค่ะ อยากให้จบเร็วๆแล้ว ตัวละครชักมากจนเพื่อนๆ บางคนจำชื่อไม่ได้ แล้วพี่ก็อยากรีบจบแล้ว เผื่อจะได้ทำอย่างอื่นบ้าง คุณพิมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 13 สิงหาคม 2562 15:45:23 น.

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยค่ะ คุณพิม พรุ่งนี้พี่ก็จะอัพบทที่ 20 และ 21 ละค่ะ ตามอ่านเล่นเพลินๆนะคะ อัพถี่ขึ้นคงไม่ ลืมตัวละครสำคัญค่ะ รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 16 สิงหาคม 2562 14:48:09 น.

สวัสดีครับ จากบล็อก : ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆที่เอาไปฝากครับ ครับ มีความสุข นะครับ   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 17 สิงหาคม 2562 7:05:22 น.

เอนทรี่นี้ดอกไม้สวยๆเพียบเลยนะคะ พี่ชอบภาพท้องฟ้าชายทะเลในเวลาต่างๆกัน เช้าๆที่นักท่องเที่ยวยังไม่มากคงปลอดโปร่งดี อยากไปเดินบ้างจัง พี่ต่อดาวพิษอีกสองบทแล้วค่ะ กะให้จบ สิ้นเดือนนี้ คงพอดี   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 17 สิงหาคม 2562 20:08:56 น.

สวัสดีครับคุณพิม ผมก็นาน~น้านนน จะเข้าบล็อกมาทักทายเหมือนกัน นี่ยังเดือนสิงหาอยู่ ถือว่ายังมาทันหน้าร้อนอยู่มั้ยเนี่ย (แหะ ๆ ^^") ผมจำได้ว่าเคยเข้ามาทักทายที่นี่เมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเป็นบล็อกหน้าหนาว เจอแต่หิมะกับน้ำแข็งเต็มไปหมดเลย มาคราวนี้ตรงกับหน้าร้อนพอดี บรรยากาศต่างกันลิบลับเลยเนอะ ได้เห็นต้นไม้ใบหญ้า ทะเล ท้องฟ้า ที่สำคัญได้เห็นดอกไม้สวย ๆ ด้วย แต่มีดอกอะไรมั่งก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จักเลยครับ พอดีเมืองไทยไม่มีแบบนี้น่ะครับ ^^ ไว้ถ้ามีโอกาสจะมาทักทายใหม่ครับ   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 23 สิงหาคม 2562 21:49:26 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม พี่เร่งดาวพิษ ตั้งใจให้จบวันที่ 27 นี้ กะรวมมาแจ้งให้คุณพิมได้อ่านรวดเดียว ไม่ต้องรอทีละบทสองบท คุณพิมสบายดีนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 25 สิงหาคม 2562 20:18:55 น.

ขอบคุณมากค่ะ คุณพิม วันนี้ปิดฉากดาวพิษแล้วนะคะ ต่อไปพี่ก็คงเขียนอะไรจุกๆจิกๆไป เท่าที่จะมีกำลังเขียนค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 27 สิงหาคม 2562 15:16:34 น.

ตื่นมาเห็นเม้นท์คุณพิมพอดี วิ่งตามมาทักน่าจะทันนะคะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจในงานเขียนเสมอ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 28 สิงหาคม 2562 5:52:37 น.

นาน ๆ ที แวบมาทักทายครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ รักษาสุขภาพ   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 31 สิงหาคม 2562 10:55:04 น.

วันนี้มาส่งข่าวว่านุ้งสบายขึ้นแล้วค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 31 สิงหาคม 2562 14:28:44 น.

สวัสดีครับ นาน ๆ ที แวบมาทักทายครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ รักษาสุขภาพ   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 3 กันยายน 2562 8:43:23 น.

โดย: na_nyu 4 กันยายน 2562 23:06:47 น.

กรุงเทพฯฝนตกทั้งวันมาหลายวัน ไม่ต้องไปไหนกันเลยค่ะ เฝ้าบ้านสถานเดียว เอนทรี่นี้ของคุณพิมมีดอกไม้เยอะมาก แมงภู่แมงผึ้งวันเวียน คุณพิมต้องระวังนะคะ เจ้านุ้งก็โดนแมลงด้วยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ไว้พี่แวะมาอีกค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 5 กันยายน 2562 19:25:09 น.

ขอบคุณมากค่ะ คุณพิม พี่ลากลับบ้านป่าสองวันนะคะ พักผ่อนให้สบายเช่นกันค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 7 กันยายน 2562 21:13:10 น.

สวัสดีครับ คนไทยจะกลัวแดดแรง ๆ ผิดกับคนยุโรปกับอเมริกา เนอะ มีความสุขมาก ๆ นะครับ รักษาสุขภาพ   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 8 กันยายน 2562 18:06:10 น.

ชอบรถตักทรายชายหาดมาร่อนเก็บขยะทิ้งจังค่ะ ลดปัญหาขยะลงทะเลเป็นอันตรายแก่สัตว์น้ำนะคะ ชอบดอกไม้ทั้งหมดที่คุณพิมโพสไว้ด้วยค่ะ ถ้ามีชื่อด้วยก็จะดีนะคะ ถึงไม่มีก็มีความสุขที่ได้ชมค่ะ พี่มีเรื่องของนุ้งมาฝากด้วยค่ะ ชอบแวะมานั่งอ่านบล็อกแบบนี้ มีอะไรที่เป็นความรู้ ให้ได้เก็บเกี่ยวมากมาย อากาศเริ่มจะเปลี่ยนอีกแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 18 กันยายน 2562 19:39:12 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม พี่มีดอกไม้ให้ชมค่ะ ปีนี้ไม่ค่อยได้ทำบล็อกดอกไม้ เวลาทำ ไม่อยากให้เพื่อนๆพลาดค่ะ ไว้กลับมาคุยใหม่นะคะ ลากลับบ้านป่าสองวันค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 21 กันยายน 2562 5:29:03 น.

สวัสดีค่ะ คุณพิม แวะมาเยี่ยมหลังจากหายเฮดไปนาน สองคนตายายผลัดกันป่วย ไม่มีแรงเดินสายเท่าไร แหะๆ คุณพิมสบายดีนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 4 ตุลาคม 2562 21:26:01 น.

เปลี่ยนหน้าเร็วไปหน่อยค่ะ คุณพิม คือว่าชอบเขียน แหะๆ คุณพิมชอบอ่านอะไรก็กลับไปอ่านได้นะคะ ไม่จำเป็นต้องโหวตทุกเอนทรี่หรอกค่ะ อยากให้แวะเวียนไปคุยกันบ้างค่ะ เราสองคนสบายดีขึ้นแล้วค่ะ คุณพิมรักษาสุขภาพนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 ตุลาคม 2562 19:34:20 น.