Group Blog
 
<<
มกราคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
29 มกราคม 2553
 
All Blogs
 
ตอนที่ 15 : กระแซะเดอะสตาร์หกโดยไม่ตั้งใจ

เป็นดึกดื่นที่อดรนทนไม่ไหวที่จะเขียนไดอารี่เพื่อเก็บความตื่นเต้นในวินาทีนี้ แม้จะเป็นเรื่องของคนอื่นก็ตามเหอะ

จำได้ไหมเมื่อตอนที่ผมเคยเล่าเรื่องการประกวดเดอะสตาร์ วันอาทิตย์ วันแข่งรอบสอง ที่ผมมีโอกาสแอบเนียน แวบขึ้นไปดูการประกวด ในขณะที่ผมเข้าห้องน้ำติดกับงานประกวดเพื่อไปล้างหน้า ก็ได้เห็นเด็กผู้ชายสองคนยืนปรับทุกข์กันหน้าอ่างล้างมือ ผมพยายามเงี่ยหูฟังไกล้ๆ เขาพูดคุยกันประมาณว่า พี่ม้าพอใจ ชอบที่เราเป็นธรรมชาติ

ในใจตอนนั้นผมแอบขำเล็กๆ เหอ มันเข้ารอบนี้มาได้เพราะมันหล่อน่ะ


แถมยังแอบฟังเขาร้องเพลงฮัมอยู่ในลำคอ


ก็ยังคิดติดตลกเลยว่า ใช่แล้วแหละ มันเข้าได้เพราะว่ามันหล่อว่ะ


พูดแล้วก็มองกระจก กระจกที่สะท้อนหน้าอันแก่ๆของตัวเอง เทียบกับเด็กเอ๊าะๆอย่างเขาไม่ติดเลย

สงสารกระจกว่ะ ทำไมต้องมาทรมานสะท้อนหน้าตรูด้วยฟะ



ผมได้โอกาสเนียนเข้าไปยืนใกล้ๆ ก็เลยถามเขาว่า มาแข่งรอบสองหรอ เขาก็ตอบว่า ครับ
ผมก็เลยพูดอวยพร ขอให้โชคดีนะครับ เขาก็ยิ้มให้ แล้วผมก็ไม่คิดอะไรหรอก เดินออกมาพร้อมความเซ็ง (ที่เราอยากเข้ารอบกับเขาบ้างง่ะ)





















มาเมื่อสักครู่นี้ เห็นทีเซอร์การประกวดประมาณสามนาที มีเด็กคนนั้นอยู่ในไฮไลท์ด้วย ผมล่ะตกกะใจและขนลุกเลย ขนลุกที่ว่า เด็กที่เราเคยดูหมิ่นไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว ตอนนี้เขากำลังจะเป็นแปดคนสุดท้ายของเดอะสตาร์ภาค 6 อุแม่เจ้า!!!! เขาอยู่ในทีวีแล้ว!!




(เสียดาย กรูน่าจะขอเบอร์ตั้งแต่ตอนนั้นจังเลยเว้ย!)








.......................................................





หลายวันนี้ก็ไม่ค่อยมีเรื่องน่าตื่นเต้นอะไร ชีวิตดำเนินไปท่ามกลางเวลาที่หดลงมา ผมพยายามทำทุกวันให้มีค่า แต่จะกกตัวอยู่ในร้านเบเกอรี่ทั้งวัน ตื่นมาสิบโมงโดยเฉลี่ย ก็ต้องรีบล้างหน้าแปรงฟัน ถือหนังสือติวเดินตูดบิดออกไปเล่มนึงเสมอ นั่งอยู่ในร้าน มีน้าอั้มทำขนมอยู่ประจำ มัคือกิจวัตรที่หนีไม่พ้นเีสียแล้ว

บางครั้งกลับมาสามโมง เอ้าเจอน้าแจงนั่งในร้าน เรียกมาทาสีร้าน ไม่ถามเราซักคำว่าว่างไหม ทำอะไรหรือเปล่า โดนใช้เสียแล้ว พักนี้น้าแจงก็มีสีหน้าหรืออาการเคร่งเครียด ไม่หยอกล้อเราเหมือนเช่นแต่ก่อนเลย ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดกับเธอมากกกกกก!


แต่เอาน่ะ อย่างที่ว่า แม้จะไม่มีอะไรหวือหวาเหมือนดังแรกเริ่ม เพราะทุกอย่า่งเริ่มจะลงตัว และปล่อยวางกับชีวิตได้ ผมมีความสุขมากๆ สำหรับชีวิต ณ ปัจจุบันนี้ แม้จะยังมีเรื่องติดค้างกับอดีตเพื่อนเก่าก็ตาม เราไม่ได้คุยกันเลย ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์เขา ก็คิดเสมอว่ายังไงก็ตาม เราคงได้กลับมาคุยกันอีก แต่ไม่มีทางเป็นวันนี้แน่นอน


โชคดีจริงๆ ที่ผมได้ใช้เวลาอยู่ในบ้านน้าอั้มมาก เลยลืมเรื่องทุกข์ไปได้เยอะ(ทั้งๆที่มี)

ทุกๆเย็นผมจะออกไปเล่นบาสหลังบ้าน บางครั้งก็เล่นบอลกับพวกน้องๆ ม.3 เพื่อนอิงแลนด์ บางทีก็เล่นบอลกับคนเช่าบ้านแถวนั้น ผมคิดถึงตอนเล่นบอลกับจักกริช เพื่อนสนิทตอน ม.ต้น จังเลย ....ยิ่งเราได้อยู่ใกล้ชิดกับพวกเด็ก เรามีความสุข เหมือนเรายังไม่โต กลิ่นฮอร์โมนวัยรุ่นของพวกเขาทำให้เราจำกลิ่นของเราตอนสมัยเรียนได้เลย

ยิ่งโดนตัดผม+ย้อมผมสีน้ำตาลเข้ม ทำให้หน้าเราเด็ก จนคนทักหลายต่อหลายคนว่า อ่านหนังสือเตรียมสอบแก๊ดแพ๊ดหรอ โอแม่เจ้า




ผมผูกพันกับบ้านหลังนั้นมาก จนผมไม่อยากคิดถึงวันที่แปดที่จะต้องกลับไปเลย

เมื่อคืนก่อน น้าอั้มสอนให้ผมตักข้าวให้สวย โดนบังคับเข้าไปในบ้าน เรียกอิงแลนด์ออกมาจับช้อนโชว์ให้ดู "นี่เห็นไหม อิงแลนด์เขาสมาร์ทแค่ไหน" จริงอย่างที่ว่า อิงแลนด์ไม่เคยเดินตัวงอ ไม่เคยไม่มั่นใจตัวเองให้เห็น เขาดูโตเป็นผู้ใหญ่ และผมเชื่อว่าอนาคตเขาจะดีจริงเหมือนกับที่แม่เขาโม้ไว้ ^^

"นี่ถ้าไม่เห็นเป็นลูกนะ น้าอั้มไม่มาให้อิงแลนด์ทำให้ดู ให้เสียหน้าพี่เกมหรอก" น้าอั้มพูดดักคอกลัวเราจะเสียหน้า แต่ผมกลับดีใจที่เขากล้าบอกทุกอย่างจริงๆ



มันยิ่งทำให้ผมมีความสุขขึ้นทุกวัน ทุกวัน จากเลข 0 กลายเป็นเลข 90 และก็จะเกินร้อยในอีกไม่นาน...











นี่ก็จะใกล้วันเกิดแล้ว ผมได้แต่คิดว่าวันนั้นผมจะขออาแจงเจ้าของร้าน ไปเที่ยวทั้งวันในวันเกิดได้ไหม (โดยที่ไม่หักค่าตัว) ถ้าเป็นเช่นนั้นได้ ผมก็คงจะไปกับน้าอั้ม ไปกินข้าวกันตอนเย็นแบบไม่ต้องพะวักพะวงว่าจะกลับได้ไหมอีก


Create Date : 29 มกราคม 2553
Last Update : 29 มกราคม 2553 2:26:26 น. 6 comments
Counter : 768 Pageviews.

 
แฮปปี้เบริ์ดเดย์ ให้ด้วยเหมือนกันนะ


โดย: ชิโยจัง วันที่: 29 มกราคม 2553 เวลา:14:44:28 น.  

 
คิดถึงพี่กิต ๆ


โดย: ตาหวานตูดเป็ด IP: 180.180.1.2 วันที่: 30 มกราคม 2553 เวลา:0:39:02 น.  

 
จินตนาการอร่อยเมื่ออยู่ในปาก
แต่จะลำบากเมื่อกลืนลงไป

นี่มันคืออะไรเหรอคะ

อ่านไป งง ไป

5 5 5 5


โดย: Ninniko วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:20:40:19 น.  

 
ป.ล. เดอะสตง เดอะสตาร์อะไร ถ้ามาแถวบ้านดิฉัน ต่อให้มากระแซะ แกะ เกา ดิฉันก็คงไม่รู้จักหรอกค่า
คงจะถามออกไป คิงเป๋นไผ๋??? มายะหยัง ,แต่งตัวแบบนี้ป้อแม่ไม่ว่ารึ ฯลฯ 5 5 5

(อินี่บ้านติด UBC แต่ไม่เคยได้ดูค่ะ เลี้ยงลูกหัวฟู) 5 5 5


โดย: Ninniko วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:20:42:09 น.  

 
สังคมไปตามกระแส คนที่อยู่บนนั้นก็คือคนที่ขายได้ หรือคนที่ถูกทำให้ขายได้ บางทีก็ไม่ใช่คนที่เก่งหรือร้องเพลงเพราะ

..นายเป็นคนนึงที่ร้องเพลงเพราะมากว่ะกิต..


โดย: Toou IP: 110.164.39.129 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:17:41 น.  

 
รอติดตามทำบล็อกใหม่+ บทความใหม่ เร็วๆ นี้นะครับ


โดย: Antonymer IP: 203.144.144.164 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:51:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Antonymer
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Antonymer's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.