Bloggang.com : Antonymer : ตอนที่ 8 : เมื่อฉันกลับมา

ตอนที่ 8 : เมื่อฉันกลับมา

รถติดจังเลยกรุงเทพ นี่ขนาดกำหนดการมาถึงคือ สี่โมงครึ่ง แต่ห้าโมงกว่าแล้วก็ยังเพิ่งมาถึง ผมจึงรีบเปลี่ยนแผน โดยรีบขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอส และไปสยามเพื่อซื้อกล่องของขวัญใส่สตรอเบอร์รี่ให้เพื่อนคนหนึ่ง รีบไปร้านของขวัญที่ชื่อว่าลอฟท์ ซื้อโบ ซื้อการ์ดของขวัญ และรีบหาร้านไรท์แผ่น อุแม่เจ้า แถวนั้นคิดแผ่นละ 80 บาท มันจะกินเลือดไปถถึงไหน ต้นทุนสี่บาท ขายตั้งแปดสิบ เอาอย่างนี้แล้วกัน แผ่นซีดีไว้ค่อยส่งทีหลังเนาะ

กำหนดเจอเพื่อนคือทุ่มตรงพอดี โชคดีที่ทุกอย่างเรียบร้อย ผมนำกล่องไปซ่อนไว้ในเคาท์เตอร์ เราเดินดูไฟกันจนถึงเซ็นทรัลเวิลด์ ถ่ายรูปกันอย่างมีความสุขแล้วกลับมาที่พารากอน ผมให้เขานั่งรอในมุมที่สวยที่สุด บอกให้เขาหลับตาสองนาที แล้วก็รีบวิ่งไปเอากล่องของขวัญมาให้ ไม่รู้ว่าเขาจะผิดหวังไหมที่เปิดเจอสตรอเบอรร์รี่ ที่ไหนได้กรุงเทพขายราคาไม่ต่างกัน แถมยังใหญ่กว่าอีก ก็เลยรู้สึกผิดหวังกับตัวเองเล็กน้อยนะ…

กลับมาถึงบ้านตั้งห้าทุ่มกว่า ผมรีบขึ้นไปหอมแก้มแม่ แล้วลงมาจัดการงานเพลงที่คิดจะทำทั้งหมด จนกระทั่งดึกดื่นจึงค่อยนอน

ตื่นขึ้นมาวันที่สอง ก็เที่ยงซะแล้ว ผมจึงรีบล้างพื้นหน้าบ้าน อาบน้ำให้ไอ้ดื้อ สุนัขพันธุ์บางแก้วอันแสนปัญญาอ่อน ตอนเย็นบ่ายสามโมงกว่า ผมขับรถให้แม่เพื่อพาไปเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ข้างบนห้างเขาเปิดใหม่ สวยงามและน่าเที่ยวมากขึ้น ทุกคนมากันพร้อมแล้ว ผมก็เลยถ่ายรูป มีพี่แพง พี่กวาง เซ็น เก้ง แม่ และผม วันนั้นจ่ายไป 909 บาท ถึงจะดูสิ้นเปลืองมากๆ แต่ผมภูมิใจที่เงินเดือนครึ่งเดือนแรก ผมได้เลี้ยงข้าวครอบครัวแล้ว เย้ ดีใจที่สุดเลย

วันต่อมา วันที่สาม คือวันสอบของผม ในหัวผมไม่มีอะไรหรอก มีแต่ความกล้าบ้าบิ่น ซึ่งก็รู้อยู่ว่าผมมีเทคนิคส่วนตัวเวลาสอบ คือมันจะมีพลังแฝงอย่างหนึ่งที่นอกห้องสอบทำไม่ได้ คือความคิดที่สร้างสรรค์ประโยคอังกฤษมาจากไหนก็มิอาจทราบได้ ผมเขียนอนุเฉทอย่างมั่วๆ แต่ตรวจตราอย่างรอบคอบ อย่างดีที่สุดจนเวลาหมดเกลี้ยงสองชั่วโมงครึ่ง ผมก็ออกจากห้องสอบมาด้วยความสบายใจ แม้ว่าจะไม่ได้ปักใจเต็มร้อยว่าผ่าน แต่ก็ได้ทำเต็มที่สมกับที่มาสอบในครั้งนี้แล้วแหละ

ตอนเย็นวันที่สาม ผมก็รีบซื้อหนังสือเตรียมสอบกลับไปเชียงใหม่อย่างทุลักทุเล จากนั้นไปที่ทำงานแม่เพื่อรับแม่กลับบ้าน ผมฟังเรื่องราวชีวิตของแม่ไปบนรถ แม่ก็ยังคงเหนื่อยและหนักใจกับเรื่อเดิมๆเนาะ เกมไม่รู้ว่าจะทำให้แม่สบายใจขึ้นมาอย่างไรบ้าง แต่ทุกวันนี้เกมก็ไม่ได้ขอเงินแม่แล้วใช่มั้ยหล่ะจ๊ะ?
กลับมาผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่ดี จนไม่ได้หลับได้นอนเลย จำได้อีกทีคือตีสี่ครึ่ง ผมถึงขึ้นไปนอน รอตีห้านิดๆจึงต้องอาบน้ำเตรียมกลับบ้านแล้ว

แม้จะรู้สึกใจหายก่อนที่จะขึ้นรถทัวร์ไป ใจหายที่ต้องจากที่ที่เราเคยอยู่ และไม่รู้ว่าจะมีโอกาสกลับมาอีกวันไหน และวันข้างหน้าจะพบเจอเรื่องราวใดๆ อีกบ้าง ผมจะต้องโตกว่าเดิมให้ได้

Create Date : 04 มกราคม 2553

Last Update : 4 มกราคม 2553 4:26:19 น.

0 comments

Counter : 347 Pageviews.