ตอนที่ 5 : คนขี้เมากับสาวขี้โม้

สมน้าแอ๊ว

น้าแอ๊วเป็นแฟนเก่าของอาอ๊อด อาอ๊อดเป็นเพื่อนพ่อมาตั้งแต่ประถมแล้ว อาอ๊อดที่พาผมมาให้รู้จักร้านนี้นั่นแหละ
อาแอ๊วเป็นผู้หญิงผมยาว ขาว สวย ตาโต ดูสง่า มีราศีมาก ชอบใส่เสื้อสีดำ ผมยาวตรงถึงไหล่ มองดีๆเหมือนนางคลีโอพัตรา เวลาน้านั่งก็จะดูเป็นคุณหญิงไฮโซดี ทำให้ผมจะยิ่งอยากรู้จักมากขึ้นไปอีก
น้าแอ๊วเคยปฏิบัติธรรมมาเป็นเวลานาน มิน่ะน้าถึงดูเหมือนคนมีบุญดี ยิ่งดึงดูดให้ผมซักถามถึงความเป็นมาอยู่เรื่อยๆ
ผมเริ่มรู้จักมากขึ้น น้าแอ๊วพาผมไปเที่ยวดิสคัฟเวอรี่ เป็นผับตรงข้ามเซ็นทรัลกาดสวนแก้ว ในนั้นคนเยอะมาก และก็มีแต่พวกวัยรุ่น ในนั้นมีเพียงน้าแอ๊วเองมั้งที่ดูมีอายุคนเดียว (แอบเนียน)
น้าเขามาเที่ยวบ่อยมาก บ่อยจนเวลาผมเดินตามก็จะเห็นคนไหว้สวัสดียู่ไม่ขาดสาย ผมเดินเข้าไปในนั้น เป็นที่ที่ค่อนข้างใหญ่ และก็คล้ายๆๆกับผับทั่วไปในกรุงเทพ เลยไม่รู้สึกแปลกใจอะไร
เวลาดึกเข้าๆ จนเที่ยงคืนกว่า ผมขอเข้าห้องน้ำเพราะปวดปัสสาวะ (ที่บ้านเรียกฉี่) ยืนฉี่อยู่ดีๆ ก็มีคนเข้ามานวดหลังให้ ดัดหลัง หักคอ นวดไหล่ เอาผ้าเย็นมาประคบ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันคือบริการอะไร ทางร้านคงจะบริการให้ฟรีๆละมั้ง แต่พอจะเดินออกจากห้องน้ำเท่านั้นแหละ สามคนมายืนรุมผมเหมือนคนอดอยาก สายตาจ้องมองมาที่ผมคนเดียว “คุณพี่ครับขอค่าบริการหน่อยครับ พวกผมไม่มีเงินเดือน” พูดด้วยน้ำเสียงไพเราะ แต่แววตาจ้องจะกินเรา ผมล้วงกระเป๋าแก้เก้อ มองดูในนั้นแล้วบอกพวกเขาว่า “ผมมีแบงค์พัน เดี๋ยวค่อยเข้ามาจ่าย ” จากนั้นจึงแทรกตัวหนีออกมาอย่างทุลักทุเล กลัวว่ามันจะตามมาดูว่าอยู่ล็อกไหน…กลัวโดนตื๊บนั่นแหละ
น้าแอ๊วเริ่มเมาแอ๋แล้ว ตีสามก็ยังไม่ยอมกลับเสียที ไม่รู้ว่าที่นี่เขาใช้เส้นอะไรกันนะ ผับมันปิดตีสองไม่ใช่เหรอ ทำไมบ้านเรามันไม่มีขื่อมีแปกันเสียบ้างเลย จนผมต้องออกไปหาน้ำหวานๆที่เซเว่น กว่าจะกลับได้ก็ตีสี่ครึ่ง น้าแอ๊วเมาไปยิ้มไป ขับรถเอียงไปเอียงมา พูดอะไรเขาก็ยิ้มตอบอย่างเดียว ถามอะไรก็ตอบอีกอย่าง …
เย็นวันต่อมาน้าแอ๊วกลับจำตัวตนของตัวเองเมื่อวานไม่ได้เลย
เมื่อสองวันก่อนตอนตีห้า ผมกำลังหลับลึกๆๆอยู่ ปรากฏว่าลุงเทียบแกเคาะประตูเรียก ขอโทรศัพท์ของผมหน่อย ผมก็แปลกใจ เลยทำเงียบไป สักพักเสียงผู้หญิงแทรกขึ้นมา เกม เปิดประตูหน่อย ผมเปิดด้วยความงัวเงีย นั่นน้าแอ๊วของเรานี่นา มาทำอะไรตอนนี้…
น้าแอ๊วถูกขโมยโทรศัพท์ไป โดนฉกกำไลข้อมือทองคำขาวไป เพื่อนของเขาที่ไปด้วยก็โดน วินาทีที่ได้ยินคำนั้นทำให้ผมหายง่วงและ สมน้ำหน้า แทน ผมขอโทษนะครับ ถ้าบังเอิญมีใครมาอ่านข้อความนี้แล้วน้าเขารับรู้ เพราะตอนนั้นมันรู้สึกสมจริงๆ สมที่เขาชอบไปเที่ยว บางครั้งก็ชวนผมไป บางครั้งก็บอกว่าให้เราหัดกินเหล้าเพื่อเข้าสังคมไว้ทั้งๆที่รู้ว่าผมแพ้แอลกฮอล์ ผมจึงรู้สึกสะใจและรีบตัดบท ฉวยโอกาสตอนเขาพูดไม่รู้เรื่องขอตัวไปนอนในทันที


เบื่อพี่ก้อย

เมื่อวานผมนึกอยากจะทานไข่เจียวยัดใส้หมูสับ ก็เลยลงบิลสั่งไปโดยใช้ชื่อดรีม+เกมส์ กินกับดรีมเพื่อนที่ทำงานเป็นเด็กเสริ์ฟ จริงๆแล้วเราจะสั่งอาหารต่อวันด้วยอะไรก็ได้ แต่มูลค่าไม่เกิน 50 บาท ไข่ยัดใส้ชื่อมันดูจะเหมือนมีราคานะ แต่จริงๆก็ไข่เจียวหมูสับนั่นแหละ
วันนี้ดรีมเล่าให้ฟังว่า พี่ก้อยเรียกให้ไปถามว่าจะให้ลงบิลชื่อใคร หมายความว่าเขาจะหักเงินเดือนเราจากค่าไข่เจียวเมื่อวาน ผมฟังแล้วรู้สึกโมโหกับความเขี้ยวของพี่ก้อยมากในครั้งนี้
ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว ผมขอให้พี่ก้อยช่วยทบทวนเงินเดือนที่แล้ว เพราะผมขึ้นร้องเพลงไปสามวง ผมควรจะได้เพิ่ม 150 บาทต่อวัน เป็นเวลา 6 วัน แต่เขากลับคิดราคาเดิม ผมยังไม่ได้รับคำตอบเลยตอนนี้ มันแสดงถึงความไม่รับผิดชอบต่อสัจจะที่สัญญาไว้ จากคนที่เคยคิดว่าน่าคบแต่กลับกลายเป็นคนที่ผมมองในแง่ลบแล้ว ยังไม่รวมถึงนิสัยเจ้าชู้เล็กๆของเขาด้วยที่ผมแอบเห็นหลายครั้ง ความเมาที่เขายัดเยียดให้ผมบ่อยๆ พี่ก้อยจะพยายามให้ผมดื่มเหล้า ซึ่งมันปฏิเสธได้ยากนะ ผมก็ต้องยอมดื่มไป อย่างน้อยเพื่อจะได้รู้จริงๆว่า เหล้ามันดีซะขนาดไหน ทำไมถึงชอบกินชอบเมากันนัก จนเดี๋ยวนี้กินเหล้าทุกวันก็ยังไม่เคยเข้าใจเลยจริงๆ

Create Date : 22 ธันวาคม 2552		0 comments
Last Update : 14 มกราคม 2553 10:39:37 น.
Counter : 662 Pageviews.
Share Tweet