ตอนที่ 12 : ทะเลาะกับคนเก่า

ทะเลาะกับแฟนเก่า

วันนี้เกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงกับอดีตคนรักเก่า ด้วยเหตุผลที่ว่า ผมให้คนอื่นมาเที่ยวที่ร้านได้ แต่กับตัวเขาผมไม่เคยชวนพามาเที่ยวที่ร้านเลย มันดูเป็นอดีตคนรักที่แย่มากใช่ไหมครับ ที่ให้ความสำคัญกับเขาได้ย่ำแย่เหลือเกิน สิ่งนั้นที่กั้นไว้มันคือ กำแพง

ผมสร้างกำแพงให้เขามาโดยตลอดเวลา แม้แต่เหตุผลที่มาเชียงใหม่นี้ ก็ด้วยเหตุผลที่ว่าเราจะต้องห่างกันไปโดยระยะทาง เพราะอยู่แต่ในกรุงเทพยังไงเราก็ต้องมีโอกาสได้เจอกันอีก แต่ระยะทางดูเหมือนจะไม่ใช่อุปสรรคสักเท่าไหร่ เพราะหลงจากที่เลิกคบกันได้สักพัก เขาเริ่มโทรมา แม้เพียงสองวันต่อครั้ง ในใจผมเองก็รู้สึกหวั่นไหว และอยากกลับไปกอดเขาเหมือนเคย

ผมพยายามที่จะไม่สนใจเขาให้ได้มากๆ แม้แต่เรื่องเล่าที่เขาคุยให้ฟัง แฟนคนใหม่ของเขา คนที่มาจีบเขา หรืออะไรก็ตาม เขาไม่มีวันรู้เบื้องหลังของผมหรอกว่าหลังจากวางหูโทรศัพท์ไป ผมจะเป็นเช่นไร เพราะผมไม่ต้องการให้ใครเห็นใจอีกแล้ว ผมไม่อยากเรียกร้องความสนใจ

และตัวผมเองก็แปลกใจมาโดยตลอดว่าทำไมผมต้องสร้างมัน ทั้งๆที่ความรักของเราสองคนมันน่าอิจฉาเป็นอย่างมาก ถ้าใครต่อใครรู้คงจะต้องสะอิดสะเอียน บอกรักบนเครื่องเล่นวอร์เท็กซ์ สวมแหวนริมชายหาดยามค่ำคืน วิ่งฝ่าสายฝน จูบกันบนถนนตอนเที่ยงคืน
…..หลายนิสัยที่ผมไม่เคยรับในสิ่งที่เขาเป็นได้เลย เรื่องดีๆบางอย่างผมทำกับคนอื่นได้ แต่ผมไม่เคยทำดีกับเขาได้เลย ผมมั่นใจว่าผมทุ่มเททุกอย่าง เสียสละทุกทางได้ แต่ผมไม่เคยให้เขาได้อย่างเต็มใจ ผมทำกับเขาไม่ได้คนเดียว เพราะผมตั้งกำแพงไว้
มาอยู่ที่นี่ ผมได้ทำในสิ่งที่เป็นตัวเอง เป็นธรรมชาติที่สุด ผมให้ความรักกับคนรอบข้าง ผมไม่โกหกใคร ผมจริงใจทุกครั้ง และผมก็มีความสุขอย่างมากด้วยที่มันคือตัวของตัวเอง แต่เมื่อได้รับโทรศัพท์เขาแล้ว ผมจะรู้สึกผิดเมื่อวางหูเสมอ เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองคือมารชนิดหนึ่ง ผมตามใจตัวเองทุกอย่าง พูดจาเหน็บแนม ประชดประชัน มันเหมือนกับว่าตอนนี้ผมยังอยู่กรุงเทพ ผมยังไม่เปลี่ยนแปลงอะไรในทุกครั้งที่คุย

ยิ่งเราโทรคุยกันในตอนนี้ ผมก็ไม่เคยรู้สึกเลยนะว่าเขาจะเปลี่ยนไป เขาก็ยังห่วงเราเหมือนเดิม หวังดีเช่นเดิม และเหงาเหมือนเคย ผมรู้สึกได้เสมอว่าถึงแม้เขาจะด่าจะว่าผมแรงขึ้น หรือจะแสดงอาการรุนแรงใส่ ผมก็ยังรู้สึกว่าเขารักผมอยู่นะ หรือผมคิดไปเองไม่รู้

ผมก็รักเขาเช่นเคย แต่ผมอยากลืมอดีตที่ทำให้ตัวเองไร้ค่า เริ่มต้นอะไรใหม่ ผมไม่อยากทำนิสัยเดิมที่เคยทำกับเขาเลย มันดูด้านมืดอย่างมาก มันดูเหมือนไม่ใช่ตัวเราเลย จริงๆนะครับ ผมไม่ได้โกหกตัวเอง


ตอนนี้เขาคงจะรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากที่ผมใส่คำหยาบอะไรลงไป ผมเองก็รู้สึกเสียใจ และพูดไปโดยไม่คิดอะไรหรอก แต่มองอีกทีก็ดีใจนะ อยากให้เขาไปโดยไม่สนใจเรา คงจะดีกว่าการที่เขาต้องมานั่งทนกับคนไม่เอาไหน และไม่เคยให้ความสำคัญอะไรให้เขาเห็นบ้างเลย มันคงปวดร้าวมากกว่า
หรือสู้ให้เขาไม่มีเราในสมองเลย เราอาจจะเจ็บปวดเมื่อโทรไปเบอร์เดิมแล้วถูกระงับสัญญาณทั้งหมด เราคงทรมานใจที่ใครคนหนึ่งที่เราอยากคุย ได้สูญหายไปโดยไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่มันคงดีสำหรับชีวิตของเขา ผมก็ดีใจด้วยนะ (แม้ผมจะทรมานมาก)


เช้าวันต่อมา วันที่ 12 มกรา ก่อนวันเกิดของเขาเพียงวันเดียว
ผมส่งของขวัญชิ่นที่ผมคัดมากับมือไปไม่ทันแล้ว ผมกลัวว่าปีนี้เขาจะไม่ได้อะไรเลย กลัวเขาจะผิดหวัง กลัวเขาจะไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ได้ตุ๊กตาหมีจากเราไป กลัวเขาน้อยใจมาก
ผมจึงวางแผนอีกครั้งหนึ่ง ด้วยการจะโทรไปง้อขอคืนดีก่อนวันเกิดเขาสัก 20 นาที มันเป็นเวลาสั้นๆที่ผมรอขึ้นเวทีด้วย และมันอาจยากที่จะโทรไปหาคนที่เพิ่งด่ากันไม่พ้นคืน
ผมโทรตั้งแต่ 23.40 เรื่อยมา จน 23.47 เขาส่งข้อความมาหา ด้วยถ้อยคำที่ว่า

มีอะไรหรอ เราไม่อยากได้คำอวยพรจากคนที่บอกว่าไม่อยากเจอกับเราหรอก เก็บคำอวยพร เก็บความรักเอาไว้ให้พวกคนชั้นสูงใน camfrog เถอ คนชั้นต่ำ คนเสนียด อย่างเราไม่อยากได้..

ผมหวังว่าเขาจะเห็นใจความตั้งใจในครั้งนี้บ้าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมจะปิดเครื่องทิ้ง และเป็นฝ่ายหลีกหนีไป แต่ตอนนี้ ผมจะของ้อเขาจนกว่าเขาจะรำคาญก็ตาม ผมเดินลงไปนั่งเรือของร้าน นิ้วของผมกดโทรออกนับไม่ถ้วน แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงสัญญาณ ตาของผมมองออกไปกลางแม่น้ำ ผมไม่รู้ตัวว่าผมเหม่อลอยนะ ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ถ้าไม่มีเขาอีกเลยผมจะคิดถึงแค่ไหน ทุกครั้งที่ผมโทรหาเขา ผมแทบไม่เคยเสียสตางค์ค่าโทรศัพท์เลย เขาจะตัดสายและโทรกลับมาหาผมเสมอ ถึงเขาจะไม่ได้รวย แต่เขาก็ทำอย่างนี้กับผมมาตลอด แต่วันนี้ เขาไม่รับเหมือนดั่งแต่ก่อนแล้ว ….
00.00นาฬิกา มันคือวันเกิดของเขาแล้ว ผมคงโทรได้เท่านี้ เพราะเชื่อว่าคงมีใครหลายต่อหลายคนที่จะโทรมาอวยพรเธอ วันนี้คือวันของเธอทั้งวัน เราคงไม่แปดเปื้อนวันดีๆของเธออีก และอาจจะต่อไปด้วย เราคงต้องรับผิดชอบคำพูดที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเมื่อวานนะครับ ผมคงจะปิดเครื่องเพราะไม่อยากได้ยินคำประชดจากเขาเลย มันจะไม่ทำให้เรามีกำลังร้องเพลงได้เลย และอาจจะปิดมันไปจนกว่าเธอจะให้อภัย….
ตอนนี้หัวใจผมเต็มไปด้วยความทุกข์ ผมคงนอนหลับตาไม่ลงแม้จะใช้พลังงานไปมากทั้งวันจนอ่อนเพลีย ผมคงใช้ยานอนหลับด้วยการคิดถึงเขาจนนอนหลับไปเอง

ขอให้เธอมีความสุขนะ สุขสันต์วันเกิด…..














11 มกราคม 2553

น้าอั้มวันนี้พาผมไปกิน i-berry ร้านไอศกรีมนม ผมก็นึกว่ามันมีแต่ไอติมนมนะ ที่ไหนได้ นมอุโด๊ต..
วันนี้น้าอั้มตัดเล็บให้ผมด้วย ผมคิดถึงความรักที่ใครสักคนมอบให้ มันยิ่งใหญ่จังเลย ถ้าผมมีแฟนที่ทำแบบน้าอั้มได้ ผมจะมีความสุขมากๆเลย รู้ไหม



12 มกราคม 2553

วันนี้น้าอั้มพาเกมไปทานอาหารที่ร้านบราวนี่สเต๊กบุฟเฟ่ต์ หัวละ 83 บาท ผมให้เกรดบีลบกับร้านนี้ไป เพราะซุปเห็ดที่ห่วยบรมมาก จากนั้นไปร้าน….ฝ้าย ร้านนี้ให้ให้เกรดบี เพราะบรรยากาศดีมาก ส่วนขนมเค้กธรรมดา

ช่วงสามทุ่มหลังจากที่ผมร้องเพลงช่วงแรกเสร็จ ผมอยากมีใครสักคนคุยด้วย ก็คงต้องเช่นเคย แอบมุดเข้าหลังบ้านน้าอั้ม ผมกลัวน้องอิงแลนด์มาเห็นแล้วจะรำคาญว่า ทำไมผมจะต้องมาดึกดื่นบ่อยๆ ผมกลัวเขาจะอึดอัดและสงสัย แต่ผมเหงาจริงๆ
น้าอั้มลากอิงแลนด์เข้ามานั่งที่สวนในบ้าน เปิดเพลงโปรดส่งใครมารักฉันที และเพลงคนสุดท้าย เวอร์ชั่นอะคูสติกทั้งสองเพลงเลย ทำให้ผมมีความอิ่มเอิบขึ้นมาอีกแล้ว….
จบเพลง อิงแลนด์ก็รีบลุกเข้าไปในบ้านเลย ไม่อยากให้เขาอายเราเลย อยากให้เขามองเราเป็นเพื่อนคนนึงที่อยากจะคุยด้วยมากกว่า หรือเราอาจจะเข้าไกล้มากจนเขาไม่เข้าใจและไม่ได้ไว้ใจในตัวเราอยู่… ผมกลัว
สักพัก น้าอั้มเล่าเรื่องตอนก่อนนอนให้ฟัง น้าอั้มจะจับมือลูกทั้งสองคนทั้งซ้ายและขวามือ น้าอั้มจะหอมแก้มข้างละหลายๆที่ (แม้แต่ตอนกลางวันแสกๆ ผมเห็นน้าอั้มกอดและหอมลูกจนเคยชิน แต่ทุกครั้งรู้ไหมว่าผมน้ำตาซึม ด้วยความดีใจแทนน้องๆทุกคนว่า น้องมีแม่ที่รักมากๆ น้องโชคดีท่สุดในจักรวาลเลย)
มีแม่ที่ไหนที่ขออนุญาตลูกพลิกตัวนอนอีกข้าง(เพราะกลัวลูกอีกคนน้อยใจ น้าอั้มเล่าไปก็ขำไป ผมเองกลับรู้สึกตื้นตัน และให้คำแนะนำไปว่า น้าอั้มก็นอนคว่ำหน้าแล้วกัน จะได้ยุติธรรมกันดี ไม่ต้องขออีก

Create Date : 14 มกราคม 2553		1 comments
Last Update : 14 มกราคม 2553 10:42:54 น.
Counter : 629 Pageviews.
Share Tweet