คนถึงธรรม (ผู้หมดกิเลส)
คนถึงธรรม (ผู้หมดกิเลส)
หยาดน้ำไม่ติดใบบัว วารีไม่ติดปทุม ฉันใด มุนีย่อมไม่ติดในรูปที่เห็น ในเสียงที่ได้ยิน และในอารมณ์ที่ได้รับรู้ ฉันนั้น (ขุ.สุ.๒๕/๔๑๓/๔๙๓)
ผู้ถึงธรรม ไม่เศร้าโศกถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่พร่ำเพ้อถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง ดำรงอยู่ด้วยสิ่งที่เป็นปัจจุบัน ฉะนั้นผิวพรรณจึงผ่องใส ส่วนชนทั้งหลายผู้ยังอ่อนปัญญา เฝ้าแต่ฝันเพ้อถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึงและหวนละห้อยถึงความหลังอันล่วงแล้ว จึงซูบซีดหม่นหมอง เสมือนต้นอ้อสด ที่เขาถอนทิ้งไว้ที่กลางแดด (สํ.ส.๑๕/๒๒/๗)
ผู้ใดไม่มีกิเลสเป็นเหตุคอยกังวลว่า นี้ของเรา นี้ของคนอื่น ผู้นั้นไม่ต้องเผชิญกับเจ้าตัว ของข้า จึงไม่เศร้าโศกว่า ของเราไม่มี, เขาไม่กระวนกระวาย ไม่ติดข้อง ไม่หวั่นไหว เป็นผู้สม่ำเสมอในที่ทั้งปวง เมื่อเขาไม่หวั่นไหว มีความรู้แจ้งชัด จึงปราศจากความรู้สึกปรุงแต่งใด ๆ เขาเลิกรำพึงรำพันหมดแล้ว จึงมองเห็นแต่ความปลอดโปร่งในทุกสถาน (ขุ.สุ. ๒๕/๔๒๒/๕๑๙)
ผู้ถึงธรรมดับกิเลสเสียได้ อยู่สบายทุกเวลา ผู้ใดไม่ติดอยู่ในกามทั้งหลาย เขาจะเย็นสบาย ไม่มีที่ให้กิเลสตั้งตัวได้ ตัดความติดข้องเสียให้หมด กำจัดความกระวนกระวายในหทัยเสียให้ได้ พักจิตได้แล้ว จึงถึงความสงบใจอยู่สบาย (องฺ.ติก. ๒๐/๔๗๔/๑๗๕)
หนังสือธรรมนูญชีวิต โดย พระพรหมคุณาลงกรณ์ (ป. อ. ปยุตโต)
ภาคที่สอง หมวดที่สี่ บทที่ ๒๒ หน้า ๗๘
ธรรมะ |พระเครื่อง |พระเกจิอาจารย์
Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
0 comments |
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2555 2:01:03 น. |
Counter : 1480 Pageviews. |
|
|
|