วันเกิด...ที่ไม่เหมือนเก่า วันนี้ มีโอกาศได้ถกปัญหาธรรมกับอดีตล๊อกอินโด่งดังของห้องสยาม "คนใจดี" หลังจากที่ช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ทั้งฉัน ทั้งคนใจดี ต่างก้อยุ่งๆ กับงานของตัวเอง และไม่ค่อยได้มีเวลาตบตีกันเท่าไหร่... วันนี้ คนใจดีบอกฉันว่า... คนใจดีรู้สึกผิด (เล็กน้อยถึงปานกลาง) เนื่องจากไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับเพื่อนสนิท ทั้งๆ ที่เคยไปไหนๆ ด้วยกันมาทุกปี แต่ปีนี้ เนื่องจากคนใจดีติดงาน (หรือติดแฟนหว่า) อย่างที่บอกไว้ข้างต้น ปีนี้เพื่อนสนิทของคนใจดีจึงต้องฉลองวันเกิดอย่างเดียวดาย (จริงๆ คนใจดี คงบ่นๆ เพราะไม่ได้ไปเมามากกว่า เดาว่า) หลังจากคุยกับคนใจดีเรื่องวันเกิดแล้ว... ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะกลับมาคิดถึงคำว่า "วันเกิด" แล้วก้อ "เพื่อนๆ" ของฉัน มันนานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันมีโอกาศได้ซื้อของขวัญวันเกิดให้กับเพื่อนที่เป็น "เพื่อน" ไม่ใช่ เพื่อนที่เป็นแค่ "เพื่อนร่วมงาน" ฉันยังจำได้ดีว่า สมัยเด็กๆ ทุกๆ ปีในวันเกิดของฉัน ฉันจะกลับบ้านพร้อมด้วยถุงพลาสสิกใบโตๆ ที่ข้างในมีกล่องใบใหญ่ๆ มากมาย ของที่อยู่ในกล่อง ถึงแม้มันจะเหมือนๆ กันทุกปี ซึ่งก้อมักจะหนีไม่พ้นกรอบรูป หรือตุ๊กตาตัวเล็กๆ ราคาไม่เกินไปกว่า 30-50 บาท แต่ฉันก้อยังดีใจ และยังจำได้ถึงความรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้แกะกล่องของขวัญ แต่ทว่าเด๋วนี้ ความรู้สึกนั้น มันดูเหมือนจะไม่มีอีกแล้ว... เด๋วนี้ ฉันไม่เคยคาดหวังที่จะได้ของขวัญ แค่เพียงมีใครสักคนบอกกับฉันว่า สุขสันต์วันเกิด แค่ทำให้ฉันได้รู้ว่า เค้ายังจำวันนี้ได้ ฉันก้อรู้สึกดีมากมายจนเกินพอแล้วล่ะ แล้วพอหันกลับมามองที่ฉันล่ะ จริงๆ แล้ว ฉันเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับวันๆ นี้มากๆ เลยนะ ทั้งๆ ที่โดยปกติแล้ว คนในวัยเท่าๆ กับฉัน หรือในตำแหน่งหน้าที่ตรงที่ฉันทำนั้น เค้าจะไม่ค่อยสนใจกับมันสักเท่าไหร่ ซึ่งมันก้ออาจจะเป็นเพราะว่า ฉันยังมีความเป็นเด็กอยู่ในตัวมากเกินกว่าชาวบ้านชาวช่องเขากระมัง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันมักจะคอยตั้งกระทู้แฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้คนโน้นคนนี้ สนิทมั่งไม่สนิทมั่งก้อตั้งๆ ไป แถมยังเป็นตัวตั้งตัวตีสำคัญในการจัดงานวันเกิดให้เพื่อนๆ ในแผนกอยู่ไม่ขาด ไม่ว่าฉันจะไปอยู่ที่บริษัทไหน แม้ว่าเค้าจะไม่เคยมีการจัดเค้กเป่าเทียนเขียนการ์ดกันมาก่อน ฉันก้อมักจะเจ้ากี้เจ้าการทำให้เค้าทุกงานไป เงินก้อไม่ได้ ค่าการ์ดค่าเค้กก้อจ่ายเอง แต่แปลก แค่เห็นเจ้าของวันเกิดมีความสุข ฉันก้อรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพื่อนๆ ที่แผนกบางคนมักจะแอบพูดดักคอไว้ก่อนเสมอว่า ไม่เอางานวันเกิดนะ ไม่เอาเค้ก ไม่เอาการ์ด ไม่อยากให้มาเตือนว่าแก่... พูดไปเถอะ ฉันไม่ฟังหรอก เพราะว่าทุกครั้งที่พูดแบบนี้ พอถึงเวลาได้อ่านการ์ด ได้ตัดเค้ก ฉันก้อเห็นหน้าบานกันทุกคนแหละ ปากแข็งกันจริงๆ แต่ละท่าน แต่ในขณะที่มองย้อนกลับมาหาเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนร่วมงานล่ะ ถามว่า ฉันจำวันเกิดเพื่อนๆ ได้หรือป่าว... ฉันก้อคงจะไม่สามารถตอบได้เต็มปากเต็มคำว่า จำได้หมดทุกคนหรอก เอาเป็นว่า หลักๆ แล้วฉันก้อจำได้เยอะทีเดียวก้อแล้วกัน แต่ปัญหาเนี่ย มันมักจะอยู่ที่ว่า พอถึงวันนั้นๆ ฉันกลับจำไม่ได้ว่า วันนั้นๆ คือวันเกิดของใคร ต่างกันกับเพื่อนที่ทำงาน ที่ถ้านับความผูกพันกันแล้ว น้อยกว่าเพื่อนธรรมดามากมาย แต่ด้วยเจอะหน้ากันทุกวัน ก้อกลับจำได้ แปลกเนอะ... ว่าแล้วก้อกลับมาคิดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมหนอ... สมัยเราเด็กๆ เงินเดือนก้อไม่มี ได้เงินไปโรงเรียนแค่วันละสิบบาท ทำไมเราถึงได้มีเงินไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนได้บ่อยๆ แถมยังมีเวลาไปซื้ออีกแน่ะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้เดินทางออกนอกเส้นทางระหว่างบ้านกับโรงเรียน ในขณะที่ตอนนี้ เราโตขึ้น มีเงินเดือนเยอะแยะ ไปโน่นไปนี่มากมาย แต่เรากลับไม่สามารถไปหาซื้อของขวัญให้เพื่อนๆ ได้ เป็นเพราะว่าของขวัญมันแพงขึ้นหรือไงนะ ไม่น่าจะใช่หรอก เพราะเงินเดือนเราก้อมากขึ้นด้วยนี่นา "คนใจดี" บอกว่า อาจเป็นเพราะว่า เงินต้องใช้อย่างอื่นที่สำคัญกว่าการซื้อของขวัญให้เพื่อน อืมม... น่าคิดๆ สรุปแล้ว ถึงแม้ว่าบางครั้งฉันอาจจะหลง จะลืมวันเกิดของเพื่อนๆ ไปบ้าง แต่ก้อไม่ได้หมายความว่า ฉันลืมหรือไม่ได้รักเพื่อนๆ หรอกนะ แต่ว่า... วันเกิดฉัน... ใครลืม ตาย!!   Create Date : 30 กันยายน 2548 10 comments Last Update : 30 กันยายน 2548 4:25:50 น. Counter : 658 Pageviews. Share Tweet

สรุปแล้ว ถึงแม้ว่าบางครั้งฉันอาจจะหลง จะลืมวันเกิดของเพื่อนๆ ไปบ้าง แต่ก้อไม่ได้หมายความว่า ฉันลืมหรือไม่ได้รักเพื่อนๆ หรอกนะ ซึ้งจังเลยค่ะ ทำงานเหนื่อยมั้ยคะ ไฟดับอีกหรือเปล่า คืนนี้หลับฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 30 กันยายน 2548 5:00:23 น.

ส่วนใหญ่จะจำวันเกิดเพื่อนๆ ได้อ่ะค่ะ แต่ไม่ค่อยมีใครจำวันเกิดเราได้เล้ย หุหุ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 30 กันยายน 2548 7:48:08 น.

นึกว่าจะตายซะแล้ว... ก็จำได้ว่า เดือนนี้ ไม่มีใครแล้วนี่หว่า... ไปแระ... ( ที่จริง...ต้องไปตั้งนานแล้วด้วย ) ปล. เมื่อไหร่ จะมาหวดลูกยางกันซักทีเล่า... ?   โดย: Phoenixนิลมังกร 30 กันยายน 2548 9:57:06 น.

สรุปแล้ว ถึงแม้ว่าบางครั้งฉันอาจจะหลง จะลืมวันเกิดของเพื่อนๆ ไปบ้าง แต่ก้อไม่ได้หมายความว่า ฉันลืมหรือไม่ได้รักเพื่อนๆ หรอกนะ แต่ว่า... วันเกิดฉัน... ใครลืม ตาย!! ยุติธรรมมากเคยครับ 555 นับว่าเป็นประชาธิปไตยเต็มใบจริงๆเลย   โดย: merf1970 30 กันยายน 2548 14:36:57 น.

ไม่ค่อยลืมวันเกิดเพื่อนอ่ะ เพราะอีเพื่อนตัวดีมันจะบอกล่วงหน้า 5555 ปล. ไม่ค่อยให้ความสำคัญอ่ะ มันก็แค่วันธรรมดาวันนึง   โดย: ป้าปูเป้ IP: 203.147.0.48 30 กันยายน 2548 15:33:32 น.

ผมเฉย ๆ กับวันเกิดน่ะ เพราะว่าไม่ค่อยได้อะไรจนชินแล้วมั่ง อิอิอิ (แต่ได้ก็ดีใจนะ)   โดย: Bluejade 30 กันยายน 2548 18:09:55 น.

ตอนเด็กๆ ได้ของขวัญจากเพื่อนๆ ตื่นเต้น ดีใจ และมีความสุขทุกครั้ง ตอนเริ่มโตขึ้น (ที่จริงก็แค่เริ่มเข้ามหาวิทยาลัย) ความสนิทก็ห่างหายไป.. ของขวัญน่ะรึ.. ไม่มีแล้ว!   โดย: nods 1 ตุลาคม 2548 15:39:17 น.

วันเกิดอาเจ๊อีกตั้งหลายเดือน รีบมาเตือนดักคอเชียวน้า   โดย: หนูแนน IP: 61.47.117.53 3 ตุลาคม 2548 19:39:39 น.

ขอบคุณที่ไปบล๊อกผมนะครับ   โดย: Bluejade 4 ตุลาคม 2548 8:37:20 น.

มาแก้ผ้า เอ้ย! แก้ข่าว คนใจดียังไม่มีแฟนฮ่ะ   โดย: คนใจดี! IP: 61.91.204.159 7 ตุลาคม 2548 1:46:53 น.