Bloggang.com : นางมารนอกสังกัด : + + + สัปดาห์วิปโยค + + +

+ + + สัปดาห์วิปโยค + + +

ช่วงนี้ เป็นแป๊ะอะไรไม่รู้
เดาว่า จะเป็นช่วงดาวซวยเข้าครอบงำ ราหูกินหัวรึไงฟะ
ทำอะไรก้อดูจะซวยไปหมดทั้งขาขึ้นขาล่อง

ไอ่เด็กเวนฝึกงาน ก้อกวนส้นไม่เว้นแต่ละวัน
เมื่อวันก่อน มันโต๋เต๋เข้ามาในออฟฟิส เห็นเราหน้าหงิกๆ
รีบถามเชียว โดนแฟนทิ้งอีกแล้วใช่มะ
น่านนนน.... ไอ่เด็กเวน แช่งตูหรอฟะ

"Love is not the only thing that can bring you up and down, kid"

ความรัก ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตแกมีขึ้นมีลงหรอก ไอ่เด็กน้อยเอ๋ย

"You still have your friends, your work and yourself to complete and complicate your life!"

แกยังมีเพื่อน งาน แล้วก้อตัวเองมาช่วยทำให้ชีวิตแกยุ่งเหยิงอีกด้วย

ไอ่เด็กบ้าพยักหน้าหงึกๆ

"So did you break up?"

อ้าว... เวน

อธิบายไปสวยหรู ไม่เข้าใจตรูอีก
ละแม่มพยักหน้าหาไรฟะ

การมาใช้ชีวิตอยู่ไกลบ้านแบบนี้
การมีเพื่อนสนิท เพื่อนรู้ใจสักคนสองคน มันเป็นเรื่องสำคัญทีเดียวนะ
ดังนั้น พอมาถึงวันที่เพื่อนสนิทของอิชั้นถึงสองคน
ถึงคราวจะอำลาจากดูไบไปพร้อมๆ กัน
ทำเอาอิชั้นอึ้งไปเหมือนกันค่ะ
และโดยเฉพาะเมื่อคนหนึ่งลาออก แต่อีกคนถูกทำให้ออก...
และคนที่ทำให้เค้าต้องออก ก้อคือหัวหน้าของอิชั้นเองแหละ

หลังจากที่เพื่อนของอิชั้นต้องจากที่ทำงานไปด้วยความไม่สมัครใจ
งานต่างๆ ของเธอ ก้อเลยโดนเทกระจาดมาอยู่ที่อิชั้น
วันๆ ก้อต้องนั่งเปิดกองแฟ้มสัญญา
ทำเรื่องจ่ายเงินตามสัญญาที่ชั้นก้อไม่เคยอ่าน
ในใจก้อแอบคิด ถ้าเกิดตูจ่ายผิดไป คงได้ออกตามเพื่อนไปด้วยแน่ๆ

หัวหน้าเดินผ่านมาแต่ละครั้ง ก้อเคือง
เกลียดมัน หน้าก้อไม่อยากจะมอง
ทำไมชั้นจะต้องมาเป็นเลขาให้ไอ่คนไม่มีเหตุผล กักขระ
ไร้มารยาท แถม เอาตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้ด้วยวะ
ชาติที่แล้ว ชั้นทำบาปทำกรรมอะไรไว้กับมันมากมายหรือไงกัน
มันถึงต้องมารังควานชั้นขนาดนี้ด้วย

เมื่อก่อน แม่มห้ามไม่ให้คบพนักงานที่ตำแหน่งต่ำกว่า
พอมีเพื่อนระดับเท่ากัน เสือกไล่เค้าออกซะงั้น
กลัวชั้นจะมีความสุขหรือไงฟะ แม่มมมมม
ละนี่ชั้นจะต้องทนเป็นเลขาให้มันอีกนานแค่ไหนเนี่ย
งานใหม่ ก้อยังหาไม่ได้ จะหนีกลับไทย ก้อเด๋วไม่มีจะกิน
เศรษฐกิจบ้านเราช่วงนี้ ก้อยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่
มีผู้ชายหล่อๆ รวยๆ มาขอแต่งงานทีเถอะว้า สาธุ