...วันเจ็บตัว... ...วันเจ็บตัว... ได้ยินบ่อยๆ ใครๆ เค้าก้อว่า เวลาซวย มันจะซวยติดต่อกันนานๆ เจ้าของบล๊อกก้อเป็นอีกหนึ่งท่านค่ะ ที่เห็นด้วยอย่างสุดโต่งว่า เวลาเราซวย เราจะซวยจนไม่จบไม่สิ้น ซวยซ้ำซวยซ้อน ซอยหนึ่งแถมสอง แต่น่าแปลกที่ความซวยของอิชั้น มันแบ่งเป็นหมวดหมู่แยกออกจากกันอย่างเห็นได้ชัดทีเดียวค่ะ ฟังแล้วงงมะคะ เมื่อสักสองสามสัปดาห์ที่แล้ว อิชั้นซวยเรื่องงานจริงๆ ค่ะ อะไรที่เกี่ยวกะงาน พากันผิดพลาดล่มจมไปหมดเลย เริ่มตั้งแต่เขียนเช็คผิด ทำสัญญาผิด นับวันส่งของผิด และอื่นๆ ที่ทำให้อิชั้นซวยไม่ว่าจะด้วยทั้งปัจจัยภายนอก และปัจจัยภายใน คือตัวอิชั้นเอง (แต่ปัจจัยหลังมักจะบ่อยหน่อย หุหุ) พอมีช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา งานการเริ่มเข้าที่เข้าทาง เนื่องจากพยายามทำดีแก้ตัว นั่งบ้าทำงานเข้าไป ยันสี่ห้าทุ่ม เข้างานแปดโมง ถึงบ้านเที่ยงคืนอยู่เป็นนิจ จนหัวหน้าเริ่มมาทักว่า ไม่คิดเลยนะว่ายูเป็นคนบ้างานเยี่ยงนี้ แหม ทำเอาอิชั้นยิ้มแก้มปลิไปเลยค่าาาาา.. แต่ฟ้าดินก้อราวกลั่นแกล้ง เกิดเป็นคนสวยก้องี้ล่ะค่ะ เหมือนเป็นบาป สองสามวันมานี้ รู้สึกตัวเองดวงไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องของสุขภาพเลยอ่ะ จริงๆ ก้อไม่ได้ป่วยด้วยโรคอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ เป็นนิดๆ หน่อยๆ แต่วันๆ นึงโดนหลายรอบ เช่นเมื่อวานทำแก้วแตก เก็บแก้ว ปรากฏโดนแก้วบาด บาดภาษาอะไรก้อไม่รู้ ล่อเข้าไปแปดนิ้ว ไอ่สองนิ้วเหลือไว้ทำไมฟะ ไม่บาดไปด้วยกันให้หมดเลยล่ะเฟ้ยเฮ้ย!!! แต่วันนี้ เป็นวันเจ็บตัวที่หนักสุดในช่วงสัปดาห์เลยค่ะ เลยคาดเดา (เอาเองคนเดียว) ว่าหลังจากวันนี้ ดวงกรูน่าจะดีขึ้นเสียที สาธุ เรื่องมันก้อมีอยู่ว่า ในออฟฟิสที่อิชั้นทำอยู่นั้น หลังประตูก้อมักจะเหมือนที่อื่นๆ ก้อคือมีกระดาษ ประกาศอะไรมากมายล้านแปดแปะอยู่ วันนี้ ก้อมี memo อีกหนึ่งใบที่จะต้องแปะ หลังจากที่อิชั้นไปยืนเพ่งพินิจอยู่กว่าสองนาทีว่าจะเอาไปแปะตรงไหนดี ก้อเหลือบขึ้นไปเห็นปฏิทินของปี 2004 ที่แปะอยู่ด้านบนเหนือประตู ด้วยความหวังดีก้อจัดการลากเก้าอี้มา แล้วก้อถอดรองเท้าปีนขึ้นเก้าอี้ไปแกะกระดาษแผ่นนั้นออกมา พอลงจากเก้าอี้ได้รองเท้าไม่ทันใส่ ก้อคว้าเอาไอ่เมโมที่เพิ่งเตรียมมา แปะขึ้นไปบนประตูเลยค่ะ ระวังที่กะลังเล็งซ้ายๆ ขวาๆ อยู่นั้น ประตูก้อเปิดผัวะเข้ามาเลยค่ะ อิชั้นก้อตั้งสติได้ รีบถอยหลังหลบไปทันที แต่ถอยอย่างไรไม่ทราบ เสือกถอยไปเท้าเดียว อีกเท้านึงไม่รู้ว่าโดนใครเหยียบไว้หรืออย่างไร ดันคาไว้ที่เดิม ผลก้อคือ ประตูบานนั้นเปิดแล้วถากขึ้นมาขนเท้าขวาของอิชั้นแบบเต็มๆ เลยค่ะ อิชั้นรู้สึกเจ็บเล็กน้อยแล้วก้อชาวูบขึ้นมา ในใจแอบด่าไอ่คนเปิดประตูก่อนเลยว่า ไอ่บ้า เข้ามาไม่เคาะ ก่อนที่จะก้มลงไปมองที่เท้าตัวเอง สิ่งแรกที่เห็นก้อคือเล็บหัวแม่โป้ง ที่ตั้งฉากทำมุมเก้าสิบองศากะพื้นห้อง แล้วก้อเลือดที่ค่อยๆ ทะลักออกมา เท่านั้นล่ะค่ะ... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความเจ็บมาจากไหนก้อไม่รู้ ตั้งนานไม่เจ็บ พอเห็นแผล เสือกเจ็บขึ้นมาทันที สองนาทีผ่านไป (แต่นานเหมือนสองปี เพราะเจ็บชิบหาย) พยาบาลก้อโผล่มาอย่างว่องไว ไม่รู้ว่าใครโทรตามหรือมาเพราะได้ยินเสียงหมูร้องกรี๊ดดด อิอิ พยาบาลเอานิ้วจิ้มๆ แล้วก้อให้เพื่อนอุ้มดิชั้นไปขึ้นรถ เพื่อนหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ (เออๆๆ ใช่ซี่ คนมันอ้วนนี่) แอบทำหน้าหนักใจแล้วก้ออุ้มอิชั้นไปขึ้นรถ อดแอบดีใจไม่ได้ค่ะ มีคนอุ้มเราขึ้นด้วย อิอิ จากที่ทำงานไปถึงคลีนิคใช้เวลาประมาณสิบนาทีค่ะ ไม่ได้ไกลอะไรหรอกค่ะ แต่มันต้องขับอ้อม....ไปไกลมาก แอบตัดพ้อกะเพื่อนว่า เลือดตูไหลหมดตัวแล้วววว.... พอไปถึง คุณหมอหน้าแขก ก้อไม่พูดพร่ำทำเพลงค่ะ เอาคีมดึงเล็บทีคาออกไปทันที อิชั้นก้อร้องจ๊ากเลยค่ะ ถามหมอทำไมไม่ฉีดยาชาให้นู๋อ่ะหมอออ... หมอแอบเก็กหน้าหล่อแล้วก้อหัวเราะเสียงแขกๆ ก่อนจะตอบว่า ฉีดยาเข้าไปในง่ามเล็บ เจ็บกว่าประมาณสี่สิบเท่า เอามั้ยเอ่ย... สรุปว่า หลังจากหมอเย็บให้ห้าเข็ม ก้อกลับบ้านได้ค่ะ แอบส่งสายตาวิงวอนขอใบรับรองลาป่วยกับหมอ แต่หมอรู้ทันค่ะ ไม่ยอมออกให้ ใจร้ายจริงๆ พอกลับไปถึงออฟฟิส ก้อเก็บข้าวเก็บของเตรียมกลับบ้าน หายบ้างานไปหนึ่งวันเลยฮ่ะ ไม่วาย... ขณะที่อิชั้นกะลังกระเผกๆ ลงบันไดสามขั้นมาขึ้นรถเพื่อนคนเดิม ก้อปรากฏว่า... ตกบันได เอาเข้าไป กลับมาบ้าน โทรหาคุณแฟน คุณแฟนก้อไม่รับสาย เอาเว้ยเฮ้ย ลืมไป คุงแฟนโกดอิชั้นอีกแล้ว ดีคับ โกดเข้าไปเลยคับ จะได้ซวยมันเข้าไปทุกเรื่องเลยทีนี้ ฮ่าๆๆๆๆ พรุ่งนี้ ดวงดีทีเหอะ สาธุ...   Create Date : 26 กันยายน 2548 10 comments Last Update : 26 กันยายน 2548 0:16:32 น. Counter : 529 Pageviews. Share Tweet

หูย..นึกภาพออกเลยค่ะ.. แล้วรู้ด้วยว่ามันเจ็บขนาดไหน.. มันคงจะดวงไม่ดีไปตลอดไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวอะไรๆ มันก้อดีขึ้นเอง.. เพื่อนชองบี๋มันชอบบอกเวลาบี๋เจอเรื่องซวยๆ ว่า..เอาเหอะน่า..ถือว่าฟาดเคราะห์ไป.. ไปนอนแล้วค่ะ..ราตรีสวัสดิ์ค่ะ.. อย่าลืมทานยาแก้ปวดนะคะ..   โดย: ยัยบี๋ 26 กันยายน 2548 1:03:28 น.

อืมมมมมมมมมมมมมมม   โดย: panumas05 26 กันยายน 2548 3:21:12 น.

โห บาดไป 8 นิ้วเนี่ยก็เยอะแล้วนะคะ แถมเล็บหลุด โดนเย็บอีก 5 เข็ม เหอๆ ขอให้โชคดีนะคะ ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 26 กันยายน 2548 7:08:03 น.

แก้วบาด 8 นิ้ว เล็บหลุด ตกบันได ทะเลาะกะไม้จิ้มฟัน ก็ยังไม่เท่า ไอ้คนที่อุ้มช้าง ขึ้นรถนั้นหรอก โถๆๆ น่าสงสาร ซักวันทุกอย่างจะดีขึ้นเอง รักษาสุขภาพนะจ๊ะ   โดย: (T_T' )นาย กลุ้ม(เศร้า) ((-_-' )นาย กลุ้ม ) 26 กันยายน 2548 11:35:44 น.

รดน้ำมนต์ล้างซวยด่วน!!! ปีนี้อาเจ๊อายุเท่าไหร่ค่า เบญจเพสปล่าว ยังไงก็ดูแลตัวเองบ้างเน้อ ~   โดย: หนูแนน IP: 221.128.107.212 26 กันยายน 2548 20:37:07 น.

คนใจดี!   โดย: 26 กันยายน 2548 IP: 22:37:38 61.91.204.208 น.

กรำๆ ข้างบนฉานยังไม่ได้เขียนอะไรเลย เอาทรายๆ เอ้ย! เอาใหม่ๆ แป๊ก! . . . . ก็ย่างที่ข้างบนว่าฮ่ะ คุณนาง(ท้อง)มารฯ อายุเบญจเพส (รอบสอบ) ก๊ากก.กก รู้ใช่ไหมว่าจะตอบว่าอะไร? รู้ใช่ไหมว่ายาวขนาดนี้จะอ่านจบหรือป่าว อิอิ ปล. โทร.เรียกตรูมาออนไลน์ แล้วก็หายหัวซะงั้น!   โดย: คนใจดี! IP: 61.91.204.208 26 กันยายน 2548 22:40:44 น.

จะเอาหน้าไหนดี... ระหว่าง... กับ ขอให้หาย -วย ไวๆๆ   โดย: The PooH IP: 202.183.197.15 27 กันยายน 2548 17:46:49 น.

อ่านดูก็รู้สึกเห็นใจแฮะ ไม่เป็นไรน่าเดี๋ยวเรื่องดี ๆ จะตามมาเองแหละรับรอง   โดย: Bluejade 28 กันยายน 2548 7:42:38 น.

อ่านแล้วเจ็บๆๆๆๆๆๆแทน   โดย: yadegari 11 ตุลาคม 2548 4:38:05 น.