Bloggang.com : นางมารนอกสังกัด : ~ ~ ~ ~ 26 ชั่วโมงใน Oman ~ ~ ~ ~

~ ~ ~ ~ 26 ชั่วโมงใน Oman ~ ~ ~ ~

ห่างหายจากการอัพบลีอกไปชาติเศษ
จริงๆ กะจะอัพตั้งนานแล้วล่ะ
แต่ก้อด้วยเหตุผลเดิมๆ อ่ะฮ่ะ ขี้เกียจ แหะๆ
มาเปิดดูวันนี้ เออ ไม่ได้อัพมาเดือนกว่าแล้ว
ทำลายสถิติความขี้เกียจคราวก่อนไปอย่างสวยงาม ฮา...
ก้อเอาซะหน่อยละกัน

เมื่อต้นเดือนไปเที่ยวโอมานมาค่ะ
พอดีมันมีวันหยุดยาว (ยาวมาก สองวัน

)
ทำการล่อหลอกเพื่อนไปด้วยได้หนึ่งคน
งานนี้ ก้อไร้เงาคุณแฟนเหมือนปกติค่ะ
ไม่เคยโผล่มาเลยสักกะงาน เซ็ง

อ๋อ เราไปโลโซทริปค่ะ งานนี้ ขึ้นรถ coachไปจากดูไบ ไปกลับ ก้อแค่ประมาณเก้าร้อยบาทได้
ไปขึ้นรถตั้งกะเจ็ดโมงเช้า รถวิ่งด้วยความเร็วร้อยกว่านะคะ ซิ่งอย่างแรง
แต่กว่ารถจะลากผ่านด่านตรงชายแดนสามสี่ด่านไปได้
ไปถึง Muscat ก้อปาเข้าไปบ่ายสอง ข้าวก้อยังไม่ได้กิน

ยังค่ะ ยังไม่พอ ต้องไปเดินหาห้องพักต่ออีก
ไม่ได้จองไปหรอกค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อย่าค่ะ อย่าเพิ่งด่า
ที่เราไม่จองเนื่องจากกูรูทั้งหลายแหล่บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า

"ไปเดินหาเอาก้อได้ มีเยอะแยะ"

ไหนฟะ เยอะแยะของแม่มมม....

เดินหากันอยู่เกือบชั่วโมง แดดก้อร้อน ของก้อหนัก ฮือ ฮือ...

สุดท้ายก้อไปได้ที่ Guest House ราคาประหยัดแห่งหนึ่งค่ะ
ค่าห้องตกคืนละสองพันบาท อยู่กันสองคน ก้อโออยู่
ทีแรก Reception บอกสองพันสอง ก้อบอกมัน สองพันละกัน ดันให้เลยซะงั้น
รู้งี้ ต่อเหลือพันห้าก้อน่าจะดีหรอก ชิ...

เก็บกระเป๋า นั่งได้สักพัก ก้อตกลงกับเพื่อนเดินข้ามถนนไป KFC ละกัน
เพราะว่ายังไงก้อต้องไปแตกแบงค์ย่อยไว้จ่ายค่ารถ
แล้วอีกอย่าง ร้านรวงอะไรก้อยังไม่เปิดสักอย่าง
คือเค้าปิดเบรคตอนเที่ยงกันอ่ะค่ะ แหม... สบายกันจิง

นั่งอยู่ในเคนประมาณเกือบๆ ชั่วโมง
พอสี่โมงกว่าๆ ก้อเรียกแท๊กซี่ บอกเค้าว่า จะไป museum
ที่นี่มี museum สิบกว่าอันได้ค่ะ
แต่ด้วยความสามารถในการสื่อสารอันดีเลิศของเรา
ทำให้เราไม่สามารถบอกคนขับได้ว่า จะให้มันพาไปไหน แป่ว...
สุดท้าย มันเลยพาไปที่ Souq หรือก้อคือ ตลาด แทน

ไปถึง Souq สี่โมงกว่าๆ ปรากฏว่า มันยังไม่เปิด เวน...

เลยทำได้แค่ เดินทะลุผ่านไปออกที่ท่าเรือแทน

ทะเลที่โอมานสีสวยมากกกก... ไม่สวยเท่าที่ไทยบ้านเราหรอกค่ะ
แต่ถ้าเทียบกับทะเลที่ดูไบแล้ว ที่นี่เหมือนสวรรค์
ฟ้าก้อสีสวย อากาศดี ลมแรง
อิชั้นกับคุณเพื่อนร่วมชะตากรรมเลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ ละกันฟะ
ไม่รู้จะไปไหนแล้ว...

ปรากฏว่า...

...เวิร์คค่ะ เนื่องจากริมอ่าวเนี่ย เป็นที่ตั้งของสถานที่สำคัญทางประวัติศาสต์หลายอย่างเลย
แล้วตามยอดเขาก้อจะมีพวกป้อมต่างๆ เต็มไปหมด
เนื่องจากสมัยก่อน ต้องเอาไประวังภัยทัพข้าศึกที่ยกมาจากทางทะเลค่ะ
เดินไปถ่ายรูปไป ฟ้าสวย ทะเลสวย ถนนก้อสวย รถราก้อไม่มี สวยมากๆ เลย

อันนี้ Muscat Gate

เดินไปเดินมา ชักหิวน้ำ...
เดินหาร้านขายน้ำอยู่เกือบกิโลค่ะ กว่าจะหาร้านเล็กๆ เจอสักร้าน

พอดื่มน้ำเสร็จ เวนของกำ ไม่มีถังขยะ

สุดท้าย ต้องแบกไอ่กระป๋องน้ำนั่นเดินไปด้วยอีกเป็นกิโล กิโล กว่าจะได้ทิ้ง
คนประเทศชาตินี้มันกินขยะเข้าไปด้วยหรือไงฟะ แม่ม...

รถที่วิ่งผ่านไปผ่านมาก้อตลก
บางคัน หยุดดูเราซะงั้น บางคันดีหน่อย แค่ชะลอ
แต่ส่วนใหญ่ ไม่รู้เป็นแป๊ะอะไร ขับรถผ่านเรา บิบแตร ปิ๊ปๆ
อิชั้นมิใช่ศาลพระภูมินะเฟ้ย ไม่ต้องบีบแตรทักก้อได้น่ะ

ส่วนเด็กๆ ก้อจะวิ่งกรูเข้ามาทักทายเรากันใหญ่เลยค่ะ
ประหนึ่ง Celebrity มาเอง อย่างงี้แหละ คงไม่ค่อยเห็นคนสวยอย่างเรา

ไม่หรอก คือเค้าอยากฝึกภาษาอังกฤษน่ะค่ะ

เราไปสิ้นสุดทริปการเดินของเราที่พระราชวังค่ะ
รวมระยะเวลาการเดิน สี่ชั่วโมงกว่าๆ
ระยะทางนี่ไม่รู้อ่ะค่ะ แต่เป็นการเดินผสมกันระหว่างเดินขึ้นเขา และลงเขา
ตอนเดินเนี่ย ไม่เหนื่อยเท่าไหร่
แต่พอกลับมาถึงห้อง แทบอยากตัดขาทิ้งไปเลย โอยย...

วันรุ่งขึ้น ตื่นแต่เช้า หกโมง เพื่อไปดูตลาดปลา
เค้าบอกว่า มีปลาหน้าตาประหลาดๆ ให้ดู
ไปถึง เราไม่เห็นปลาประหลาดเลย เห็นแต่ปลายักษ์
ยักษ์ ไม่ยักษ์ เทียบกับอาเจ๊ที่ยืนข้างๆ ละกันค่ะ

ทายสิ ปลาอะไรเอ่ย...

ตอบปลาซาดีนค่าา ตัวที่อยู่ในกระป๋องอ่ะค่ะ
นี่ถ้าเราตกทะเลไป ไม่ต้องรอถึงฉลามหรอกค่ะ
เราคงโดนไอ่ปลาซาดีนนี่กินล้างแค้นก่อนแน่ๆ เลยล่ะ

มีการแล่โชว์ด้วยล่ะ

ออกมาข้างนอกตลาด ก้อเจอชาวบ้านกะลังเอาปลาออกจากแหด้วย

เดินตลาดปลาแป๊ปเดียว ไม่รู้จะทำไรดี เลยเดินไปที่ Souq อีกรอบตอนเจ็ดโมงกว่าๆ
ปรากฏว่า มันยังไม่เปิดอีกแล้ว แป่ว มันเปิดแปดโมงอ่ะค่ะ

เราเลยมูฟไปที่ Grand Mosque ที่อยู่ไกลโขกัน
ซึ่งก้อไม่มีอะไรต้องพูดมากมาย เอาเป็นว่า สวย ค่ะ

หลังจากนั้น ก้อไป museum กันต่อ วันนี้ คนขับมันพาไปถูกแฮะ
แต่ขอโทษค่ะ ปิด แป่ว...
คือมันเป็นวันหยุดราชการน่ะ เรานี่ก้อนะ ฉลาดน้อยเหลือเกิน

เลยเปลี่ยนแผน ไปนั่งหาดกันแทนค่ะ
อ้อ... มี Star Bug's ขายด้วยล่ะ ไม่น่าเชื่อ...

พอบ่ายสอง ก้อบ่ายหน้ากลับโรงแรม เพราะต้องเช็คเอาท์บ่ายสาม
แล้วก้อไปนั่งรอรถที่ป้ายรถอีกชั่วโมงกว่า

โศกนาฎกรรมของจริงเริ่มตอนนี้ล่ะค่ะ

เนื่องจากไอ่คนขายตั๋วมันไม่ได้เช็คว่าขายตั๋วไปเกินที่นั่งแล้ว
ก้อเลยมีคนที่ไม่ได้ขึ้นรถ
คนขับก้อเป็นคนดี ไม่ยอมออกรถ ยื้อกันไปยื้อกันมาอยู่นั่นแหละ
สุดท้ายรถออกห้าโมงกว่าโน่นน...

ยังค่ะ ยังไม่พอ ปรากฏว่า คนขับกับไอ่เด็กรถนี่ พ่อมันไม่ถูกกันหรือไง
ทะเลาะกันอยู่ได้ แม่ม แถมบางที มีจอดรถเถียงกันอีก เอากะมันสิ
แล้วก้อมีแวะจอดรับญาติมิตร ตามเรี่ยไล่รายทางอีกมหาศาล

ในที่สุด กลับมาถึงดูไบตอนตีหนึ่ง

วันรุ่งขึ้น ก้อต้องแบกหน้าโทรมๆ ไปร่วมงาน Thai Food Festival อีก
ชีวิตช้าน...

สรุป งานนี้ ถือว่า สนุกค่ะ ตะขุกตะขักสุดฤททิ์ แต่โดยรวมเวิร์คน่ะ
สรุปแล้ว 26 ชั่วโมงในดูไบ คนไม่ชอบกล้องอย่างอิชั้น ถ่ายมาสามร้อยกว่าใบค่ะ หุหุ

ขอบคุณกล้องตัวน้อย เมม 1 กิ๊ก และแบตสำรองจากคุณแฟนไว้ ณ ที่นี้ค่ะ

ปล 1. ดีกับคุณแฟนแล้วค่ะ แหะ แหะ ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ

ปล 2. เอารุปสาวงามจากงาน Thai Food Festival มาฝาก โฮะ โฮะ