ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับคำจำกัดความของ“อาหารหมดอายุ” กันก่อนเลยครับผม โดย ดร.ทิพย์วรรณปริญญาศิริ ผู้อำนวยการสำนักอาหาร สำนักคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข อธิบายว่า ตามประกาศฉบับที่ 367การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุแบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ “หมดอายุ” หมายถึงวันที่ซึ่งแสดงการสิ้นสุดของคุณภาพของอาหารภายใต้เงื่อนไขการเก็บรักษาที่ระบุไว้และหลังจากวันที่ระบุไว้ อาหารนั้นวางจําหน่ายไม่ได้ และ “ควรบริโภคก่อน” หมายถึงวันที่ซึ่งแสดงการสิ้นสุดของช่วงเวลาที่อาหารนั้นยังคงคุณภาพดีภายใต้เงื่อนไขการเก็บรักษาที่ระบุไว้ และหลังจากวันที่ระบุไว้อาหารนั้นวางจําหน่ายไม่ได้ สำหรับอาหารที่บังคับใช้คำว่า“ควรบริโภคก่อน” โดยทั่วไปตามประกาศเป็นอาหารพร้อมบริโภคเช่น ขนม เครื่องดื่ม ซึ่งคำนิยามคืออาหารที่สามารถทานต่อได้ในระยะหนึ่งหลังจากถึงวันที่ระบุแล้ว ไม่เป็นอันตรายแต่มีรสชาติที่ผิดเพี้ยนไป รวมทั้งคุณค่าทางโภชนาการลดน้อยลงดังนั้นขึ้นอยู่กับผู้บริโภคที่ต้องพิจารณาด้วยตัวเองว่าควรจะเก็บไว้อีกนานเท่าใดส่วนคำว่า “หมดอายุ” เป็นประกาศเฉพาะอาหารที่บังคับใช้ได้แก่ อาหารประเภทนมดัดแปลงสำหรับทารก ซึ่งคำนิยาม คือหลังจากวันที่ระบุแล้วห้ามรับประทานเพราะอาจเป็นอันตราย

อย่างไรก็ตามหากพบอาหารทั้ง 2 กลุ่มนี้วางขายอยู่บนชั้นวางทั้งๆที่เลยวันที่ระบุบนฉลากมาแล้วถือว่ามีความผิดตามกฎหมาย มีโทษปรับไม่เกิน 30,000 บาท ทั้งนี้จากกระแสที่ว่า“อาหารหมดอายุแล้วยังกินต่อได้” เป็นคำพูดสั้นๆ ที่เผยแพร่ทั้งทางสื่อโทรทัศน์และสื่อออนไลน์หรือกระแสข่าวต่างประเทศเปิดร้านขายอาหารหมดอายุเพื่อลดปริมาณอาหารขยะนั้นบางครั้งอาจส่งผลให้ผู้บริโภคเข้าใจผิดคิดว่าการรับประทานอาหารหมดอายุไม่เป็นอันตรายดังนั้นอย่าเพิ่งปักใจเชื่อ ควรศึกษาหรืออ่านคำขยายความให้จบเสียก่อน โดย อาจารย์สง่า ดามาพงษ์ ที่ปรึกษาสำนักโภชนาการกรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข ไขปัญหา“อาหารหมดอายุ” ว่าอาหารที่ถูกเก็บอยู่ในบรรจุภัณฑ์ที่เป็นสูญญากาศเช่น นม และอาหารกระป๋องต่างๆ การเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์ซึ่งเป็นตัวการทำให้อาหารบูดเน่าไม่ค่อยเกิด เราจึงเห็นว่าหารประเภทนี้มีวันหมดอายุที่ยาวนาน1-2 ปี แต่ถ้าหมดอายุแล้วมักมีคำถามตามว่า“สามารถกินต่อได้หรือไม่” ซึ่งจุดสำคัญคือเราไม่รับประกันว่ากล่องนม หรือกระป๋องที่เก็บไว้นานๆ นั้นจะโดนแสงแดด ความร้อนหรือถูกกระแทกจนแตกหรือไม่ เพราะหากมีรอยแตกจะทำให้เชื้อจุลินทรีย์เข้าไปได้นอกจากนี้ยังมีเรื่องของรสชาติ กลิ่นของอาหารที่เปลี่ยนแปลงไปรวมถึงคุณค่าทางโภชนาการที่ลดน้อยลง จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมต้องมีการกำหนดวันที่ “ควรบริโภคก่อน”

ส่วนอาหารประเภท “ขนมปัง” เป็นอีกกลุ่มที่ผู้บริโภคสงสัยกันมากว่า“หากหมดอายุแล้วสามารถรับประทานต่อได้หรือไม่” ตรงนี้ต้องดูว่าการเก็บรักษาดีหรือไม่หากเก็บในอุณภูมิห้องอยู่ได้นาน 2-5 วันและเก็บในตู้เย็นจะอยู่ได้นานประมาณ 2 สัปดาห์แต่ขึ้นอยู่กับปริมาณการใส่สารกันบูดของขนมปังชนิดนั้นด้วยบางคนคิดว่าถึงแม้จะหมดอายุไปแล้ว 1-2 วัน แต่สภาพยังดูดีอยู่ เพราะ “เชื้อราเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น” จึงหยวนๆ รับประทานไปซึ่งเราอาจไม่เป็นอะไรเลย แต่ถ้าปฏิบัติแบบนี้บ่อยๆ พวก “เชื้อรา” ทั้งหลายที่มันเข้าไปสะสมในร่างกายอาจจะเกิดผลในระยะยาวได้ จึงไม่ควรเสี่ยงกินและตัดใจทิ้งไปเสียดีกว่า

ต่อมา “ไข่ไก่” ถ้าซื้อมาแล้วสามารถเก็บได้ 2 ที่ คืออุณหภูมิห้องเก็บได้นาน 1-2 สัปดาห์ และในตู้เย็นเก็บได้นาน 3-5 สัปดาห์หากเกินจากนี้ไข่ไก่จะไม่บูดเหมือนอาหารกระป๋องและสามารถนำมาปรุงอาหารรับประทานได้ แต่จะไม่สดไม่หอม ไม่อร่อยและคุณค่าทางโภชนาการลดน้อยลง ดังนั้นไม่ควรซื้อมาตุนไว้เยอะๆ และกลุ่มสุดท้าย “ซีเรียล” เป็นธัญพืชมีคาร์โบไฮเดรตคล้ายกลุ่มขนมปังเวลาเปิดกล่องรับประทานแล้วต้องมั่นใจว่าสามารถทานหมดภายใน 1-2 สัปดาห์เพราะเมื่อเปิดกล่องแล้วเชื้อจุลินทรีย์จะเข้าไปทำให้เกิดเชื้อราและมีรสชาติเปลี่ยน รวมทั้งมีกลิ่นหืน

ดังนั้นในมุมมองของนักโภชนาการไม่แนะนำให้รับประทาน“อาหารที่หมดอายุ” แล้ว แต่จะแนะนำให้แก้ไขปัญหาดังกล่าวด้วย 3 วิธีคือ 1.ก่อนซื้ออาหารทุกครั้งต้องอ่านฉลาก “วันหมดอายุ” หรือฉลาก “ควรบริโภคก่อน” 2.วางแผนการซื้ออาหารในปริมาณที่เราสามารถบริโภคหมดก่อนวันที่ฉลากกำหนดเช่น ซื้อตุนไว้แค่ 1-2 สัปดาห์ และ 3.พยายามนำอาหารที่ซื้อเก็บไว้มาตรวจเช็คฉลากว่าใกล้หมดอายุหรือยังหากใกล้หมดแล้วควรรีบนำมาปรุงรับประทานก่อนที่จะหมดอายุถ้าเราปฏิบัติได้ตามนี้จะเป็นการ “ไม่เพิ่มขยะอาหาร” และ “ปลอดภัยต่อสุขภาพ” นั่นเองครับผม เป็นไงบ้างครับกับข้อมูลที่ทางเว็บ16Laoนำมาฝากในวันนี้หวังว่าจะช่วยให้หลายๆคนคลายความสงสัยกันได้บ้างนะครับ

Create Date : 13 มิถุนายน 2559		1 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2559 19:30:55 น.
Counter : 624 Pageviews.
Share Tweet