Group Blog
 
All blogs
 
RIP Vodga หมาสุดรักของครอบครัว




14 ปีแล้วสินะ ที่เราอยู่ด้วยกันมา 14 ปีที่เราไม่เคยคิดถึงคำว่าลาก่อน Vodga อายุหมามันไม่มากเท่าอายุคนสินะ Vodga วัย 14 ปีก็คงเทียบได้เท่าๆกับคนอายุ 80 - 90 ปีได้แล้วล่ะ ถือว่าเป็นหมาอายุยืนนะเนี่ย

Vodga เป็นหมาพันธุ์บางแก้ว สีดำปลอด Vodga มาอยู่กับเราตั้งแต่อายุได้ 2 เดือน ตอนนั้น Vodga กำลังซนเลย แต่ก็น่ารักมาก ขนฟูๆ ตัวป้อมๆ ในความน่ารักของมันก็รวมถึงความ โคตะระ ซนของมันด้วย Vodga แทะทุกอย่างทั้งรองเท้า บันได และประตูครัว กลับบ้านทุกวันเราต้องคอยลุ้นว่าวันนี้เราจะเจออะไร

Vodga เป็นหมาไม่รักเด็ก ตอนหลานเราเริ่มเดิน หลานก็จะเดินเตาะแตะๆ ไปดึงหาง Vodga บ้าง เหยียบๆขามันบ้าง Vodga ก็จะส่งเสียงฮึ่มๆ เราต้องบอกว่าอย่าทำน้องน๊าาา Vodga ก็จะถอนหายใจดัง ฟึ่ดดด แล้วเดินสะบัดก้นไปนอนในมุมของมัน

Vodga เป็นหมาฉลาด โดยเฉพาะเรื่องกิน บางครั้งเราไปทำงานแล้วกลับถึงบ้านค่ำ Vodga มันคงหิวพอเราเข้าบ้านก็เห็นซองมาม่า 2 ซองถูกฉีกกินเรียบร้อย แต่ทิ้งซองเครื่องปรุงไว้ (ทำไมไม่ใส่ มันอร่อยนาาา) ข้างๆมีขวดยาบำรุงตับฝาเปิดเรียบร้อย และที่สำคัญยาหมดเกลี้ยง ดีที่ว่าตอนนั้นยามันใกล้หมดแล้ว ขืนมันกินหมดทั้งขวดยาบำรุงตับคงกลายเป็นยาทำลายตับ

Vodga เป็นหมาตัวไม่เล็ก แต่ก็ไม่ใหญ่ตามลักษณะของพันธุ์บางแก้ว แต่ทุกครั้งที่พาไปหาหมอเพื่อฉีดยา คุณหมอมักจะมองอย่างหวาดๆ แล้วถามว่ากัดไหมครับ ถึงเราจะบอกว่าไม่กัดค่ะ คุณหมอก็จะพูดทุกครั้งว่าจับให้ดีๆนะครับ หมอจะรีบฉีด ฮ่าๆๆ เวลาเราพา Vodga เดินเล่น คนมักจะล้อว่านั่นคนจูงหมาเดิน หรือหมาจูงคนเดินกันแน่ ด้วยความที่ Vodga แรงเยอะ มันเลยมักจะเป็นคน (ตัว)ลากเราไปนู่นมานี่ซะมากกว่า

Vodga แข็งแรงมาตลอดถึงแม้หลังๆเราจะเห็นว่ามันแก่ขึ้น ตาเริ่มฝ้าฟาง วิ่งไม่เร็วเท่าเก่า จนเมื่อซักเดือนตุลาที่ผ่านมา Vodga ไม่ยอมกินข้าว ไม่กินแม้กระทั่งน้ำ เราพยายามป้อนมัน มันก็ไม่กิน จนต้องพาไปหาหมอเมื่อสองอาทิตย์ผ่านไปแล้วมันก็ยังไม่ยอมกิน อาการมันแย่ลงเรื่อยๆ ไม่มีแรง ไม่ยอมกินอะไร หมอต้องให้น้ำเกลือแทน

Vodga ดื้อมากขนาดหมอที่ว่าเชี่ยวชาญหมาดื้อมาหลายตัว มาเจอ Vodga ก็ยังต้องยอมแพ้ เพราะมันไม่ยอมกินจริงๆ

ช่วงสองอาทิตย์ก่อน เราแทบพา Vodga ไปหาหมอเกือบทุกวัน จนสุดท้ายต้อง admit มันไว้ที่ร้านหมอ ตอนแรกบ้านเรากะจะหนีน้ำไปอยู่บ้านสวน แล้วจะพา Vodga ไปกับเราด้วย แต่หมอบอกว่าเสี่ยงมาก เพราะมันอาจจะช็อคตายได้ เราเลยตัดสินใจไม่ไปบ้านสวนกัน ห่วงมันน่ะ อยู่กันมา 14 ปีเหมือนเป็นน้องเล็กของบ้าน ทิ้งไม่ลงจริงๆ

ทุกวันที่ไปเยี่ยมมันที่ร้านหมอ เราอดร้องไห้ไม่ได้ สงสารมันมาก เลี้ยงมันมาไม่เคยเอามันใส่กรง นี่มันต้องมานอนในกรงแคบๆ แผลกดทับเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แรงมันก็น้อยลงทุกวันๆ จนเราตัดสินใจ เอามันกลับบ้าน ทำแผลกันเอง ป้อนข้าวกันเอง

2-3 วันสุดท้าย Vodga อ่อนแรงมากแล้ว เดินเองไม่ค่อยไหว พวกเราต้องอุ้มมันแทน หนึ่งเดือนที่มันไม่กินข้าว น้ำหนักมันลดจาก 30 กว่ากิโล เหลือเพียง 21 กิโลเท่านั้น มีอยู่คืนนึง มันครางกลางดึก แม่เลยลงมาอยู่เป็นเพื่อนมันตั้งแต่ตีหนึ่งถึงตีสาม พอมีคนอยู่ใกล้ๆมันก็หยุดคราง วันถัดมาเราอยู่ดูแลมันทั้งวัน ป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดตัว จับนอนพลิกให้แผลกดทับได้ตากลมบ้าง ไม่งั้นมันจะนอนทับทั้งวัน แผลก็จะยิ่งเน่าเปื่อยยากต่อการรักษามากขึ้น

วันนั้น Vodga ไม่มีแรงเลย และปฏิเสธการกินอย่างสิ้นเชิง มีน้ำที่มันยังพอกินเองได้บ้างเรานั่งพูดนั่งดูมันเกือบทั้งวัน พร้อมบอกมันในใจว่า ถ้าไม่ไหวแล้วก็อย่าฝืนเลยนะ อย่าทรมาน เพราะเราเองก็ทรมานใจไม่แพ้กันเวลาเห็นแผลมัน วันนี้เท้ามันเริ่มบวมจากเท้าหมาก็ดูเหมือนเท้าหมี เราคิดว่าผ้าพันแผลคงรัดแน่นเกินไปเลยคลายผ้าออก แล้วเอาผ้ามารองไว้เพื่อให้เลือดไหลลงที่ต่ำ

น้องชายแวะมาเยี่ยมมันและนั่งอยู่กับมันพักนึง คืนนั้นเราตัดสินใจลงมานอนข้างล่างเผื่อว่ามันครางอีกจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนมัน เราเข้านอนประมาณเกือบเที่ยงคืน ก่อนนอนก็ไปบอกมันว่าเราอยู่ในห้องข้างๆนะ มีอะไรให้เรียกนะ ไม่ต้องกลัว คืนนั้นเราได้ยินมันครางเบาๆหนึ่งครั้ง เห็นว่าไม่ได้ครางอีกเลยไม่ได้ออกไปดู

ประมาณหกโมงเช้า (วันที่ 4 พ.ย. 54) พี่เรามาปลุกแล้วบอกว่า Vodga ตายแล้ว อะไร ไม่จริง นี่เราฝันไปใช่มั้ย Vodga ยังดูโอเคอยู่เลยนี่เมื่อคืน เดินออกนอกห้องมาดู ก็เห็นว่า Vodga จากเราไปจริงๆแล้ว Vodga นอนในท่าที่มันเคยนอน เหมือนนอนหลับธรรมดา แต่คอพับไปด้านข้าง ลิ้นห้อยออกมาข้างนอก และยังลืมตาอยู่เลย ไม่อยากคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่มันจากเราไปแล้วจริงๆ จากไปแบบไม่มีวันกลับ

ตอนนั้นไม่รู้น้ำตามาจากไหน ความรักความผูกพันกับมันตลอด 14 ปีทำให้กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริงๆ เราพยายามจะปิดตามัน หมดห่วงแล้วนะ Vodga ไปสบายแล้วนะ ไม่ต้องทรมานแล้วนะ ขอให้ Vodga ไปสู่สุขคติ หากชาติหน้ามีจริงขอให้เกิดมามีบุญ หากเกิดเป็นคนก็ขอให้เป็นคนดี จะได้ทำความดีและมีชีวิตที่ดีทุกๆชาติไป

เรารีบหาข้อมูลวัดที่ฌาปนกิจสุนัข ไม่อยากฝังเพราะ หากน้ำท่วมจริงๆ อาจจะเกิดปัญหาตามมาอีก วัดบอกว่าเปิดทำการ 8 โมง ตอนนั้นก็หกโมงครึ่งแล้ว พี่เราทำความสะอาดตัว Vodga ด้วยน้ำตาเป็นครั้งสุดท้าย แ่ม่นั้นไม่ต้องพูดถึง ร้องไห้โฮเลยทีเดียว แม่เป็นคนรักหมามาก ตั้งแต่เกิดมาจนจำความได้ เราก็เห็นหมาโตมากับเราตลอด จากนั้นก็รีบอาบน้ำแต่งตัว พา Vodga ไปวัดกัน อยู่จนเผาเสร็จสัปเหร่อก็นัดมารับกระดูกในวันถัดไป เราจะรับ Vodga กลับบ้านมาอยู่ด้วยกัน เหมือนที่ผ่านมา

บ่อยครั้งที่เรากลับเข้าบ้านแล้วเผลอจะเรียก "พี่ก้าาาาา" ทุกครั้งอย่างที่เคยทำ แต่ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีพี่ก้าที่จะเดินกระดิกหางมารับเหมือนเคย ..ไม่มีพี่ก้ามาอ้อนขอให้พาไปเดินเล่นอีกแล้ว... นี่คือความจริงที่เราต้องยอมรับ ณ วันนี้สินะ.....

RIP Vodga, may the peace be with your soul... you will forever be in our good memories ... with love ....


Create Date : 07 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2554 19:39:15 น. 9 comments
Counter : 1314 Pageviews.
Share

 
เสียใจด้วยนะครับ


โดย: the man who can't be moved IP: 118.166.73.228 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2554 เวลา:19:54:07 น.  

 
คุณ Bee...

อ๋อเสียใจด้วยนะ

งั้นไม่เมนท์ตอบไว้ในนี้ล่ะ
หน้านี้ขอเงียบๆไว้ให้ Vodga ละกัน

จะไปตอบไว้ที่บล็อกอ๋อละกันนะคะ


โดย: little mouse in big apple วันที่: 10 พฤศจิกายน 2554 เวลา:9:28:02 น.  

 
วันก่อนเพิ่งรับรู้ว่า Vodga ไม่สบายมากจนพาไปตราดด้วยกันไม่ได้ แต่มาวันนี้ Vodga ไปอยู่อีกที่นึงเสียแล้ว

ความผูกพันไม่ได้เกิดระหว่างคนกับคนเท่านั้น แต่คนกับสัตว์ก็สร้างความผูกพันได้และแน่นแฟ้นกว่าเสียด้วย Vodga ก็เป็นหนึ่งชีวิตตรงนี้ที่เคยได้แชร์ความสุขกับครอบครัวของบี

ถึงไม่เคยเจอหน้าแต่ก็เคยได้ยินบีเล่าให้ฟัง ก็เหมือนได้รู้จัก Vodga ไปด้วย

มาไว้อาลัยให้ Vodga ไปสู่สุคติ ได้เกิดในชาติภพใหม่ที่ดีกว่านี้นะคะ



โดย: PrettyNovember วันที่: 10 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:47:44 น.  

 
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านแล้วจะร้องไห้
คิดถึงเจ้าถ้วยฟูเลย ที่บ้านเคยมีบางแก้วตัวนึงค่ะคุณบี
รับมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่ยังเยาว์วัย เลี้ยงจนเติบใหญ่
แล้วอยู่ๆ วันนึง มันก็นอนตาย แข็งอยู่ในบ้านเลยค่ะ
ร้องไห้กันจนตาบวม มันยังวัยรุ่นอยู่เลยอ่ะ
บุ๊งยังไม่รู้สาเหตุการตายเลยค่ะ พูดแล้วคิดถึงอย่างแรง


โดย: Close To Heaven วันที่: 10 พฤศจิกายน 2554 เวลา:15:02:36 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะคุณบี ต้องเสียหมาที่อยู่ด้วยกันมานอน
RIP ค่ะ Vodga

อ่านแล้วก็เศร้าตามเลยค่ะ


โดย: anigia วันที่: 11 พฤศจิกายน 2554 เวลา:4:57:39 น.  

 
มาตามให้แวะไปบล๊อคน่ะ. เห็นเงียบไป
หรือว่าคุยฮาโหลกันแล้วก็เลยไม่แวะแล้วจ๊ะ


โดย: PrettyNovember วันที่: 12 พฤศจิกายน 2554 เวลา:19:15:52 น.  

 
ใช่แล้วค่ะ ชื่อถ้วยฟู เพราะขนมันฟูมากๆ ตั้งแต่เล็กๆ เลยค่ะ
พูดแล้วคิดถึงจัง

คุณบีหายไปไหนเหรอคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้า blog เลยเนอะ


โดย: Close To Heaven วันที่: 13 พฤศจิกายน 2554 เวลา:0:28:01 น.  

 
พี bee ของแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
อ่านไปนึกภาพไป ตอน vodga ไม่สบาย พลอยให้เศร้าตามมันไปด้วย ยิ่งตอนกินอะไรไม่ได้ น่าสงสารสารมัน

แต่มันไปสบายแล้วค่ะ ไม่ต้องทรมาร นอนจนแผลกดทับอีกแล้ว

คิดถึงๆๆจ้าพี่bee วัีนนี้ว่าจะหายไปอีก จะเข้าครัวไปทำเคกวันเกิดค่า


โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด วันที่: 13 พฤศจิกายน 2554 เวลา:0:57:45 น.  

 
เสียใจด้วยนะคุณบี ก้าเค้าไปสบายแล้วนะ :) อย่าคิดมาก เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ


โดย: PureGL IP: 124.122.136.139 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2554 เวลา:21:39:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Born to Bee
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]

Friends' blogs
[Add Born to Bee's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.