ติดตาม twitter ได้ที่ @karnoi กด
ติดตามข้อมูลเว็บทาง FaceBook กด

กลางทะเลทราย















กลางทะเลทราย














ถ้าโชคชะตาเป็นเฉกเช่นสายลม



ฉันคงจะเป็นเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้อะไรสักอย่าง





ส่วนเธอ คงจะเป็นทะเลทราย


ฤดูร้อนอากาศอบอ้าว


แสงแดดสีส้มที่กำลังแผดเผาพื้นโลก ราวกับจะทำลายทุกสิ่งให้มอดไหม้ไปด้วยพลังของมัน


ดอกหญ้าก้อลู่ลมไปตามกระแสลมแห่งฤดูร้อนที่โชยมาเบาๆ ทันใดนั้นเอง


เมล็ดพันธุ์ของดอกหญ้าก้อได้ปลิวไปไปตามกระแสลมนั้น


มันได้พัดเจ้าเมล็ดพันธุ์ไปที่ไกลแสนไกล แต่เจ้าเมล็ดก้อไม่กลัวเกรงกับสิ่งใดๆ รอบข้าง



เมื่อกระแสลมนั้นหยุดนิ่ง เจ้าเมล็ดพันธุ์ได้ค้นพบว่า


ตนกำลังอยู่บนพื้นทราย ที่นี่คือทะเลทราย


ทะเลทรายแห้งแล้ง อ้างว้าง


เจ้าทะเลทรายดีใจมากที่จะมีดอกหญ้ามาประดับบนพื้นที่แห้งแล้งแห่งนี้


มันจึงเสียสละน้ำที่มันได้เก็บมาเป็นแรมปี ฝนตกที่นี่ไม่บ่อยเท่าใดนัก


เมล็ดพันธุ์รู้สึกประทับใจเจ้าทะเลทรายมาก กับการเสียสละและ ความจริงใจที่ให้


เจ้าเมล็ดพันธุ์ตัดสินใจที่จะฝังรากของมันบนทรายอันแห้งแล้งและเวิ้งว้าง ไกลสุดลูกหูลูกตา








เมื่อเจ้าเมล็ดพันธุ์เติบโต กลายเป็นต้นกล้า


แม้มันจะไม่แข็งแรงเท่าใดนักแต่มันก้อยืนหยัดอยู่ได้ เพราะความรัก


........ต้นกล้ารักพื้นดินที่มันได้ฝังรากอย่างลึกซึ้ง........


มีสิ่งมีชีวิตเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่อยู่บนผืนทรายแห่งนี้


แต่เจ้าต้นหญ้าก็ไม่รู้สึกเหงาเลย เพราะยังไงมันก็ยังมีทะเลทราย


ความรักของเจ้าต้นหญ้านั้นมีมาก


มากพอที่จะทำให้มันดำรงชีวิตอยู่บนความแห้งแล้งได้


เพราะหัวใจของผู้ที่มีรักนั้น จะชุ่มชื้นจะฉุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก



แต่ผืนทรายก้อไม่เคยที่จะซึมซับความรักของต้นหญ้าแม้แต่น้อย


หรือเจ้าทะเลทรายทำได้เพียงแค่ ซึมผ่าน


เจ้าทะเลทรายย้ำกับต้นหญ้าเสมอว่า


ดีใจที่มีเพื่อนอย่างเธอนะต้นหญ้า


เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง และเต็มไปด้วยความจริงใจ กลับกัน


ในหัวใจของต้นหญ้ารู้สึกผิดหวัง และเสียใจเป็นอย่างมาก


หรือการเป็นผู้ให้ของมัน ไม่เคยจะทำให้เจ้าทะเลทราย อ่อนไหว เลยแม้แต่น้อย


เจ้าดอกหญ้าจึงกล่าวกับเจ้าทะเลทรายว่า "แต่ฉันรักเธอนะ"








หลังจากวันนั้นมา ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป


มันผิดด้วยหรือกับการบอกความรู้สึกที่แท้จริงในหัวใจ


ต้นหญ้าเฝ้าแต่ร้องไห้ เสียใจ ตอนนี้มันไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วยความรักแล้ว


แต่มันมีชีวิตอยู่ได้ด้วย น้ำตา!


ความรักของต้นหญ้าไม่เคยมีความหมายเลย


แม้ว่ามันจะพยายามทุ่มเทเท่าไร เจ้าทะเลทรายก้อทำได้เพียงแค่ซึมผ่าน


ความรักของต้นกญ้านั้นไม่เคยเปลี่ยนเลยแม้สักนิด มีแต่จะเพิ่มขึ้น แต่ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่าไหร่



น้ำตาที่มีก้อเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น แต่เจ้าทะเลทรายก็ไม่เคยจะเห็นใจ


หยดน้ำที่เจ้าต้นหญ้าเคยได้รับมาบัดนี้ แม้สักหยด ยังไม่เคยได้


มันจึงใช้น้ำตาหล่อเลี้ยงชีวิต ด้วยรากที่ไม่แข็งแรง เพราะเจ้าทะเลทรายพยายามผลักไส


ในหัวใจของทะเลทรายจึงแห้งแล้งยิ่งนัก


เจ้าดอกหญ้านึกโกรธโทษกระแสลม และโกรธตัวเอง


และคำถามสุดท้ายที่ติดอยู่ในหัวใจ คือ ทำไมต้องรักผู้ที่มีหัวใจแห้งแล้ง


เจ้าต้นหญ้ากลายเป็นดอกหญ้าสีหม่นเหมือนกับสีน้ำตาของมัน


กลีบบางๆ ที่ไม่ทนต่อความแห้งแล้งนั้นเริ่มที่จะแห้งเหี่ยว ลำต้นก้อเริ่มที่จะโอนเอน


รักที่เคยฝังรากมา บัดนี้ก้อเป็นเจ้าทะเลทรายเองที่ผลักไสความรักนั้นออกมาจนหมด



โศกนาฏกรรมจึงเกิดขึ้น ดอกหญ้าดอกนั้นต้นหญ้าต้นนั้น ได้ตายไปแล้ว


บนทะเลทรายอันแห้งแล้ง


เมื่อกระแสลมร้อนได้พัดมาอีกครั้งหนึ่ง


มันได้พัดพาเอาเมล็ดพันธุ์ของดอกหญ้าดอกนั้นอีกไปด้วยระลอก


แต่มันจะพัดไปที่แห่งใดล่ะ


ขึ้นอยู่กับสายลม









ฉันคือเมล็ดพันธุ์ดอกหญ้า


เมื่อสายลมได้พัดพาฉันไป-ไหนต่อไหน-


ฉันได้แต่ภาวนาว่าที่ใดก้อได้ที่จะยอมรับฉันได้อย่างจริงใจ


ที่ไหนก็ได้ที่พร้อมจะรับ สิ่งที่ฉันให้ ด้วยรัก


เธอคือทะเลทราย


แห้งแล้ง ไร้สิ่งมีชีวิตใดๆ ที่ฉันไม่อยากจะหยุดพัก


แต่สายลมแห่งกาลเวลาพาฉันมาตรงนี้ที่เธอ ที่ฉันรู้จัก


ยินดีอยู่กับเธอด้วยรัก ทิ้งความเหนื่อยล้าที่นานหนัก ด้วยใจ


ความรักของฉัน มันฝังรากลึกลงไปทุกวันๆ เธอรู้สึกบ้างไหม



ฉันหวังให้มันซึมซับ ซาบซึ้งถึงกลางใจ


แต่ทะเลทรายอย่างเธอทำได้แค่ผลักไส


ปล่อยความรักให้ซึมผ่านไปอย่างง่ายดาย


ไยเจ้ากระแสลมจึงทำร้ายฉัน


ปล่อยฉันไว้กับความไหวหวั่น อ่อนไหว


ทุ่มเทความรัก ไปเท่าไหร่ เจ้าทะเลทราย กลับผลักไส


แล้วฉันจะอยู่ไปเพื่ออะไรล่ะสายลม


ต้นหญ้าจึงรอกระแสลมร้อน



ผู้กำหนดทุกบทตอน แห่งความขื่นขม


ช่วยพัดพาข้า พัดพาน้ำตาแห่งความตรม


ช่วยข้าเถอะนะกระแสลม พัดพาข้าไปพร้อมๆ กับความขื่นขมที











' ' ความรัก มีคุณค่าและมีความหมายที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนที่มีรัก


แต่สำหรับคนที่ไร้รักแล้ว


แม้คุณจะทุ่มเทสิ่งที่เราเรียกว่าความรักลงไปเท่าใด



มันก้อเหมือนกับการปลูกดอกไม้กลางทะเลทราย


รักคือน้ำ


ทะเลทรายคือคนไร้หัวใจ


คุณคือดอกไม้ แม้หยดน้ำจะมีมากเพียงใด


ดอกไม้อย่างคุณก็ย่อมจะต้องตาย กลางทะเลทราย ' '


















+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++















sวบsวมบัuทึกทุกๆUทความซึ้งๆ >By นาย - A g U A r O ~






Create Date : 24 พฤษภาคม 2552
Last Update : 24 พฤษภาคม 2552 17:38:50 น. 0 comments
Counter : 941 Pageviews.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sitcomthai
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 53 คน [?]










ติดตามข้อมูลของเว็บทาง twitter ได้ที่ @karnoi กด
ติดตามข้อมูลเว็บทาง FaceBook กด







Online Users


New Comments
[Add sitcomthai's blog to your web]