แม่ฮ่องสอน...โค้งสอนใจ หมอกสามฤดู กองมูเสียดฟ้า ป่าเขียวขจี ผู้คนดี ประเพณีงาม ลือนามถิ่นบัวตอง... ไม่รู้ว่าจากอำเภอฮอดมาจนถึงอำเภอแม่สะเรียง เราจะฟันฝ่าไปกี่โค้งแล้ว ในยามซึ่งสมาชิกภาพหลับใหลไปทั้งคันรถ พลขับอย่างผมที่แม้จะตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์สองข้างทาง แต่ในใจกลับครุ่นคิดคำนึงแต่กับหลักกิโลเมตรแล้วหลักกิโลเมตรเล่าว่า เมื่อไหร่ตัวเลขหลักร้อยปลายทางสู่แม่ฮ่องสอน จะลดลงมาเหลือเพียงหลักสิบเสียที... แม้เส้นทางจะคดโค้งชวนเวียนหัว..แต่รายละเอียดสองข้างทางจากแม่สะเรียง แม่ลาน้อยไปถึงขุนยวม ก่อนจะเหลือหลักสิบกว่ากิโลเมตรก่อนถึงตัวเมืองแม่ฮ่องสอน ไม่ว่าจะเป็นถ้ำแก้วโกมล ชุมชนแสนสงบตลอดทางที่ผ่าน เพิงอาหารน่ารักกลางเส้นทางป่าสักใหญ่ น้ำตกแม่สุรินทร์ หมู่บ้านกะเหรี่ยงปาดอง.... 1,864 โค้งกลับดูเหมือนเป็นระยะทางที่แสนสั้นน่าใจหาย ช่วงเวลาที่ท้าทาย - มันกำลังจะผ่านไปแล้ว จุดหมายปลายทางอยู่ตรงหน้า...ทว่าผมกลับคิดถึงรายละเอียดระหว่างเส้นทางมากกว่า เหมือนเวลาที่เราสอบเข้ามาหาวิทยาลัยได้ แม้จะเป็นสุขกับความสำเร็จครงนั้น แต่เพียงห้วงเวลาสั้นๆที่กำลังยินดีกลับความสำเร็จ ผมกลับย้อนคิดไปถึงระหว่างทางเดินตลอดชีวิต ม.ปลาย เสียยาวนานกว่า.... เหมือนเวลาที่เราเสนองานวิทยานิพนธ์เรียบร้อย ปริญญาอยู่ตรงหน้า เราอาจเผลอใจลอยย้อนคิดไปถึงเส้นทางตลอดชีวิตมหาวิทยาลัย... เมื่อมันผ่านไป...มันก็จะผ่านไป ตอนเดินเก็บภาพเมืองสามหมอกกลางหุบเขาจากพระธาตุดอยกองมู ตอนเดินเล่นที่ถนนคนเดินริมหนองจองคำกลางเมือง ตอนเดินชมความงามของวัดจองคำ วัดจองกลาง คืนเดือนเพ็ญ กระทั่งตอนได้ประกาศนียบัตรผู้พิชิต 1,864 โค้งมาอยู่ในมือ.... ผมเองไม่ได้ใส่ใจมันนัก กับตัวเลข 1,864 ..... กลับย้อนคิดถึงแต่เลข 1 ถึงเลข 1,863 ...ตัวเลขที่อยากแต่จะให้มันหมุนผ่านไปไวๆ ถึงตอนนี้ โค้งที่แม่ฮ่องสอน-สอนใจให้ผมได้หยุดคิดว่า อย่าละเลยกับรายละเอียดในชีวิตเพียงเพื่อจะเป็นผู้พิชิตในแต่ละจุดหมาย จุดหมายนั้นสำคัญ... แต่เส้นทางที่เราเลือกเดินระหว่างทางนั้นต่างหากที่จะสร้างคุณค่าให้กับจุดหมายนั้น กี่จุดหมายปลายทาง...กี่ความสำเร็จในชีวิตที่ผ่านไป หัวใจเริ่มเปลี่ยนไป-ไม่เหมือนเดิม...   Create Date : 25 ตุลาคม 2551     0 comment Last Update : 25 ตุลาคม 2551 21:05:41 น.     Counter : 251 Pageviews.   Share Tweet

นิราศภูกระดึง อ่านมติชนสุดฯคอลัมภ์ของนิ้วกลม...ประมาณว่า เรื่องที่ยังไม่ได้ทำ ไม่ได้หมายความว่าทำไม่ได้ ฉุกคิดถึงเมื่อก่อน เรื่องอะไรที่ยังไม่ได้ทำ มักอยากลองทำให้ได้ไปซะทุกเรื่อง.... ชอบอ่านนิราศสุนทรภู่ พอกลับจากภูกระดึง ติดตรึงใจจนอยากได้นิราศเป็นความทรงจำมากกว่าบันทึกธรรมดา เลยได้นิราศขนาดอ่านได้นานประมาณหนึ่งกลมเหล้ามาประดับในบันทึก.... บางช่วงบางตอน อยากคัดมาประดับบล็อก เผื่อเวลาเดินทางไกล ได้เปิดมาอ่านให้หัวใจชื่นบาน.... "เปิดบันทึกนักเดินทนคนเดินทาง ด้วยใจต่างมุ่งหมายไปไต่ตามฝัน ภูกระดึงไกลถึงไหนไปถึงกัน ใจไม่พรั่นเพียงหวั่นกายพ่ายเขาชัน ขอหลบลี้หนีเมืองใหญ่ไปสักพัก ขอเป็นนักเดินทางทั้งเธอฉัน เก็บของฝากจากภูเขามาแบ่งปัน แด่คืนวันอันมีค่าบนความจริง..." "บนถนนหนทางซุปเปอร์ไฮเวย์ อยากจะเห่เพลงกล่อมวันแสนหวาน กระบะคันเล็กบรรทุกความเบิกบาน ก่อนปล่อยเป็นวันวานที่ผ่านเลย ขอต้อนรับสู่เมือกทะเลหมอก ป้ายเขียนบอกใกล้ถึงแล้วเพื่อนแก้วเอ๋ย ถึงตีนภูผองเราแหงนหน้าเงย แม่เจ้าเหวยนี่หรือภู-ตูต้องปีน เจ้าหน้าที่อบรมบ่มนิสัย ก่อนขึ้นไปปีนภูแสนสุดหิน ดูสไลด์ฟังเพลงแล้วสุดอินน์ ชักคันตีนอยากปีนดูให้รู้กัน จ้างลูกหาบหาบของจนตัวเบา เดินย่ำเท้าก้าวไปใจมุ่งมั่น เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ขาเริ่มสั่น ยังพอทันถ้าหันกลับหลังคืน..." "ถึงแล้วเพื่อนเราหลังแป ที่แท้มันก็แค่นี้ นอนแผ่เหนื่อยล้าสิ้นดี โทษทีมีอีกสามโล... ตายแน่ต้องตายแน่ๆ ขาแย่ขาตึงมากโข กลับไปไม่พ้นน่องโต ไว้โชว์พวกที่ไม่มา ป่าสนสุดตาฟ้าไกล ทำไมฟ้าหม่นฟ้าจ๋า จู่จู่สายฝนหล่นมา บอกว่า - สวัสดียามเย็น กางเต็นท์ได้เจอเพื่อนใหม่ ตกใจสุดขีดพบเห็น เจ้าทากตัวจริงเป็นเป็น คอยจ้องเล่นงานพวกเรา แอบยึดที่พักปักหลัก ไม่หนักกบาลใครเขา ฟ้าปิดหมอกหนาน่าเศร้า นั่งหาวใต้ฟ้าฝนพรำ ย่ำค่ำฝนพรมลมหนาว กินข้าวไข่เจียวอิ่มหนำ กล้วยแขกข้าวจี่จดจำ รสล้ำไม่รู้ลืมเลือน...." "มัวแต่วิ่งหนีทากเลยหลงป่า วนกลับมาที่เดิมช่างน่าขัน ถามแผนที่เดินอีกไกลเท่าไหร่กัน กว่าเธอฉันถึงจุดหมายที่ตั้งใจ ป้ายบอกไปผาหล่มสักอีกแปดโล ไม่น่องโตงานนี้จะงานไหน เดินมาแล้วหลายโลแล้วเป็นไง ชอกช้ำใจไกลที่พักแค่โลเดียว เลือกเส้นทางฝ่าทุ่งกุหลาบขาว หรือทางเก่าเลาะลำธารสายน้ำเชี่ยว เลือกทางที่ไม่อ้างว้างไม่เปล่าเปลี่ยว อาจดูเสี่ยว..ตอบว่าทาง-ที่มีเธอ" "ถึงที่พักสลบไสล หมดไฟทำอะไรทั้งสิ้น หนุ่มหนุ่มยังรู้สึกอินน์ ก่อไฟหุงกินกลางคืน มาม่ากาแฟแบ่งปัน ชวนกันทำตัวสดชื่น ล้อมวงอุ่นไฟแรงฟืน ค่ำคืนสุดท้ายแล้วเรา นอนดูแสงดาวพราวฟ้า เถอะมาอย่ามัวนั่งเหงา เก็บวันมีค่าของเรา ก่อนเป็นวันเก่าผ่านไป ดวงดาวนับแสนล้านดวง โชติช่วงอยู่คู่จันทร์ใส สุขสนุกไม่รู้เลือนจากใจ หลับไปหลับไปทีละคน.. หกหนุ่มมุ่งหน้าผานกแอ่น ตามแผนได้ตั้งใจไว้ ปล่อยสาวเจ้าฝันดีต่อไป หนาวจับใจเกินฝืนตื่นมา กลับมากับเรื่องราวเล่าบอก ทะเลหมอกเบื้องหน้าแผ่นผา ปกคลุมผืนป่าแผ่นฟ้า เบื้องหน้าผู้คนมากมาย ข้าวต้มกาแฟมื้อเช้า เหลือข้าวมากมายต้องขาย แลกเอาขนมปังกรอบเซียงไฮ ไว้กินระหว่างเดินทาง เก็บของหมดแล้วใจเศร้า ที่พักของเราดูร้าง กฏเกณฑ์ธรรมชาติได้วาง ห่างไกลถึงคราห่างกัน ถ่ายรูปเหล่านักเดินทน ถ่ายคนเดินทางเธอฉัน ภูกระดึงพวกเราพบกัน ในวันที่ฟ้าเป็นใจ กระบะคันเล็กคันเดิม เพิ่มเติมเรื่องราวหลากเรื่อง กินลมชมฟ้าส้มเหลือง เบื้องหลังที่เราห่างมา ปิดบันทึกเรื่องราวเท่านี้ กับใจที่ยังห่วงหา สัญญากับเพื่อนไว้ว่า บอกลาเพื่อมาเจอกัน..."   Create Date : 25 ตุลาคม 2551     0 comment Last Update : 25 ตุลาคม 2551 21:04:29 น.     Counter : 509 Pageviews.   Share Tweet

ดอยภูคา...ความจริงกับสิ่งที่สวยงาม ความจริงเป็นสิ่งสวยงาม แต่ความงามไม่จำเป็นต้องจริง.... เป็นป้ายแรกที่มองเห็นตอนมาถึงอุทยานแห่งชาติดอยภูคา อำเภอปัว จังหวัดน่าน.... การเดินทางด้วยรถไฟจากสุรินทร์มาลงปากช่องกลางดึก สมทบกับสมาชิกที่ปากช่องก่อนล้อหมุนตอนตีสาม CRV ขนาดพอดีสมาชิกห้อผ่านคืนเดือนหงายมาสว่างคาตาและอุ่นมื้อเช้าที่อุตรดิษฐ์ ผ่านแพร่เข้ามาถึงน่าน...ไหว้พระธาตุแช่แห้ง-พระธาตุประจำปีเถาะปีเกิด อิ่มข้าวซอยทั้งตุนเสบียงสำหรับมื้อค่ำบนดอยหนาว...กว่าจะถึงยอดดอยภูคาราวบ่ายสาม เป็นการเดินทางที่แสนยาวนานและยาวไกล ไม่แพ้ตอนดิ่งม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปชุมพร ม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปลำปาง หรือม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปฮอด.... หากทิวเขาสลับซับซ้อนในม่านหมอกที่สวยงาม ตอบแทนความเหนื่อยเมื่อยล้าจากการเดินทางหมดสิ้น... ยอดดอยภูคาปลายธันวาฯหนาวได้ใจ เสียดายแต่ไม่มีโอกาสเห็น "ดอกชมพูภูคา" ให้เต็มตา ดอกไม้พวงสีชมพูสดใสที่มีอยู่ที่นี่ที่เดียวในโลก เพียงเธอจะบานเฉพาะช่วงกุมภาฯ...เดือนแห่งความรักเท่านั้น แอบเห็นแต่ลำต้นและกิ่งใบ กับต้นเต่าร้างยักษ์ที่สูงทะลุชะง่อนผา ที่ลานดูดาว-จุดชมพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา เป็นฉากธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ ผืนฟ้าสีเหลือง แดง ส้ม อมม่วง...ก้อนเมฆไล่เรียงเป็นริ้วรอยลำดับชั้นเบื้องหลังทิวเขาที่ลดหลั่น มันเป็นอยู่อย่างนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน และเป็นอยู่มานานแสนนาน เราต่างเห็นอะไรที่ตรงนั้น ความสวยงามของธรรมชาติหรือธรรมชาติที่เป็นจริง.... ตอนลั่นชัตเตอร์เก็บภาพแสงสุดท้ายของวัน ผมคิดถึงประโยคสะกิดใจประโยคนั้น...   Create Date : 25 ตุลาคม 2551     0 comment Last Update : 25 ตุลาคม 2551 21:03:19 น.     Counter : 329 Pageviews.   Share Tweet