Group Blog
 
All blogs
 
Rondo : เรื่องรัก-แรงแค้น ของตำรวจสายลับ



Title : Rondo
Genre: Romance, thriller
Screenwriter: Watanabe Mutsuki
Director: Hirano Shunichi, Shono Jiro, Yamamuro Daisuke
Broadcast : TBS Jan-Mar 2006 Viewership rating: 15.5%



ถ้ารู้แต่แรกว่า "ป๋ายู" ทาเคโนะอุจิ ยูทากะ จะเท่ห์ปานนั้นนะ
จะไม่ปล่อยให้บทบาทตำรวจสายลับลอยนวลมานานถึงป่านนี้



"Rondo เกมรักแรงแค้น" เพราะมันถูกตั้งชื่อไทยเหมือนกับเป็นเรื่องชิงรักหักสวาทนี่แหละ ก่อนหน้านั้นจึงไม่ค่อยมีใจอยากชมสักเท่าไร และจากประสบการณ์ซีรีย์ร่วมทุนสองเรื่องที่ผ่านมา ทั้ง Moon Lovers ของพระเอกคนโปรดอย่างทาคุยะ คิมูระ หรือแม้แต่ Boku to Star no 99 Nichi ที่มีนางฟ้าเกาหลีคิมแตฮีเป็นนางเอก ทั้งสองเรื่องต่างไม่เป็นที่พึงพอใจเท่าที่ควร แม้มีคนบอกว่าค้านสุดทีน และบอกให้ดูดีๆ จะเห็นในสิ่งที่เป็นตรงกันข้าม ก็ยังจะขอยืนยันความคิดเดิมที่คิดว่าดูดีแล้ว เพียงแต่ไม่รู้สึกอย่างเดียวกัน หากไม่อินก็คือไม่อินต่อให้เป็นผลงานของหนุ่มๆ ในสังกัดก็เหอะ เป็นเรื่องธรรมดาที่โลกนี้มีคนแตกต่างและความคิดเห็นก็ย่อมหลากหลาย ^^ และทั้งสองเรื่องนั้นจึงเป็นผลให้เกิดอคติที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไรกับซีรีย์ร่วมทุน



Rondo เป็นเรื่องราวความรักความแค้นของคานายาม่า ทาคุมิ เขาเป็นลูกชายของตำรวจ "คานายาม่า มาซาโยชิ" ที่ถูกแก๊งชินกุฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเมื่อครั้งเขายังเป็นเด็กเยาว์วัย ทาคุมิจึงมีความแค้นฝังใจต่อแก๊งชินกุ เขาจึงเติบโตขึ้นมาและเดินตามรอยเท้าพ่อด้วยการมาเป็นตำรวจ เพื่อหวังจะจับกุมฆาตกรและทลายแก๊งนี้ให้สิ้นซาก เขารับการมอบหมายภารกิจให้แฝงตัวไปเป็นสายลับตำรวจอยู่ในแก๊งชินกุ ด้วยชื่อและประวัติภูมิหลังที่สร้างขึ้นใหม่ในนามของ “นิชิจิม่า โช”



อิซากิ โยชิฮิโกะ อดีตเคยเป็นตำรวจรุ่นน้องของพ่อที่รู้จักทาคุมิมาตั้งแต่เล็ก ปัจจุบันคือหัวหน้าของทาคุมิผู้รับผิดชอบการทำคดีค้ายาเสพติดและการผลิตธนบัตรปลอมของแก๊งชินกุ





คาซามะ ริวอิจิโร่ คือประมุขผู้มีอำนาจสูงสุดของแก๊งชินกุ เขามี ซองกิลฮวาน หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า ซอง เป็นเพื่อนคู่คิดที่ได้ร่วมกันก่อร่างสร้างแก๊งมาด้วยกัน และเป็นมือขวาคนสำคัญของเขาตลอดมา




อีกสองตัวละครสำคัญที่มีส่วนช่วยเหลืออย่างมากในการชักนำให้มุมานะดูซีรีย์เรื่องนี้จนจบ คาซามะ ริวโก ลูกชายของหัวหน้าแก๊งชินกุ และ ฮิเดะ หนึ่งในสมาชิกปลายแถวของแก๊งชินกุที่สนิทสนทกับ นิชิจิม่า โช่ ผู้ที่ฮิเดะเต็มใจนับถือเป็นลูกพี่และยินดีติดสอยห้อยตาม



ส่วนชายคนนี้ขอกรี๊ด ชินฮยอนจุน พี่ชายตัวร้ายจาก Cain & Abel ผู้ทำให้ซีรีย์เรื่องนี้มีบรรยากาศของความเข้มข้นเพิ่มขึ้นอีกมากโข เมื่อเขารับบท คิมยองแจ อีกหนึ่งขาใหญ่ในแก๊งชินกุที่ถูกอิมพอร์ตมาจากสาขาในเกาหลีใต้ให้มาคุมพื้นที่หากินสาขาใหญ่ของแก๊งชินกุในญี่ปุ่นที่แต่เดิมอยู่ในความรับผิดชอบของริวโก จึงเกิดเป็นปัญหาความขัดแย้งระหว่างพ่อลูกที่ริวโกไม่พอใจกับการถูกลดบทบาทภายในแก๊งลง



ส่วนนางเอกของเรื่อง ชอยจิวู รับบท ชอยยุนอา สาวเกาหลีผู้ไม่รู้ความเป็นมารู้แต่ว่าเธอหอบหิ้วน้องสาวที่ป่วยเป็นโรคหัวใจมาจากเกาหลีใต้ เพื่อมาตามหาพ่อที่หายตัวไป และสาเหตุของการหายตัวไปนั้นมีความเกี่ยวข้องกับแก๊งชินกุ สองพี่น้องเปิดร้านอาหารเกาหลีเล็กๆ เพื่อเลี้ยงตัว และมีลุงป้าร้านขายผักข้างบ้านที่พอจะพูดจาภาษาเกาหลีได้เล็กน้อยคอยช่วยเหลือด้วยน้ำใจเป็นมิตร



และเพราะเจ้าหมาน้อยน่ารักที่ชื่อ จัสติน ทำให้สองพี่น้องได้รู้จักกับโชโดยบังเอิญ การเปิดร้านอาหารของยุนอาไม่เป็นไปอย่างราบรื่นนักเพราะถูก คิมยองแจ พาพวกชินกุมาคอยรังควาน ซึ่งทุกครั้ง โช มักจะบังเอิญเข้ามาพบ และยื่นมือเข้าช่วยเหลืออยู่เสมอ นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างโชกับยุนอา



แก๊งชินกุเป็นองค์กรอิทธิพลขนาดใหญ่ที่แข็งแกร่ง แม้ฉากหน้าจะมีบริษัทธุรกิจและตึกรามใหญ่โต แต่ฉากหลังของแก๊งนี้คือธุรกิจมืดที่ทำการผลิตแบงค์ปลอมและค้ายาเสพติด นิชิจิม่า โช เป็นสมาชิกของแก๊งนี้ที่แอบแฝงทำหน้าที่ตำรวจสายลับมานานกว่า ๓ ปี แต่ก็ไม่สามารถจะล้วงข้อมูลหรือหาหลักฐานใดๆ ที่จะเล่นงานแก๊งชินกุได้อย่างจริงจัง ความเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายที่เขาต้องเผชิญอยู่ แลกมาได้เพียงข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ ในการจับกุมพวกปลายแถวที่ไม่ได้ทำให้รากฐานของแก๊งชินกุสั่นสะเทือนแม้แต่นิด




มันคือความเหงา ความท้อแท้ และความทนทุกข์ที่เกาะกินจิตใจ

ตำรวจสายลับที่ต้องเป็นลูกกระจ๊อกคอยรับใช้มิจฉาชีพ เพื่อความปลอดภัยของแม่ที่เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาจำต้องทำตัวเหมือนคนล้มหายตายจาก ต้องระมัดระวังตัวและแขวนชีวิตอยู่บนเส้นด้าย เพราะปืนจากมือของพวกแก๊งชินกุมันพร้อมจะถูกลั่นไกใส่ใครก็ได้ที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นสายลับจากกรมตำรวจ พลาดเพียงนิดชีวิตก็คงมอดดับ ที่ขมขื่นยิ่งกว่าคือข้อมูลบางอย่างที่มันมีความสำคัญพอและได้มาด้วยความเสี่ยงตายพอๆ กับที่เหนื่อยแทบตาย แต่ก็ดันเสียมันไปง่ายๆ เมื่อส่งถึงมือตำรวจที่สะเพร่าและผิดพลาด แสงรำไรแห่งความหวังที่จะได้ออกจากแก๊งชินกุและกลับไปหาแม่และกลับไปเป็นตำรวจในเร็ววันก็พลันดับสิ้นไปอีก




ยูทากะ ได้ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร นิชิจิม่า โช ได้ดีมาก ซึ่งคงเป็นบทที่ถนัดอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเหงาศร้าซึม หรือแม้แต่ความหวาดกลัว ตอนแรกคิดว่าจะเป็นพระเอกแนวเย็นชา เก่งกล้าอย่างบ้าบิ่นจนไม่รู้สึกกลัวอะไร มาดแมนแบบเท่เว่อร์ซะอีก แต่ที่จริงเป็นบทบาทของคนขมขื่นที่พยายามทุ่มเททั้งชีวิตแต่ก็ไม่อาจจะสะสางความแค้นภายในใจได้ มีความหวาดกลัวแอบแฝงอยู่ภายใต้ท่าทีสงบนิ่งทุกครั้งที่การประชุมของแก๊งชินกุได้มองหา "คนทรยศ" มีอารมณ์โหยหาความสุขที่ตัวละครไม่ต้องพูดแต่ดูแล้วเข้าใจได้ ฉากที่ทำอินที่สุดในเรื่องคงเป็นฉากที่ ความขมขื่นของโชกำลังดำดิ่งถึงขีดสุดและพร้อมจะล้ำเส้นไปไกลจากการเป็นนายตำรวจ แต่เขาได้พบกับแม่โดยบังเอิญ

และหัวใจของแม่มักกว้างใหญ่พอจะโอบกอดความอ้างว้างของลูกเสมอ




เนื้อเรื่องก็ดำเนินไปด้วยตัวละคร นิชิจิม่า โช ที่ต้องสืบหาหลักฐานเพื่อหาทางจับกุมทลายแก๊งชินกุ มีเงื่อนงำที่รอการคลี่คลายให้กระจ่าง ใครคือฆาตกรที่ฆ่าพ่อของโช มีบุญคุณ ความแค้นและความรัก




การดำเนินไปของเรื่องราวในครึ่งแรกทำได้สวย ถูกใจมาก นอกจากจะมีนักแสดงหลายคนที่ชอบ ทั้งยูทากะ ฮายามิ เรียวตะ ชินฮยอนจุน และรวมถึงนางเอกชอยจีวู ที่ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นนางเอกเกาหลีผู้ปลุกระแสซีรีย์เกาหลีฟีเวอร์ในประเทศญี่ปุ่นและทั่วเอเชีย เมื่อไม่นานมานี้ยังรู้สึกดีใจที่ได้เห็นเธอปรากฏตัวเป็นสีสันรับเชิญพร้อมกับพระเอกควอนซังวูในซีรีย์ญี่ปุ่นเรื่อง Fuyu no Sakura การได้ดูซีรีย์ของเธออีกครั้งย่อมทำให้รู้สึกดี





เพลงก็เพราะทั้งเพลงไตเติล I Believe ที่ขับร้องโดย อายากะ และเพลงประกอบ Sayonara โดย RUI ทราบว่าซีรีย์เรื่องนี้ได้รับรางวัลกำกับเพลงประกอบยอดเยี่ยมจากงานประกาศรางวัล Television Drama Academy Awards ครั้งที่ 48 ด้วยนะ





แต่สิ่งที่ยกให้เป็นความเริ่ดที่สุดของซีรีย์คือ "ภาพสวย" แสงสี มุมกล้อง จังหวะของการเน้นภาพเน้นอารมณ์ ซูมชัดจัดเบลอ มันลงตัวได้ใจดีมาก เป็นผลให้อยากจะแค็ปภาพในฉากต่างๆ อยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะฉากของยูทากะ และ ฮายามิ คนแรกเคยคิดว่าเรื่องนี้เขาดูแก่ที่สุดถ้าไม่นับหนังเรื่อง โอบะ ร้อยเอกซามูไร ตอนที่ยูทากะอายุล่วงเข้าเลขสี่นำหน้า แต่ถึงจะแก่เขาก็ดูเท่กว่าเรื่องใดๆ เลยนะ โดยเฉพาะฉากเดินท่อมๆ ท่ามกลางฝูงชนที่มักจะเห็นอยู่บ่อยๆ และเป็นฉากที่ทำให้รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวได้ดี ส่วนคนหลัง ฮายามิ เรื่องนี้นอกจากตัวจะดำยังมักอยู่ในฉากมืดๆ ที่ก็ให้ความรู้สึกของการเป็นคนที่มีอารมณ์ขุ่นมัวอยู่ตลอดเวลา




แต่มันมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งในซีรีย์เรื่องนี้ที่เป็นปัญหา เพราะมันดันเป็นข้อเสียเดียวที่มีผลอย่างใหญ่ต่อใจของผู้เขียนเองในการรับชมเรื่องนี้ หลังจากครึ่งแรกที่ชอบมาก แต่ครึ่งหลังเมื่อมันเริ่มเข้าสู่ตอนที่ ๖-๗ ของเรื่อง การหักมุม และหักมุม ที่มันช่าง.. สร้างความรู้สึกไม่ค่อยชอบใจในเนื้อเรื่องครึ่งหลังสักเท่าไร

ความพลิกผันจากการหักมุม ควรเป็นจุดที่สนุกและทำให้ซีรีย์อาชญากรรมโดยทั่วไปได้คะแนนความสนุกเพิ่มขึ้น แต่สำหรับซีรีย์เรื่องนี้กลับรู้สึกว่า ไม่ต้องหักมุมแล้วดำเนินเรื่องไปตามธรรมดาแบบที่ตัวละครมีบทบาทเป็นคนที่เคยเป็นมาอย่างครึ่งเรื่องแรกจะดีกว่ามั้ย




ไม่รู้ทำไมมันถึงทำให้รู้สึกละเหี่ยใจกับการหักมุม คนที่เคยเป็นไม่ใช่อย่างที่เป็น คนเกาหลีเป็นคนญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นเป็นคนเกาหลี สมาชิกแก๊งเป็นตำรวจ ตำรวจเป็นสมาชิกแก๊ง คนมืดกลายเป็นคนสว่าง คนร่าเริงกลายเป็นคนเยือกเย็น ฉากหนึ่งดูหวาดกลัวคนร้ายผู้ถือปืน อีกฉากหนึ่งถือปืนและเต๊ะท่าประหนึ่งเป็นอาชญากรผู้เย็นชา

การหักมุมในความคิดส่วนตนของผู้เขียน คือการเปิดเผยเรื่องที่ถูกปิดบังอำพราง คือเรื่องราวไม่คาดคิดที่เกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง แต่การเปลี่ยนแปลงคาแรคเตอร์ตัวละครและการเป็นใครอีกคนที่มันดูขัดแย้งกับอุปนิสัยและไม่สอนคล้องกับความเป็นมาในครึ่งแรกทำให้เกิดเป็นคำถามขึ้นในใจ เอ่อ ... นี่มันอะไรกัน ?





อีกทั้งเหตุผลของอาชญากรผู้เพียรก่อกรรมในขั้นสุดท้าย ฟังดูก็ข้างๆ คูๆ และไม่ค่อยเข้าใจว่ามันสมเหตุผลกันดีหรือกับเรื่องที่กำลังคิดจะก่อเหตุ เรื่องการค้ายาเสพติด ผลิตแบงค์ปลอม ที่ทำเหมือนว่าจะหาพยานหลักฐานมาจับกุมได้ยากเย็น บทจะจับได้ก็ได้จับเคลียร์ทิ้งง่ายดายไปนิด แล้วยังอุตส่าห์ดำเนินเรื่องต่อไปได้คล้ายจะเป็นแนวก่อการร้ายซะงั้น





เรื่องของความรักก็เช่นกัน ชอบทุกอย่างเมื่อเรื่องดำเนินไปในช่วงครึ่งแรก

โช พูดภาษาญี่ปุ่น ไม่รู้ภาษาเกาหลี
ยุนอา พูดภาษาเกาหลี รู้ภาษาญี่ปุ่นเพียงน้อยนิด

โช เป็นคนญี่ปุ่น เป็นสมาชิกแก๊งชินกุ
ยุนอา ไม่ชอบคนญี่ปุ่น ไม่ยอมพูดภาษาญี่ปุ่นและเกลียดแก๊งชินกุเข้าไส้

นั่นจึงเป็นความรักที่น่าดู และสิ่งหนึ่งที่ชอบมากคือ การสื่อสารระหว่างกันของสองคนนี้ที่ค่อนข้างประหลาด เพราะคนหนึ่งพูดภาษาญี่ปุ่นของตน ส่วนอีกคนพูดเกาหลีรัวตามใจฉัน หากเป็นเรื่องสำคัญจำเป็นต้องใช้ล่ามคุณป้าญี่ปุ่นร้านขายผักข้างบ้านก็รู้เกาหลีไม่แตกฉานจึงแปลความให้ได้เพียงครึ่งๆ กลางๆ แต่มันกลับไม่เป็นปัญหา เพราะดูเหมือนว่าสองหนุ่มสาวต่างเชื้อชาติจะสื่อสารกันเข้าใจด้วยสายตาและความรู้สึกจากใจ





น้ำหนักของเรื่องราวความรักก็ถือว่าจัดได้พอดีมาก ไม่มาก ไม่น้อย แต่ก็อีกนั่นแหละหลังจากเรื่องหักมุม และบางตัวละครหักคาแรคเตอร์ เรื่องราวที่เป็นไปในครึ่งหลัง (ในแบบที่ทำให้คิดว่ามันไม่เนียนและไม่สมเหตุผล) ก็พลอยทำให้ความรู้สึกต่อความรักที่ทำท่าจะซึ้งโรแมนติกอย่างมาก พลอยหักมุมไปด้วย



ไม่เคยไปอ่านรีวิวซีรีย์เรื่องนี้ที่ไหน จึงไม่ทราบว่าผู้ชมส่วนใหญ่คิดอย่างไรกันบ้าง การรีวิวซีรีย์แต่ละเรื่องจะตั้งอยู่ในความคิดและความรู้สึกของตนเองเพียงคนเดียวที่เป็นบรรทัดฐาน คิดอย่างไรรู้สึกอย่างไรก็ว่ากันไปตามนั้น หากใครดูแล้วจะคิดเห็นหรือรู้สึกต่างออกไปย่อมไม่ว่ากัน และหากจะมาแชร์กันให้ได้รับรู้บ้างก็ย่อมดี ^^



โศกนาฎกรรมนำมาสู่ความเกลียดชัง
ความเกลียดชังนำไปสู่โศกนาฎกรรม

เป็นการอารัมภบทของเรื่องที่ชวนดูมาก แต่เนื้อเรื่องที่เป็นแนวอาชญากรรมและรักโรแมนติกในจังหวะสโลว์เรื่องนี้มันไม่ได้นำพาไปถึงความเข้มข้นดั่งการใช้ถ้อยคำ "โศกนาฎกรรม" จะชวนให้นึกไปถึง



ไม่เคยดูซีรีย์ของยูทากะแล้วรู้สึกในเชิงลบมาก่อน Rondo จึงถือเป็นความด่างพร้อยรอยแรก ซึ่งมันก็ควรจะมีอยู่บ้าง ไม่งั้นป๋าจะเป็นนักแสดงที่สมบูรณ์แบบจนเกินไป อิอิ แต่ก็เป็นเพียงในแง่ของเนื้อเรื่อง เพราะหากมองในแง่บทบาทของ โช/ทาคุมิ เป็นบทบาทที่ดีและน่าสนใจพอจะทำให้นักแสดงตอบตกลงรับเล่น

ซึ่งสุดท้ายก็ยังคงตระหนักอยู่แก่ใจว่า หากไม่ดูเรื่องนี้ คงเสียดายที่จะไม่ได้เห็นยูทากะในมาดนี้ แถมยังมีความมืดดำของฮายามิ (เพราะตัวดำ) พ่วงมาด้วยอีกคน มีนักแสดงฝีมือดีจากฝั่งเกาหลีชินอยอนจุนเป็นน้ำจิ้มรสดีคอยช่วยอีกแรง แม้จะน่าเสียดายนิดหน่อยที่เรียวตะมีบทบาทน้อยไปนิด และด้วยอานิสงส์จากตัวนักแสดงนี่เองที่เอาชนะใจให้ดูซีรีย์เรื่องนี้จบลง..จนได้



แค่เพียงสองเดือน ก็ดูซีรีย์ของยูทากะไปแล้ว ๓ เรื่อง ซึ่งจากนี้ไปตลอดทั้งปี คงจะยังดูเพิ่มอีก ดังนั้นคงปฏิเสธไม่ได้ว่าในการรีวิวซีรีย์ของ prysang ปีนี้ มันกำลังจะเป็นปีทองของป๋ายูเขาจริงๆ ^^








ขอบคุณ ภาพและข้อมูล :
WhiTe_CaT_Ja //www.doo-series.com
Dramawiki / Asianwiki / JKdrama




Create Date : 02 มีนาคม 2556
Last Update : 25 มีนาคม 2556 23:56:06 น. 5 comments
Counter : 7463 Pageviews.
Share

 
ดูนานจนจำไม่ได้แล้วค่ะเรื่องนี้
แต่ชอบนะ ต้องกลับไปดูอีกรอบ อิอิ



โดย: lovereason วันที่: 2 มีนาคม 2556 เวลา:23:11:10 น.  

 
ขอบคุณที่รีวิว ซีรีย์และหนังญี่ปุ่นที่ดีดี
มาอย่างต่อเนื่อง
ด้วยข้อมูลที่แน่นและเนื้อหาเข้าใจง่าย
คุณprysang ไฟวติ๊งงงง..!!

ปล.ๆ โนบุอยากนั่งกรี๊ดจีซบกับคุณprysang อ่ะค่ะ
เพ้ออ่ะ ซิคแพค เอิ๊กๆ
ปล.ๆ กังฟูดังส์ หามาดูเถอะค่ะ
เนื้อหาอาจซ้ำพลอตเรื่องอื่นๆ
แต่ท่าทางแฮนซั่มแมนในแบบนักกีฬาบาสของโจวเจี๋ยหลุ่น หรือเจย์โชว ของเรา(แน๊ะ..!ของเรา ^^) ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ ดูเพลิน..


โดย: nobuta wo produce วันที่: 3 มีนาคม 2556 เวลา:0:52:55 น.  

 
เรื่องนี้นักแสดงสอบผ่าน แต่เนื้อเรื่องไม่ผ่านสินะคะ
ของTBSซะด้วย ไม่น่าเล้ย แฟนTBS แอบผิดหวังนะคะนี่-_-'
(หุหุ แต่เรตติ้งดูสวยงามมากนะคะ สงสัยแฟนป๋ายูดันเรตติ้ง ฮิฮิ)^_^
เรื่องนี้ที่จริงมะนาวมีอยู่ในมือแล้วนะคะ แฟนซีรีส์เกาหลีเค้าไรท์มาให้
แต่ก็ไม่ได้หยิบขึ้นมาดูสักที พอมาอ่านรีวิวช่วงแรกๆนี้
หมายมั่นปั้นมือเลยนะคะว่าเด๋วต้องไปหยิบมาดูให้ได้
แต่พออ่านไปอ่านไป อ้าว!เป็นซีรีส์หัวมังกุท้ายมังกรหรอกเหรอนี่
ก็เลยคิดว่าวางไว้ก้นลิ้นชักอย่างเดิมนั่นล่ะดีแล้ว
เพราะขนาดคุณprysangซึ่งใจกว้างกว่ามะนาว ยังมีหงุดหงิดเลยค่ะ
แล้วมะนาวซึ่งชอบดูไปบ่นไป คงได้มีคนเอาอะไรมาปาหัวแน่เลยค่ะ
เรื่องนี้ดูแล้วเนื้อเรื่องคงหมองๆหม่นๆดาร์กๆนะคะ
เพราะดูจากหน้าตาพระเอกนางเอกแต่ละคนซีเรียสหลายอ่ะค่ะ
ป๋ายูลุคนี้แอบเหมือนอ้ายหนุ่มสิบล้อ หนวดเครารุงรังเชียวค่ะ
แต่ที่เตะตาคือฮายามิ โมโคมิชิ ลุคนี้มะนาวว่าหล่อมากเลยนะคะ
เข้าconcept tall, dark and handsome เลยค่ะ
ส่วนนางเอกชอยจิวู ไว้ผมยาวดูสวยน้อยกว่าตอนไว้ผมสั้น
ที่แสดงคู่กับป๋าเบในเรื่องWinter Love Song อ่ะค่ะ เรื่องโน้นดูสวยกว่าค่ะ
ส่วนดาราประกอบน้องหมาจัสติน หน้าตาบ๊องแบ้ว น่ารักเชียวค่ะ(*+*)


โดย: มะนาวเพคะ IP: 101.108.81.134 วันที่: 3 มีนาคม 2556 เวลา:14:32:50 น.  

 
อืมมม เรื่องนี้แนะว่า ถ้าคุณมะนาวเคยดูBloody Mondy หรือ Unfair แล้วไม่มีปัญหาใดติดใจให้คิดมาก ก็ไม่น่าจะมีปัญหากับซีรีย์เรื่องนี้เช่นกันค่ะ เรื่อง Rating ก็เอามาใช้วัดกะแม่นาง prysang ไม่ได้ซะด้วย เพราะขนาดเรตติ้งอนาถาประมาณ 3-5% ยังอุตส่าห์จะดูสนุกอยู่คนเดียวได้ 55

เพราะความชอบหรือไม่ชอบนั้นบางทีแค่เพียงจุดเดียวมันอาจเปลี่ยนความรู้สึกเราได้เลย เรื่องนี้ก็อย่างที่บอก prysang มีปัญหาเดียวกับมันคือการหักมุม ...เผื่อบังเอิญคุณมะนาวไม่มีปัญหา ณ จุดนั้น คิดว่ามันก็จะเป็นเรื่องที่ดูสนุกเรื่องนึงนะคะ คุณ Lovereason ยังชอบและคิดจะกลับไปดูอีกรอบเลย อย่างเรื่อง Unfair ที่ไม่ปลื้มมาก ก็ท่าทางจะเป็นซีรีย์ที่สนุกมากสำหรับคนอื่นๆ เพราะถ้าไม่ฮิตคงไม่ต่อภาค Special (เข้าใจว่างั้น)

หุหุ ในฐานะแม่ยกที่ดี ยังคงพยายามการยุยงส่งเสริม


โดย: prysang วันที่: 3 มีนาคม 2556 เวลา:21:01:29 น.  

 
ลุงยุกาตะอีกแล้ว....
ความจริงก็อยากลองรีวิวซีรีย์ที่อิงดาราดูบ้าง

แต่เป็นประเภทไม่ชอบผูกพันกับดาราท่านใดให้ต้องเป็นข่าว
อาศัยสะดวกหยิบสบาย หาดูง่ายๆเข้่าว่า

เรือ่งนี้ก็ได้ยินชื่อเสียงมาพอสมควร
ว่าเป็นการร่วมทุนร่วมแรงของสองชาติ
แม้นางเอกชอยมินยูจะไม่ค่อยกระดิกหูเท่าไร
และพล็อกก็อะน้อ โบราณนานเนินไม่ค่อยสร้างสรรค์สักเท่าไร

แต่เชื่อว่างานอาร์ทถ่ายภาพน่าจะเป็นจุดเด่นของซีรีย์เรือ่งนี้
ทว่า...ซีรีย์ที่สร้างบรรยากาศเหงาๆ ดูจะไม่ค่อยปรากฎ
ในวัฒนธรรมบ้านคุณญีปุ่นสักเท่าไร
น่าจะหนักไปทางเกาหลีมากกว่า

ส่วนเรื่อง"หักมุม" ถ้ามีการวางดีๆ ค่อยๆปูมาตั้งแต่ต้น
ก็มิใช่อะไร อีกอย่างออกเป็นทางท้าทายของคนเขียนบท
เป็นความสนุกที่พล็อกอย่างนี้ใครก็อยากเอามาทำ
สร้างจุดพลิกในใจสำหรับคนดู แต่อย่างว่า
ถ้าวางไม่เป็นเล่นไม่ถูกจุด ก็ทำลายความดีมาตั้งแต่ครึ่งเรื่องแรกเอาง่ายๆ

แต่โดยภาพรวมRandoเป็นซีรีย์ที่น่าดูชมอยู่ไม่น้อย
ถ้าเพลงเพราะ ก็เอาใจเราไปได้ในฐานะตัวประคับประคองอะน้อ


โดย: Mr.Chanpanakrit วันที่: 4 มีนาคม 2556 เวลา:9:40:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

prysang
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [?]

จำนวนผู้ชม คน : Users Online
New Comments
Friends' blogs
[Add prysang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.