|
|
- My life as a coach
- We are not in the coffee business serving people. We are in the people business serving coffee
- Fail faster, succeed sooner.
- Leaders don’t create ‘followers’. They create ‘leaders
- We need men who can dream of things that never were
- Move out of your comfort zone. You can only grow if you are willing to feel awkward and uncomfortabl
- Be a first rate version of yourself, not a second rate version of someone else
- Example is not the main thing in influencing others, it is the only thing
- ourage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen
- the will must be stronger than the skill
- Once you find laughter, no matter how painful your situation might be, you can survive it
- Share our similarities, celebrate our differences
- Competition is not only the basis of protection to the consumer, but is the incentive to progress
- e who you are and say what you feel, because those who mind don’t matter and those who matter don’t
- Things turn out the best for the people who make the best of the way things turn out
- Nothing is too small to know, and nothing is too big to attempt
- Nothing is too small to know, and nothing is too big to attempt (Cont)
- Do not go where the path may lead; go instead where there is no path and leave a trail
- Nothing great in the world has ever been accomplished without passion
- Strong managers who make tough decisions to cut jobs provide the only true job security.
- It is not the strongest of the species that survives, nor the most intelligent that survives. It is
- I really believe that there is nothing that can be gained without effort
- Freedom is the opportunity to make decisions
- There is no “i” in team but there is in win
- It isn’t that they can’t see the solution. It’s that they can’t see the problem
- It’s alright to be Goliath, but always act like David
- “I don’t know the key to success, but the key to failure is trying to please everybody” - Bill Cosby
|
| |
|
|
|
|
Example is not the main thing in influencing others, it is the only thing
“Example is not the main thing in influencing others, it is the only thing” - Albert Schweitzer
เมื่อเช้าตอนขึ้นลิฟต์มากับพนักงาน ผมแอบยิ้มคนเดียว เพราะอดคิดไปถึงตอนที่มาเริ่มทำงานที่นี่ใหม่ ๆ ไม่ได้ ตอนนั้นอย่าว่าแต่จะเข้ามาในลิฟต์พร้อมกัน แม้แต่จะยืนรอลิฟต์ใกล้ ๆ ผม พนักงานยังไม่ค่อยจะยอมทำ ยิ่งถ้าผมอยู่กับคุณวิชัย (เบญจรงคกุล) ด้วยแล้ว ยิ่งไปกันใหญ่
ทีแรกผมนึกว่าเป็นเพราะผมเพิ่งเข้าใหม่ แถมยังเป็นฝรั่งด้วย พนักงานก็เลยยังเกร็ง ๆ อยู่ แต่พอผ่านไปหลายเดือนเข้าเหตุการณ์ก็ยังไม่ดีขึ้น ผมเลยปรึกษาคุณวิชัยว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อลดช่องว่างระหว่างผู้ บริหารกับพนักงาน
เผอิญช่วงนั้นใกล้ปลายปี ซึ่งดีแทคก็เหมือนบริษัทอื่น ๆ ที่จะมีการจัดงานเลี้ยงปีใหม่ ผมกับคุณวิชัยเลยตัดสินใจเซอร์ไพรส์พนักงาน แทนที่จะใส่สูท ผูกไท ขึ้นไปกล่าว speech ปีใหม่ เราสองคนลงทุนแต่งตัวเป็นนักร้องเพลงแร็พ และกระโดดขึ้นไปบนเวที เพื่อร้องเพลงที่แต่งขึ้นมาใหม่โดยเฉพาะสำหรับพนักงาน
เสียงกรี๊ดดังสนั่นงาน ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะพนักงานตกใจที่เห็นซีอีโอสองคนทำอะไรที่เขาไม่เคย เห็นมาก่อน อีกส่วนหนึ่งก็ขำที่เห็นผู้บริหารลงทุนออกมาร้องเพลงแถมเต้นอย่างเมามันขนาด นั้น
ไม่ว่าใครจะว่าอย่างไร ผมคิดว่าเราสามารถทำให้พนักงานเห็นว่าผู้บริหารก็เหมือนกับคนอื่น ๆ ผู้บริหารไม่จำเป็นต้องเคร่งขรึม ใส่สูทผูกไท ตลอดเวลา ผู้บริหารก็คือพนักงานคนหนึ่ง ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกลัวที่จะพูดจาหรือทักทายเมื่อเห็นกัน
วันรุ่งขึ้น ผมยืนรอลิฟต์ตัวเดิม แต่คราวนี้มีพนักงานเดินเข้ามาสวัสดี บางคนก็บอกว่า “คุณซิคเว่ ยูเท่มาก” แล้วเราก็ขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน
ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมองค์กรต้องเริ่มจากผู้นำ ถ้าเราบอกคนข้างนอกว่าเราเป็นองค์กรที่ทันสมัย สนุกสนาน แอ็คทีฟ และติดดิน เราก็ต้องทำให้คนในองค์กรเป็นอย่างนั้นด้วย ซึ่งการจะทำให้คนกว่า 4,000 คนเป็นอย่างนั้นได้ มันก็ต้องเริ่มจากที่ผู้นำต้องทำให้ดูเป็นแบบอย่างก่อน
ลองคิดดูสิครับ ถ้าผมบอกพนักงานว่าพวกเขาควรจะออกไปพบปะลูกค้าในตลาด แต่ตัวเองกลับนั่งอยู่ในออฟฟิศติดแอร์เย็นฉ่ำ ใครจะยอมทำตามที่ผมบอก ดังนั้นผมจึงไม่เสียเวลาพูด แต่ลงมือทำให้เห็นกันเลย
หลายคนเมื่อเห็นผมพาพนักงานออกไปเดินตามตลาดหรือตามห้างต่าง ๆ เพื่อประชาสัมพันธ์บริการของบริษัท คิดว่าผมคงต้องการสร้างภาพ ทำไปไม่กี่หนก็คงเลิก
แต่ตลอดสามปีครึ่งที่ผ่านมา ผมพาพนักงานออกตระเวนตามท้องถนนทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัดเป็นร้อย ๆ ครั้ง แค่ปีนี้ปีเดียว ผมไปเยี่ยมลูกค้ามาแล้ว 63 จังหวัด มีกิจกรรมที่เราเรียกกันภายในว่า ไปออก “ม็อบ” ถึง 74 ครั้ง
ปีแรกที่เราเริ่มทำกิจกรรมนี้ มีแต่ผู้บริหารและพนักงานที่เกี่ยวข้อง แต่หลังจากนั้นผมพยายามดึงผู้บริหารจากทุกหน่วยงานเข้ามาร่วมกิจกรรมด้วย รวมถึงพนักงานจากทุกชั้นทุกแผนก เพราะผมต้องการให้ทุกคนในบริษัท ไม่ว่าจะอยู่ในหน่วยงานใด ได้มีโอกาสสัมผัสกับลูกค้า ได้พูดคุยและรับฟังปัญหาหรือความต้องการของลูกค้า เพราะทุกคนในบริษัทล้วนมีส่วนในการทำให้บริการของเราดีขึ้นและตรงใจลูกค้า มากที่สุด
มีหลายคนถามผมว่า มันจำเป็นด้วยหรือที่ซีอีโอต้องลงไปทำขนาดนั้น ผมว่าจำเป็น เพราะถ้าผมไม่ทำจริงตามสิ่งที่ผมพูด พนักงานก็คงไม่เห็นความสำคัญของสิ่งนี้
แม้ผมจะรู้ว่ามันเป็นงานที่หนัก ต้องใช้พลังงานสูงมาก แต่ถ้าเราทำได้อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ เราก็จะสามารถเพิ่มช่องทางในการสื่อสารโดยตรงกับลูกค้า อีกทั้งยังเป็นการสร้างความจดจำในแบรนด์ของเราด้วย ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการทำการตลาดใน วันนี้
ที่สำคัญ เวลาผมบอกกับลูกค้าว่าเราเป็นบริษัทที่ “พูดจริง ทำจริง” ผมก็ต้องให้พนักงานเชื่อตามนั้นด้วย โดยแสดงให้เขาเห็นว่าผม “พูดจริง” และ “ทำจริง” และเขาก็ควรจะเป็นเช่นนั้นด้วยเช่นกัน.
ที่มา : คอลัมน์ Quote of the day โดย ซิคเว่ เบรคเก้ นสพ. กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันที่ 13 ตุลาคม 2549
Credit : //www.thaispeculator.com
| Create Date : 18 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 18 พฤศจิกายน 2551 0:29:56 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 324 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [