Bloggang.com : : มดจัง87 - พรหมลิขิตรักข้ามจอ บทที่ 8

ฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ใด สักวันคนที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน ก็ต้องมีวันได้เจอกันไ ม่วันใดก็วันหนึ่ง ดั่งเช่น วันนั้น ที่ฉัน และเธอ หากันจนเจอ...........

Group Blog

All Blogs

พรหมลิขิตรักข้ามจอ บทที่ 8

บทที่ 8
สาวน้อยเจ้าของห้อง

ผมยกกองแฟ้มงานที่เช็นเสร็จแล้วไปวางไว้ตรงน่า เอกชัยเพื่อนร่วมงานที่จะต้องรับน่าที่ต่อ เอกชัยเป็นทั้งลูกน้องและเพื่อนในเวลาเดียวกัน เราสองคนสนิทกันมาก ไปไหนมักจะไปด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน จนคนอื่นๆเคยคิดว่าเพวกเราเป็นพวกรักร่วมเพศด้วยซํ้า เอกชัยมันเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่สมัยมัธยม ตอนที่เราเรียนโรงเรียนในจังหวัดด้วยกัน เอกชัยมันจะมีนิสัยขัดกับผมตรงที่ว่า มันเป็นคนใจร้อน ส่วนผมออกจะเป็นคนใจเย็น แต่ถ้าเวลาได้โกรธ ใครก้อโกรธแบบหยุดไม่อยู่ โดยที่ตัวเจ้าเอกชัยเป็นคนใจร้อนแต่มันก้อไม่เคยโกรธใครได้นานเลย มันโกรธง่ายและก้อหายเร็ว ส่วนผมโกรธใครโกรธนาน และโกรธจนตายเลย หลังจากเรียนจบเมื่อสามปีก่อน ที่ ม. กรุงเทพ คณะบริหารธุรกิจ พวกเราสองคนก้อย้ายกลับมาที่ภูเก็ตเพื่อช่วยลุงห่างๆของผมบริหารธุรกิจทางโรงแรมของแกอีกที เพราะตอนนี้แก ก้อแก่ชรามากแล้ว ส่วนพ่อกับแม่ผมนั้น ท่านละบันปลายชีวิตไปปลูกบ้านอยู่ที่เชียงใหม่ และมีส่วนดอกไม้เล็กๆอยู่ที่นั้น เห็นท่านเคยบอกกับผมว่า ถ้าไม่มีอะไรจำเป็นพ่อกับแม่จะไม่กลับมาที่ภูเก็ตอีก ทำหัยผมต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว เดียวดาย สองคนกับเอกชัยที่บ้าน เอกชัยย้ายเข้ามาอยู่กับผม หลังจากที่พ่อกับแม่ย้ายไป เพราะท่านเห็นว่าผมจะได้มีเพื่อน และจะได้มีคนช่วยดูแล แต่ไม่รู้ว่าใครดูแลใครเพราะที่ผ่านมา เอกชัยเป็นเหมือนน้องผมอีกคน หุหุ ที่ต้องคอยตามล้างตามเช็ด การที่เราทำงานที่โรงแรมทำหัยเราแต่งตัวคล้ายๆนักศึกษา บวกกับน่าตาของผมที่มีคนเคยทักว่าน่าอ่อนเกินความเป็นจริง ฮ่าๆๆ ทำหัยคนอื่นคิดว่าเราสองคนยังเป็นนักศึกษาด้วยซํ้า โดยเฉพาะแม่สาวน้อยน่าเซ็กซี่นี่ เจ้าของห้องในแคมฟร็อคด้วยแล้ว แหม๋ มาหาว่าเราเป็นศึกษา คิดได้งัย สงสัยวันนั้นผมจะเหนื่อยเลยเผลอหลับไปบนเตียง พอแม่เจ้าส่องมาเลยไม่ทันเห็นน่าเลยตีความไปว่าผมเป็นนักศึกษามั้ง พอมาอีกวันผมกับเจ้าเอกชัยก้อเพิ่งกลับจากประชุม หมาดๆไม่ทันได้ถอดชุดเครื่องแบบอะไร สาวเจ้าก้อส่องมา ยิ่งทำหัยเทอคิดว่าผมเหมือนนักศึกษาเข้าไปใหญ่ คนอะไร ชอบปะติดปะต่อเรื่องเอาเองอยู่เรื่อย วีรกรรมของเทอครั้งแรกที่ผมเจอเทอในแคมฟร็อคนยังติดตา แม่สาวเจ้า กดไมค์ด่าพวกเกรียน ที่เข้ามาในห้อง สะผมกลัวปากของเทอเลย ด่าสะพวกนั้น ลืมไปสนิทเลยว่าเข้ามาเกรียน ต่างคนต่างเงียบกันหมด ก้อแม่คุนเล่นด่าสะลืมบ้านเลขที่ขนาดนั้น ผมยังนึกเชียร์เทอ อยู่ในใจ ผมชื่นชอบในตัวของเทอ ตรงที่เทอ เป็นคน มั่นใจและหาวหาญ ดูเด็ดเดี่ยว ผมไม่ชอบผู้หญิงบอบบาง ตามสไตล์นางเอกละครไทยบ้านเรา ผู้หญิงเราสมัยนี้ต้องสู้ ต้องกล้าแสดงออกเหมือนน้องกรีนนี่ละ โดนใจผมสุดๆ ตอนที่ผมเข้าห้องเทอมาแรกๆไม่เห็นเทอจะสนใจใยดีอะไรผมเลย เห็นเทอยุ่งๆอยู่กับหนุ่มๆของเทอ แม่สาวเจ้าเนื้อหอมสะขนาดนั้น ถ้าเป็นภาษาไทยเราก้อคงต้องบอกว่า หัวกระไดไม่แห้ง หึหึ แต่ไม่รู้เทอคิดยังงัยถึงได้มาคุยกับผม เล่นเอาผมคลาดการไม่ถูกเลย อันที่จริงเมื่อก่อนผมก้อแอบหวังไว้นิดๆหัยเทอมาคุยกับผมบ้างเหมือนกัน แฮะๆ ไม่รู้สิ ผมว่าแม่สาวคนนี้มีอะไรน่าค้นหา ในความหาวหาญของเทอ เหมือนมีแววเศร้าๆปนอยู่ ในความเจ้าชู้ของเทอ ก้อมีรอยเจ็บปวดซ่อนอยู่ข้างใน ผมไม่ไช่จิตวิทยา แต่ผมเป็นคนที่จะค่อนข้างสังเกตุสิ่งรอบๆตัว
“คุนเจ้านายครับ เป็นอะไรครับเพื่อน” เสียงเอกชัยมันเรียกผมหลังจากที่มันเช็คแฟ้มเอกสารที่ผมยื่นหัยมันเสร็จ
“เปล่าวะ แค่คิดถึงผู้หญิงต๊องส์ๆ โก๊ะๆ คนหนึ่ง ไม่มีอะไร”
“ผู้หญิงที่ไหนวะ ไม่เห็นแกเคยเล่าหัยฟัง แล้วถ้ามันไม่มีอะไร แกจะถึงขนาดมานั่งเม่อลอยขนาดนี้เลยหรอวะเพื่อน ฉันว่ามันไม่ธรรมดาแล้วน่า อีแบบนี้ ปกติ แกเป็นคนใจแข็งขนาดไหนทำไมฉันจะไม่รู้ สาวๆที่มาติดแกเยอะแยะๆไม่เห็นแกจะสนใจ เห็นมีก้อแต่แฟนเก่าแก ที่แกยังลืมไม่ลง” เจ็บแปร๊บบ ที่ใจ เมื่อเอกชัยพูดถึงผู้หญิงอีกคนที่ทำหัยผมรัก และได้ทิ้งผมไป ผมรักเทอมากๆ และมันก้อเป็นความผิดของผมเอง ที่ดันจ้าชู้แล้วทำหัยเทอ จับได้ ผมรักเทอมากน่ะ แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงเลิกนิสัยเจ้าชู้ไม่ได้ แต่ผมก้อไม่เคยจะสนใจใครอย่างที่เอกชัยมันพูด
“ผู้หญิงคนนี้ฉันเจอในแคมฟร็อควะ น่าตาโคตรเซ็กซี่วะ นิสัยงี้โดนเลย”
“ผู้หญิงในกบเห็นเค้าบอกว่า เจ้าชู้นี่หว่า ระวังไว้เหอะแก”
“คนนี้ นี่เจ้าแม่แคมฟร็อคเลยเว้ย แต่คิดไปคิดมา เค้าก้อไม่ได้เริ่มน่ะเว้ย ฉันเริ่มก่อน”
“ยังไม่ทันรัย แกก้อออกโรงปกป้องแล้วหรอวะ เฮ้อ เพื่อนฉัน อาการหนักเหมือนกันแฮะ”
“แกอย่าเพิ่งด่วนสรุปสิ เดี๋ยวฉันจะแนะนำหัยรู้จัก รับรองแกจะคิดเหมือนที่ฉันคิดตอนนี้เลยละ” ผมพูดส่งท้ายแล้วเดินกลับห้องทำงาน ปล่อยเจ้าเอกชัยมึนงงอยู่คนเดียว
“เห้ยไอ้ นาย มาพูดหัยคิดแล้วจากไป อะไรของมันวะ”