Bloggang.com : : มดจัง87 - พรหมลิขิตรักข้ามจอ บทที่ 12

ฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ใด สักวันคนที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน ก็ต้องมีวันได้เจอกันไ ม่วันใดก็วันหนึ่ง ดั่งเช่น วันนั้น ที่ฉัน และเธอ หากันจนเจอ...........

Group Blog

All Blogs

พรหมลิขิตรักข้ามจอ บทที่ 12

บทที่ 12
ทีฉันบ้างละ!

เข้ามาถึงบ้านสะที เหนื่อยชมัด ออนกบแล้วแต่ก้อไม่มีใครอยู่ในห้อง เลยออกมาหาเที่ยวห้องอื่น เรื่อยๆ และมาหยุดอยู่ที่ ห้องของคนรู้จักกัน ที่เคยไปดูงานด้วยกันที่เยอรมัน แต่สิ่ง ไม่สิ คนที่ไม่คิดจะเจอ กันดัน อยู่ในห้องนี้ด้วย อย่างไม่น่าเชื่อ แล้วมาอยู่นี่ได้งัย เอ๊ย หรือว่าตามเรามา ?
“ผมจะตามคุณน้องกรีนนี่มาได้ยังงัยละครับ ก้อคุณเล่นปิดโลเคทสะมิดชิด แล้วที่สำคัญผมต่างหากที่เป็นคนเข้ามาก่อน แล้วผมก้ออยู่ห้องนี้มาทั้งวันเลยน่ะครับ โลเคทผมก้อไม่ได้ปิด ถ้าจะมีใครตาม ก้อคงไม่พ้นคุณที่ตามผมมากกว่ามั้งคับ ยาหยี” กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เล่นสะเราเถียงไม่ขึ้นเลย ตานี่ไม่ได้เฉิ่มยังที่คิดแหะ พอดีกับที่ มีน้องๆที่รู้จักทักมาน่าห้อง เลยไม่ได้สนใจพี่นายไปพักใหญ่หันกลับมาอีกที พี่นายคอพับอยู่น่าจอสะแล้ว เหอๆ น่าเอ็นดูจัง ฉันเลยฉวยโอกาศนี้ โทรหา จำเลยคนสำคัญของฉันสะที จะได้จบๆไป ปฏิบัติการที่สาม:
โทรหาจำเลย แสดงความเป็นโจทย์
“สวัสดีค่ะ สุดที่รัก ไม่ได้คุยกันนานสบายดีน่ะค่ะ”
เริ่มด้วยคำพูดหวานๆ ไก่จะได้ไม่ตื่น
“เห้ย แล้วตัวเองโทรมาได้งัยเนี่ย” ถ้าทางเค้าตื่นตกใจเล็กน้อย
“ก้อกดเบอร์แล้วก้อโทรมางัยค่ะ ถามได้ จะแค่โทรมาบอกว่าเค้ารู้เรื่องหมดแล้วน่ะ ทุกเรื่อง ไม่มีข้อยกเว้น”
เค้านิ่งไปเป็นพัก ดูชะงักถนัดตา
“ตัวเองหมายความว่างัย? ต้องการอะไรกันแน่?”
“ป่าว หรอก แค่จะบอกหัยรู้ ว่าเค้าคุยกับเด็กตัวเองเรียบร้อย และเค้าก้อไม่ว่าอะไร เพราะเรื่องแบบนี้ตัวเองก้อถนัดนี่มันไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรกสะเมื่อไหร่” ถ้าเค้าคิดดีๆเค้าก้ออาจจะรู้ว่าฉันกำลังหลอกด่าเค้าอยู่ ว่าสันดารแย่! แต่คนแบบนี้จะคิดเป็นด้วยหรอ คงไม่หรอก ได้แต่นั่งนิ่งคาโทรศัพท์ พูดอะไรไม่ออกละสิ จะมีอะไร กับอีแค่คนหลายใจคนหนึ่งทีเผอิญโดนจับได้ ก้อแค่นั้น.....ไม่หรอก ยัง ฉันจะไม่พูดคำว่าเลิก กับเค้าหรอก ฉันจะบีบหัยเค้าไปเอง ไม่สิ เรียกว่า ไม่สนใจต่อไปเลยดีกว่า จะทำอะไร ก้อตามใจ เค้าทำได้ ฉันก้อทำได้ จากนี้ไป เราสองคน ไม่มีอะไรที่ต้อง เกรงใจกันอีกละ!

พอหันมาน่าห้องอีกที ตายละ อีตาพี่เจ้านายมันตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ดันมานั่งจ้องน่าฉันอยู่ตั้งนาน
“เป็นรัยนั่งเงียบอะ?ดีเจมันไม่ได้เปิดธรณีกรรแสงน่ะ ดูทำน่าเบื่อสิ” ถามสะหน่อย เห็นนั่งเงียบ น้อยใจรัยป่าวหว่า
“ไม่มีนางฟ้าหัยดู เบื่อ นางฟ้าคนนี้ก้อดีแต่เม้าส์แตก” ว๊าย ตายแล้ว ว่าฉันปากมากหรอนี่ เด่วเถอะ
“พอดีไม่ไช่นางฟ้า แต่เป็นนางร้ายค่ะ”
“พอดีเลยครับพี่กำลังอยากเป็นโจรพอดี จะได้ปลํ้านางร้าย หุหุหุ” แหะๆ ฉลาดน่ะตาคนนี้ หล่อละยังฉลาด โดนใจจริงๆ จะว่าไป น่าตาเค้าโดนใจฉันมากๆเลยละ
“เด่ว เค้านอนแล้วน่ะพี่นาย ง่วงนอนมากๆ วันนี้ยังไม่ได้นอนเลยอะ”
“เด่วสิยาหยี เวทกันก่อนน่ะๆๆๆ” ดูพี่เค้าอ้อนสิ เหอๆตลกจัง
“ก้อได้ค่ะ แปบเดียวน่ะค่ะ แต่เค้าว่าเค้าโทรหาพี่ดีกว่ามั้ย อะ สดวกกว่า” แล้วเค้าก้อพิมเบอร์เค้าส่งมาหัย
“แต่พี่ว่าวันหลังค่อยโทร วันนี้ เรานอนด้วย กันดีกว่า เปิดกล้องนอนด้วยน่ะรู้ป่าว จะได้ตื่นมาเห็นกัน อิอิ”
กรรม ตอนแรกฉันก้อคิดว่ามีแต่ฉันพี่บ้าเปิดกล้องนอน ที่แท้อีตานี่ก้อบ้า พอๆกับฉันเลย
“ก้อได้ค่ะ งั้นนอนอย่างเดียวน่ะค่ะ อย่าแอบทำอะไรมิดีมิร้าย เข้าใจมั้ยค่ะ” สั่งไว้งั้นละ เค้าจะทำไรฉันได้งัย จอน่ะไม่ไช่อะไร ปลากัด จะได้ท้องได้
“ไม่ทำหรอก ถึงอยากจะทำใจจะขาดก้อเถอะ หุหุ” ว๊ายยยตายแล้วว
“เอาสิยอมอยู่แล้ว” ฮ่าๆๆๆๆ คิดหรอฉันจะกัวคำขู่
ตลอดทั้งคืน ฉันจะตื่น มาดูปฏิกิริยา ของเค้า เพราะเป็นห่วง กลัวเค้าจะนอนไม่หลับ ดันมานอนน่าจอคอม ที่นอนดีๆมีก้อไม่นอน เวลานอนก้อดันใส่แต่กางเกงยีนขายาว ตัวเดียว ท่อนบนไม่มีอะไรเลย เล่นเอาฉันใจเกือบจะวาย ตลอดคืน ฟ้าเริ่มสว่างละ ฉันยังนอนหลับๆตื่นๆอยู่เลย ส่วนพ่อคุณ เค้าเริ่มงัวเงียๆตื่นขึ้นมา ขยับซ้ายขวา ฉันเลยแกล้งหลับตา จะได้คิดว่าฉันยังไม่ตื่น แต่ก้อหรี่ตาขึ้นมองนิดๆ แกล้งหัยเค้าคิดว่าฉันเพิ่งตื่น มารยาหญิงดีแท้ แล้วเค้าก้อยิ้มจนเห็นลักยิ้มที่แก้มซ้าย น่ารักโคตๆ
“สวัสดีตอนเช้าวันแรกที่นอนด้วยกันค่ะที่รัก คนอะไรนอนยังน่ารักเลย เด่วพี่ไปอาบนํ้าก่อนน่ะ” เวลาที่เค้าทักทายฉันแบบนี้มันทำหัยรู้สึกเหมือนเราอยู่ด้วยกันจริงๆ นอนก้อนอนพร้อมกัน ถึงแม้จะไม่หลับสนิทก้อเถอะ แต่ตื่นเราก้อตื่นพร้อมกัน ตื่นมาก้อเห็นน่ากัน เวลาเค้าเข้าห้องนํ้า ฉันก้อยังได้เห็น มันวิเศษจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าไอ้จอสี่เหลี่ยมๆมันจะเป็นสื่อกลางของคนสองคนได้ดีขนาดนี้....