• บ้านคลองลาน06
• บันทึกของหนู
• ท่องเที่ยว (ก้าวที่ย่าง ทางที่เดิน)
• บทกลอน รัก เหงา เศร้า
• สัตว์เลี้ยง
• การเรียน...รู้ไม่สิ้นสุด
• รักษ์ สุขภาพ กาย-จิต
• บันทึกฉัน...ถึงเธอ
• ไดอารี่เก่า 2547-2551
• ไดอารี่ 2552

ฝนกระหน่ำ วันนี้ ชุ่มฉ่ำแต่เช้า...เอารถออกไปล้าง เสียค่ากรองอากาศอันใหม่ไป หลายร้อย...แต่ก็ได้รถที่งามวับกลับมา... ตื่นขึ้นมาด้วยหัวใจเศร้าๆ...เพราะไม่มีแดดหรือไร..หรือฝนที่กำลังตกพรำๆ...ทำให้หัวใจน้อยๆย้อนคิดอะไรมากมาย.. เพลงในรถดังขึ้นไม่นานหลังจากฉัน ขับรถไปเดอะมอลล์...แล้วก้เลยไป...ตลกมะ...ไม่ได้เข้าห้าง...ด้วยสองจิตสองใจว่าจะไปไหนดี เดอะมอลล์ หรือเซ้นทรัล...ฝนตั้งเค้าอย่างหนัก ฟ้าดำตรงหน้าทำให้ฉันกลับรถ...เพื่อ ย้อนไปเข้าเดอะมอลล์อีกครั้ง...แล้วเพลง..ก็ ดังขึ้น พร้อมกับรถที่ไหลไปเอื่อยๆ.. กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา..จากขอบตาไม่ขาดสาย...หัวใจที่ เหงา..เศร้า..ปนว้าเหว่ ร่วงตุ๊บ...มีอะไรมากมายที่ฉันนั่งคุยกับพี่คมฉาน พี่เขานักเขียนนี่...เขารู้จักฉันดี ยัยบื้อ...ชื่อที่พี่เขาเรียกฉัน... หลายๆอย่างที่คุยกัน ทำให้หัวใจฉันเศร้าสนิท..เขาหาว่าฉันเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝน(กลัวจริงๆ) หัวใจแห้งเหี่ยว ท้อแท้..ฉัน รู้สึกเดียวดายพิลึก...เหมือนบนโลกนี้มีเพียงฉัน...หลายครั้งน้ำตาอยากไหล...แต่ แค่ซึมๆ...บางทีนะฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร หรือไม่มีใครเกิดมาเพื่อฉันเลย..เฝ้าถามตัวเองเรื่อยมา... ฉันรู้ตัวนะฉันไม่คู่ควร...ฉันรู้ตัวว่าฉันไม่มีดี...พอ...ฉันได้แต่เตือนตัวเองแค่นั้น... ถึงวันนี้ฉันเข้มแข็งแล้วนะ..ทำงานเหนื่อย ทำทุกอย่างให้ตัวเองมีคุณค่า มากขึ้นๆๆ คงช้าไปใช่ไหม...คงสายไปใช่ไหม... เหงา เศร้าเกิดขึ้นกับฉันบ่อยๆ...ฉนมีปลาน้อยเป็นเพื่อน...มีรถที่ฉันรัก..นอกจากนี้ แทบไม่มีอะไรที่จะยึดเป็นเพื่อนได้เลย...ทุกอย่าง จากฉันไป ในสายลม... วันนี้ฉันเลยตั้งใจว่าฉันจะหาหนังสืออ่าน ทำเพื่อตัวเอง..ทำในสิ่งที่ฉันชอบและยังพอทำได้...ฉันช้อปปิ้ง...ฉันไปซื้อหนังสือ..ฉันอยากหาหนังสือที่ตรงใจฉันตอนนี้ที่สุดเลย..แล้วก็ได้... หนังสือเล่มนี้ละ..ฉันจะส่งไปเป็นของขวัญวันเกิด...ใครบางคน ...แต่ฉันอ่านก่อนนะ...คิดว่า แบ่งกันอ่านละกัน..อิอิ... เหมือนเราจะรักกันไมได้ คืออีกเรื่องที่ฉันซื้อมา...ดูหนักๆ...แต่ ฉันก็ ซื้อหนทางดับทุกข์ เล่มนี้ไว้แล้วเช่นกัน... จะมีสักวันไหม...วันที่ฉนอ่อนล้า..วันที่ฉันทุกข์ทน จะมี ใครบางคนยืดหยัดอยู่ข้างๆฉัน...คนที่เหมือนแสงเทียนนำทางชีวิต..ส่องสว่างและเป็นกำลังใจ...ไม่จากไปไหน... ใกล้ถึงวันเกิดฉันแล้ว...ปีนี้ฉันไม่อยากได้อะไรมากไปกว่านี้แล้ว....ฉันอธิษฐาน ถึงเขาคนนั้นที่ไม่มีตัวตนเสมอๆๆๆ...เขาเคยได้ยินบ้างไหม... เผื่อว่าสักวันดวงใจที่เหน็บหนาวจะอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง แม่คะ หนูท้อแท้..หนูท้อถอย...หนูไม่รู้ว่าจะหายใจอยู่เพื่อ..อะไร...หนูรู้แค่ว่าเกิดมา...ต้องทำความดีให้สังคมให้ครอบครัว..แม่คะหนูเหนื่อยล้ามากแล้ว...หนูไม่อยากจะยืนอยู่สู้ตามลำพัง...แม่คงรู้ใช่ไหมคะว่าทำไมหนูถึงเข้าใจแม่ได้ดี...เพราะหนูผ่านเรื่องร้ายๆมา เกือบๆเท่าชีวิตแม่...แม่คงรู้ใช่ไหมว่าหนูเจ็บปวด...ความเดียวดายช่างเหน็บหนาว...ความไม่เข้าใจกันช่างปวดร้าว..ไม่แปลกหรอกที่แม่จะขับรถแล้วน้ำตาไหล...เพราะหนูก็เหมือนกัน...เราจะหายใจอยู่เพื่อกันและกัน...ตราบเท่าที่แม่ยังหายใจอยู่เพื่อหนูเช่นกัน... หนูจะหาเงินไว้เยอะๆ พาแม่ไปเที่ยว..อะไรคือความสุขของแม่..หนูก็สุขเช่นกัน...   Create Date : 04 กันยายน 2548     Last Update : 4 กันยายน 2548 23:03:58 น. Counter : 199 Pageviews.   0 comment Share Tweet

สะกิดแผล(ใจ)กันทำไมเนี่ย หลายวันผ่านมาแล้ว..โอ๊ยๆ...เจ็บแผล(ใจ)อีกครั้ง ก็ ทำไงได้ละ เมื่อมีคนมาสะดุด ความรู้สึกเข้าอย่างจัง..เกือบลืมไปได้แล้วสิ..คราวนี้ ทำเอาหน้า งอ คิดๆๆ...นอนไม่หลับไปบ้าง อีกตามระเบียบ... เรื่องของเรื่องมีว่า...พี่รุ่งถามเราเรื่องความคิดเรา..ว่าเรา...เปลี่ยนความคิดแล้วหรือ..ไม่อยากมีลูกแล้วเหร่อ...เฮ้อ คนอุตส่าห์ลืมได้แล้วเชียว...คราวนี้สิ..เจอ สะกิดแบบนี้นอนไม่หลับเลย..คิดๆๆ...ความเหงาที่นานๆ แวะเวียนมา..กลับหนักขึ้นๆๆๆ...ทุกข์ใจเลยอ่ะ...ไม่น่าสะกิดแผลกันเลย..หรือ เจ็บคนเดียวไม่พอ เนอะ..เลยหาเพื่อนร่วม ความผิดหวังเหมือนกันหว่า... คำถามที่ว่า ที่ผ่านมา..เราไม่เคยคิดถึงใครเลยเหร่อ...(ดันตอบไปว่า เปล่า...ลืมหมด..)..ก็เกือบลืมจริงๆ...คิดถึงก็ ปล่อยให้ถึงที่สุดค่อยโทรไป...ใครได้รับสายแล้ว..นั่นล่ะ..น่าจะรู้ว่าเรา..คิดถึงๆๆๆๆ....แต่ สงสัยคงรับคงไม่รู้ตัว..เฮ้อ...เอาเป็นว่าเราลืมละกัน...เดือนนึงคิดถึงสัก สามสี่ครั้งคงไม่น้อยเกินไป..อิอิ... ชีวิตผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนเจ็ดเดือนแล้ว...ที่เราทำใจได้...แต่ก็ยังเป็นโรคผวา..ไม่หาย...ฝันร้ายบ้างตามเวลา..เครียด... แต่สิ่งที่หนักใจหลังจากถูกถามเรื่องที่ผ่านไป...สิ่งที่เลหืออยู่คือ...ความเหงา..ความเศร้า..แล้วก็ คิดไม่ออกว่า...ต่อไป..จะเดินไปเช่นไร..เพราะชีวิตมีแต่งานๆๆ... วันนี้เราขับรถอยู่..เราเริ่มเบื่อกับสิ่งที่เป็นอยู่..หากจะดีกว่านี้ไม่น้อยหากเรามีคนที่เรารักและรักเรา...แต่มันเป็นไปมได้เลย..เพราะไม่มีวี่แวว... เราอยากไปเรีนต่อ จับใจ..บางที..ชีวิตในแบบใหม่ อาจทำให้เราดีขึ้น เปลี่ยนที่เปลี่ยนทางเปลี่ยนสังคม...แต่..นั่นล่า งานนี้เราก็รัก..คิดไม่ตกจริงๆ... เจอคำถามหนักๆ เรื่องลูก เรื่องครอบครัว เรื่องอายุ..สารพัด..ที่พี่เขาจะเอามา...พูด..ให้เราคิดๆๆๆๆๆ....คิดแล้วรู้แล้วทำไงได้อ่ะ...จะตอกย้ำเราทำไมไม่รู้...ไม่ใช่เราไม่รู้นะ แค่เราพยายามจะลืม..ไม่อยากเก็บมาทุกข์..หากเลือกได้เราคงเลือก..ไปแล้ว...แต่เลือกแล้วห่วย จะเลือกทำไม... ทำไมชีวิตเศร้าแบบนี้ไม่รู้..ขับรถกลับบ้านนึกๆ แล้วน้ำตาร่วง...เราไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะเป็นเช่นนี้..ไม่เคยคิดว่าการอกหักจะเป็นเช่นนี้...ไม่เคยคิดว่า การใช้ชีวิตคนเดียวจะ อ้างว้างบ้าง...หรือมีใครมาทำให้เรารู้สึก สะอึก..เช่นนี้ ผ่านมา..ชีวิตมีแต่ความสวยหรู..มี ทุกอย่างที่ใครๆอิจฉา..ถึงตอนนี้ มีเหลือเพียงเรา..และความว่างเปล่า...เศร้า...รู้มะ...คนที่บ้านเรายังไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงเลย...ใครๆก็รู้เราจริงจังกับความรักและชีวิตแค่ไหน....รักและทุ่มเทมาตลอด...แล้ว..วันนึง เหมือนเราฝันร้าย..พบคนที่เรา ได้ชื่อว่าแฟน..นอกใจ..ฝันร้ายกลางอากาศ.... ทุกอย่างผ่านไปแล้ว...ทำใจได้แล้ว...แต่...ความว่างเปล่าก็เหน็บหนาว...ทิ้งความบาดเจ็บ ไว้ให้เยียวยา...ฉันรู้นะ ว่าตัวฉันบาดเจ็บแค่ไหน..ไม่ใช่ ลืม....แต่...ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากให้ใครมาย้ำเตือน..เตือนแล้วได้อะไรขึ้นมา..นอกจากจะทุกข์ มากขึ้น... ครั้งนี้ไม่รู้จะศร้ากี่วันนะเนี่ย...อยากไปทะลใจจะขาด...แต่ไมมีงานที่เราพอออกไปได้เลย งานในออฟฟิตเราเต็มเหยียด...แย่..คิดถึงทะเลที่รัก...คิดถึง ความว่างเปล่า...อยากเอาความหนาวเหน็บของหัวใจไปโยนทิ้ง...คิดถึง...ตอนไปป่า..คิดถึง..ตอนไป เล่นน้ำทะเล..คิดถึงตอนไปปีนเขา...แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว... ฉันไม่เคยรู้ข่าวคราวใครอีกเลย...ทุกวันนี้มีเพียงฉันที่ตัดขาดจากทุกคนไป...สักพักนึง...เพื่อรักษาใจตัวเอง... วันนี้ฟังเพลงเศร้าๆ น้ำตาหยดแหมะเลยล่ะ เมื่อไหร่นะ จะทำใจได้ดีระดับเดิมอีก...ขอให้ฉันมีพลังใจเข้มแข็งกว่าเดิม...หรือเท่าเดิมก็พอแล้ว แม้ บางครั้งหัวใจจะอ่อนแอ แต่ไม่ ย่อท้อ...ฉันจะสู้...ยืนอยู่..   Create Date : 18 สิงหาคม 2548     Last Update : 18 สิงหาคม 2548 0:38:23 น. Counter : 241 Pageviews.   5 comment Share Tweet

เช้าที่หัวเสีย... ก็ เริ่มต้นด้วยออกจากบ้านมารถติดสุดๆๆ ก็ ขับมาเรื่อยๆละนะ สายแล้ว...ยังไม่ถึงออฟฟิตเลย แต่ก็ไม่ด้รีบร้อนอะไร...สักครู่ นึงพอจะเลี้ยวซ้าย เข้า ถนนสาธร..ตึ้ง!!! เวรกรรม รถโดนชน.... ชนท้ายอีกแล้ว...หงุดหงิดมากๆเลยล่ะ...เปิดประตูรถลงไป...คนชน ดันไม่ลงมา...ก็คิดๆ นะว่าทำไม คนถึงได้ มีเรื่องกันเพราะ..ชนแล้ว นิ่ง ทำเฉย...เราก็ลงไปดู..เห็นไม่เป็นไรมาก แค่กันชนเคลื่อน...เออดี..ซวยแต่เช้าเลย...เลยเดินกลับขึ้นรถอย่างหัวเสีย..พอเราขึ้นรถ ไป จะออก เจ้าของรถคันนั้นค่อยๆ ย่องๆ ลงมาดู..ดูรถเขาน่ะ...(ให้มันได้แบบนี้สิคนไทย) เราเลยลงกระจกรถลงไปบอกว่า..ไปเลยไม่เป็นไร รถประกันชั้นหนึ่ง อย่างหัวเสีย...ถ้าเราลงไปอีกรอบ สงสัยมันคงตายติดถนนแน่แท้..หงุดหงิดอย่างแรง...ขอโทษสักคำยังไม่มี...ถ้า คนที่ชนเป็นชายหนุ่มหล่อๆ ก็พอให้อภัย นี่ดันเป็น ตาแก่รุ่นพ่อ...เห็นแล้ว ไปดีกว่า..ไหนๆ ก็ไม่เป็นไรมาก...แต่ ตามไปด้วย ความหงุดหงิดตลอดทางถึงออฟฟิต... ถึงออฟฟิตทำงานด่วนเสร็จ..ก็งานด่วนนี่ละทีเรารีบ...เลยไม่เอาเรื่องมันเพราะ ต้องวิ่งห้อมาแฟกซ์เอกสารไปให้ดิเอ็มเพอร์เร่อเฮ้าส์ ที่เขารออยู่..มันเลยรอดตัวไป.. เราก็โทรไปบ่นกับเจ้านายว่ารถโดนชนอ่ะ..เจ้านายเราก็..บอก อ้าวไหงไม่เอาเรื่องมันละ..(ปกติหาเรื่องชาวบ้านเก่ง) .ก็ไม่รู้อ่ะ หงุดหงิดๆๆ ไม่ค่อยอยากมีเรื่องกับใคร...ถ้าอารมณ์ดีๆ ค่อยว่ากัน...เผื่อเขาพูดอะไรมาแย่ๆ กลัวจะฆ่าเขาตายคาถนนซะงั้น...เลยปล่อยๆ...ถือว่าโชคดีของเขาละกัน เริ่มต้นด้วยเช้าหงุดหงิดเลยนะเรา...คงได้เวลาเอารถไปซ่อม กันชนอีกแล้วสิเรา...เฮ้อๆๆ นึกไปถึงน้องดำของพี่รุ่ง..คงบาดเจ็บอยู่เหมือนกัน..น้องเขียวเราก็ ดันบาดเจ็บตาม...ครั้งก่อนน้องเขียวเราบาดเจ็บเพราะ รีบไปหาพี่รุ่งเลย เบียดเอาเสาห้าง มา...มาคราวนี้...สงสัยดวงจะซวยเหมือนกัน...อิอิ   Create Date : 16 สิงหาคม 2548     Last Update : 16 สิงหาคม 2548 10:25:56 น. Counter : 384 Pageviews.   4 comment Share Tweet

หนูรู้นะ...แม่ภูมิใจในตัวหนู วันนี้วันแม่...สิ่งแรกที่หนูให้ของขวัญแม่ได้ ดีที่สุดในปีนี้คือความภูมิใจสูงสุดในลูกคนนี้...นานแล้วที่ทำตัวเกะกะระราน ชาววบ้านเขามาเรื่อย...แต่คราวนี้ทำงานเป็นหลักเป็นฐาน..มีอาชีพที่ ตัวเองชอบ แม่ เองก็แฮ้ปปี้.. แต่ดูแม่จะแฮ้ปปี้ในตัวลูกมากกว่าครั้งไหนๆ ด้วยแม่ได้รับเงินเดือนจากลูกอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปถึงสองปี...ก็ สองปีนั้น...ลูกมัวแต่เอาแต่เที่ยวเล่น ผลาญเงินตัวเอง..ดีนะที่ไม่ใช่เงินแม่..ไม่งั้นโดนบ่นแย่... มาคราวนี้...จะกลายเป้นเด็กทำเงินให้แม่ซะแล้ว...ก็ บอกแม่ว่าเมื่อวานพาพี่หมีไปทำสัญญา กับบริษัทมา...นั่นละ เอาละหว่า..แม่บ่นเลย...ทำไมๆๆ ไม่บอกแม่ละ...ลืมแม่ไปได้ไง...ดูดิ ใครจะคิดว่าแม่จะใจป้ำ ยอมออกเงิน...เฮ้อ...ตกลงกับแม่ไว้คราวหน้าๆๆ...ไม่พลาดแน่.. วันนี้แม่ไปวัดทำบุญให้คุณยาย รับเพื่อนๆ ป้าๆ ไปทำบุญกัน...แม่ก็ โม้ว่า..รถที่วิ่งไป ทำบุญนี่ ค่าน้ำมันลูกเป็นคนจ่าย..อะไรจะให้ความภูมิใจให้กับแม่ได้ เท่ากับการได้โม้บอกคนอื่น..ละว่าลูกจ่ายให้หมด...อิอิ... วันแม่ปีนี้แม่เลยปลื้มกว่าปีไหนๆๆ...อยากหัวเราะคิกๆๆๆ ให้แม่สองสามครั้ง...จัง...   Create Date : 12 สิงหาคม 2548     Last Update : 12 สิงหาคม 2548 18:10:29 น. Counter : 220 Pageviews.   3 comment Share Tweet

จอดรถชมวิวบนสะพานตากสิน หลายต่อหลายครั้งที่ทำงานที่นี่...ได้จอดรถชมวิวบนสะพานตากสิน...(รถมันติดน่ะ) แต่วันนี้พิเศษมากๆๆ...จอดได้นานถึงชั่วโมงครึ่งน่ะ แบบไม่ขยับเขยื้อน..ติดเบรคมือไว้แล้ว ก็ งัด โคลอน ขนมโปรด ขึ้นมากินเล่นๆ ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย กลางแม่น้ำเจ้าพระยา..บรรยากาศ ยามหกโมงกว่าๆ ถึงสองทุ่ม...สวยดี...ด้วยเราไม่รีบไปไหน...แอร์ที่เย็นฉ่ำ สายฝนเปาะแปะ...มีคนมากหน้าหลายตาเดินข้ามแม่น้ำ..บ้างก็หล่อดี บ้างก็สวยดี..เดินผ่านไปเรื่อยๆๆ..สลับกับวิวแม่น้ำและเรือ ข้ามฟาก...นี่ที่คือวิว ขาประจำ สำหรับเราเลยล่ะ..ติดเกือบทุกวัน...ที่ฝนตกหนัก... แต่เราก็ไมได้เดือดร้อนอะไรกับฝนที่เทลงมา..หรือรถที่กำลัง..จอดนิ่งสนิทราวลานจอดรถชมวิว...แปลกดีเนอะ...ชีวิตวนเวียนอยู่แถวๆนี้... วันนี้...เราอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยล่ะ ขนาดเจ้านายเรายังทักเลย...ด้วยระบบงาน เป็นไปได้ดี...สอนงานน้องไปได้ มากทีเดียว..หลายๆส่วนเข้าระบบได้ดีแล้ววันนี้...นี่ละ..สิ่งที่อยากเห็นในรอบสองเดือน..แล้วก็สำเร็จใน ระดับที่น่าพอใจ...คววามภูมิใจของคนคือความสำเร็จ..จริงไหม...เราทำงานตามเป้า..เป้าของเราเองอีกต่างหาก... วันนี้ มาอิ่มอร่อยด้วยก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอย..เสียดายบะหมี่หมูแดงเราไม่ขาย..เลยได้กินหมี่หมูตุ๋นแทน..แต่ก็อิ่มได้เหมือนกัน..เกือบแล้ว...ที่จะต้องกินข้าวแช่แข็งของs&P ชีวิตเริ่มสำเร็จรูปไปทุกที เนอะ... ดูละครสนุกดี....ง่วงนอนแล้วล่ะ..หลังจากบึ่งรถกลับมาได้ ก็หลังจากหลุด สาธรมาวิ่งยาวออกวงแหวนรอบนอกกลับบ้านเลย...ตอนนี้ก็อิ่มและง่วงละ..ไปสระผม แล้วเข้านอนดีกว่า..บับบาย...   Create Date : 09 สิงหาคม 2548     Last Update : 9 สิงหาคม 2548 22:42:52 น. Counter : 437 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• บอกอกูรู
• Zseven
• ซนจัง
• noomint
• นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้
• วีทีอาร์
• เจ้านุ้ย
• ตุ๊กตารอยทราย
• กุมภา
• อีกฝั่งของท้องฟ้า
• ขนมจีบกุ้ง
• หมูน้อยหน้าใส
• tobetwo99
• A-rod
• PANTIP CREW
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• รำเพย
• กำปงพิราเทวี
• กาญจน์ฏี
• zaesun
• แม่สาย
• The White Rider
• ตามตะวัน
• พฤษภาคม 2510
• K'mint
• ดังตฤณ
• เด็กชายก้อง
• ข้าวเหนียวหมูหวาน
• นอบิเล่ย์
• Bp_Ps_29
• SpiritWithin
• friedericksianum
• มณีสยาม
• Mr.Vop
• ทิวฟ้า
• มิถุนายน
• น้ำพันซ์
• คุณนายทหารเรือ
• จ้าว..จอม
• LittleKIWKIW
• missingyouner
• loveconquerseverything
• Webmaster - BlogGang

• โต๊ะสวนลุมพินี
• ห้อง Blue Planet
• BlogGang.com