|
|
เมื่อหัวใจมันไม่คลิก...เคยเป็นม๊ะ
เมื่อหัวใจมันไม่คลิก..เคยเป็นม๊ะ??? อยากรู้จังเลย..ใครต่อใคร เขาเป็นกันรึเปล่า...
ด้วยช่วงนี้ คงเป็นโรค เครียด จัด...อารมณ์ หงุดหงิดเกินเหตุ..พร้อมจะฟาดใคร ล้มตึงง่ายๆ...ฟาดด้วยสายตานะคะ...สงสัยๆๆๆ ตัวเองจังเลยว่า..ป่วย แหง๋แก๋..
ทำไมนะ ที่เราคิดว่าตัวเองป่วยก็....มันสืบเนื่องมาจาก...เป็นโรค เบื่อหนุ่มๆอ่ะ...ไม่น่าเชื่อ..จะเป็นโรคร้ายแบบนี้..ร้ายแรงถึงต้องอยู่คานทองนิเวศน์ เชียวถ้าไม่รีบรักษา..
ปัญหามันคือหัวใจ มัน ไม่คลิก ก็มันหาที่คลิกไม่เจอ...เห็นชายหนุ่มก็ พาลจะเบื่อ..ไม่มีใคร ใช่ !!สักคนเลย...แถมเรายังมีโลกส่วนตัวที่สูงขึ้นทุกวัน..
นอกจากนั้นนิสัยก็เปลี่ยนไป...แคร์คนอื่นต่ำลง...ประมาณว่ารับได้รับไป..รับไม่ได้ ก็ ถอยไปไกลๆ
แต่ แปลกแฮะ ไม่ค่อยมีใครถอย...สงสัยยังไม่มีใครชินกับอาการ เอาแต่ใจอย่างสุดยอดของเรา...
นานๆ..จะได้เอาแต่ใจสะบั้นหั่นแหลกเช่นนี้...ด้วยพี่สาวเรามีแฟนที่ ว่าไป..ก็ดี...แถมพี่สาวเราก็ใจดีๆๆ...แม่เราก็ ใจดีๆๆ...มีเพื่อนใจดีๆๆ อีกมากมาย...ใครๆ พากันใจดีกับเราหมด...นี่ล่ะ....สาเหตุทำให้เรา เหลิง..ตกหลุมพราง..ของคานทองโดยแท้..แล้ว แน่ๆหัวใจก็ ไม่คลิกกับใครเลย ว๊าๆ
ตู้ปลาที่อยากได้....มาอยู่ในความครอบครองเราแล้ว...แต่..เจอ เจ้า..ไส้เดือนน้ำ..อยู่ในนั้น เป็นอันว่า...เราต้องหยุด....กลัว เจ้าสัตว์ทุกชนิดที่เลื้อยได้ ..(((กลัวมาก)))) ยอมเสียเงินที่ เข้าข่ายงก ...ไปสองร้อยกว่าบาท..ได้หินสี มาสองกระสอบใหญ่ๆๆ เดินสบายใจเฉิบ...มา ให้ล้างเล่น..แทนทรายในตู้ที่มีมา
พักนี้โลกส่วนตัวสูง ลิ่ว..งานการอู้มาหลายวัน...จะกลับบ้านทั้งที แป่ว...งานไม่เสร็จ...เจ้านายก็ ดีๆ ซื้อ..ทวิตตี้ ส่งมาให้ถึงบ้าน..กลัวหนูมิ้นเหงา..เนื่องจากหมาตัวโปรด โดนหลานหนีบกลับบ้านไป..เสียนี่...เจ้านายแทนจะถามเรื่องงาน..ดันถามเรื่อง เจ้านกขี้เหร่ นั่นว่าได้ละยัง...บริษัทจะล่มจะจมไงไม่สน...มัวแต่ห่วงตุ๊กตาเรา ...((ขี้บ่นอีกแล้วเรา))...((พี่แกเอาใจไว้ใช้งานน่ะสิ...เห็นเตรียม รายชื่อลูกค้าให้เราเป็นพันราย))
ด้วยความเครียดอันใหญ่หลวง...ว่าอีกไม่กี่วันก็ ต้องเดินทางงานไม่เสร็จ((เครียดจนอ๊วก))..แต่จริงๆ ..อยากบอกดังๆว่า..งวล หัวใจมันรับใครไม่ได้เลย..เลยเครียด ว่าเป็นไรไปหว่า...
จะรักเล็กๆ ก็ไม่ได้..จะรักมากๆก็ ไม่มีวี่แวว...ปุ่มความรักมัน หายจ๋อมไปซะได้...จะคลิกตรงไหนละเนี่ยทีนี้....ใครมาจีบก็ พาลเบื่อๆ...ดีไม่ดี จะโดนเราแกล้ง..เอาซะง่ายๆ...ใครก้ไม่รู้ส่ง sms มาหา เราจะรู้ไหมว่าใคร.....งงตึบ...ส่งมาให้เรารึ ส่งผิดคนหว่า..สงสัยบ่อยไป...
เมื่อไหร่..หัวใจจะมีสีชมพูอีกครั้ง....มองไปทางไหนไม่เบิกบานใจเอาซะเลย...เชื่อมะ...เมื่อวานเราอยากจะวิ่งหนีเพื่อนเรา...
อยากสารภาพตรงนี้เลย..ว่า..เราเกิด อคติ กับเพื่อนที่ นัดเจอเรา....แบบว่า...เดินไป ปุ่มความอดทนที่อยากจะคุยด้วยมันดันไม่มี..เห็นเขาแล้ว เราเดินเลี้ยวหลบ....นึกในใจว่า..โห ทำไมเราเสียมารยาทขนาดนี้..เดินเลี่ยงไปเฉย...ก็ ทำใจ..อีก อึดใจ....กว่าจะเดินไปออกไปพบเขา...
ก็ เราไม่อยากให้เขามาคาดหวังว่าเราจะไปรักตอบ..หรือชอบ..หรืออะไรเลยมากกว่าคนรู้จัก..แต่..แว้บนึง รู้สึกผิดๆๆๆๆๆ....เพราะเขาบอกว่าเชอบเรา...แต่เรา คงมี อะไรถ่วงปากอยู่มั๊งไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเขา...แว้บแรก..เลยเดินหนีไง...
แว้บที่สอง..เราก็ เดินผ่านไปเลย..ขณะที่เขาหันไปทางอื่นพอดี เราเดิน ผ่านไปเฉยเลย..จนเขาโทรตาม..555 จะหนีไป ไหนละทีนี้...เจอก็เจอว่ะ เลยเดินออกมาเจอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..กรรม!!
แย่ไปกว่านั้น..เราถามเขา ว่ามาซื้ออะไรเหร่อ..รู้ทั้งรู้เขานัดเรา...อิอิ..เขาบอกเปล่า..เราเลยบอก กินกาแฟ ละกันอยากกิน..ก็มัน ร้านข้างๆที่เรา เจอเขายืนอยู่นั่นล่ะ...ไม่อยากเดินไปไกลอ่ะ...เบื่อ เซ็ง...
เขาก็ อือๆๆ..ออๆ ตามเรา..เราสั่งมอคคาเย็นมากิน แก้ เบื่อ...คุยไปไม่กี่คำ..อ้อ..อยากบอกว่าโชคดี เขาคุยไม่เก่ง...ไม่งั้นเราคงต้องทนนั่งนานกว่านั้นเป็นแน่แท้...เราเลย คุยไปคุยมา..แล้วบอเขาว่า..เอ่อ ห้าโมงเย็นเราต้องไปว่ายน้ำนะ..เธอมา ช้าจัง...((โทษเขาเฉย)) เขาก็ มองนาฬิกา..ตอนนั้น บ่าย สี่ สี่สิบแล้ว...มัวแต่หลบๆ ตอนแรก ไงกว่าจะเจอกัน...
เขาก็ อือๆๆ...แล้วบอกว่าเรากลับไป ก่อนก็ได้...เขาขอโทษที่มาช้า..ตามที่เรา..บ่นๆไปนิดๆ แต่พยายามบอกว่าเขาไม่ผิดหรอก..เรามาเร็วเอง..จริงๆ...ทั้งหมดเพียงจะบอกว่าอีกยี่สิบนาทีฉันจะเผ่น..ต่างหาก...แต่ ทำให้มันดูดีๆๆ....เขาก็ อือๆๆๆ...ก้มหน้าก้มตา กิน ชามะนาวของเขาต่อไป...พอห้าโมง...ก็..เรียกเด็กเก็บตังค์...แล้วเราก็ ..เดิน โกย อ้าว ออกจากร้าน พร้อม บ้ายบายเขา...หนีหายไปตามฝูงชน...
ว่ายน้ำเหร่อ..เรา แค่เพียงว่าน่าจะไปนะ...แต่ใจจริงอยากช้อปปิ้ง เดินเล่น หรืออยู่โดยไม่มีเพื่อนคนนั้นต่างหาก...อิอิ...
ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรเนี่ย...
เคยเจอไหม..เรา เดินกับอีกคนจะรู้สึก อีกอย่าง..กับอีกคนจะเป็นอีกอย่าง...แปลกดี..ทั้งๆที่เพื่อนเหมือนกันละ...
อย่างพี่หมี เราก็ รู้สึก..เหมือนมา กับพี่ๆ ที่บ้านเรา...สบายๆ อ้อนได้...ส่วนกับเจ้านายเรา..เราก็รู้สึกเหมือนมากับคู่กัด..ที่ กัดกันมาชาตินึงละ...แต่ก็ ไปไหนไปกัน...เฮฮามาก ((ใจดีมากด้วย))
นอกจากนี้ยังมีหนุ่มอีกหลายคนที่เราลืมๆไป...ทำร่วงหายไประหว่างทางเหลือแต่รายที่เขาไม่ยอมหายละ...แต่เรามักจะทำตัวหายแว้บแทน...เท่าที่แว้บได้..ก็มันเซ็งนี่นา
เมื่อไหร่นะ จะแว้บไป..แว้บมา..เจอหนุ่ม..ที่ใช่ บ้างนะ...หรือต้องรอข่าวดี ปลายปีนี้เล็งงานใหม่....
ใครจะโชคดี เรื่องงานเช่นเราเช่นนี้..งานใหม่กำลังจะหล่นโครม..เข้าจังเบ้อเร่อ..เป็นงานที่เราชอบด้วย...ด้วยเม็ดเงินของงานนี้ล่ะ..เหนื่อยเพียงไหนฉันก็จะทำ..แถมถนัดอีกต่างหาก...แต่แม่รู้เข้าคงหัวใจ เต้น ตุ๊บๆ..แม่ คงบ่นไปอีกยาว..
นอกจากนี้ ..ก็ แถมต้องเดินทางตจว..บ่อยอีก...ก็ แค่ ไปตรวจถนน..สะพานงานของทางหลวงไง...เดินทางไปตรวจงาน งบ และความคืบหน้า....ให้กับบริษัท...หนึ่ง...แม่จะยอมไหมนะ...เป็นงานที่ท้าทายดีทีเดียว...รอดูๆไปก่อน...
ตอนนี้ชอบงานพี่สุวัสแล้วสิ..สบาย..ได้เที่ยว เมืองริมทะเล..แถมถ้ามีสาขาที่ชลบุรี...คงสบายกว่านี้...นั่นคือโครงการ ปีหน้า...ที่จะเปิดสาขา...แต่ปีนี้..ขับรถไปๆ กลับๆ เอาก่อนละกัน...
บางทีนะ ถ้าพี่สุวัสขึ้นเงินเดือนให้มากกว่านี้..หรือมีเอี่ยว ..(((หวัง...ฮุบบริษํทชาวบ้าน)))....ก็คงดีไม่น้อย..แบบนี้หนูไม่เปลี่ยนงานแน่...((แต่ท่าทางจะยากพี่แก ไม่ยอมให้...มาเป็นหุ้นส่วนชัวร์ๆๆ...แต่อยากได้บริษัทนี้ตะหงิดๆๆ..นะ
อ้อ...
ปล..วันนี้...ไม่รู้เป็นไงคลื่นไส้อีกแล้ว...อ๊วกออกไปนิดดีขึ้นนิดนึง....นอนตีพุงกลิ้งๆ อยู่เนี่ย...พะอืดพะอมเต็มแก่...อ๊วกบ่อยๆ กลัวจะผอมตายก็ กินๆเข้าไป...กินไปอ๊วกไปเข้าที...
แต่ตอนนี้คงต้องนอนแล้วล่ะพรุ่งนีเพื่อนๆ ยกขบวนไปงานแต่งบ้านโป่งแต่ข้าพเจ้า..ต้อง ลงเซ็ทเครื่องให้ เจ้านาย...แล้วไปพัทยา...ไปส่งเจ้าเสาคันทวย..แล้วเก็บเงิน ตรงไป ...ปราสาท อะไรสักอย่างแล้วก็ ที่ไหนอีกที่จำไม่ได้...เฮ้อๆๆ พรุ่งนี้คงเหนื่อยๆๆแต่เจ้านายบอกว่าเอาชุดไปเล่นน้ำด้วย..ห้าโมงจะให้ลงเล่นน้ำทะเลได้..ไม่อยากเย้ๆ เท่าไหร่...คลื่นไส้ออกปานนี้จะให้ลงทะเลอีก...เวรกรรม
...ต้องตื่นมาเช็ครถอีก...เฮ้อๆ
| Create Date : 16 พฤษภาคม 2548 |
| Last Update : 16 พฤษภาคม 2548 0:34:10 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 290 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [