13 พฤศจิกายน 2014….หลังจากผ่านความรันทดมาหลายด่านได้อย่างชนิดใจหายใจคว่ำ...คิดว่ามาถึงที่นี่แล้วอะไรๆ จะปลอดโปร่งโล่งตลอด เพราะได้เตรียมทุกอย่างมาเป็นอย่างดี ยกเว้น พยาน 2 คน ซึ่งครั้งแรกตั้งใจจะให้คริสมาด้วยแต่ก็เกรงว่าจะลำบากเธอมากเกินไป ต้องแล่นตามไปโน่นไปนี่อยู่เรื่อยประกอบกับได้สืบค้นพบว่าถ้าคู่ที่จะจดทะเบียนไม่ได้ “หนีบ”พยานมาด้วยทางอำเภอก็จะจัดเจ้าหน้าที่แถว ๆ นั้นช่วยมาเป็นพยานรัก...และก็ไม่มีค่าใช้จ่ายในการจดทะเบียนแต่อย่างใด

เอกสารที่เตรียมมา ส่วนของมาดามได้แก่ บัตรปชช. ทะเบียนบ้าน ส่วนของคีธ มี สำเนาพาสพอร์ต และหนังสือรับรองโสดฉบับแปลเป็นไทยที่ประทับตราจากกรมการกงสุล....ด้านในไม่มีผู้ใช้บริการคู่อื่นเพราะเย็นมากแล้ว

ขั้นตอนที่ 1 รับเรื่อง: มาดามแจ้งความประสงค์ต่อนายทะเบียนโดยลงชื่อในคำร้องตามแบบ คร.1ที่นายทะเบียนเป็นผู้บันทึกข้อความ และจัดพิมพ์ด้วยระบบคอมพิวเตอร์ให้

ขั้นตอนที่ 2. ตรวจสอบหลักฐานหรือเอกสารที่เกี่ยวข้อง: เจ้าหน้าที่ก็ขอเอกสารทั้งหมดไปตรวจสอบและถามหาพยาน มาดามบอกไปว่าไม่มีพยานมาด้วย

ขั้นตอนที่ 3. นายทะเบียนตรวจสอบคุณสมบัติของผู้ร้องทั้งสองฝ่าย: ในขั้นตอนนี้เราสองคนถูกนิมนต์ไปนั่งในห้องทำงานปลัดหญิง.... ไม่รู้เวรกรรมไรอีก...ปลัดอำเภอหญิงผู้ซึ่งดูอ่อนเยาว์กว่ามาดามหลายปี ชีพูดว่า “นี่มันสี่โมงเย็นแล้วนะทำไมมาจนป่านนี้ มาพรุ่งนี้ดีกว่ามั๊ย” (มาดาคิดในใจ อ้าวนี่วอนอีกคนมั๊ยล่ะอารมณ์เน่าเพิ่งจะจางไปตะกี๋เอง...จดทะเบียนสมรสมันจะใช้เวลามากมายเกินชั่วโมงเลยรึ...แต่มาดามไม่สามารถพ่นวาจาเช่นนั้นออกมาได้ “โธ่คุณปลัดขานี่ก็เดินเรื่องมาทั้งวันตั้งแต่เช้ามืดเมื่อวานแล้วละค่า... กะว่าวันนี้ต้องจบเพราะทุกอย่างถูกจองวันเวลาไว้เป๊ะแล้วเราถูกจำกัดด้วยเวลาจริง ๆ ค่า... ช่วยหน่อยนะ...เห็นใจคู่รักวัยทองเถอะนะคุณปลัดขา” โอ้ย ๆ...นี่ใช่ฉันจริงๆ รึนี่ เกิดมาไม่เคยต้องอ้อนวานใครขนาดนี้

ชีบ่นไปพลิกเอกสารไปมาแปดสิบตลบสลับกับการซักฟอก...ทำอาชีพอะไร? เจอกันยังไง?นานแค่ไหน? รู้จักกันดีพอหรอ?แล้วจะไปใช้ชีวิตอยู่ที่ไหน? ฯลฯ ชีเรียกมาดามโดยใช้สรรพนามว่า “เรา” อย่างงั้นเราอย่างงี้ ราวกับว่ามาดามเป็นลูกน้องหรือไม่ก็เด็กนักเรียนในสังกัดของเธอก็ไม่ปาน มาดามแอบคิดว่า “เอ..รึว่าหน้าฉันดูอ่อนเยาว์เกินไปโอ๊ะไม่ซิ เธอมีหลักฐานแสดงอายุอานามของเราอยู่ในมือแล้วไง...เอาน่ะ ทน ๆ ฟังไปก่อน วันนี้ต้องยอมให้เธอ” มาดามไปติดต่อราชการงานเมืองก็บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยมีใครที่ไหน “ถือวิสาสะ” กับสตรีสูงวัยเช่นนี้เลย หุหุ...

...เมื่อได้ยินคำตอบว่า...เราคบกันมาสี่เดือน...แค่นั้นแหละพระเดชพระคุณท่าน...ชีบอกว่า “โอ้ยแค่สี่เดือนเองอ่ะ? แล้วจะอยู่กันยืดเร้อ? ถ้างั้นปลัดคงจดทะเบียนให้ไม่ได้หรอก อย่างน้อยควรรู้จักกันซัก 6 เดือน สมัยนี้คู่ผัวเมียแต่งงานกันง่าย ๆ แล้วก็อยู่กันไม่ยืด”  เอาแล้วชีวิตเริ่มพบความลำเค็ญอีกครั้งรึนี่... “โธ่ คุณปลัด เราสองคนไม่ใช่เด็กหนุ่มๆ สาว ๆ เราต่างผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนอายุกว่าห้าสิบปี พวกเราเหลือเวลานิดหน่อยสำหรับชีวิตบั้นปลายเราคิดแค่หาความสุข ไม่แสวงหาความทุกข์ ละทิ้งตัวตน คุณปลัดก็น่าจะยินดีและสนับสนุนให้คนแก่สองคนได้ครองคู่กันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเพราะยังไง เราก็มีพิธีแต่งงานกันอีกสิบวันข้างหน้านี้แล้วค่า...” เธอเงียบไม่รู้คิดไรอีก..

ชีหันไปสปีคอิงลิชกับมิสเตอร์คีธ เกรกรอรี่ ฟราย... “ทำไมยูถึงรักเธอ” คำตอบ “เพราะเธอน่ารักน่ะซิแถมยังเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายควรมีไว้เป็นเมีย” ก๊ากกกก...ตอบได้ดีมากจ้ะที่รักทำเอาปลัดหญิงอึ้งไปเลย...ชียังไม่เลิกพลิกเอกสาร พลิกแล้วพลิกอีกอยู่อย่างนั้น ทำท่าหน่วงเหนี่ยว...แต่มาดามแค่เงียบ ๆ รอดูว่าเธอจะตัดสินใจยังไง สักพักก็พูดว่า “เดี๋ยวปลัดจะไปขออนุญาตท่านนายอำเภอขอเป็นคนลงนามในเอกสารทะเบียนสมรสเองปกติแล้วปลัดจะมีอำนาจเฉพาะตอนที่นายอำเภอไม่อยู่” เย่ส!! ชีหมายความว่าชีอยากมีลายเซ็นประดับไว้ในใบทะเบียนสมรสและใบสำคัญการสมรสของเราสองคนว่างั้นเหอะ...ก๊ากกกอีกที...อารมณ์ไหนนี่ ฉันตามผู้หญิงคนนี้ไม่ทันจริงๆ เริ่มสงสัยว่าชียังโสดอยู่หรือไร “เดี๋ยวต้องใช้เจ้าหน้าที่เป็นพยานสองคนนะรบกวนช่วยค่าขนมน้อง ๆ 500 บาท จริง ๆปลัดไม่มีส่วนได้เสียหรอกนะ” เราตอบ “โอเค ไม่มีปัญหาค่ะคุณปลัด” ควักแบ้งค์ 500 ให้ชีไป ชีก็บอกให้คอย เดี๋ยวกลับมาจะขึ้นไปหานายอำเภอก่อน

ขั้นตอนที่ 4. ลงนามในการจดทะเบียน/ลงนามในเอกสาร คร. 2, คร. 3

ประมาณ 10 นาทีชีก็กลับลงมา พร้อมหนังสือมอบอำนาจให้เธอกระทำการแทน....คราวนี้น้ำเสียงของเธอเปลี๋ยนไป๋ ไม่แฝงไว้ด้วยอำนาจ...ฟังคล้ายจะมีความยินดีกับคู่สมรสใหม่ (สว..สูงวัย) ชีให้เราสองคนลงลายมือชื่อในเอกสารเหล่านั้น แล้วตัวเองก็บรรจงลงลายมือชื่อแบบว่าอย่างพิถีพิถันเลยแหละเพื่อให้ดูดีเป็นสง่าราศรีแก่ทะเบียนฯของมาดาม ไม่ช้ามาดามจะพาลายมือชื่อของคุณปลัดหญิงบินไปเที่ยวเมกา..อย่างไรก็ตาม เราสองคนก็ขอถือโอกาสกล่าว “ขอบคุณ” คุณปลัดหญิงไว้ ณ ที่นี่ค่ะ จริง ๆ มาดามดีใจนะที่คุณปลัดอยากเซ็นชื่อในทะเบียนสมรสของเรา ด้วยตัวเองเพราะถือว่าสุดท้าย เธอให้เกียรติเราสองคนอย่างจริงใจ...ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

เราออกจากอำเภอ มาประมาณหกโมงครึ่ง ตะวันกำลังจะลับฟ้า ตรงนั้นเป็นริมแม่น้ำเจ้าพระยา มาดามพาคีธไปเดินปลดปล่อยอารมณ์ที่นั่น ชมตะวันตกดิน ดูเรือสินค้าแล่นผ่าน ฝูงนกโผผินบินวนเวียน...สายน้ำและสายลม ทำให้มาดามผ่อนคลาย และสดชื่นขึ้น...เราเดินจูงมือกันลงไปที่สะพานที่ลอยอยู่ริมแม่น้ำ...มาดามทำท่าจะผลักเค้าตกน้ำ คีธก็ดูจะกลัว ๆ....เราพูดคุยหยอกล้อเล่นกันสักพัก ได้เวลาต้องกลับ...พรุ่งนี้เราสองคนมีคิวถ่ายพรีเวดดิ้งทั้งวันทั้งในและนอกสถานที่ (ภาพประกอบ: ถ่ายรอบ ๆ บ้านมาดามจ้ะ)

จะเกิดอะไรขึ้นกับมาดามอีกในวันถ่ายพรีเวดดิ้ง??? เชิญติดตามอ่านต่อ

ตอนที่ 9 กว่าจะมาเป็น มาดามฟราย (เกิดอะไรขึ้นในวันถ่าย Pre-wedding)

คลิกไปอ่านเรื่องอื่น  ๆ ของมาดาม ได้ที่นี่จ้า