มาดามปิดฉากตัวเองที่ไทยเลิฟลิ้งค์ โดยไม่คิดจะกลับไปอีกแล้ว....ตะลอนทัวร์ไปสิงสู่ที่เว็บเล็กเว็บน้อยที่อุตส่าห์โผล่ขึ้นมาให้คลิกเข้าไปลองซึ่งนับรวม ๆ แล้วอยู่มา 7-8 เว็บ ได้เห็นไรเยอะพักหลังเสริมเกราะป้องกันตัวไว้อย่างหนา ขนาดเจอคนที่ทุกอย่างเข้าสเปค 100% แถมหน้าตาใช้ได้ พูดจากดีมีมารยาท ค่อนข้างไปทางโรแมนติกที่สำคัญมีความอดทนต่อวาจาก้าวร้าวของมาดามอย่างเหลือเชื่อแบบที่ไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน มาอ้อนวอนขอคบด้วยมาดามก็บอกไปหน้าตาเฉยว่า ไม่เอาหรอก รู้นะว่ายูเป็นพวกสแกมเพราะยูออนไลน์ในเวลาที่ควรจะหลับจะนอน (เพราะมาดามแอบเห็นเขาออนไลน์ตลอดเวลาแม้แต่ในเวลาที่ต้องหลับต้องนอน.....กับผู้ชายคนนี้ก็มีเรื่องเล่านะแต่เอาไว้ทีหลังเหอะ)

หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก...(จริง ๆ เรื่องราวมีเยอะกว่าที่เล่านะ นี่แค่คัด ๆ เอามา) ไม่ได้ไรติดไม้ติดมือมาเลยยย....คิดจะหยุดอีกแล้วแต่เพราะสันดานเป็นมนุษย์ที่ชอบการแข่งขัน...ไม่ชนะ ไม่เลิก...ให้มันรู้กันไปว่าในชาตินี้พระเจ้าไม่ได้สร้าง“ผู้ชาย” มาให้เป็นคู่กะมาดามจริง ๆ...จำต้องไปให้สุดทาง แล้วค่อยยอมแพ้ก็ได้...ที่คิดอย่างนี้เพราะดั้นไปเจอเว็บใหญ่อีกเว็บ FriendsFinder เป็นเว็บแม่ข่าย มีลูกข่ายอยู่หลายประเทศ เช่น จีน ญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ อิตาลี่ ฝรั่งเศส โอ้ย นับไม่ถ้วน...คึกคักมากมาย..แค่วันแรกลงโพรไฟล์ไปมีคนมาวิวหลายร้อย เรียกว่าหมดแรงคลิกดูพวกเขากลับเลยละ ได้แต่ข้าม ๆ ไปแค่อาทิตย์เดียวขึ้นไปสองพัน..(นี่เปรียบเทียบแค่กับตัวเองนะ ไม่เกี่ยวกับสาว ๆ คนอื่น) ส่วนอีเมล์รับเข้ากล่องมากลับไปนับตอนหลังมี 82 เมล์ มากสุดเป็นประวัติการณ์แน่นอนว่าในจำนวนนั้นมีพวกสแกมอยู่อย่างน้อย 90% อ่านแค่จั่วหัวก็รู้ทันที ส่วนที่เหลือไม่เข้าตากรรมการ (เหมือนเคย) มาดามอยู่ที่นี่ไม่ยอมเขียนหาใครไม่เสิร์ชหาใคร...แค่อยู่ ๆ ไป หันเหไปสนใจเรื่องอื่นฆ่าเวลา....ในเว็บนี้มีชุมชนคนเขียนบล็อกสารพัดแนว และกลุ่ม วันนั้นแว่บเข้าไปดู...อู้ยยย...ท่าทางจะหนุกหนาน ดูเหมือนพวกเค้าไม่สนใจใยดีเรื่องหาคู่....เอาละวะ ลองดูสักตั้งปักหลักเขียนไรเล่นอยู่แถวๆ นี้แหละ.....

18 มิถุนายน 2014 (ไม่ถึงเดือน) โพสต์บล็อกเรื่องน้องหมาแสนรักของเราไปได้ห้าตอน ในหนึ่งสัปดาห์ ก็ได้รับเมล์ฉบับหนึ่งผ่านเว็บไซต์ ส่งมาจากหนุ่มอเมริกัน.....จั่วหัวมาว่า.......

I think you are a very attractive woman! “ผมคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดใจมากและผมอยากได้รับโอกาสทำความรู้จักคุณให้ดีขึ้นผมกำลังมองหาความสัมพันธ์ที่จริงจังกับความเป็นไปได้ที่จะแต่งงานกัน ผมได้อ่านการตอบคำถามต่างๆ ของคุณในโพรไฟล์ผมคิดว่าเราสองคนเข้าคู่กันได้ดี ผม กำลังจะแทรกโปรไฟล์ของผมมากับอีเมล์ฉบับนี้ด้วยหวังว่าคุณจะพบว่าผมน่าสนใจเพียงพอที่จะตอบกลับผมก็ชื่นชอบธรรมชาติมาก งานอดิเรกของผมคือการดูนก”

อืม!...ค่อนข้างถ่อมเนื้อถ่อมตัว และไม่คาดหวังมากนัก แตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่มักจะใช้คำว่า “กำลังตั้งตาคอยการตอบกลับจากคุณ (หรือรอที่จะได้ยินจากคุณ)” ที่ฟังพื้น ๆ ใคร ๆ ก็ใช้กัน….. ครั้นเมื่อคลิกเข้าไปอ่านโพรไฟล์ของเขา ๆ เขียนแนะนำตัวเองว่ามีอาชีพเทรดหุ้น เคยมีบ้านแบบเคลื่อนที่ไปไหน ๆได้แต่ได้ขายไปแล้ว และเพิ่งจะซื้อบ้านหลังใหม่ได้ปีนึง...ที่สำคัญเขายังเขียนบอกในสิ่งที่คนส่วนใหญ่มักจะไม่พูดถึง (แบบว่าอะไรก็ตามที่จะทำให้อีกฝ่ายไม่อยากเสี่ยง หรือเสียเวลายุ่งด้วย) “ผมถูกพิจารณาให้เป็นคนไร้ความสามารถ” อ่านมาถึงตรงนี้ก็ตกใจนึกเอาเองว่าไร้สมรรถนะทางเพศไปโน่น...แล้วจะมาหาคู่ทำไมหนอ....มาดามอ่านไปฉงนสนเท่ไปและก็ยิ้ม ๆ ..เอาไงหว่า...รูปร่างหน้าตาก็เหมือนคนแก่ ๆ ที่ไม่ทันสมัยแถมถ่ายในมุมสลัว ๆ ไม่ชัด ภาพก็ไกลเกิน...เอาน่า คนอื่น ๆ ทั้ง ๆที่เรารู้อยู่ว่าอาจเป็นพวก Scam เรายังรักษามารยาทตอบกลับแบบปฏิเสธชนิดนุ่มละมุนมามากต่อมาก พี่คนนี้ 61 ขวบ ก็ตอบเขาไปละกัน...คิดเช่นนั้นแล้วก็เริ่มพิมพ์อีเมล์ ตอบไปว่า

“ก่อนอื่นต้องขอพูดว่าคุณเป็นคนน่าสนใจคนหนึ่งแต่ไม่น่าเชื่อว่าคุณกำลังมองหาใคร ตามความคิดของฉันใครก็ตามที่ไม่ตอบอีเมล์ถึงคนที่เขียนมาหานั่นเป็นความหยาบคาย และเห็นแก่ตัว” (ว่าเข้านั่น) “ฉันมักตอบอีเมล์ที่เขียนมาถึงเสมอแม้ว่าคำตอบส่วนใหญ่จะทำให้พวกเขาผิดหวังก็ตาม สำหรับคุณเพราะสัญลักษณ์ Verified ที่ประทับบนโพรไฟล์ของคุณ กับความกล้ากล้าที่จะบอกเกี่ยวกับ Disability ที่คุณมี ดังนั้นคุณจะได้รับโอกาสที่จะทำความรู้จักกับฉันและฉันเองก็จะฉวยโอกาสนี้เช่นเดียวกัน” และนั่นก็คือบทเริ่มต้นระหว่าง “เราสองคน”

(Verified คือการที่สมาชิกสมัครใจส่งเอกสารเช่น พาสพอร์ต หรือ บัตรประจำตัวประชาชน ไปให้เว็บเพื่อตรวจสอบยืนยันบุคคลแล้วเว็บจะติดคำว่า Verified ไว้ที่โพรไฟล์นั้น...การทำเช่นนี้เพื่อสร้างความมั่นใจว่า คน ๆมีตัวตนอยู่จริง ไม่ใช่สแกมเมอร์)

เราต่างก็เขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองเพื่อให้รู้จักกันดียิ่งขึ้น ว่ากันตั้งแต่ตอนเป็นเด็กน้อยกันเลย (อย่างว่าอะนะคนแก่กับคนแก่เจอกันชอบรำลึกอดีต) เรียนไร ทำงานไรมาบ้าง แต่งานเมื่อไหร่ พบกันไงแล้วทำไมเลิกกัน ครอบครัว พ่อแม่พี่น้องอยู่กันไง เมืองที่อยู่ บ้านที่อยู่ เป็นไง and so on…..ส่วนมาดามก็เล่าเรื่องตัวเองที่ผ่านมา อะไรที่กำลังทำอยู่....และอนาคตจะทำอะไร....มีแผนยังไง...

It makes me very sad!

25 มิถุนายน 2014 เพราะมาดามเล่าไปว่ามีแผนของตัวเองจะไปใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบทที่ไร่ที่มาดามซื้อเตรียมไว้แล้วแถมส่งภาพไปให้ดูด้วย...หนุ่มคีธได้ฟังเช่นนั้นก็พูดว่า “มันทำให้ผมเศร้าจัง...ที่เราสองคนไม่สามารถย้ายไปอยู่อีกประเทศหนึ่งได้แม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันแค่ระยะสั้น ๆ แต่ผมก็ แคร์คุณมากนะ ผมจะเขียนถึงคุณนานตราบเท่าที่ผมไม่ยังพบคนอื่น....ผมจะพยายามโน้มน้าวตัวเองให้ย้ายไปอยู่ประเทศอื่นแต่เนื่องจากอาชีพนักลงทุนหุ้น จำเป็นต้องมีถิ่นฐานอยู่ในอเมริกาเพราะเหตุผลทางบัญชีธนาคาร” 

อ้าวไง๋พี่พูดเองเออเองเบ็ดเสร็จเช่นนี้เล่ามาดามไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าเขาจะเข้าใจผิด ....เลยต้องแก้ไขความเข้าใจใหม่...ว่า

“การที่ฉันเล่าแผนการของอนาคตว่าจะไปใช้ชีวิตที่ไร่นั้นไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ยอมย้ายไปอยู่ประเทศอื่น การที่ฉันพาตัวเองมาอยู่บนเว็บหาคู่แน่นอนว่าฉันได้เตรียมพร้อมสำหรับการย้ายถิ่นฐานไว้แล้ว และฉันวางแผนที่จะใช้ชีวิตอยู่ทั้งสองประเทศๆ ละ 6 เดือน เพราะคิดว่าอาจทนความหนาวไม่ไหว”....โอยยย...แค่นั้นแหละ หนุ่มเมกันถึงกับร้อง ฮูเร่ย์!

“You have made me a very happy man!!  Finally, a woman that is confronted with a problem that might end our relationship and is flexible enough to come up with a solution that I find very agreeable!  Yes, living sometimes in your country and sometimes in my country is very acceptable to me.” 

Will you marry me?

31 มิถุนายน 2014. "I think you may be the most wonderful woman I have ever known and I love you.  So, I want to ask you formally, "will you marry me?"  If you want to take time to get to know me better before you reply then that is ok." มาดามก็งงเต้กเลย อุ๊ยอะไรจะไวปานจรวด?..เลยถามไปว่า“ฉันไม่เห็นรับรู้เลยว่าคุณรู้สึกรักชอบฉันตอนไหน จู่ ๆบอกว่ารักแล้วขอแต่งงานมันแปลก ๆ” พี่เค้าตอบมาว่าก็เค้าพูดเป็นนัย ๆ มาสองสามประโยคแล้วไงก่อนหน้านี้ “อันแรก ผมเสนอว่า ผมสามารถไปอยู่ไทยได้ 6 เดือน เมกา 6 เดือน ส่วนอีกครั้งผมพูดว่า ผมแคร์คุณมากนะ... พระเจ้าช่วย แพท! นี่ถ้าเป็นสาวอเมกันได้ยินคำพูดแบบนี้พวกเธอจะต้องพูดออกมาทันที่ว่า ฉันรู้แล้วคุณกำลังขอฉันแต่งงาน”.....โอย...มาดามอ่านถึงตรงนี้แล้วรู้สึกอายมว๊ากเหมือนตัวเองดูโง่ ๆ ไงไม่รู้...

          หลังจากวันนั้นเราคุยกันทาง Line ทุ้ก...วัน ๆ วันละ ชั่วโมงครึ่งตรงเวลาเป๊ะ...และนัดกันวีดีโอคอลบนสไกป์ครั้งแรกในวันที่ครบหนึ่งเดือนที่ได้รู้จักกันเพื่อให้เห็นหน้าค่าตา ว่ามีตัวตน ไม่พิกลพิการ.....มาดามเขินสุด ๆ มารู้ตัวเองทีหลังว่านั่งบิดไปบิดมา กอดเจ้าตุ๊กตาลิงน้อยไม่ปล่อย ตอนที่คีธถามว่า “คุณกำลังอายผมเหรอ”  ก็พะยักหน้าหงึก ๆ...ที่จริงเราต่างก็เขินกันและกันแหละพี่คีธหน้ายิ้มละไมตลอดเวลา บอกตรง ๆ ว่าตอนนั้นมองหาความหล่อไม่เจอ.....ส่วนเค้าบอกว่ามาดามดูเหมือนในรูปเป๊ะไม่ทำให้ผิดหวัง!

มาดามยังไม่ทันได้ตกปากรับคำว่าจะแต่งด้วย แต่เค้าบอกว่าต้องเตรียมแหวนแล้วนะ แหวนแบบไหนที่มาดามชอบเหรอ ผู้หญิงเอเชียส่วนใหญ่จะชอบแหวนทองคำใช่ป่ะ แต่หญิงเมกันจะชอบทองคำขาวนะ และจะให้เค้าซื้อที่เมกาเลยหรือว่าจะไปหาซื้อด้วยกันที่เมืองไทย...มาดามเผลอพลั้งปากบอกไปว่า "ฉันชอบทองคำขาวและถ้ามีเพชรเม็ดงามประดับด้วยจะยิ่งถูกใจคุณซื้อมาจากที่โน่นเลยละกัน"....(ต๊าย ตาย แพท เธอพูดไรออกไปเนี่ย??)

เราวางแผนเรื่องต่าง ๆ ไว้เป็นอย่างดีเพราะมีเวลาจำกัดเค้าอยู่ไทยได้แค่หนึ่งเดือนโดยไม่ต้องขอวีซ่า...ไล่มาตั้งแต่ เรื่องหาสถานที่จัดงาน  งบประมาณ แขกกี่คน วัน-เวลาที่เค้าจะเดินทางมา-กลับ การขอหนังสือรับรองโสด-แปลเป็นไทย-นำไปประทับรับรองที่กรมการกงสุลวันจดทะเบียนสมรส วัน-เวลาถ่ายพรีเวดดิ้ง แต่งงาน ฮันนีมูน กิจกรรม ที่ท่องเที่ยวรวมไปถึงการขอวีซ่า K-3…..เค้าก็ติดตามความคืบหน้าตลอด และคอยรายงานมาดามว่าตอนนี้ได้แหวนหมั้นกะแหวนแต่งแล้วสวยมาก “แม้แต่ แม่ของผม กับผู้หญิงที่ร้านจิวเวรี่อีกสองคนยังอิจฉาคุณเลย”...ว่าไปนั่น

วันสารภาพบาป!

ด้วยความที่เค้าเป็นคนใจร้อนจึงเตรียมและส่งแบบฟอร์มขอวีซ่าส่งมาให้มาดามกรอกแล้วส่งกลับเพื่อที่เขาจะพิมพ์แล้วถือมาประเทศไทยให้มาดามลงชื่อด้วย.....มาดามได้อ่านแล้วก็ตกใจตายห่าละ...มีช่องให้กรอกวันเดือนปีเกิด แล้วทีนี้จะทำไง ฉันต้องยอมให้เค้ารู้ความจริงก่อนที่เค้าจะบินมาหรือไร (เรื่องของเรื่องมาดามแจ้งอายุในเว็บนั้นเป็น 48 ขวบอีกไม่ได้บอกอายุจริง...ถ้ากรอกแบบฯ ไปคีธตรวจสอบก่อนพิมพ์และต้องเห็นแน่ แล้วจะเกิดไรขึ้น?.....มาดามเลยต่อรองไปว่า โฮ้ย...มากรอกเมืองไทย พิมพ์เมืองไทยก็ได้....แล้วมาดามก็ไม่ได้กรอกส่งไปให้เค้าพี่แกรอนานวันก็หัวเสียเล็ก ๆ บอก “แพทผมไม่พอใจแล้วนะ ทำไมไม่กรอกแบบฯส่งมาซะที มีงานไรทำนักหนา”  ชีวิตรันทดแล้วฉัน...มาดามจำต้องกรอกให้แต่โดยดี....เป็นไงเป็นกันวะ...พร้อมเขียนอีเมล์ สารภาพบาป บวก ขอโทษ และบอกเหตุผลว่าทำไมลดอายุตัวเองและจริงๆ ไม่คิดจะปิดบังตลอดหรอก รอบอกเมื่อเค้ามาไทยแล้ว...ตบท้ายด้วยคำขอโทษอีกทีและถามว่า “เมื่อรู้ความจริงเช่นนี้แล้วยังอยากจะแต่งงานกับฉันอีกหรือเปล่า” ส่งเมล์ไปก่อนถึงเวลาแชทหนึ่งชั่วโมง แล้วนั่งใจเต้นไม่เป็นส่ำ....เดินวนเวียนไปมาจนปวดหัว...โอย...และแล้วก็มีข้อความส่งกลับมาทางไลน์มาก่อนเวลาปกติครึ่งชั่วโมงอีกตะหาก...ตายละสงสัยจะบอกยกเลิกงานแต่งและคงถูกด่ายับ!......

“ผมอยากจะตบกระบาลคุณ โทษฐานที่โกหก....แต่ผมไม่อาจสูญเสียคุณเพราะผมรักคุณมากเกินไป...เราจะแต่งงานกัน”  ....เย่ส!!!!!!

ยัง..ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้ ยังมีเรื่องที่ตื่นเต้นเร้าใจยังกะหนัง thrillers ก็ไม่ปาน...มาดามจะได้พบกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ หรือไม่ และ พิธีแต่งงานจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ โปรดติดตามอ่าน

ตอนที่ 6 กว่าจะมาเป็น มาดามฟราย (Flying to Thailand)

(ภาพประกอบ: คอลเลคชั่น Sunset At Hawk's Landing ถ่ายเองโพสต์เอง แถวบ้านมาดามจ้ะ) 

คลิกไปอ่านเรื่องอื่น ๆ ของมาดาม ได้ที่นี่จ้า