ระหว่างวันที่ ๒๔-๒๗ มิถุนายน ๒๔๗๕ ถือได้ว่าเป็นวันแห่งความผันผวนครั้งใหญ่ทางการเมือง จนมีการประนีประนอมระหว่างกลุ่มพลังในสังคม และมีการตั้งผู้แทนราษฎรชั่วคราว ๗๐คน พระยามโนปกรณ์นิติธาดาได้รับเลือกเป็นประธานกรรมการราษฎร หรือนายกรัฐมนตรีคนแรกของสยามประเทศ จากวันนั้นไปจนถึงคืนก่อการเกิดรัฐประหารเมื่อวันที่ ๘พฤศจิกายน ๒๔๙๐ (ซึ่งทำให้ประเทศไทยตกไปอยู่ใต้อำนาจเผด็จการทหารอย่างต่อเนื่องไปอีกยาวนาน) นับเป็นเวลา๑๕ปีอันถือได้ว่าเป็นระยะเวลาที่สมาชิกของคณะราษฎรได้มีอำนาจและบทบาทสำคัญในการปกครองประเทศ จะเห็นได้จากการที่นายกรัฐมนตรีทุกคนที่ได้รับเลือกมาในช่วงเวลานั้น หากไม่ใช่สมาชิกคณะราษฏรเอง ก็เป็นบุคคลที่คณะราษฎรสนับสนุนอย่างเข้มแข็งทั้งสิ้น


อย่างไรก็ตามตลอดระยะเวลานั้นเกิดความแตกแยกขัดแย้งขึ้นในหมู่คระราษฎร มีความรุนแรงทางการเมืองเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า อาทิ กรณีเค้าโครงเศรษฐกิจของนายปรีดี พนมยงค์ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์, กบฏบวรเดช, ความขัดแย้งระหว่างพระยาทรงสุรเดชกับจอมพล ป.พิบูลสงคราม, การสละราชสมบัติของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ต้องยอมรับว่า สิ่งที่คณะราษฎรสร้างสำเร็จในวันนั้น และยังสืบทอดมาจนปัจจุบันก็คือ การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาสู่การปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ภายใต้รัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศ

ดังที่ กระจ่าง ตุลารักษ์ คณะราษฎรคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ กล่าวทิ้งท้ายไว้ว่า

“ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้ามืดวันที่ ๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕ เป็นทรัพย์สมบัติของประชาชนคนรุ่นหลัง ”

สีตัวอักษรอ่านยากมากค่ะ