หลังจากที่ชับบี้น้อยย้ายมาอยู่ในพุงเรียบร้อยวันรุ่งขึ้นแม่หญิงเชอร์ก็กลับไปทำงานตามปกติ พอตกเย็นเริ่มรู้สึกว่าท้องบวมๆขึ้นนิดนึงแต่ไม่แน่ใจเพราะว่าช่วงที่ใช้ฮอร์โมนนี่ก็น้ำหนักขึ้น เลยไม่รู้ว่าชั้นบวมรึชั้นอ้วน 

เสาร์-อาทิตย์พุงเริ่มบวมมากขึ้น แต่ก็ยังไม่มากเท่าครั้งที่แล้ว พอวันจันทร์ก็รีบโทรไปหาพยาบาล บอกไปว่าสงสัยจะมีอาการOHSSอีกแล้ว พยาบาลก็เลยนัดให้เข้ามาตรวจกับหมอสูติคนอื่นตอนกลางวันเพราะวันนี้ที่แผนกมีบุตรยากไม่มีหมอเลยก่อนไปหาหมอก็ไปฝังเข็มตามนัด เสร็จแล้วก็ไปโรงพยาบาล หลังจากนั่งรอเกือบชั่วโมงก็ได้เจอคุณหมอผู้หญิงซึ่งดูจากหน้าตาแล้วน่าจะอายุเท่าๆเรา หมอก็ตรวจอัลตร้าซาวด์ปรากฎว่าเป็นอย่างที่คิด รังไข่บวมและมีน้ำในช่องท้องนิดหน่อย คุณหมอสั่งจ่ายยาฉีดFragminซึ่งเป็นยาไม่ให้เลือดข้น จะได้ไม่เกิดลิ่มเลือดอุดตันและนัดให้มาพบหมอที่ดูแลเรืองIVFของเราอีกทีวันรุ่งขึ้นแล้วก็ให้ตรวจเลือดก่อนกลับ (สรุปหายไปครึ่งวันไม่ต้องทำงาน) 

วันต่อมาก็ไปหาคุณหมอที่แผนกมีบุตรยาก หมอตรวจแล้วก็คอนเฟิร์มผลเหมือนเมื่อวาน แต่ครั้งนี้เราเป็นน้อยกว่าครั้งที่แล้วหมอเลยไม่ได้สั่งให้หยุดงาน แต่ยังต้องฉีดยาทุกวันต่อไปเหมือนเดิม วันนี้ที่จริงแม่หญิงเชอร์รู้สึกดีขึ้นแล้วด้วยซ้ำหมอบอกว่าเหมือนครั้งก่อนคืออาการOHSSมาภายใน1อาทิตย์หลังเก็บไข่แสดงว่าเป็นผลมาจากยากระตุ้นเข็มสุดท้ายก่อนเก็บไข่ที่มีฮอร์โมนhcgอยู่ ซึ่งอาการนี้จะหายไปเองภายใน1อาทิตย์ แต่ถ้าตัวอ่อนเกิดฝังตัวอาการนี้จะแย่ลง เพราะร่างกายจะผลิตhcgออกมาอีกและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามอายุครรภ์ กลับจากหาหมออารมณ์เบิกบานเพราะคิดเอาเองว่าครั้งก่อนเป็นแล้วท้อง ครั้งนี้ก็น่าจะมีโอกาสเยอะแถมครั้งนี้จิตใจสงบมากกว่าครั้งก่อนอีก ทั้งไปฝังเข็มทั้งไปโยคะ ก็ทำดีที่สุดแล้วที่เหลือก็ต้องมาลุ้นกันต่อไป 

วันพุธ-วันพฤหัสก็ไม่มีอะไรพุงที่บวมก็ยุบหายไปเป็นปกติ พอวันศุกร์ตอนเช้าก็ยังไม่มีอะไรตอนเย็นไปกินข้าวบ้านเพื่อน รู้สึกว่าพุงเริ่มบวม แต่ก็ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่มันน่าจะบวมจริงๆเพราะลูกสาวเพื่อนอายุ4ขวบถามว่า ยูมีเบบี๋ในพุงรึเปล่าพุงยูโต๊โต เล่นเอาผู้ใหญ่ขำกร๊าก กลับมาบ้านคืนนั้นแม่หญิงเชอร์บอกกับสามีว่าถ้าพรุ่งนี้เช้าตื่นมาแล้วพุงยังบวมแบบนี้ จะเทสนะว่าท้องรึเปล่า

เช้าวันเส่าร์ที่ 23 พฤศจิกายนแม่หญิงเชอร์ตื่นมา โอ้แม่เจ้าทำไมมันอึดอัดแบบนี้ พุงบวมมากๆประมาณคนท้อง7เดือนขึ้นอ่ะ ก็แน่นอนไม่ตรวจได้ไงบวมขนาดนี้จัดการเข้าห้องน้ำไปฉี่ใส่เทส แล้วก็ตั้งมันไว้ในห้องน้ำ เสร็จแล้วเดินออกมาที่ครัวมายืนทำใจซักพักนึงได้ยินเสียงกุกกักมาจากข้างบน แสดงว่าคุณสามีตื่นแล้วแม่หญิงเชอร์ก็รีบเข้าไปดูเทสในห้องน้ำ เห็นผลแล้วร้องไห้โฮเลย

มันบอกว่าท้อง 1-2สัปดาห์หลังการปฏิสนธิซึ่งก็ตรง เพราะวันนี้เป็นวันที่9หลังใส่ตัวอ่อนหรือวันที่11หลังการปฏิสนธิแม่หญิงเชอร์ก็เดินถือเทสร้องไห้เหมือนเด็กๆเลยออกมาเจอกับสามีที่ทำหน้าตื่นๆแล้วถามว่าร้องไห้ทำไม แม่หญิงเชอร์ก็ยกเทสให้ดูพี่แกก็มากอดแล้วก็ไปหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเมียถือเทสร้องไห้หน้าตาแดงดูไม่ได้เลย 

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แม่หญิงเชอร์ก็ไปนอนพักเพราะพุงที่สุดแสนจะอึดอัดมันทำให้ทำอะไรไม่ได้เลยก็กะว่าวันจันทร์คงต้องโทรหาหมออีกที

มีรูปพุงมาให้ดู เห็นมั้ยว่าพุงบวมล้ำหน้ามากๆ แล้วแม่หญิงเชอร์ก็ส่งข้อความไปบอกเพื่อนรักที่กินข้าวด้วยกันเมื่อวานว่า เมื่อคืนลูกสาวยูเค้าพูดถูกนะแล้วส่งรูปเทสไปด้วย อีเพื่อนก็โทรมาทั้งกรี๊ดทั้งร้องไห้ดีใจเพราะเค้ารู้ขั้นตอนการทำIVFของเราแล้วก็รู้ว่าเราอยากมีลูกขนาดไหน 

วันรุ่งขึ้นตื่นเช้ามาเพราะปวดฉี่เดินด้วยความยากลำบากไปห้องน้ำเพราะพุงมันบวมกว่าเดิมอีก (ยังได้มากกว่านี้อีกเหรอ) พอฉี่ปรากฎว่ามันฉี่ได้น้อยมาก แล้วจู่ๆก็ปวดท้องมากๆ มีอาการคลื่นไส้จะอ้วกด้วย แล้วพอลุกยืนก็หน้ามืดลงไปกองกับพื่น เหงื่อแตกพลั่กๆไปทั้งตัวแม่หญิงเชอร์ก็ร้องเรียกสามีให้มาช่วย เค้าก็มาพยุงกลับไปที่เตียง เห็นเลยว่าอาการเราไม่ดีเค้าก็โทรไปเรียกรถพยาบาล ทางโรงพยาบาลจะส่งรถมาอีก15นาทีระหว่างนี้เค้าบอกให้แม่หญิงเชอร์นอนราบแล้วหาหมอนหนุนขาให้สูงๆระหว่างที่รอก็ใจไม่ดีเลย นี่ชั้นเป็นอะไรอีกเนี่ย ผ่านไป10นาทีอาการปวดท้องเริ่มดีขึ้น พอรถพยาบาลมาถึงparamedic 2คนก็มาสอบถามอาการแล้วก็สรุปว่าไปโรงพยาบาลดีกว่า แม่หญิงเชอร์นอนรถพยาบาลไปส่วนสามีจะพาโซย่าไปส่งไว้ที่บ้านแม่แล้วตามมา

บนรถเค้าวัดความดัน วันอุณหภูมิแล้วก็ถามนู่นนี่เยอะพอสมควร ถึงโรงพยาบาลก็มีพยาบาลจากห้องฉุกเฉินมารับช่วงต่อไป เค้าก็มาสอบถามอาการแล้วก็เจาะเลือดไป เสร็จแล้วก็ให้นอนรอ ซักพักใหญ่ๆเค้าก็กลับมาพร้อมกับถุงน้ำเกลือแล้วก็มาเจาะแขนใส่สายน้ำเกลือให้พยาบาลยื่นกระปุกพลาสติกให้อันนึง แล้วบอกว่าถ้าปวดฉี่เค้าขอฉี่เราไปตรวจด้วยตอนนี้ก็ให้นอนรอผลเลือดแล้วก็รอหมอ นอนได้ซักเกือบชั่วโมงสามีแม่หญิงเชอร์ก็มาถึงเอานมเปรี้ยวมาให้ด้วยเพราะเมียยังไม่ได้กินอะไรเลย ระหว่างที่รอหมอแม่หญิงเชอร์ก็เริ่มปวดฉี่ ก็ลุกไปห้องน้ำ คราวนี้ฉี่ได้ปกติเลยเรียกให้พยาบาลมาเอาตัวอย่างไปตรวจ

รอกันประมาณ2ชั่วโมงคุณหมอก็มาถึง ก็เริ่มถามอาการพร้อมกับอ่านประวัติการรักษาของแม่หญิงเชอร์ในคอมอ่านไปถามคำถามเพิ่มเติมไปครึ่งชั่วโมง แล้วก็ขออัลตร้าซาวด์ดูน้ำในท้องและขนาดรังไข่ ตรวจดูไม่นานหมอก็บอกว่ามีน้ำในช่องท้องค่อนข้างเยอะ แต่ยังไม่ถึงกับต้องเจาะออกส่วนรังไข่ก็บวม ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่หญิงเชอร์ท้อง (มีผลเลือดยืนยันแล้ว)ร่างกายก็ผลิตฮอร์โมนhcgออกมา ทำให้อาการOHSSแย่ลงมาก หมออยากให้นอนที่โรงพยาบาลเพราะผลเลือดไม่ค่อยดี เลือดข้นและร่างกายขาดน้ำเพราะของเหลวมันไปรวมกันที่ท้องหมดสรุปว่าต้องอยู่โรงพยาบาล 

นอนโรงพยาบาลอยู่ทั้งหมด1อาทิตย์ ทุกวันต้องชั่งน้ำหนัก วัดรอบพุง แล้วก็วัดปริมาณฉี่กับน้ำที่กินเข้าไป ตลอดเวลาเค้าให้น้ำเกลือแล้วก็มียาด้วยทุกเช้าแต่จำไม่ได้ว่ายาอะไร แค่วันแรกที่ชั่งน้ำหนักก็ตกใจ เพราะแค่พุงบวม3วัน น้ำหนักขึ้นมา5โล  คือเป็นน้ำที่สะสมในท้องทั้งนั้น วันที่2ที่โรงพยาบาล ท้องบวมกว่าเดิม กินอะไรไม่ได้คลื่นไส้ตลอด คุณหมอเลยสั่งเจาะน้ำออก  กลัวสิทีนี้ ตอนเจาะเค้าจะใช้อัลตร้าซาวด์ดูทางช่องคลอดก่อน เสร็จแล้วฉีดยาที่ปากมดลูก แล้วก็ใช้เข็มยาวมากๆเจาะพร้อมกับหัวตรวจอัลตร้าซาวด์ไว้นำทาง แล้วพอเจาะได้ที่ก็เปิดเครื่องดูด ของเหลวในท้องมันก็ค่อยๆออกมา เป็นสีแบบน้ำปนเลือดนิดๆ เจาะออกมาทั้งหมด2ลิตร พุงแฟ่บไปทันใจ (เจ็บแค่ตอนฉีดยาชา)

เจาะได้วันเดียววันรุ่งขึ้นบวมเหมือนเดิม แม่เจ้า  หมอก็ให้พักวันนึง วันต่อมาจะเจาะใหม่ ทีนี้หมอที่จะเจาะเป็นหมอจากแผนกมีบุตรยาก (วันก่อนหมอสูติ) เห็นเตรียมนั่นนี่ไม่มีหลอดยาชา แม่หญิงเชอร์ก็ถามว่าไม่ฉีดยาชาเหรอ เค้าบอกว่าปกติเค้าไม่ฉีดหรอกเพราะถ้าฉีดเราก็ต้องโดนจิ้ม2ที โอเคลองดู บอกเลยว่าโคตรกลัวเจ็บ แล้วก็เจ็บจริงๆแถมยังเจาะไม่สำเร็จเพราะรังไข่ข้างนึงมาบังบริเวณที่หมอเจาะ ทำให้เจาะต่อไม่ได้...เจ็บฟรี  แล้วยังไม่พอ ที่นอนโรงพยาบาลก็มีปัญหาเวลาเจาะสายน้ำเกลือกับเจาะเลือดที่ต้องตรวจทุกเช้า เพราะแม่หญิงเชอร์เส้นเลือดหายาก แถมมาบวมอีกยิ่งยากกว่าเดิม สรุปเจาะกันพรุน มือบวมเป็นมะนาวเพราะเส้นเลือดแตก แขนก็ไม่มีที่จะให้ช้ำให้เขียว 

สุดท้ายพอผลเลือดเริ่มดี หมอก็ให้กลับบ้านแล้วนัดให้มาตรวจอีกอาทิตย์ต่อไป นี่รูปตอนกลับบ้าน สังเกตขนาดพุงเหมือนท้องหลายเดือนแต่ที่จริงแค่ 5วีค 

ก็ยังต้องต่อสู้กันต่อไปเพราะไม่รู้จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน เจ้าชับบี้น้อยในท้องจะอยู่กับเรามั้ย ยาที่ไม่ให้เลือดข้นก็ต้องฉีดทุกวันไปจนอายุครรภ์ 12วีค6วัน  ฉีดกันพุงพรุน การเดินทางครั้งนี้ยังอีกยาวไกล ติดตามตอนต่อไปนะคะ 

Lady Cher's : acebook page

Lady Cher's : รวมลิ้งค์ ..