คนดีศรีอยุธยา * เสนีย์ เสาวพงศ์
เมฆชรารีวิว : คนดีศรีอยุธยา ของเสนีย์ เสาวพงศ์
นิยายเรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึงความดีอะไรมาก เพราะคุณภาพงานเขียนผ่านกาลเวลามานานมากกว่า 50 ปีมาแล้ว ผมเพิ่งได้อ่านแบบจริงๆจังๆเพราะต้องอยู่แต่บ้าน wfh และไม่กล้าออกไปไหนในช่วงนี้ที่ไข้หวัดโควิด19ระบาดหนักระลอก3 ท่ามกลางประชาชนสงสัยกังขากับการบริหารจัดการประเทศของรัฐบาลในเรื่อง การจัดการโรคร้ายอย่างเป็นระบบและเร่งด่วนจำเป็นผมเจอวลีเด็ดในนิยายที่อ่านแล้วสะอึกสะอื้นในความรู้สึก
“ กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี”
“ บทเรียนในอดีต เมื่อใดที่เกิดสงครามหรือภาวะวิกฤติเมื่อนั้นย่อมมีผู้อดทนและกล้าเสียสละปรากฏกายขึ้นอย่างเงียบเชียบ ดุจดังวีรบุรุษผู้มุ่งมั่นในอุดมคติ ทั้งกำลังแรงกาย กำลังใจ กระทำในสิ่งซึ่งถูกต้อง โดยมิหวังชื่อเสียง ลาภยศ สรรเสริญหรือทรัพย์ศฤงคารใดๆทั้งสิ้น”
“ คนดีศรีอยุธยา อมตนิยายอิงประวัติศาสตร์ ย้ำให้เราได้ตระหนักกันว่า อดีต ปัจจุบัน และอนาคต วีรบุรุษเช่นนี้เกิดขึ้นจริงเสมอ ”
“ อาวุธนั้นใช้เป็นสิ่งสุดท้าย เอาชนะกันด้วยปัญญาก่อน ไม่มีทางแล้วจึงใช้อาวุธเป็นเครื่องมือของปัญญา แต่ปัญญาต้องถืออาวุธอยู่ด้วย ตราบใดที่ฝ่ายอธรรมยังถืออาวุธอยู่ ”
*นิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องนี้ คนแต่งชี้ชัดแล้วว่าเป็นนวนิยายไม่ใช่เอกสารทางประวัติศาสตร์และไม่ได้ปลอมประวัติศาสตร์ เป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์แนวจินตนิยมทั้งสิ้น เรื่องราวของกลุ่มคน (นายโต นายน้อย นายเล็ก ลำพู นายทองขาว นายแก้ว โพธิ์ รื่น นายเชย นายแหลม นางพลอย พะยอม ทับทิม นางออม หมู่หาญ พอน ทองดี ก้อน ฯลฯ)
ที่อยู่ในเหตุการณ์กอบกู้บ้านเมืองยามวิกฤต ชีวิตหมิ่นเหม่รอดกับตาย การถือจับเป็นเชลย การเอาชีวิตรอดในยามบ้านเมืองขาดเสาหลัก ผู้คนตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า ข้าวปลาอาหารขาดแคลน โจรชุมกว่ายุง ปล้นสะดมไม่เกรงกฎหมายบ้านเมือง ฯลฯ ศึกในศึกนอกคราวนี้ยากยิ่งกว่าครั้งไหน ..
“ ขณะนั้น แต่บรรดาประชาชนทั้งหลายซึ่งหนีพม่าเหลืออยู่นั้น ต่างคุมสมัครพรรคพวกครอบครัวอยู่กันเป็นพวกเป็นเหล่า ผู้ใดที่มีฝีมือเข้มแข็งก็ตั้งตัวเป็นนายชุมนุม ซ่องสุมคุ้มครองผู้คนครอบครัวเป็นอันมาก ตั้งชุมนุมอยู่แห่งหนึ่ง แต่ชุมนุมตั้งอยู่ดังนี้ มีในจังหวัด แขวง กรุง และแขวงหัวเมือง และสวน และแขวงหัวเมืองฝ่ายเหนือใต้เป็นอันมาก หลายแห่งหลายตำบลขัดสนด้วยข้าวปลาอาหารและเกลือไม่มีจะกิน ต่างรบพุ่งชิงอาหารกัน ชุมนุมนี้ตีชุมนุมนั้น ชุมนุมนั้นยกไปตีชุมนุมโน้น ต่อๆกันไป ที่นายชุมนุมไหนเข้มแข็งก็มีชัยชำนะและเกิดฆ่าฟันกันเป็นจลาจลไปทั่วทั้งแผ่นดินในแดนแว่นแคล้นสยามประเทศ เหมือนดุจสัตถันดรกัลป์และทุพภิกขันดรกัลป์ ...
(พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา)
ในตอนจบของเรื่องนายกองบอกแก้วว่า “แต่แก้วเอ๋ย เอ็งก็รู้ว่าศึกครั้งนี้เป็นเพียงขั้นหนึ่งเท่านั้น แน่ละมันเป็นขั้นที่มีความสำคัญมาก แต่มันก็เป็นเพียงขั้นเดียว งานข้างหน้ายังมีอีกมาก โจรผู้ร้ายยังอยู่ ต้องใช้เวลาอีกพอสมควรทีเดียวบ้านเมืองถึงจะสงบราบคาบ ที่อาณาประชาราษฎร์จะทำมาหากินร่มเย็นเป็นสุข แล้วตามหัวเมืองต่างๆยังตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่าชุมนุมตั้งตัวเป็นใหญ่ยังมีอีกมาก ยังตามวางดาบไม่ลงดอก แก้วเอ๋ย ... ยัง ... ยังอีกนาน” (หน้าที่ ๓๙๑)
สำหรับงานเขียนของเสนีย์ เสาวพงศ์ที่โดดเด่นมากๆ คือ ปีศาจกับความรักของวัลยา ส่วนเรื่องอื่นๆก็น่าสนใจอย่าง ไม่มีข่าวจากโตเกียว ชัยชนะของคนแพ้ ไฟเย็น บัวบานในอะเมซอน ชีวิตบนความตาย หยดหนึ่งของกาลเวลา ทานตะวันดอกหนึ่ง (รวมเรื่องสั้นทรงคุณค่า) ใต้ดาวมฤตยู แจ่มรัศมีจันทร์ (รวมเรื่องสั้นทั้งชีวิต)
ถ้าว่างจากการงานและดูแลตัวเอง ลองอ่านคนดีศรีอยุธยากันดูนะครับ รับรองได้อะไรกลับไปเยอะมาก ที่แน่ๆล่ะคือ ความรักชาติ การเสียสละตนเองเพื่อแผ่นดิน มุมมองชีวิตในยามวิกฤติ ความสามัคคีในยามยาก ความรักหนุ่มสาวอันเป็นสากล การปิดทองหลังพระแบบชาวบ้านผู้มีจิตสำนึกรักแผ่นดิน ฯลฯ วันนี้วันอาทติย์ขอให้รักษาเนื้อรักษาตัวกัน ผ่านวิกฤตเชื้อโรคไปให้ได้ คุณพระคุ้มครองครับผม
* เมฆชรา
15 สิงหาคม 2564 (16.00 น.)
| Create Date : 15 สิงหาคม 2564 |
| Last Update : 15 สิงหาคม 2564 19:30:37 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 937 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
เยียมอยู่แล้วครับ..
ดีครับ เขียนเป็นนิยาย ไม่อิงประวัติศาสตร์... ผมเคยอ่าน
นิยาย ไผ่แดง ของหม่อมคึกฤทธิ์ ไม่อิงอะไรแต่รู้ว่าท่าน
สือให้รู้สังคมบางอย่างในสังคม 555