โถงสีเทา * เข็มพลอย
โถงสีเทา * เข็มพลอย
 คนเราเกิดมาก็อยากจะมีชีวิตที่ยืนยาวไปนานๆ เพื่อยินยลโลกอันสวยงามใบนี้ไปนานๆ แต่ทุกอย่างหาได้เป็นไปตามเจตจำนงของมนุษย์ตัวจ้อยไม่ อุบัติเหตุ สงคราม และโรคภัยเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ไม่เป็นดังหวัง .. คน คน คน ได้จากโลกใบนี้ไปเพียงลำพังทิ้งค้างรอยจารจารึกไว้ให้ลูกหลานหรือคนที่รักอย่างเจ็บปวดทรมาน .. สัญญาที่ให้กันไว้ก็คือ โปรดอย่าลืมว่ายังมีฉันอยู่บนโลกใบนี้กับเธอมาก่อน โปรดอย่าลืมฉันในวันข้างหน้าขอร้องเถอะนะ ..
นิยายเรื่องโถงสีเทา ก็เป็นอีกแนวนิยายรูปแบบหนึ่งที่มุ่งประเด็นป่วยไข้ของผู้คนในสังคม โดยผ่านมมุมองของตัวละครอย่างน้อยสิบตัวขึ้นไป โดยมีตัวเด่นอยู่สองตัว คือ นายแพทย์สูงวัย อย่าง หมอชาญเวชกับนางเอกวัยทำงานอย่างปานฤทัย .. พี่เข็มพลอยบรรจงร้อยเรียงเรื่องราวการบำบัดดูแลคนป่วยโรงมะเร็งในรูปแบบต่างๆ ผ่านสถานที่ที่รักษาโรค อย่างโถงสีเทาแห่งนี้ .. นิยายเรื่องนี้มีขนาดยาวมาก ๘๐ กว่าตอน ๖๐๐ กว่าหน้า แต่อ่านได้แป๊บเดียวเหมือนเรื่องพลอยเปลี่ยนสีของอาจารย์วนิตา ..
ความโดดเด่นของนิยายเรื่องนี้ก็คือ เรื่องราวความนึกคิดของหมอต่อคนไข้ ของคนไข้ต่อหมอและสภาพอาการของโรค รวมทั้งบรรยากาศการรักษาโรค อะไรหลายต่อหลายอย่างที่เกิดขึ้นในโถงสีเทา .. เนื้อเรื่องที่เคลื่อนไปอาจจะไม่เหมือนเรื่องอื่นของพี่เข็มพลอย อย่าง ร้านหัวมุม หรือ บ้านริมทะเลสาบ หรือรอยวสันต์ หรือ กรุ่นกลิ่นรัก ที่เบาเบาสบายๆอ่านกุ๊กกิ๊กน่ารักดี ..
ผมชอบบรรยากาศ การบรรยายความคิดอ่านตัวละคร พัฒนาการความรัก ความก้าวหน้าต่างๆของตัวละคร .. อ่านความนึกคิดหลายตัวละคร ผมต้องน้ำตาซึมเพราะความคิดอ่านของเขาที่มีต่อโรคร้ายได้หมดจด ..
ไม่มีใครเกิดมาแล้วอยากตาย .. ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่อยากจะมีชีวิตอยู่กับคนที่เรารักไปนานๆ
อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วคิดปลง .. ชีวิตคนช่างเหมือนเส้นด้าย เบา บาง เปราะง่าย ไม่ช้าก็เร็ว สมคำพระ เกิดขึ้น ตั้ง และก็ดับไป .. เป็นสัจธรรมนิรันดร์
ต้องขอยกย่องพี่เข็มพลอย (เคยเจอพี่เค้าเมื่อปีกลาย พี่เข็มพลอยเป็นคนสบายๆ น่ารัก คำพูดมักติดตลกและมีมุมมองคิดที่เป็นบวกมากๆ) ที่รังสรรค์งานเขียนเรื่องนี้ออกมา เป็นงานเขียนที่แม้จะไม่สมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ (บางตอนอาจจะง่วงๆไปบ้าง) แต่ก็ถือว่าเป็นงานเขียนนิยายเกี่ยวกับโรงพยาบาล การแพทย์ โรคยอดฮิตคนไทย ได้อย่างจะแจ้งทรงพลัง .. อ่านไปก็เห็นความตั้งใจที่คนแต่งจะสื่อสารให้คนอ่านอย่างเต็มเปี่ยม .. ผมขอเป็นกำลังใจให้พี่เขียนงานดีดี มาสเตอร์พีชแบบนี้ต่อไป .. ผมเชื่อว่าเมื่อนักอ่านอ่านโถงสีเทาจบ คงได้รับอะไรไปมากมายอย่างที่ผมได้รับด้วยเช่นกัน
ข้อติติงหรือวิจารณ์ : แทบไม่มี แต่บางบทบางตอนเน้นเนื้อหาของโรคภัยเยอะไปสักนิด ทำให้อ่านแล้วรู้สึกง่วงนอน แต่ก็มีนิดหน่อยเมื่อเทียบความสนุกของนิยายเรื่องนี้ทั้งเรื่องครับ
ผมไม่สปอยนิยายเรื่องนี้อะไรมาก .. ด้วยอยากให้เพื่อนๆ อ่านโถงสีเทาเรื่องนี้กันเยอะๆ เพื่อเตรียมรับมือกับปัญหาโรคร้าย อย่าง มะเร็งที่เกิดขึ้นมากมายในระยะนี้ ทุกอย่างมีทางแก้ไข .. ขอให้มีกำลังใจที่จะหยัดยืนต่อสู้ต่อไปนะครับผม ..
สวัสดีวันอังคารนะครับ .. อิสครับ
 
| Create Date : 08 พฤศจิกายน 2554 |
| Last Update : 8 พฤศจิกายน 2554 13:34:41 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 3319 Pageviews. |
 |
|
|
sforfun.weloveshopping.com/store/product/view/%E0%B9%82%E0%B8%96%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B2_%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A2_:_%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%87%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B8%A2_%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88-22126133-th.html
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
สำนักพิมพ์ครับ ..
โถงสีเทา คือสถานที่แห่งหนึ่งในโรงพยาบาล ที่ผู้ป่วยนั่งอาการบำบัดโรคร้ายซึ่งคร่าชีวิตคนได้มากที่สุดโรคหนึ่ง เป็นที่รวมของความรู้สึกหลากหลาย ทั้งท้อแท้ สิ้นหวัง ทุกข์ทรมาน ทั้งกายใจ และการต่อสู้อย่างสุดกำลัง เพื่อตนเองและคนที่รัก เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่ความเป็นความตายมีอำนาจอยู่เท่าๆกัน รวมทั้งที่ที่ นายแพทย์ชาญเวช กับ ปานหทัย พบว่า ความรักของเขาและเธอเกิดขึ้นจากห้องโถงนี้เช่นกัน