|
|
... สายเกินไปมั้ยเนี่ย ....
ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร หยิบจับอะไรดูจะไม่เข้าที่เข้าทางซักกะที
ไปถ่ายรูปสมัครงานจะเอาแต่ไฟล์ กลับไม่ได้อะไรมาเลย เหอะๆๆ ต้องไปตามต่อปาย
มันรู้สึกอืดๆ เหมือนไฟดับไงก็ไม่รู้ ที่สำคัญ แม่พูดเหมือนกับว่าเราจับจดยังไงก็ไม่รู้ เพราะบอกว่า เราทำงานไม่เคยถึง 3 ปีซักที แต่ที่ร้ายที่สุดก็คือ เมื่อ 5-6 ปีก่อนที่ได้ไปทำงานออฟฟิตอ่ะ เจ้านายเก่าเค้ารักเรามาก เห็นเค้าบอกแม่ว่าเค้าอยากปั้นเรา แต่เราเลือกไม่อยู่กับเขาเพราะบ้านไกล ต้องไปหาหออยู่ ไม่อยากให้แม่ห่วง ตอนนั้นก็ 20 กว่าหน่อยๆ แล้ว
มาตอนนี้ แม่กลับบอกว่า จะไปอยู่ที่ไหนก็ได้แล้วนะ ไม่ห่วงไรแระ
ทำไมอ่ะ ตอนนั้นเราเด็กกว่านี้ โอกาสมันยังพอที่จะหาได้ ทำไมแม่ไม่พูดกับเราอย่างนี้อ่ะ นี่ปาเข้าไป 32 แล้วนะ ได้ยินประโยคอย่างนั้นแล้วอยากจะบ้าตาย
จิตตกมากกกก เราเลยปฎิเสธไม่ยืมเงินเค้าซื้อเตาอบแก๊สให้เรา เราบอกว่าเราจะค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อน
พยายามมากที่จะไม่เครียด พยายามเหลือเกิน
อยากบอกแม่จังว่า รักหนูให้น้อยๆ ลงหน่อยก็ได้นะ เพราะที่ผ่านมา แม่รักหนูมากเกินไป รักจนปิดกั้นโอกาสหลายๆ อย่าง อย่าใช้ความรักมากักขังหนูเลย เพราะหนูกลัวว่าหากวันใดหนูไม่มีแม่ หนูจะอยู่ไม่ได้
"หนูกลัว"
ตอนนี้คงต้องใจเย็นๆ แล้วก็ค่อยๆ หาหนทางต่อไป เอานะ คนเรามันไม่หมดหนทางหรอก โอกาสมันเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหา เพียงแต่ว่า ดูดีๆ หน่อยก็แล้วกัน
ขอให้โชคดีกับเค้าบ้างเหอะ เพี้ยง.....
| Create Date : 11 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2552 0:34:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 274 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ปฐมบท...
ก่อนอื่นเลย ยู่ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเมียงมองในบล็อคอันแสนเวิ้งว้างของยู่ค่ะ
ก่อนหน้าที่ยู่จะมีบล็อคของพันทิพย์ ยู่ใช้บริการ Webblog ของฝาหรั่งอ่ะ ก็ดีนะ แต่ต้องพิมพ์เป็นภาษาปะกิด ภาษาไทยก็ได้ แต่ส่วนมากฝรั่งมันอ่านกัน ที่ได้ใช้เว็ปนั้นก็เพราะเจ้าเพื่อนตัวดีแนะนำมา
ทีนี้ก็อยากใช้ภาษาพ่อแม่ตัวเองบ้างจิ ยู่เสาะแสวงหาไปหลายสำนักเหมือนกัน จริงๆ ไดของสนุกก็น่ารักดี แต่ดั๊นจำล็อคอินตัวเองไม่ได้แล้ว กอรปกับช่วงนั้นพันทิพย์กะลังโปรโมทเลย ก็เลยสมัครซะ แบบว่า เอาก็ได้ อะไรประมาณเนี๊ยะ
แรกๆ ก็วางแผนซะดิบดีว่าจะเอานิยงนิยายที่คิดไว้ในหัวขะหมองกระจิ๋วหลิวนี้มาลง แต่ก็อ่ะนะ แป๊ก...!
เพราะความขี้เกียจของตัวเองนี่แหละ น้องๆ หนูๆ ที่แวะเข้ามาอ่านจำไว้นะคะ ความขี้เกียจเป็นภัยต่อตัวเอง
แล้วไอ้เรื่องบ๊องๆ ที่เอามาใส่ไว้อ่ะ เป็นเรื่องที่เขียนไว้เป็นเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ อ่านๆ ดูแล้วก็หดหู่ดี เพราะตอนนั้นมันหดหู่จริงๆ แล้วเวลายู่หดหู่ ยู่ก็ชอบเขียน แต่โชคดีที่หดหู่ไม่มาก เรื่องก็เลยมีน้อย ทีนี้ไม่เอาแล้ว ไม่เอาเรื่องหดหู่แล้ว แต่จะเป็นเรื่องประจำวันบ้างดีกว่า เผื่อต่อมติสที่มีอยู่จะผลิดอก ออกผลเป็นนินายอย่างที่ได้ตั้งใจไว้
ทั้งนี้และทั้งนั้น ยู่ก็ขอฝากบล็อคติ๊งต๊องของยู่ไว้ในอ้อมใจของมิตรรักนักอ่านที่หลงเข้ามาด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ยู่ อยากลี้
ป.ล. ตอนนี้ยังแต่งไม่ค่อยเป็นอ่ะ ไว้แต่งเป็นเมื่อไร บล็อคยู่คงมีอะไรฟู่ฟ่าบ้างนา
(เหอะๆๆ ชาตินี้จะมีวันนั้นที่บล็อคยู่จะฟู่ฟ่ามั้ยอ่า สงสัยจริงๆ)
คำเตือน:~ ข้อความและภาพที่อยู่ในบล็อคนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ของข้าน้อย (ในอนาคตมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ) หากผู้ใดนำไปใช้โดยไม่ขออนุญาติหรือแจ้งให้ทราบก่อน ขอให้ชาตินี้ไร้คู่ แฟนทิ้ง สามี/ภรรยาไปมีชู้ (แช่งไว้ซะเลย) ...เพี้ยง...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
