|
|
|
แสดงหนังครั้งแรกในชีวิต
ครั้งหนึ่งในชีวิต แสดงหนัง ป็อบอาย มายเฟรนด์
แอคชั่น!! ผมสะดุ้งตื่นจากภวังค์พบตัวเองอยู่ในชุดตำรวจครี่งท่อนนั่งอยู่บนรถสายตรวจเก่าๆ ที่เริ่มเคลื่อนอย่างช้าๆ มองไปข้างหน้าผ่านกระจกรถ ช้างพลายตัวใหญ่เดินอยู่ห่างๆข้างหน้า พร้อมกับชายร่างท้วมหัวฟูเดินอยู่ข้างๆท่ามกลางเปลวแดดร้อนระอุ....................................................................................................................................................................................................................คัต!เสียง คริสเต็น ธาน ผู้กำกับแว่วเข้ามาทางลำโพงวิทยุสื่อสาร........................
..............สิ้นเสียงเพลงสรรเสริญพระบารมี ความมืดก็รายล้อมทำให้สัมผัสความรู้สึกเย็นจากแอร์คอนดิชั่นเพิ่มขึ้น แล้วภาพยนตร์ ที่คนและช้างมาแสดงร่วมกันตามจินตนาการของผู้สร้างสรร ก็ปรากฎบนจอ... ผมชอบดูหนังแต่ไม่ใช่นักดูหนัง ไม่ใช่นักแสดง ไม่เคยอยู่ในวงการนี้เลย เคยแค่ฝันตอนมัธยมว่าอยากเรียนนิเทศฯและสร้างหนังให้เพื่อนๆแสดงเท่านั้น แต่ก็ได้สัมผัสในอีกหลายสิบปีต่อมา .......ความเคลื่อนไหวบนจอที่ปรากฎ ทำให้นีกถึงเบื้องหลังการถ่ายทำที่ไม่ง่ายเลย ความเป็นมืออาชีพของผู้กำกับชาวสิงค์โปร์ กับคนควบคุมกล้องเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆเหมือนกันแต่อึดและลุยมากทีมงานที่ประสานงานกันอย่างแคล่วคล่องทำให้ฉากที่ยากๆ(ผมว่าตัวผมนี่แหละที่ทำให้มันยาก(ฮา)) ผ่านไปด้วยดี ในตอนแรกที่ได้รับเกียรติจากทีมงานผมไม่ได้ดูเนื้อหาภาพยนต์โดยรวมจึงไม่ทราบว่าแท้จริงผู้กำกับฯต้องการให้ภาพยนตร์เรื่องนี้สื่ออะไร.......เวลานี้
บนจอ..ป๋อง(ป็อบอาย)ปรากฏตัวพร้อมพี่เอก ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ (ธนา) ตัวผมเอง(จ่าชาติ) และตั้กแตน วสุ วรรลยางกูร(หมู่โต)ทำให้นึกถึงบรรยากาศถ่ายทำ จินตนาการของผมโลดแล่นไปพร้อมกับภาพเคลื่อนไหวที่ปรากฎบนจอ...จากสถาปนิกวัยกลางคนผู้ประสบสำเร็จในอาชีพตามที่สังคมตั้งคะแนนไว้กลายมาเป็นผู้ผิดหวังและล่มสลายในอาชีพในพริบตา สังคมเมืองแสดงวิธีการคัดเลือกประชากรจากความใหม่สดแทนความเก๋าเจนเวที ส่งผลกระทบสู่ครอบครัว หมดค่า หมดท่า หมดราคา พลันภาพเก่าวัยเด็กพลันปรากฎเมื่อเห็นช้างเร่ร่อน.....เพื่อน(ช้างและคน) จึงพากันเดินทาง...........ดนตรีประกอบที่เป็นเสียงกีตาร์ไฟฟ้าสายที่สี่หรือห้าสำเนียงดีดรัวสร้างสำเนียงคล้ายกับ เดอะเวนเจอร์ในยุค 70 สลับกันกับเสียงร้องทักทายของป็อบอาย ร่วมกับเพลง"สาวเลยยังรอ"ทำให้การเดินทางของคนทั้งสองมีชีวิตชีวา แม้การเดินทางของทั้งสองจะเจอกับสิ่งสลดในบางครั้ง ความอดทนต่อการกลั่นแกล้งจากตำรวจคู่หู ความฝันของมนุมษย์(ดี๋)ที่แม้รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่ก็มีความสุขที่จะฝัน ฝันเพื่อลืมทุกข์ของชายข้ามเพศ ความคิดของคนชนบทแบบไทยๆความมีน้ำใจของคนชนบท (ลุงแว่น ภูบ่อบิด) จนกระทั่งถึงจังหวัดเลยและพบสิ่งสำคัญที่ธนาได้นำมาเป็นข้อคิดที่จะดำเนินชีวิตในอนาคต..ในฉากตอนท้ายของภาพยนต์........ดูแล้วมีความสุขครับ ไม่แปลกใจเลยที่ได้รับรางวัลในระดับโลกหลายรายการ ตอนแรกผมเฉยๆเพราะพอจะรู้บทมาบ้างตอนที่ทีมงาน(คุณทิพ.คุณสร้อย)มาชวนผมไปร่วมงานและเดินทางไปฝึกการแสดงเพิ่มเติมที่กรุงเทพฯ แต่ในช่วงหลังเป็นช่วงที่น่าติดตามและลุ้นในเหตุการณ์ที่เต็มไปด้วยอุปสรรคที่คนและช้างที่พบต้องแก้ไขร่วมกัน ธรรมชาติที่สะอาดงดงามของเมืองเลยที่ผมเองก็ไม่นึกว่าจะสวยขนาดนั้นเมื่อผ่านกล้อง(ทีมงานกองถ่ายบอกว่าท่านอดีตผู้ว่าฯจังหวัดเลย นายวิโรจน์ จิวรังสรรค์ สร้างเมืองเลยใด้สะอาดและสวยงามมากเขาชื่นชม) ขอบคุณ คุณทิพ คุณสร้อย ที่ให้โอกาสเข้าร่วมทีมงาน ขอบคุณคุณโฉลง(นามสมมุติในทีมงานที่ล้อกันเล่นๆขออภัยครับที่จำชื่อจริงท่านไม่ได้) คุณบี๋ พี่เอก น้องวสุที่ให้คำปรึกษาด้านการแสดง และน้องแป๋ม(ไม่แน่ใจถ้าจำผิดขออภัย)ที่คอยดูแลกำกับบทการแสดงให้ผมเป็นตำรวจไม่เป็นตลก(ฮา) คุณเอก ผู้ช่วยผู้กำกับที่ผมสะดุ้ง เสมอ เมื่อเวลาแกตะโกน "แอ็ดชั่น! "น้องๆทีมเสื้อผ้าหน้าผม ทีมครัวกองถ่ายที่อาหารอร่อยมาก และอีกหลายคนที่ไม่ได้กล่าวถึง .................POP AYE.มายเฟรนด์ แปร๋นนนนนนน... ไปดูกันครับ
| Create Date : 19 ตุลาคม 2560 | | |
| Last Update : 3 ธันวาคม 2560 19:27:49 น. |
| Counter : 675 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
ตื่นตอนย่ำรุ่ง..เท้าเปล่าสัมผัสกับยอดหญ้า..นั่งลงบนพื้น ที่ชุ่มน้ำค้าง
อืมมม "เอาตูดแช่น้ำแล้วเดินต่อไป"ของวงเฉลียง มันเป็นอย่างนี้เอง
เอนหลังลงทาบกับพื้น ความเย็นแผ่ซ่านผ่านแผ่นหลัง แสงเรืองรองส่องทาบฟากฟ้า..
ปล่อยความคิดให้ลอยไปตามใจอยาก ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
